Rechtbank Noord-Holland, 14-06-2019, ECLI:NL:RBNHO:2019:4996, HAA 18/2733

8. Eiser concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vermindering van de aanslag IB/PVV 2014 tot een berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 22.503.

9. Verweerder stelt dat wat betreft de inkomsten genoten van Stichting [A] , Stichting [B] , Stichting [C] en Stichting [F] sprake is van loon uit dienstbetrekking. Verweerder heeft bij de aanslagregeling de inkomsten van Stichting [A] (vanwege toepassing van het vertrouwensbeginsel) en de inkomsten van Stichting [G] (op praktische gronden) als winst uit onderneming aangemerkt. Verweerder stelt dat eiser overigens geen geslaagd beroep op het vertrouwens- of het gelijkheidsbeginsel kan doen.

10. Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

11. Voor het overige verwijst de rechtbank naar de gedingstukken.

14. Over de vraag of eiser, op wie in deze de bewijslast drukt, feiten en omstandigheden aannemelijk heeft gemaakt die bij hem de indruk hebben kunnen wekken van een bewuste standpuntbepaling in de hiervoor bedoelde zin, oordeelt de rechtbank als volgt. De Hoge Raad heeft in zijn arrest van 13 december 1989, ECLI:NL:HR:1989:ZC4179 hieromtrent het volgende overwogen:

“Afgezien van het geval dat de gedragslijn berust op een toezegging waarvan de belastingplichtige mocht menen dat zij ook voor het onderhavige jaar zou gelden, is voor in rechte te beschermen vertrouwen als hier bedoeld meer vereist dan de enkele omstandigheid dat de inspecteur gedurende een aantal jaren bij het regelen van de aanslag op een bepaald punt de aangifte heeft gevolgd. De gerechtvaardigdheid van het vertrouwen hangt af van de waardering van – voor zoveel nodig in onderlinge samenhang te beoordelen – omstandigheden die bij de belastingplichtige de indruk hebben kunnen wekken dat een door de inspecteur gedurende een aantal jaren betreffende dezelfde aangelegenheid gevolgde gedragslijn berust op een bewuste standpuntbepaling. (…) Omstandigheden als vorenbedoeld kunnen onder meer zijn gelegen in de vaststelling van een aanslag in overeenstemming met een aangifte waarin de belastingplichtige de voor die aanslag van belang zijnde aangelegenheid uitdrukkelijk en gemotiveerd aan de orde had gesteld, in de vaststelling van een aanslag na raadpleging van bewijsstukken, na gehouden besprekingen of gevoerde correspondentie, dan wel in overeenstemming met eerder verstrekte, voor de toen op te leggen aanslag van belang zijnde inlichtingen, of in de tegemoetkoming aan een bezwaar betreffende dezelfde zich onveranderd voordoende aangelegenheid.”

15. Naar het oordeel van de rechtbank heeft eiser aannemelijk gemaakt dat hiervan in zijn geval sprake is. Eiser heeft immers op 4 november 2015 een uitgebreid en gedocumenteerd verzoek tot ambtshalve vermindering van de aanslagen IB/PVV 2011 tot en met 2013 ingediend. In dat verzoek is uitgebreid aan de orde gesteld dat inkomsten uit dienstbetrekking van een artiest als eiser kwalificeren als winst uit onderneming, en werden de organisaties waarvoor werd gewerkt, de genoten inkomsten en de ingehouden loonheffing afzonderlijk gespecificeerd. Ook zijn de arbeidsovereenkomsten die met Stichting [A] in 2010, 2012 en 2013 zijn gesloten, bij dit verzoek overgelegd. Verweerder heeft daarop gereageerd door bij uitspraken op bezwaar, gedagtekend 17 februari 2016, geheel aan het verzoek tegemoet te komen.

16. Eiser heeft derhalve de in geschil zijnde kwestie, namelijk of de inkomsten uit dienstbetrekking genoten op grond van arbeidsovereenkomsten gesloten door een artiest als winst uit onderneming kwalificeren, uitdrukkelijk en gemotiveerd aan de orde gesteld. Nu verweerder daarop heeft gereageerd door in de vorm van uitspraken op bezwaar dit standpunt voor de jaren 2011 tot en met 2013 te honoreren, heeft verweerder daarmee de indruk gewekt eisers standpunt te delen, zodat ook de in 2014 uit dienstbetrekking genoten inkomsten als artiest als winst uit onderneming konden kwalificeren. Anders dan verweerder betoogt is dit vertrouwen niet beperkt tot uitsluitend de inkomsten genoten van Stichting [A] vanwege het feit dat alleen arbeidsovereenkomsten met die Stichting zijn overlegd, nu in 2014 evenals in de jaren 2011 tot en met 2013 voor een aantal opdrachtgevers/werkgevers is gewerkt en naar verweerder ter zitting heeft erkend de inhoud van al deze overeenkomsten niet wezenlijk verschillend was (er wordt telkens gesproken van werkgever en werknemer, in dienst treden respectievelijk dienstverband, loon en vakantietoeslag en in drie van de vier gevallen het van toepassing zijn van de C.A.O. Nederlands Theater). Eiser mocht op grond van deze wijze van afdoening menen dat inkomsten uit werkzaamheden in 2014 verricht op basis van vergelijkbare arbeidsovereenkomsten als die met Stichting [A] zouden worden gerekend tot zijn winst uit onderneming. Het beroep op het vertrouwensbeginsel slaagt derhalve.

17. De stelling van verweerder dat eiser desalniettemin geen beroep op het vertrouwensbeginsel toekomt omdat eisers gemachtigde uit discussies vanaf medio 2015 van hem met de belastingdienst voor andere cliënten had moeten begrijpen dat verweerder het standpunt van eiser dat inkomsten uit dienstbetrekkingen als de onderhavige als winst uit onderneming zouden kwalificeren niet (langer) deelde, wordt verworpen, nu eiser op grond van de uitspraken op bezwaar, gedagtekend 17 februari 2016, juist mocht menen dat deze kwalificatie in zijn geval op dat moment nog door verweerder bewust bevestigd werd.

18. Nu eisers beroep op het vertrouwensbeginsel slaagt, behoeft zijn beroep op het gelijkheidsbeginsel geen behandeling.

19. Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep gegrond te worden verklaard.

20. De rechtbank veroordeelt verweerder in de door eiser gemaakte proceskosten. Deze kosten stelt de rechtbank op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 1.024 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 512 en een wegingsfactor van 1).