Rechtbank Noord-Nederland, 06-02-2014, ECLI:NL:RBNNE:2014:696, AWB-12_826

Op 25 november 2008 is het pand in opdracht van [Q] B.V. door [bedrijfsmakelaars] B.V. getaxeerd in verband met het verkrijgen van een passende financiering. De onderhandse verkoopwaarde in verhuurde staat bedraagt volgens het taxatierapport van 27 november 2008 € 2.190.000. Bij onderdeel 3.2 van het rapport worden drie huurovereenkomsten vermeld. Een per 1 oktober 2007 ingegane huurovereenkomst met [R] B.V. voor 60 parkeerplaatsen, een per 1 januari 2008 ingegane huurovereenkomst met [L] B.V. voor de gehele begane grond en een huurovereenkomst, ingaande 1 januari 2009, met [A] B.V. voor 330 m2 kantoorruimte op de eerste etage.

Eiseres heeft op 11 juni 2010 haar aangifte IB/PVV 2008 ingediend. In deze aangifte is geen voordeel opgenomen uit hoofde van de transactie in de bij 1.17 vermelde notariële akte. Bij het vaststellen van de aanslag heeft de inspecteur de volgende correcties aangebracht:

Tegen de bij 1.27 vermelde aanslag heeft eiseres bij brief van 14 juli 2011 bezwaar gemaakt. Eiseres heeft haar bezwaar op 30 november 2011 mondeling toegelicht. Bij uitspraak op bezwaar van 29 februari 2012 is de aanslag gehandhaafd.

In geschil is het antwoord op de vraag of het door eiseres behaalde voordeel ten bedrage van € 70.000 een belaste bate vormt ingevolge de Wet inkomstenbelasting 2001 (Wet IB).

Eiseres stelt zich op het standpunt dat de bate van € 70.000 bij haar onbelast is en concludeert tot gegrondverklaring van het beroep.

Verweerder stelt zich primair op het standpunt dat de bate van € 70.000 bij eiseres belast is als resultaat uit overige werkzaamheden. Subsidiair stelt verweerder dat sprake is van winst uit aanmerkelijk belang. Verweerder concludeert primair tot tot ongegrondverklaring van het beroep, subsidiair tot gegrondverklaring van het beroep.

Ingevolge artikel 3.90 van de Wet IB is het belastbaar resultaat uit overige werkzaamheden het gezamenlijke bedrag van het resultaat uit een of meer werkzaamheden die geen belastbare winst of belastbaar loon genereren. Uit artikel 3.91, eerste lid, onderdeel c, van de Wet IB volgt dat onder werkzaamheid mede wordt verstaan het rendabel maken van vermogen op een wijze die normaal, actief vermogensbeheer te buiten gaat, zoals bij het uitponden van onroerende zaken, het in belangrijke mate door de belastingplichtige zelf verrichten van groot onderhoud of andere aanpassingen aan een zaak, of het aanwenden door de belastingplichtige van voorkennis of daarmee vergelijkbare bijzondere vormen van kennis. Voor de belastbaarheid van een bate ingevolge artikel 3.90 is daarbij in het algemeen tevens vereist dat sprake is van een voordeel dat is verkregen als opbrengst van een dienst of werkzaamheid in het economische verkeer, waarbij het voordeel wordt beoogd en redelijkerwijs te verwachten is.

Tussen partijen is niet in geschil dat eiseres in het jaar 2008 een voordeel van € 70.000 heeft genoten in verband met de verkoop van het bij 1.5 vermelde pand. Eiseres stelt zich op het standpunt dat zij een koopoptie, dan wel een voornemen tot koop, had met betrekking tot het pand. Toen vervolgens bleek dat de koop van het pand geen doorgang kon vinden omdat het pand reeds aan [Q] B.V. was verkocht, heeft zij het door haar als ‘cadeautje’ aangemerkte bedrag van € 70.000 ontvangen. Omdat zij dit voordeel niet beoogde, is in haar visie sprake van een onbelaste bate.

Naar het oordeel van de rechtbank heeft eiseres, tegenover de gemotiveerde betwisting door verweerder, niet aannemelijk gemaakt dat zij een koopoptie op het pand zou hebben gehad, dan wel op enig moment de intentie heeft gehad tot aankoop van het pand. Op grond van de feiten en omstandigheden, met name zoals die bij 1.8 tot en met 1.19 staan vermeld, is de rechtbank van oordeel dat eiseres bij het pand betrokken raakte in verband met de mogelijke verhuur van het pand aan [A] B.V en/of [B] B.V. Eiseres’ stelling dat haar aankoopvoornemen volgt uit de omstandigheid dat [makelaars] namens haar de [H]-bank heeft benaderd voor een mogelijke financiering, wordt naar het oordeel van de rechtbank niet door de feiten gestaafd. Uit de bij 1.20 tot en met 1.24 vermelde mailberichten volgt eerder dat de [H]-bank optrad namens [Q] B.V. en dat eiseres in haar hoedanigheid van (toekomstige) huurder door de [H]-bank werd benaderd.

De rechtbank acht op grond van de stukken van het geding tevens aannemelijk dat eiseres het bedrag van € 70.000 heeft ontvangen als tegenprestatie voor haar medewerking aan de totstandkoming van het bij 1.16 vermelde huurcontract. De reden voor verstrekking van die vergoeding zal zijn gelegen in het financiële belang dat de koper had bij dat huurcontract, zeker nu het een langlopend contract van 7 jaar betrof. Op grond van de gedingstukken (zie 1.18, 1.19 en 1.26), maar ook vanwege de omstandigheid dat dit voor beleggingspanden in het algemeen geldt, zou namelijk de waarde van het pand hoger zou zijn in de situatie dat het in zijn geheel zou zijn verhuurd dan in de situatie waarin sprake was van gedeeltelijke leegstand. De koper, [Q] B.V., had daardoor een direct financieel belang bij de totstandkoming van het (langlopende) huurcontract met [A] B.V.

Eiseres heeft tijdens het proces van totstandkoming van het huurcontract gebruik gemaakt van haar bijzondere positie als directeur/aandeelhoudster van de potentiële huurder en de uit die positie voortvloeiende kennis ten eigen bate aangewend. Naar het oordeel van de rechtbank heeft eiseres daarmee een dienst verricht in het economische verkeer. De rechtbank verwerpt de stelling van eiseres dat sprake is van een voordeel dat is behaald met een (privé)vermogenstransactie, omdat eiseres niet op enig moment eigenaar van het pand is geweest. De rechtbank kent namelijk geen realiteitsgehalte toe aan de bij 1.13 en 1.14 vermelde koopovereenkomsten, nu immers uit eiseres’ stellingen volgt dat zij het pand niet heeft gekocht, omdat het reeds verkocht was aan [Q] B.V. De genoemde overeenkomsten en de bij 1.17 vermelde notariële akte sluiten enkel aan bij de door eiseres aan [makelaars] gestelde en ter zitting toegelichte voorwaarde dat de vergoeding netjes op papier en via de notaris zou worden geregeld.

De rechtbank is verder van oordeel dat eiseres het voordeel van € 70.000 beoogde en verwachtte. Uit de volgorde van de bij 1.13 tot en met 1.16 vermelde schriftelijke stukken volgt immers dat reeds vóór het verrichten van de dienst, bestaande uit het meewerken aan de totstandkoming van het huurcontract, over die vergoeding afspraken tussen betrokkenen waren gemaakt.

Uit het bij 3.5 en 3.6 overwogene volgt dat is voldaan aan de voorwaarden voor de aanwezigheid van een werkzaamheid in de zin van artikel 3.90 van de Wet IB. Verweerder heeft daarom de vergoeding van € 70.000 bij het vaststellen van de aanslag terecht als belastbaar resultaat uit overige werkzaamheden aangemerkt. Het beroep van eiseres tegen deze aanslag is dus ongegrond.

Nu verweerder op het bezwaar tegen de beschikking inzake heffingsrente niet afzonderlijk uitspraak heeft gedaan, gaat de rechtbank ervan uit dat in de onderhavige uitspraak op bezwaar ook de beslissing ligt besloten om de beschikking inzake heffingsrente te handhaven. De rechtbank ziet geen aanleiding om van deze beslissing af te wijken. Hierbij wijst de rechtbank eiseres erop dat het bedrag van de heffingsrente het bedrag van de aanslag volgt. Ook het beroep tegen de beschikking heffingsrente is daarom ongegrond.

Gelet op het voorgaande dienen de beroepen ongegrond te worden verklaard.