Rechtbank Noord-Nederland, 24-03-2016, ECLI:NL:RBNNE:2016:1247, 15-4698

Eiseres is gehuwd met [echtgenoot] . Zij hebben twee kinderen, [kind 1] geboren op [geboortedatum] en [kind 2] , geboren op [geboortedatum] .

[kind 2] heeft bij een skiongeval op 25/2/2010 een dwarslaesie opgelopen.

In 2012 is het hele gezin naar Curaçao geweest en [kind 2] heeft daar de Bruckner Bio Feedback therapie (BBF-therapie) gevolgd.

De BBF-therapie heeft als doel zeer geringe zenuwimpulsen maximaal te stimuleren. De door [kind 2] gevolgde therapie is gedeeltelijk vergoed door de ziektekostenverzekeraar.

[kind 2] heeft in 2012 aan rolstoelbasketbal gedaan, alsmede tennislessen gehad en een skitraining gevolgd.

Bij aangifte IB/PVV 2012 is door eiseres aangifte gedaan van een belastbaar inkomen uit werk en woning (BI) van € 22.153,00 rekening houdend met een aftrek aan specifieke zorgkosten, na aftrek van de drempel, groot € 9.405,00. Bij die aftrek is 1.746 kilometer (km) opgevoerd aan reiskilometers in verband met bezoeken aan artsen en revalidatie door [kind 2] , 2.080 km in verband met bezoeken aan een fysiotherapeut en 17.726 km in verband met sportuitoefeningen (308 km voor gevolgde tennislessen, 4.400 km voor een gevolgde skitraining en 13.018 km voor het beoefenen van rolstoelbasketbal), alsmede € 1.000,00 extra autokosten aan vervoer van [kind 2] in verband met het onderhouden van sociale contacten, zoals feestjes, muziekles, school, en € 1.000,00 voor het ticket naar Curaçao, totaal € 8.466,00. Daarnaast is onder meer € 508,00 in aftrek gebracht aan niet door de ziektekostenverzekeraar vergoede kosten van de door [kind 2] gevolgde BBF-therapie.

Bij de aanslag heeft verweerder het BI vastgesteld op € 30.811,00. Daarbij is, na aftrek van de drempel, € 748,00 aan zorgkosten in aftrek toegelaten, rekening houdend met 3.826 km (1.746 + 2.080) wegens de bezoeken aan artsen en in verband met fysiotherapie à € 0,30 cent, zijnde € 1.148,00. De aftrek van de overige vervoerskosten en van de niet vergoede kosten van de BBF-therapie heeft verweerder geweigerd.

In geschil is of verweerder het BI juist heeft vastgesteld en spitst zich toe op de vraag of, en zo ja wat aan specifieke zorgkosten in aftrek kan worden gebracht wegens:

- uitgaven voor vervoer in verband met ziekte en invaliditeit, en

- genees- en heelkundige hulp.

Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep. Verweerder stelt dat de niet in aftrek overgenomen, aangegeven vervoerskosten geen rechtstreeks gevolg zijn van de ziekte of invaliditeit, alsmede dat niet is aangetoond dat deze de kosten van personen die niet ziek of invalide zijn overtreffen. Het oriënteren op sport is normaal en vergelijkbaar met een kind dat niet ziek is. Daarnaast zijn de kosten van het halen en brengen van een invalide kind dat op hoog niveau een sport beoefent, zoals [kind 2] deed met rolstoelbasketbal, te vergelijken met kosten die ouders maken met een valide kind dat op hoog niveau een sport beoefent. De reiskosten van de tennislessen en skilessen overtreffen niet de kosten van personen die niet ziek of invalide zijn die naar een sportaccommodatie reizen, respectievelijk in Nederland willen gaan skiën. Ook is niet aangetoond of daadwerkelijk meer vervoerskosten zijn gemaakt dan een gezin in een financieel en maatschappelijk vergelijkbare situatie zonder een ziek of invalide kind. De kosten van de BBF-therapie zijn niet aftrekbaar omdat de therapie niet voldoet aan de vereisten van artikel 6.17 lid 9 Wet inkomstenbelasting 2001 (Wet IB).

De rechtbank stelt voorop dat ter zitting is gebleken dat eiseres bij haar beroep uitgaat van een kostprijs voor het vervoer per auto van € 0,30 per km. Verweerder acht die kostprijs aannemelijk. Daarnaast heeft verweerder ter zitting kenbaar gemaakt het door eiseres gestelde totaal in 2012 gereden aantal km en het aantal ten behoeve van [kind 2] gereden km als vermeld op de door eiseres verstrekte rittenspecificatie aannemelijk te achten. Datzelfde geldt voor de hoogte van de niet vergoede kosten van de BBF-therapie, alsmede de reiskosten naar Curaçao van [kind 2] . De juistheid daarvan is derhalve op zich zelf niet in geschil.

De rechtbank zal hieronder per aftrekpost beoordelen of en zo ja, in hoeverre sprake is van aftrekbare specifieke zorgkosten. Daarbij wijst de rechtbank er op dat, nu het gaat om aftrekposten, de bewijslast op eiseres rust om feiten en omstandigheden aannemelijk te maken die tot de conclusie leiden dat sprake is van aftrekbare specifieke zorgkosten.

uitgaven voor genees- en heelkundige hulp

a. genees- en heelkundige hulp, (….)

9. Voor de toepassing van het eerste lid, onderdeel a, wordt onder genees- en heelkundige hulp verstaan:

a. een behandeling door een arts;

b. een behandeling op voorschrift en onder begeleiding van een arts door een paramedicus;

c. een behandeling door een bij ministeriële regeling aan te wijzen paramedicus, mits voor de behandeling een verklaring door de paramedicus is afgegeven die voldoet aan bij ministeriële regeling te stellen voorwaarden."

Eiseres claimt de niet vergoede kosten van de door [kind 2] op Curaçao gevolgde BBF-therapie ten bedrage van in totaal € 1.508,00. De rechtbank is van oordeel dat deze kosten niet voor aftrek in aanmerking komen. Eiseres heeft niet aannemelijk gemaakt dat het volgen van die therapie voldoet aan de in artikel 6.17 Wet IB opgenomen, stringente voorwaarden, als hiervoor weergegeven. Dat de therapie deels is vergoed door de ziektekostenverzekeraar en wellicht, zo volgt uit de overgelegde verklaringen van de huisarts en revalidatiearts, een positief effect op het functioneren van [kind 2] kan hebben, is niet voldoende. Niet aannemelijk is gemaakt dat sprake was van een behandeling door een arts zelf of tenminste op voorschrift en onder begeleiding van een arts.

de extra uitgaven voor vervoer

Vaststaat dat de bij de aangifte opgegeven kosten voor de bezoeken aan een arts en fysiotherapeut (3.826 km à € 0,30) bij de aanslag reeds volledig in aftrek zijn toegelaten (1.7). Het geschil betreft de overige, niet met het bezoeken van een arts en fysiotherapeut verband houdende, geclaimde vervoerskosten, de zogenoemde 'leefkilometers'. Ten aanzien van die kosten geldt dat sprake moet zijn van kosten die rechtstreeks als gevolg van de ziekte van [kind 2] zijn gemaakt. Daarnaast dient te worden bepaald of en zo ja, in hoeverre de gemaakte autokosten overtreffen hetgeen behoort tot het normale bestedingspatroon van een gezin in een financieel en maatschappelijk vergelijkbare situatie zonder een ziek of invalide kind.

Eiseres claimt € 6.318,00 aan gemaakte 'leefkilometers'. Deze betreffen onder meer de gemaakte reiskosten van de tennislessen (308 km), van de skitraining (4.400 km) en van het beoefenen van rolstoelbasketbal (13.018 km). De reiskosten van het rolstoelbasketbal zien op het bijwonen van de trainingen op de club, die van het deelnemen aan de reguliere competitie en toernooien, alsmede van het deelnemen aan trainingen voor de jeugdselectie en de nationale jeugdselectie.

De rechtbank is van oordeel dat de gemaakte reiskosten voor het beoefenen van rolstoelbasketbal niet aftrekbaar zijn voor zover het betreft de kosten van deelname aan de jeugdselectie en nationale jeugdselectie, zijnde, zo volgt uit de overgelegde specificatie, 1.475 km à € 0,30 = € 442,50. In zoverre is de rechtbank met verweerder van oordeel dat niet gezegd kan worden dat sprake is van reiskosten die uitgaan boven die van ouders met een valide kind dat op hoog niveau sport beoefent.

Voor wat betreft het op recreatief niveau beoefenen van rolstoelbasketbal is, mede gelet op het feit dat verweerder dat niet (gemotiveerd) heeft weersproken, voldoende aannemelijk gemaakt dat het voor [kind 2] gelet op zijn handicap niet mogelijk is om dat op een dichter bij huis zijnde club dan die in [plaats] te beoefenen, alsmede dat dit met zich brengt dat voor de competitiewedstrijden grotere afstanden dienen te worden overbrugd. Voorts is niet betwist dat [kind 2] als gevolg van zijn handicap niet zelf op de fiets naar een sportclub in de buurt kan. Datzelfde geldt voor het onderhouden van de gebruikelijke sociale contacten. Door verweerder is de in dat kader opgevoerde post van € 1.000,00 in het geheel niet betwist. De rechtbank acht ook die post aannemelijk nu niet in geschil is dat [kind 2] (ook) voor de normale, dagelijkse activiteiten afhankelijk is van vervoer per auto.

Wat betreft de tennis- en skilessen is de rechtbank van oordeel dat de opgevoerde vervoerskosten eveneens een rechtstreeks gevolg zijn van de handicap van [kind 2] en -in beginsel- aftrekbaar. Door eiseres is ter zitting toegelicht dat [kind 2] vóór het ongeval op turnen en tennis zat. Na het ongeval wilde hij bezien of tennissen, zijn oude sport, nog voor hem weggelegd zou zijn. In dat kader heeft hij een aantal lessen gevolgd. Datzelfde geldt, zo vertelde eiseres, voor de skilessen. Reeds vanaf zijn 6e ging [kind 2] op skivakantie en enkel en alleen om te bezien of, en zo ja op welke aangepaste wijze hij na het ongeval nog op skivakantie zou kunnen, zijn de lessen gevolgd. Zonder ongeval en daaruit vloeiende handicap zou dat niet nodig zijn geweest en niet zijn gedaan. Verweerder heeft dat niet weersproken.

Uit het voorgaande volgt dat de rechtbank voldoende aannemelijk acht dat sprake is van nog niet door verweerder in aftrek toegelaten vervoerskosten die rechtstreeks als gevolg van de handicap van [kind 2] zijn gemaakt.

Uit het voorgaande volgt dat de rechtbank van oordeel is dat van de 'leefkilometers' een gedeelte groot € 5.876,00, te weten € 6.318,00 -/- € 442,50 (6.5), aftrekbaar is.

Het beroep wordt geacht mede betrekking te hebben op de belastingrente. Eiseres heeft geen zelfstandige gronden tegen de in rekening gebrachte belastingrente aangevoerd. Nu de met de beschikking belastingrente samenhangende aanslag zal worden verminderd, verstaat de rechtbank dat verweerder het bedrag van de belastingrente dienovereenkomstig zal verminderen.

Omdat de rechtbank het beroep deels gegrond verklaart, bepaalt de rechtbank dat verweerder aan eiseres het door haar betaalde griffierecht vergoedt.

De rechtbank veroordeelt verweerder in de door eiseres gemaakte proceskosten. Deze kosten stelt de rechtbank op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 1.484,00 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift, 1 punt voor het verschijnen ter hoorzitting met een waarde per punt van € 246,00, 1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 496,00 en een wegingsfactor 1).