Rechtbank Noord-Nederland, 10-10-2019, ECLI:NL:RBNNE:2019:4246, AWB - 16 _ 3131

1.4.3. “19.2.1.6

1.4.4. “19.2.1.3

20 oktober 2011

30 augustus 2011

Op 30 augustus wordt er € 2.000 gestort. Op 27 en 28 augustus was er een [evenement] .

14 juni 2011

1.4.5. “19.1.3 5.1.3

1.4.6. “20.2

1.5.

Op 14 en 15 augustus 2010 heeft eiseres een evenement georganiseerd: ‘ [evenement] ’. Op 27, 28 en 29 augustus 2010 heeft eiseres een evenement georganiseerd: ‘ [evenement] ’. Op 3, 4 en 5 september 2010 heeft eiseres een evenement georganiseerd: ‘ [evenement] ’. Op 25 augustus 2010 is er € 11.000 per kas op de bankrekening van [zus A] , de zus van [aandeelhouder/bestuurder] , die indirect directeur grootaandeelhouder van eiseres is, gestort en op 20 september 2010 € 9.000. Op 25 augustus 2010 heeft [zus A] € 9.000 overgemaakt op de bankrekening van haar broer, [aandeelhouder/bestuurder] en op 20 september 2010 € 11.000.

1.6.

In het overzicht van de correcties in het rapport boekenonderzoek van de BV van 25 augustus 2015 heeft verweerder de onder 1.4.6. vermelde correcties als volgt – afwijkend van 1.4.6. – voor de vennootschapsbelasting verwerkt. Voor 2011 is het belastbaar bedrag verminderd met € 1.132 en voor 2012 is het belastbaar bedrag met € 878 verminderd.

1.7.

1.8.

De conclusies van het rapport boekenonderzoek van de BV van 25 augustus 2015 hebben tot de volgende correcties voor de aanslagen Vpb geleid.

1.9.

Met dagtekening 10 oktober 2015 heeft verweerder aan eiseres voor 2007 een navorderingsaanslag Vpb (V.77) opgelegd, berekend naar een belastbare winst van € 94.197 en een belastbaar bedrag van € 26.613.

1.10.

Met dagtekening 26 september 2015 heeft verweerder aan eiseres voor 2010 een navorderingsaanslag Vpb (V.07) opgelegd, berekend naar een belastbare winst en tevens belastbaar bedrag van € 102.060. Tevens is aan eiseres een vergrijpboete opgelegd van € 10.767.

1.11.

Met dagtekening 17 oktober 2015 heeft verweerder aan eiseres voor 2011 een navorderingsaanslag Vpb (V.17) opgelegd, berekend naar een belastbare winst en tevens belastbaar bedrag van € 44.614. Tevens is aan eiseres een vergrijpboete opgelegd van € 1.552.

1.12.

Met dagtekening 24 oktober 2015 heeft verweerder aan eiseres voor 2012 een navorderingsaanslag Vpb (V.27) opgelegd, berekend naar een belastbare winst en tevens belastbaar bedrag van € 97.925. Tevens is aan eiseres een vergrijpboete opgelegd van € 3.417.

1.13.

De opgelegde vergrijpboetes voor de jaren 2010, 2011 en 2012 bedragen 50% van de Vpb over de positieve correcties (1.8.).

1.14.

Gelet op zijn uitspraak op bezwaar van 20 juni 2016 heeft verweerder de navorderingsaanslag Vpb 2010 verlaagd, nadere navorderingsaanslagen Vpb 2011 en 2012 opgelegd (de onder het procesverloop opgenomen V.18 en V.28) en de vergrijpboetes voor de jaren 2010 en 2011 verlaagd. Zie hierna onder 1.15. tot en met 1.18. In de uitspraak op bezwaar heeft verweerder onder meer geschreven dat de correcties inzake de omzetbelasting (zie 1.4.6.) per abuis in de verkeerde jaren zijn verwerkt (zie 1.6.) en dat dit zal worden aangepast. Deze aanpassing houdt in dat in de navorderingsaanslag Vpb 2010 alsnog € 1.132 in mindering wordt gebracht op de belastbare winst, dat het belastbaar bedrag van de navorderingsaanslag Vpb 2011 met € 254 zal worden verhoogd en dat het belastbaar bedrag van de navorderingsaanslag Vpb 2012 met € 878 zal worden verhoogd.

1.15.

Verweerder heeft bij beschikking van 9 juli 2016 de aanslag Vpb 2010 (V.07) verminderd, zodanig dat de belastbare winst en tevens het belastbaar bedrag is verlaagd en is vastgesteld op € 100.928. De vergrijpboete verlaagd tot een bedrag van € 10.654 en de beschikking heffingsrente is verlaagd tot een bedrag van € 4.245.

1.16.

Verweerder heeft bij beschikking van 16 juli 2016 de vergrijpboete inzake de navorderingsaanslag Vpb 2011 verminderd tot een bedrag van € 1.464.

1.17.

Met dagtekening 23 juli 2016 heeft verweerder aan eiseres voor 2011 een nadere navorderingsaanslag Vpb (V.18) opgelegd, berekend naar een belastbare winst en tevens belastbaar bedrag van € 44.868.

1.18.

Met dagtekening 6 augustus 2016 heeft verweerder aan eiseres voor 2012 een nadere navorderingsaanslag Vpb (V.28) opgelegd, berekend naar een belastbare winst en tevens belastbaar bedrag van € 98.803.

2. In geschil is het antwoord op de vragen of verweerder aan eiseres terecht en tot de juiste bedragen navorderingsaanslagen Vpb en vergrijpboetes heeft opgelegd, alsmede of verweerder terecht de verliesvaststellingsbeschikking Vpb voor 2010 heeft herzien.

3. Verweerder heeft de omkering en verzwaring van de bewijslast (hierna ook: omkering) toegepast. Bij inhoudelijke gebreken in een aangifte kan slechts dan worden aangenomen dat de vereiste aangifte niet is gedaan, indien aan de hand van de normale regels van stelplicht en bewijslast is vastgesteld dat sprake is van één of meer gebreken die ertoe leiden dat de volgens de aangifte verschuldigde belasting verhoudingsgewijs aanzienlijk lager is dan de werkelijk verschuldigde belasting. Tevens is vereist dat het bedrag van de belasting dat als gevolg van de hiervoor bedoelde gebreken in de aangifte niet zou zijn geheven, op zichzelf beschouwd aanzienlijk is. Inhoudelijke gebreken in de aangifte worden slechts in aanmerking genomen indien de belastingplichtige ten tijde van het doen van aangifte wist of zich ervan bewust moest zijn dat daardoor een aanzienlijk bedrag aan belasting niet zou worden geheven. Bij de beoordeling of aan deze maatstaf is voldaan, dienen alle feiten en omstandigheden van het geval in aanmerking te worden genomen (zie HR 17 augustus 2018, 17/04145, ECLI:NL:HR:2018:1358).

4. De rechtbank zal eerst beoordelen of verweerder - naar de normale regels van bewijslastverdeling - heeft bewezen dat er grond is voor omkering. Volgens die normale bewijslastverdeling rust naar het oordeel van de rechtbank op verweerder ten aanzien van de correcties in de winst de stelplicht en de bewijslast. Hierbij overweegt de rechtbank dat verweerder met een of meer bewijsvermoedens kan voldoen aan de op hem rustende bewijslast. Wanneer ten nadele van eiseres een bepaald vermoeden wordt aangenomen, ligt het op haar weg dit vermoeden te ontzenuwen, waarbij eiseres niet aannemelijk hoeft te maken dat het vermoeden onjuist is, maar zij kan volstaan met twijfel zaaien omtrent de juistheid van het vermoeden (zie onder andere HR 25 oktober 2002, nr. 36.898, ECLI:NL:HR:2002:AE9354 en HR 28 juni 2013, nr. 11/04152, ECLI:NL:HR:2013:63). De rechtbank zal hierna per correctie beoordelen of verweerder heeft voldaan aan de op hem rustende stelplicht en bewijslast.

5. Verweerder ontleent aan de onder 1.5. vermelde feiten (zie 1.4.2.), die door eiseres desgevraagd niet zijn weersproken, het vermoeden dat er omzet van de door eiseres gehouden evenementen niet in de administratie is verantwoord. Eiseres heeft daarover verklaard dat [zus A] € 20.000 aan [aandeelhouder/bestuurder] heeft overgemaakt als aflossing op een lening die zij had bij haar overleden ouders. Die lening is daarna een boedelschuld geworden, waarover haar broer, [aandeelhouder/bestuurder] , het beheer heeft.

6. De rechtbank schuift de verklaring van eiseres (aflossing op een boedelschuld) voor de contante stortingen bij de bank op haar eigen rekening en overboekingen aan [aandeelhouder/bestuurder] als ongeloofwaardig terzijde. Hetgeen eiseres heeft gezegd, is te algemeen van aard en onvoldoende concreet om het vermoeden dat de rechtbank uit de wel erg toevallige gang van zaken (evenement, contant geld, kasstorting, overboeking) afleidt, te ontzenuwen. Er is ook niets tastbaars dat het verhaal van eiseres objectief ondersteunt. Zonder dergelijk bewijs komt dat verhaal de rechtbank te onwaarschijnlijk voor. Eiseres heeft derhalve onvoldoende twijfel gezaaid omtrent de juistheid van het door verweerder aangevoerde vermoeden dat op deze wijze door eiseres genoten omzet niet is geboekt en aldus buiten de boeken is gehouden en in privé aan [aandeelhouder/bestuurder] ten goede is gekomen. Verweerder heeft vanwege dit vermoeden aannemelijk gemaakt dat eiseres in 2010 € 20.000 aan omzet van evenementen niet tot het resultaat heeft gerekend en heeft dit terecht gecorrigeerd.

7. Omdat in de correctie van € 20.000 ten onrechte een bedrag van € 1.132 aan omzetbelasting door verweerder was meegerekend, heeft verweerder bij beschikking van 9 juli 2016 het belastbaar bedrag verlaagd en vastgesteld op € 100.928 (zie 1.15.).

8.1

Over de onder 1.4.3. vermelde memoriaalboeking heeft verweerder ter zitting desgevraagd verklaard dat de precieze achtergrond van deze boeking onduidelijk is gebleven. Verweerder concludeert op grond daarvan dat het dan wel niet verantwoorde omzet van eiseres moet zijn. Verweerder moet het antwoord op de vraag wat het effect van deze boeking op de winst- en verliesrekening is geweest, echter schuldig blijven. Eiseres weerspreekt het vermoeden van verweerder gemotiveerd, door te stellen dat de achtergrond van deze boeking is dat de gemeente [gemeente] uitsluitend aan stichtingen subsidies wilde verstrekken en dat het bedrag reeds als omzet was verantwoord.

8.2

De rechtbank is van oordeel dat, mede gelet op de gerede twijfel die eiseres heeft gezaaid, de enkele stelling van verweerder inzake deze memoriaalboeking onvoldoende grond is voor het vermoeden dat tot dit bedrag omzet van eiseres niet verantwoord is als resultaat. Verweerder heeft zijn stelling dus niet aannemelijk gemaakt. De correctie moet komen te vervallen.

10.1

Gelet op het voorgaande concludeert de rechtbank dat verweerder voor 2010, op basis van een gerechtvaardigd en niet-ontzenuwd vermoeden, uitsluitend aannemelijk heeft gemaakt dat de belastbare winst voor de Vpb voor 2010 met (per saldo) € 18.868 moet worden gecorrigeerd (punt 6.).

10.2

Voor wat betreft de omkering geldt het volgende. Nu het gaat om inhoudelijke gebreken in de aangifte moet verweerder naar het oordeel van de rechtbank de rekensom maken waaruit volgt dat er relatief en absoluut aanzienlijk te weinig is geheven. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder dat echter niet gedaan. De rechtbank heeft ook ambtshalve te weinig in handen om op voorhand vast te kunnen stellen dat de belasting volgens de aangifte (op zichzelf, maar vooral verhoudingsgewijs) aanzienlijk lager is dan de werkelijk verschuldigde belasting. Er wordt dus niet toegekomen aan omkering van de bewijslast. Derhalve komt de rechtbank ook niet toe aan de beoordeling van de (overige twee) correctieposten aan de hand van die bewijsregels en resteert alleen de correctie van € 18.868.

11. Het voorgaande leidt tot de conclusie dat de navorderingsaanslag Vpb 2010 moet worden verlaagd tot een navorderingsaanslag Vpb, berekend naar een belastbare winst en tevens belastbaar bedrag van € 13.255 (te weten: aangegeven -/- € 5.613 + correctie € 18.868). Dat betekent ook dat er terecht geen verliesvaststellingsbeschikking voor 2010 is genomen.

12. Gelet op de conclusie die de rechtbank voor de aanslag Vpb 2010 heeft getrokken (punt 11.), stelt de rechtbank vast dat er voor 2010 geen verrekenbaar verlies meer resteert (zie 1.8.) en dat verweerder derhalve terecht de verliesverrekening heeft teruggenomen en een navorderingsaanslag Vpb 2007 aan eiseres heeft opgelegd. Het beroep betreffende de navorderingsaanslag Vpb 2007 zal dan ook ongegrond worden verklaard.

13. Verweerder heeft geconstateerd dat [aandeelhouder/bestuurder] achtmaal een bedrag vanuit privé heeft gestort op de bankrekening van eiseres. Deze stortingen zijn als kruispost en in rekening-courant verwerkt en vier daarvan vinden plaats kort na een activiteit van [radiostation] . Verweerder ontleent hieraan het vermoeden dat alle acht stortingen zien op zwarte omzet, mede omdat de herkomst van het geld bij [aandeelhouder/bestuurder] onduidelijk is (1.4.4.).

14. Eiseres heeft gesteld dat de omzet van de activiteiten van [radiostation] nog gedeeltelijk uit contanten bestaat, die [aandeelhouder/bestuurder] mee naar huis neemt en op onregelmatige momenten stort op de bankrekening van eiseres, waarna een correctieboeking in rekening-courant wordt gemaakt. De omzet is wel degelijk geboekt bij eiseres en van zwarte omzet is geen sprake.

15. De rechtbank overweegt dat eiseres met hetgeen zij heeft verklaard het vermoeden van verweerder voldoende heeft ontzenuwd. Verweerder heeft (nu hij alleen dat vermoeden heeft aangevoerd) dus niet aannemelijk gemaakt dat de door [aandeelhouder/bestuurder] gestorte bedragen daadwerkelijk zwarte omzet behaald door eiseres betroffen. Om een storting door een aandeelhouder op de rekening van zijn BV als verzwegen omzet te kunnen aanmerken, is er iets concreets nodig dat daar op wijst, maar dat ontbreekt. Dit klemt te meer nu verweerder naar aanleiding van de op zichzelf plausibele verklaring van eiseres geen nader (boeken)onderzoek heeft verricht naar de (on)juistheid van de beweringen van eiseres.

16. Het voorgaande leidt tot de conclusie dat de navorderingsaanslagen Vpb 2011 in zijn geheel dienen te worden vernietigd.

17. Verweerder ontleent aan de twee contante betalingen in 2012 door eiseres aan twee zussen van [aandeelhouder/bestuurder] het vermoeden dat dit zwarte omzet van eiseres betreft die tot de winst moet worden gerekend en die als winst aan [aandeelhouder/bestuurder] zelf is uitgedeeld (1.4.5.).

18. Eiseres weerspreekt dit vermoeden van verweerder door te wijzen op de leningen van de zusters van [aandeelhouder/bestuurder] aan eiseres (die in eerdere jaren op de balans hebben gestaan) en op de kwitanties in verband met de aflossingen daarvan in 2012.

19. De rechtbank is van oordeel dat verweerder zonder nadere feitelijke onderbouwing, die niet is aangedragen, onvoldoende heeft gesteld om aannemelijk te maken dat de contante betalingen aan de zusters in 2012 niet hebben plaatsgevonden ter terugbetaling van een lening. Ook als dat wel het geval zou zijn, ligt er te weinig concreets om vervolgens te concluderen dat aannemelijk is dat dit zwarte omzet is geweest die aan [aandeelhouder/bestuurder] als winst is uitgedeeld. Verweerder moet immers bewijzen dat de bron van deze gelden is gelegen in gedurende het jaar 2012 behaalde omzet, die niet is verantwoord. Ook voor het afleiden van een vermoeden dat het zo is gegaan, heeft verweerder, naar het oordeel van de rechtbank, onvoldoende concrete feiten en omstandigheden aangedragen. Dan blijft alleen een los vermoeden over, maar om als bewijsmiddel te kunnen dienen, moet een vermoeden gegrond worden op concrete (en vaststaande) feiten en omstandigheden.

20. Het voorgaande leidt tot de conclusie dat de navorderingsaanslagen Vpb 2012 in zijn geheel dienen te worden vernietigd.

21. Gelet op de conclusie onder 16. en 20. vervalt de grondslag voor de vergrijpboetes voor de jaren 2011 en 2012 in zijn geheel. Deze vergrijpboetes worden derhalve vernietigd en de rechtbank heeft uitsluitend nog te oordelen over de vergrijpboete voor het jaar 2010, voor zover de navorderingsaanslag Vpb 2010 in stand is gebleven.

22. Verweerder heeft aan eiseres een vergrijpboete opgelegd van 50% over de nagevorderde Vpb. Verweerder is van mening dat eiseres opzettelijk heeft gehandeld en dat van strafverminderende omstandigheden geen sprake is.

23. Naar het oordeel van de rechtbank kan eiseres met betrekking tot de verzwegen omzet en de uitdeling opzet worden verweten. De gang van zaken zoals die uit de vaststaande feiten naar voren komt, wijst duidelijk in de richting van het afromen van een deel van de omzet uit de evenementen. Wat eiseres heeft verklaard, is wat de rechtbank betreft zo ongeloofwaardig, dat die verklaring juist steun geeft aan de lezing van verweerder. Vermoedens kunnen ook voor het bewijs van de boete als bewijsmiddel dienen. Op grond van de sterke vermoedens is de rechtbank overtuigd van de toedracht die verweerder heeft geschetst. Daarom staat voor de rechtbank vast dat vanuit de BV een bedrag van € 18.868 aan de omzet is onttrokken en dat [aandeelhouder/bestuurder] de uiteindelijke begunstigde was van dit bedrag. Dat leidt - met inachtneming van artikel 67e, tweede lid, onderdeel b van de AWR - tot een bedrag aan niet afgedragen Vpb van € 3.773. De rechtbank is van oordeel dat eiseres zich ervan bewust is geweest dat zij door deze wijze van boeken dit bedrag buiten het zicht van de Belastingdienst heeft gehouden. Eiseres heeft aldus willens en wetens en dus opzettelijk een onjuiste aangifte Vpb ingediend, met als gevolg de aanvankelijk te lage heffing.

24. Uit de omvang van de niet afgedragen Vpb volgt gelet op het gehanteerde percentage van 50 een boete van € 1.886. De rechtbank acht de hoogte van de boete passend en geboden. Ten aanzien van de boete dient nog wel de vraag te worden beantwoord of sprake is van overschrijding van de redelijke termijn als bedoeld in artikel 6 van het EVRM en zo ja, wat daarvan de gevolgen zijn voor de (hoogte van de) opgelegde boete. Rekening houdende met de datering van de eerste aankondiging van de (mogelijke oplegging van een) boete (zie 1.7.: 6 mei 2015), waarover tussen partijen geen geschil bestaat, en de datum van deze uitspraak, constateert de rechtbank dat de hiervoor bedoelde redelijke termijn met meer dan twee jaar is overschreden (undue delay; vgl. HR 22 april 2005, ECLI:NL:HR:2005:AO9006). Verweerder heeft ter zitting bevestigd dat er wat hem betreft geen sprake is van bijzondere omstandigheden die de reguliere redelijke termijn van 2 jaren in dit geval zouden verlengen of bekorten. Die heeft de rechtbank ook ambtshalve niet gezien. De rechtbank zal de hiervoor vastgestelde, passend en geboden geachte boete daarom matigen met 20% tot een bedrag van € 1.509.

25. Het beroep wordt geacht mede betrekking te hebben op de heffings- en belastingrente. Eiseres heeft geen zelfstandige gronden tegen de in rekening gebrachte heffings- en belastingrente aangevoerd. De rechtbank ziet geen aanleiding af te wijken van de betreffende beschikkingen. Hierbij wijst de rechtbank eiseres erop dat het bedrag van de heffings- en belastingrente het bedrag van de navorderingsaanslagen volgt.

26. Dit betekent dat de met de navorderingsaanslag Vpb 2007 samenhangende beschikking heffingsrente in stand blijft. Nu de met de beschikking heffingsrente samenhangende navorderingsaanslag Vpb 2010 zal worden verminderd, verstaat de rechtbank dat verweerder het bedrag van de heffingsrente dienovereenkomstig zal verminderen. De beschikkingen heffings- en belastingrente inzake de navorderingsaanslagen Vpb 2011 en 2012 dienen overeenkomstig de navorderingsaanslagen te worden vernietigd.

27. Eiseres heeft verzocht om immateriële schadevergoeding wegens overschrijding van de redelijke termijn. De rechtbank constateert dat in deze zaken de redelijke termijn is overschreden. Ter zitting is overeengekomen dat voor de toekenning van de immateriële schadevergoeding samenhang bestaat tussen de zaken van eiseres en die van [aandeelhouder/bestuurder] . Het tijdsverloop tussen de ontvangst van de bezwaarschriften door verweerder (op zijn vroegst 10 oktober 2015) en de uitspraak van de rechtbank bedraagt maximaal 4 jaar. Uitgaande van dit tijdsverloop is de redelijke termijn voor geschilbeslechting van twee jaar overschreden.

28. Ter zitting is overeengekomen dat hiervoor in totaal een immateriële schadevergoeding van € 2.000 zal worden toegekend, waarvan (afgerond) € 200 (2/24) ten laste van verweerder zal komen en (afgerond) € 1.800 (22/24) ten laste van de Minister. Omdat het bedrag van de schadevergoeding minder dan € 5.000 beloopt, behoeft de Minister niet in de gelegenheid te worden gesteld hierop verweer te voeren (zie Stcrt. 2014, nr. 20210 en Stcrt. 2017, nr. 62751). Gelet op het voorgaande zal aan eiseres een immateriële schadevergoeding worden toegekend van € 1.000, waarvan in dezelfde verhouding verweerder € 100 dient te betalen en de Minister € 900.

29. Omdat de rechtbank de beroepen gegrond verklaart, bepaalt de rechtbank dat verweerder aan eiseres het door haar betaalde griffierecht vergoedt.

30. De rechtbank veroordeelt verweerder in de door eiseres gemaakte proceskosten.

Nu deze zaken samenhangen met die van [aandeelhouder/bestuurder] – hetgeen partijen ter zitting hebben bevestigd – worden deze samenhangende zaken voor de veroordeling in de proceskosten gezien als één zaak. De totale kosten stelt de rechtbank op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 2.298 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift en 1 punt voor het verschijnen ter hoorzitting met een waarde per punt van € 254, en 1 punt voor het indienen van het beroepschrift en 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 512 vermenigvuldigd met 1,5 omdat sprake is van 4 of meer samenhangende zaken en een wegingsfactor 1). Van deze kosten zal € 1.149 aan eiseres worden toegekend.