Rechtbank Noord-Nederland, 18-06-2021, ECLI:NL:RBNNE:2021:2446, AWB - 20 _ 716

1.1.

Eiseres is gehuwd met D. [achternaam] . Samen met haar echtgenoot heeft zij vier kinderen, waaronder M. [achternaam] en dochter N. [achternaam] .

1.2.

Dochter N. [achternaam] heeft een ernstige ontwikkelingsachterstand, is slechthorend en rolstoelafhankelijk.

1.3.

Op 17 juni 2016 heeft eiseres met tussenkomst van een belastingconsulent aangifte IB/PVV gedaan voor het jaar 2015. In deze aangifte heeft eiseres een bedrag van € 1.313 in aftrek gebracht als specifieke zorgkosten. Deze aftrek is volgens de aangifte als volgt opgebouwd:

1.4.

Tot de gedingstukken behoren twaalf facturen van [naam onderneming] uit de maanden januari tot en met december 2015 van elk € 1.000. Op de facturen staat onder meer het volgende vermeld: “Naam budgethouder: N. [achternaam] , Geleverde zorg: Persoonlijke verzorging, Verpleging, Begeleiding, 25 uur tegen een vaste vergoeding per maand van € 1000,00 inclusief reiskosten. Naam zorgverlener [naam zorgverlener] .” Deze facturen zijn maandelijks betaald aan [naam zorgverlener] vanaf een bankrekening ten name van D. [achternaam] .

1.5.

Aan dochter N. [achternaam] is voor het jaar 2015 een persoonsgebonden budget (PGB) toegekend van € 48.333. Vanuit dit PGB is in 2015 maandelijks € 1.969 betaald aan [X] . Eveneens is maandelijks € 1.969 betaald aan [Y] . Daarnaast is maandelijks € 90 betaald aan M. [achternaam] .

1.6.

Bij het vaststellen van de aanslag IB/PVV voor het jaar 2015 heeft verweerder de in de aangifte opgevoerde aftrek van specifieke zorgkosten niet toegestaan.

2. In geschil is het antwoord op de vraag of de aanslag IB/PVV voor het jaar 2015 tot een te hoog bedrag is vastgesteld. Het geschil spitst zich met name toe op de vraag of eiseres recht heeft op aftrek van uitgaven voor extra gezinshulp.

3. Eiseres stelt zich op het standpunt dat de uitgaven voor extra gezinshulp noodzakelijk waren, omdat deze zijn gedaan in 2015 toen dochter N. niet naar de dagbesteding kon vanwege rugklachten. Haar dochter moest toen thuis verzorgd worden. Eiseres kon deze zorg niet zelf verlenen, vanwege schouderklachten. De dagbesteding kon niet worden omgezet naar een PGB, zodat daarvan extra zorg voor haar dochter kon worden ingekocht. Eiseres heeft deze zorg daarom uit eigen middelen ingekocht.

4. Verweerder is van mening dat eiseres niet aannemelijk heeft gemaakt dat het PGB niet toereikend was om de noodzakelijke zorg in te kopen en daarmee dat de uitgaven op eiseres en/of haar fiscaal partner hebben gedrukt. Eiseres heeft volgens verweerder verder niet aannemelijk gemaakt dat de extra uitgaven voor gezinshulp noodzakelijk waren.

5. De rechtbank overweegt dat op eiseres de bewijslast rust aannemelijk te maken dat zij kosten voor extra gezinshulp heeft gemaakt, dat deze op haar hebben gedrukt en dat zij aan de overige wettelijke voorwaarden voor aftrek van deze kosten heeft voldaan.¹ Naar het oordeel van de rechtbank is eiseres in het leveren van het van haar verlangde bewijs niet geslaagd. Naar het oordeel van de rechtbank heeft eiseres namelijk niet aannemelijk gemaakt dat voor dochter N. meer zorg nodig was dan de reeds voor het PGB geïndiceerde zorg, zodat niet aannemelijk is dat voor het verzorgen van dochter N. extra gezinshulp noodzakelijk was, die niet uit het PGB budget kon worden betaald. De rechtbank overweegt in dit verband dat het onduidelijk is welke zorg in 2015 vanuit het PGB aan dochter N. is verleend en wie deze zorg heeft verleend. Daar komt bij dat uit de overgelegde maandelijkse facturen van [naam onderneming] ook niet is op te maken welke zorg precies is verleend aan dochter N. Zelfs indien de rechtbank er veronderstellenderwijs vanuit gaat dat niet alle noodzakelijke zorg voor dochter N. in 2015 uit het PGB budget kon worden betaald en dus een deel van de zorg voor dochter N. op eiseres terecht kwam, dan heeft eiseres naar het oordeel van de rechtbank niet aannemelijk gemaakt dat zij die zorg niet op zich kon nemen. Eiseres heeft geen medische verklaring overgelegd waaruit blijkt dat zij door ziekte/invaliditeit niet in staat was die zorg te verlenen en daarmee ook niet aannemelijk gemaakt dat zij genoodzaakt was om extra gezinshulp in te schakelen. De beroepsgronden kunnen niet slagen.

6. Het beroep is ongegrond.

7. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.