Rechtbank Noord-Nederland, 23-03-2022, ECLI:NL:RBNNE:2022:888, AWB - 21 _ 171

Voorbelasting

Overige aspecten

Eiseres heeft kopieën van diverse kassabonnen en facturen aan verweerder overgelegd waaronder:

- een met de handgeschreven kwitantie met datum 28 juni 2014 van [O] gericht aan [eiseres] met als omschrijving – voor zover leesbaar – “Geleverd Colectie (…) Stripboeken inclusief 6% BTW € 100.000 Ex BTW 94.340,- te betalen in overleg zie schriftelijke afspraak!”;

- een factuur van 29 december 2017 van [schildersbedrijf A] te [vestigingsplaats] gericht aan “Fam. [eiseres]” voor een bedrag van € 435,00 vermeerderd met € 26,10 aan omzetbelasting ter zake van het aanbrengen van stucwerk op een schouwpartij. Op de factuur is met de hand geschreven “[eiseres]”.

- een factuur van 16 januari 2015 van [wit- en bruingoedzaak] voor een bedrag van € 85,54 vermeerderd met € 17,96 aan omzetbelasting ter zake van de reparatie van een televisietoestel;

- een factuur/kassabon van 27 januari 2015 van [opticien] voor een bedrag van € 139,67 vermeerderd met € 29,33 aan omzetbelasting. Uit de factuur/kassabon is niet af te leiden aan wie deze is gericht.

- een factuur van 25 juni 2015 van [schildersbedrijf B] voor een bedrag van € 256,70 vermeerderd met € 5,34 en € 35,22 aan omzetbelasting ter zake van de plaatsing van 2 isolatieruiten. De factuur is geadresseerd aan “Fam. [eiseres]”. Met de hand is hierbij geschreven: “[eiseres]”;

- een factuur van 14 oktober 2015 van [bouwbedrijf] voor een bedrag van € 1.971,03 vermeerderd met € 413,92 aan omzetbelasting ter zake van de vernieuwing van een onderdorpel. De factuur is geadresseerd aan “Fam. [echtgenoot]”. Op de factuur is met de hand geschreven: “/[eiseres]”;

- een factuur van 12 augustus 2017 van [tuinbedrijf] , gericht aan familie [echtgenoot] voor een bedrag van € 395,10 vermeerderd met € 82,97 aan omzetbelasting ter zake de aanleg van een waterval;

- een factuur van 21 augustus 2017 van [garagebedrijf] ter zake van de reparatie van een auto met kenteken [kenteken B] voor een bedrag van € 230,46 vermeerderd met € 48,41 aan omzetbelasting. De factuur is geadresseerd aan Adviesbureau [echtgenoot] , t.a.v. de heer [X] . Met de hand is hierbij geschreven “Voor [eiseres]”.

Bij verminderingsbeschikking van 15 oktober 2021 heeft verweerder de naheffingsaanslag voor het tijdvak 1 januari 2015 tot en met 31 december 2018 verminderd tot een bedrag van € 13.613. Tevens is de verzuimboete verminderd tot € 1.361 en het bedrag aan belastingrente tot € 1.750.

Eiseres is van mening dat de naheffingsaanslagen ten onrechte en in ieder geval tot een te hoog bedrag zijn opgelegd. Eiseres voert daartoe aan dat haar ingediende aangiften omzetbelasting juist zijn en dat zij recht heeft op toepassing van de oude KOR. Ten slotte is eiseres van mening dat ook de omzet en de voorbelasting van de economische activiteiten van haar echtgenote in haar aangiften moeten worden verwerkt.

Verweerder heeft de stellingen van eiseres gemotiveerd betwist en is van mening dat de naheffingsaanslagen, de verzuimboetes en de beschikkingen belastingrente na de respectievelijke verminderingen tot de juiste bedragen zijn vastgesteld.

Tussen partijen is niet in geschil dat eiseres ondernemer is voor de omzetbelasting, omdat zij een vakantiewoning verhuurt. De rechtbank stelt vast dat ten aanzien van de juistheid van de naheffingsaanslagen het geschil zich beperkt tot de vraag of (i) eiseres recht heeft op meer aftrek van voorbelasting dan de € 250 per kalenderjaar van de in geschil zijnde tijdvakken die verweerder in aftrek heeft toegelaten, of (ii) verweerder terecht omzetbelasting heeft nageheven vanwege het privégebruik van de [auto] en (iii) of eiseres de oude KOR mag toepassen.

De rechtbank overweegt dat op grond van artikel 15, eerste lid, van de Wet op de omzetbelasting 1968 (hierna: Wet OB) als voorbelasting aftrekbaar is de omzetbelasting die door andere ondernemers ter zake van door hen aan de ondernemer verrichte leveringen en verleende diensten in rekening is gebracht op een op de voorgeschreven wijze opgemaakte factuur, voor zover de goederen en de diensten door de ondernemer worden gebruikt voor belaste handelingen. Op eiseres, die voorbelasting op haar aangiften omzetbelasting in aftrek heeft gebracht, rust de stelplicht en, in geval van betwisting, de bewijslast dat en in hoeverre recht bestaat op aftrek van voorbelasting.

De rechtbank is van oordeel dat eiseres, tegenover de gemotiveerde betwisting door verweerder, met de door haar overgelegde kopieën van kassabonnen en facturen en hetgeen zij daarover in beroep heeft gesteld niet aannemelijk heeft gemaakt dat zij recht heeft op aftrek van de bedragen aan voorbelasting die zijn in haar kwartaalaangiften voor de tijdvakken in de jaren 2014 tot en met 2018 heeft aangegeven. Tot vermindering van de naheffingsaanslagen kunnen de kopieën van de facturen en kassabonnen die eiseres heeft overgelegd dan ook niet leiden. Naar het oordeel van de rechtbank heeft eiseres namelijk niet aannemelijk gemaakt dat de overgelegde kopieën van facturen en kassabonnen aan haar zijn uitgereikt en dat deze zien op kosten die eiseres als ondernemer heeft gemaakt dan wel dat deze kosten rechtstreeks en onmiddellijk verband houden met de voor de omzetbelasting belaste prestaties van eiseres. Ten aanzien van de tenaamstelling van de facturen overweegt de rechtbank dat een groot aantal van de door eiseres overgelegde facturen kassabonnen betreffen waar geen enkele persoonsaanduiding opstaat. Daarnaast is een groot aantal facturen gericht aan [echtgenoot] , Adviesbureau [echtgenoot] , familie [eiseres] . Van deze kassabonnen en facturen is dus onduidelijk aan wie deze zijn uitgereikt. De enkele omstandigheid dat in sommige gevallen op deze facturen handmatig de naam van eiseres is bijgeschreven, betekent niet dat daarmee vaststaat dat de factuur aan eiseres is uitgereikt. Verder valt zonder nadere toelichting, die ontbreekt, niet in te zien waarom eiseres in haar hoedanigheid als ondernemer voor de omzetbelasting bijvoorbeeld kosten heeft gemaakt ter zake van de aankoop van een collectie stripboeken, de reparatie van een televisietoestel, een aankoop bij de [opticien] , de aanleg van een waterval in de tuin en de plaatsing van isolatieruiten, laat staan dat valt in te zien waarom deze prestaties rechtstreeks en onmiddellijk verband houden met de verhuur van de vakantiewoning in [buitenland A] .

De gemachtigde van eiseres heeft ten aanzien van een aantal van de kassabonnen en facturen nog aangevoerd dat deze betrekking hebben op zijn activiteiten in het kader van zijn adviesbureau en dat hij deze voorbelasting in de aangiften van zijn echtgenote in mindering mocht brengen. De rechtbank gaat aan dit standpunt voorbij, omdat hiervoor iedere feitelijke en juridische grondslag ontbreekt.

Wat betreft de factuur van [bouwbedrijf] inzake de vernieuwing van een onderdorpel heeft de gemachtigde ter zitting nog aangevoerd dat dit het kantoorgedeelte van de eigen woning betreft. Volgens eiseres wordt dit deel van de eigen woning verhuurd aan de eenmanszaak van haar echtgenoot, Adviesbureau [echtgenoot] . De omzetbelasting is daarom als voorbelasting aftrekbaar. De rechtbank is van oordeel dat eiseres niet aannemelijk heeft gemaakt dat een (gedeelte van een) de eigen woning aan de eenmanszaak van haar echtgenoot wordt verhuurd, zodat reeds daarom de omzetbelasting op deze factuur (ook) niet voor aftrek van voorbelasting in aanmerking komt.

Ten slotte heeft verweerder betwist dat voor de onder 1.12. en 1.13. vermelde facturen van de gemachtigde van eiseres daadwerkelijk diensten aan eiseres zijn geleverd. De rechtbank is van oordeel dat eiseres (en haar gemachtigde), op wie de bewijslast rust, tegenover deze gemotiveerde betwisting door verweerder, niet aannemelijk heeft gemaakt dat daadwerkelijk diensten aan eiseres zijn geleverd. De rechtbank neemt bij dit oordeel in aanmerking dat eiseres geen stukken heeft overgelegd waaruit blijkt welke diensten de echtgenoot van eiseres precies heeft verricht voor eiseres. Van enige afspraak tot het betalen van de op de facturen vermelde bedragen voor de werkzaamheden is verder niets gebleken. Daar komt bij dat de omschrijving van de werkzaamheden op de facturen zeer algemeen is. Enige specificatie van de werkzaamheden, noch van de besteden uren staat op de facturen. Daarbij valt nog op dat de kosten voor de jaren 2014 en 2018 exact gelijk zijn. Ten slotte heeft eiseres, noch haar gemachtigde desgevraagd ter zitting, een verklaring kunnen geven waarom zij pas in beroep deze facturen heeft overgelegd en deze niet waren opgenomen in het pakket met kassabonnen en facturen dat eiseres eerder aan verweerder heeft overgelegd.

Verweerder heeft zich op het standpunt gesteld dat gelet op de gereden kilometers de [auto] voor privédoeleinden is gebruikt, zodat op grond van artikel 4, tweede lid, onderdeel a, van de Wet OB ter zake van het privégebruik omzetbelasting is verschuldigd. Verweerder heeft de vanwege het privégebruik van de [auto] verschuldigde omzetbelasting overeenkomstig de goedkeuring van de staatssecretaris van Financiën in het Besluit van 11 juli 2012, nr. BLKB 2012/639M, Stcrt. 2012, 14822 (hierna: de goedkeuring van de staatssecretaris van Financiën) vastgesteld op 2,7% van de catalogusprijs van [auto] , omdat volgens verweerder uit de administratie van eiseres niet blijkt in hoeverre de auto voor privédoeleinden is gebruikt en welke kosten hieraan zijn toe te rekenen. Eiseres heeft de correctie van de omzetbelasting voor het privégebruik van de [auto] bestreden.

Gelet op hetgeen door verweerder, op wie de bewijslast op dit punt rust, is gesteld en met feiten en omstandigheden is onderbouwd in het rapport boekenonderzoek, is de rechtbank van oordeel dat aannemelijk is dat eiseres de [auto] in de jaren 2014 tot en met 2018 mede voor privédoeleinden heeft gebruikt. Omdat eiseres ter zake van het privégebruik geen omzetbelasting heeft afgedragen, heeft verweerder naar het oordeel van de rechtbank terecht een correctie voor het privégebruik van de [auto] opgenomen in de naheffingsaanslagen omzetbelasting voor de onderhavige tijdvakken.

Als uitgangspunt heeft te gelden dat de vaststelling van de omvang van het privégebruik van de [auto] moet berusten op de werkelijke verhouding tussen het privégebruik en het zakelijk gebruik. Uit het arrest van de Hoge Raad van 21 april 2017² volgt dat eiseres dan concrete gegevens omtrent de werkelijke verhouding tussen beide categorieën van gebruik moet aanleveren. De rechtbank stelt vast dat eiseres geen betrouwbare gegevens heeft overgelegd waaruit is af te leiden in hoeverre de [auto] voor privédoeleinden is gebruikt. Onder die omstandigheden heeft verweerder overeenkomstig de goedkeuring van de staatssecretaris van Financiën de vanwege het privégebruik van de auto verschuldigde omzetbelasting mogen vaststellen op 2,7% van de catalogusprijs van de [auto] .

Eiseres heef ten slotte nog aangevoerd dat de naheffingsaanslagen moeten worden vernietigd vanwege toepassing van de oude KOR. Verweerder is van mening dat toepassing van de oude KOR niet mogelijk is.

De rechtbank is van oordeel dat het standpunt van eiseres om de oude KOR toe te passen geen hout snijdt. Volgens de oude KOR (artikel 25 Wet OB tekst 2014-2018) kon deze onder voorwaarden worden toegepast als een belastingplichtige in een jaar, na aftrek van de voorbelasting, minder dan € 1.883 aan omzetbelasting hoefde te betalen. Dit ziet niet op de situatie, zoals eiseres, naar de rechtbank begrijpt, stelt, als de na te heffen omzetbelasting per jaar minder bedraagt dan € 1.883. De rechtbank wijst er daarbij nog op dat onder toepassing van de oude KOR aftrek van voorbelasting niet mogelijk was.

7. Omdat reeds volgens de gewone regels van de bewijslastverdeling de rechtbank tot het oordeel komt dat verweerder de naheffingsaanslagen niet te hoog heeft vastgesteld, hoeft de rechtbank de vraag of eiseres voor de onderhavige tijdvakken de vereiste kwartaalaangiften heeft gedaan en zo nee, of als gevolg daarvan de bewijslast moet worden omgekeerd en verzwaard, niet te beantwoorden.

8. Het beroep wordt geacht mede betrekking te hebben op de belastingrente. Eiseres heeft geen zelfstandige gronden tegen de in rekening gebrachte belastingrente aangevoerd. De rechtbank ziet geen aanleiding af te wijken van de beschikking belastingrente die samenhangt met de naheffingsaanslag omzetbelasting voor het tijdvak 1 januari 2014 tot en met 31 december 2014. Nu de met de beschikking belastingrente samenhangende naheffingsaanslag omzetbelasting die ziet op het tijdvak 1 januari 2015 tot en met 31 december 2018 is verminderd, begrijpt de rechtbank dat verweerder het bedrag van de belastingrente dienovereenkomstig heeft verminderd.

Ingevolge het bepaalde in artikel 67c van de Algemene wet inzake rijksbelastingen kan ingeval niet, gedeeltelijk niet of niet tijdig de belasting is betaald een verzuimboete worden opgelegd tot het wettelijk maximum zoals vermeld in het eerste lid van dat artikel. Ingevolge paragraaf 24 van het Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst wordt in geval waarin niet, gedeeltelijk niet of niet binnen de termijn is betaald omdat er te weinig belasting is aangegeven een verzuimboete opgelegd van 10% van de niet, gedeeltelijk niet of niet binnen de termijn betaalde belasting tot het wettelijk maximum. Verweerder heeft de verzuimboete overeenkomstig deze bepalingen opgelegd. Een dergelijke verzuimboete blijft slechts achterwege indien sprake is van afwezigheid van alle schuld (hierna: avas) dan wel van een pleitbaar standpunt. De bewijslast dat sprake is van avas dan wel een pleitbaar standpunt rust op eiseres.

Eiseres heeft gesteld dat haar echtgenoot hartpatiënt is. Voor zover eiseres met deze stelling een beroep heeft willen doen op avas, kan dat beroep niet slagen. Eiseres heeft in het geheel niet onderbouwd waarom deze omstandigheid zou moeten leiden tot avas bij het onjuist invullen van de kwartaalaangiften omzetbelasting voor de tijdvakken voor de jaren 2014 tot en met 2018. Voor zover eiseres met haar standpunten dat de naheffingsaanslagen ten onrechte zijn opgelegd, tevens heeft willen stellen dat haar standpunten pleitbaar waren, volgt de rechtbank eiseres niet in deze stelling, omdat de standpunten van eiseres ten aanzien van de aftrek van voorbelasting zijn gebaseerd op feitelijkheden en er voor het overige geen argumenten zijn die maken dat standpunten van eiseres naar objectieve maatstaven pleitbaar zijn. Omdat verder geen strafverlagende omstandigheden aannemelijk zijn geworden, acht de rechtbank de opgelegde verzuimboetes passend en geboden.

De rechtbank heeft wel ambtshalve geconstateerd dat, sinds de aankondiging van de verzuimboetes op 6 november 2019 ten aanzien van beide verzuimboetes de redelijke termijn voor afdoening van een boetezaak in eerste aanleg van twee jaar met afgerond 5 maanden is overschreden.³ De rechtbank zal de verzuimboetes daarom elk met 5 % verminderen tot bedragen van respectievelijk € 912 en € 1.292.⁴

Gelet op het voorgaande is het beroep dat ziet op de naheffingsaanslag voor het tijdvak 1 januari 2014 tot en met 31 december 2014 (beroep met zaaknummer 21/171) ongegrond.

Gelet op het voorgaande is het beroep dat ziet op de naheffingsaanslag voor het tijdvak 1 januari 2015 tot en met 31 december 2018 (beroep met zaaknummer 21/173) uitsluitend gegrond vanwege de door verweerder geconstateerde rekenfout die heeft geleid tot de vermindering van de naheffingsaanslag ná het instellen van het beroep.

11. Omdat de rechtbank het beroep met zaaknummer 21/173 gegrond verklaart, bepaalt de rechtbank dat verweerder aan eiseres het door haar betaalde griffierecht in die zaak ten bedrage van € 181 vergoedt.

12. De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling, omdat noch gesteld, noch aannemelijk is geworden, dat eiseres kosten heeft gemaakt die op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor vergoeding in aanmerking komen. Hierbij heeft de rechtbank mede in aanmerking genomen dat eiseres en haar gemachtigde gehuwd zijn.