Rechtbank 's-Gravenhage, 25-02-2009, BI0237, AWB 08/1537

RECHTBANK 'S-GRAVENHAGE

Uitspraakdatum: 25 februari 2009

Uitspraak als bedoeld in artikel 8:77 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

[X] B.V., gevestigd te [Z], eiseres,

en

de inspecteur van de Belastingdienst/[te P], verweerder.

1.2. Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 25 januari 2008 de naheffingsaanslag, de beschikking heffingsrente en de boetebeschikking gehandhaafd.

1.3. Eiseres heeft daartegen bij brief van 4 maart 2008, ontvangen bij de rechtbank op 5 maart 2008, beroep ingesteld. Bij brief van 31 maart 2008 heeft eiseres haar beroepschrift aangevuld.

1.4. Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

2.1. In 2005 is bij eiseres een onderzoek ingesteld naar haar belasting- en administratieplicht over het tijdvak 1 januari 2000 tot en met 31 december 2004 volgens de Wet belastingen op milieugrondslag (Wbm), meer in het bijzonder de mogelijke belastingplicht voor de grondwaterbelasting. De bevindingen en standpunten van de belastingdienst naar aanleiding van dat onderzoek zijn neergelegd in een controlerapport, waarvan een kopie als bijlage 1 bij het verweerschrift is overgelegd.

2.2. Eiseres exploiteert een betonmortelcentrale in [plaats]. In het kader hiervan onttrekt zij grondwater voor de productie van betonmortel.

2.3. Voor de onttrekking van het grondwater maakt eiseres gebruik van een centrifugaalpomp van het merk [merk], met een theoretische maximale capaciteit van 17,1m³ per uur. In het bedrijf van eiseres wordt het onttrokken grondwater nadat het aan de oppervlakte is gebracht tot verdere hoogte opgepompt teneinde in de betonmixers te worden geleid. Gemeten ter hoogte van het punt waar het water in de betonmixers wordt geleid, kan er maximaal 8,5m³ per uur worden onttrokken.

2.4. Eiseres heeft nimmer aangifte gedaan voor de grondwaterbelasting en heeft geen registratie bijgehouden van de onttrokken hoeveelheden grondwater.

3.2. Eiseres concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en herroeping van de belastingaanslag en de boetebeschikking.

3.3. Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

3.4. Voor de standpunten van partijen verwijst de rechtbank naar de gedingstukken.

"Art. 8 [tekst van 01-01-2000 - 31-12-2005]

4.3. Naar het oordeel van de rechtbank is het onder 4.2. weergegeven standpunt van verweerder onjuist. Daarbij overweegt de rechtbank als volgt.

4.4. Ingevolge het voornoemde artikel 8, eerste lid, van de Wbm is vrijgesteld een onttrekking door middel van een inrichting met een pompcapaciteit die niet meer bedraagt dan 10m³ per uur, waarbij de pompcapaciteit ingevolge artikel 3, eerste lid, onderdeel f, van de Wbm het maximum wateropbrengend vermogen van een inrichting in kubieke meters per uur bedraagt. Vaststaat - naar ter zitting door beide partijen is bevestigd - dat met de pomp die eiseres gebruikt voor het onttrekken van het grondwater zoals die in het bedrijfsmiddel (de betonmixer) is geïntegreerd, ongeacht de wijze waarop het arbeidsvermogen van de pomp daarin wordt aangewend, feitelijk niet meer dan 8,5m³ grondwater per uur aan de bodem kan worden onttrokken. Daaraan verbindt de rechtbank de conclusie dat de maximale pompcapaciteit van de inrichting als bedoeld in voornoemde artikelen in het onderhavige geval minder dan 10m³ per uur bedraagt.

4.5. Hierbij is niet relevant of het begrip 'inrichting' beperkt wordt uitgelegd overeenkomstig het standpunt van verweerder, en wel in die zin dat de installaties na de pomp buiten beschouwing moeten blijven. Immers, ook indien in het onderhavige geval een (fictieve) scheiding bij de pomp zou worden aangebracht kan er - gelet op hetgeen hiervoor over de feitelijke maximale capaciteit van de pomp is overwogen - met die inrichting feitelijk niet meer dan 8,5m³ grondwater per uur aan de bodem worden onttrokken.

4.6. Dat met de pomp, indien de constructie van het bedrijfsmiddel waarin deze is geïntegreerd zou worden gewijzigd, wellicht meer dan 8,5m³ grondwater per uur aan de bodem worden onttrokken, brengt in het vorenoverwogene geen verandering. De rechtbank vermag niet in te zien dat de omstandigheid dat de pomp die eiseres gebruikt theoretisch een hogere pompcapaciteit heeft, welke extra capaciteit zou kunnen worden benut indien de pomp op een andere wijze en in een andere constructie zou worden gebruikt, dienaangaande tot een andere conclusie behoort te leiden. Deze opvatting vindt ook geen steun in de letterlijke tekst van de wet; deze spreekt immers van "een pompcapaciteit" en niet van "een theoretische pompcapaciteit". Evenmin blijkt uit de wettekst dat de invloed van de installatie(s) na de pomp bij de bepaling van de feitelijke maximale pompcapaciteit buiten beschouwing dienen te worden gelaten. Voor zover verweerder stelt dat uit het onder 4.2. genoemde besluit van de staatssecretaris blijkt dat het begrip "pompcapaciteit" dient te worden uitgelegd als "theoretische pompcapaciteit waarbij de installatie(s) na de pomp bij de bepaling van de pompcapaciteit buiten beschouwing dienen te worden gelaten", kan de rechtbank hem daarin niet volgen. De rechtbank overweegt hierbij dat artikel 3, vierde lid, van de Wbm de Minister specifiek de mogelijkheid biedt om bij ministeriële regeling regels te stellen omtrent de wijze waarop de pompcapaciteit van een inrichting wordt bepaald. Nu de Minister van deze mogelijkheid geen gebruik heeft gemaakt, ziet de rechtbank geen reden om het begrip pompcapaciteit zodanig aanscherpt (en beperkt) uit te leggen als de staatssecretaris doet in het interpretatieve beleid, dat is neergelegd in zijn onder 4.2. genoemde besluit. Ook overigens ziet de rechtbank, mede gelet op de door partijen aangedragen jurisprudentie, geen aanleiding om de begrippen 'pompcapaciteit' of 'installatie' anders uit te leggen dan hiervoor is vermeld.

4.7. Nu ervan moet worden uitgegaan dat de pompcapaciteit van de inrichting als bedoeld in de onder 4.1. genoemde artikelen in dit geval minder dan 10m³ per uur bedraagt, is er hier sprake van een inrichting als bedoeld in voornoemd artikel 8, eerste lid, van de Wbm, zodat de onttrekkingen van grondwater door eiseres op grond van dat artikel zijn vrijgesteld en is het beroep gegrond. De overige beroepsgronden van eiseres behoeven derhalve geen verdere behandeling.

4.8. Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep gegrond te worden verklaard en dienen de naheffingsaanslag, de boetebeschikking en de beschikking heffingsrente te worden herroepen.

Deze uitspraak is gedaan op 25 februari 2009 en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken door mr. G.J. van Leijenhorst, mr. H. Ollermann en mr. M.M. Smorenburg in tegenwoordigheid van mr. A.J. Kwestro, griffier.