Rechtbank 's-Gravenhage, 10-04-2009, BI2861, AWB 08/4646

RECHTBANK 'S-GRAVENHAGE

Sector bestuursrecht

Enkelvoudige belastingkamer

Procedurenummer: AWB 08/4646

Uitspraakdatum: 10 april 2009

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in artikel 8:67 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

[X], wonende te [Z], eiser,

en

de inspecteur van de Belastingdienst/[te P], verweerder.

De bestreden uitspraak op bezwaar

De uitspraak van verweerder van 27 mei 2008 op het bezwaar van eiser tegen de aan eiser opgelegde naheffingsaanslag motorrijtuigenbelasting en boetebeschikking.

Zitting

1 Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

2 Gronden

2.1. Blijkens kentekenregistratie was eiser van 21 maart 2005 tot en met 6 oktober 2008 houder van het motorrijtuig merk [merk] met het kenteken [kenteken] (hierna: de auto). Datum van het kentekenbewijs deel I is 9 mei 2000.

2.2. Ingevolge artikel 6 van de Wet op de motorrijtuigenbelasting 1994 (hierna: Wet MRB) wordt de belasting voor een personenauto geheven van degene die bij de aanvang van een tijdvak het motorrijtuig houdt. Artikel 7 van de Wet MRB bepaalt dat een motorrijtuig wordt gehouden door degene op wiens naam het voor het motorrijtuig opgegeven kenteken is gesteld in het kentekenregister van de Rijksdienst voor het wegverkeer. De inspecteur kan, ingevolge artikel 20 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen, de te weinig geheven belasting naheffen indien belasting die op aangifte behoort te worden voldaan, geheel of gedeeltelijk niet is voldaan.

2.3. Verweerder heeft aan eiser met dagtekening 24 april 2008 een naheffingsaanslag motorrijtuigenbelasting voor het tijdvak 9 februari 2008 tot en met 8 mei 2008 ten bedrage van € 273 opgelegd. Gelijktijdig met de vaststelling van deze naheffingsaanslag heeft verweerder eiser bij beschikking een verzuimboete van € 113 opgelegd.

2.4. In geschil is het antwoord op de vraag of verweerder de naheffingsaanslag terecht aan eiser heeft opgelegd.

2.5. Eiser stelt dat hij ten onrechte aansprakelijk wordt gehouden voor de motorrijtuigenbelasting. Noch de auto, noch de papieren zijn in zijn bezit. Hij weet niet waar de auto is. Hij heeft daarvan geen bewijs.

2.6. Verweerder heeft naar aanleiding van correspondentie met eiser, navraag gedaan bij het Openbaar Ministerie te Middelburg. Uit informatie van het OM volgt dat eiser wegens het rijden zonder geldig rijbewijs tweemaal is veroordeeld. Op 19 februari 2008 is de auto door de Koninklijke Marechaussee in beslag genomen. Hoewel de auto in beslag is genomen is naar verweerder stelt geen sprake van een situatie als bedoeld in onderdeel 8, Einde beschikkingsmacht, van het besluit van de staatssecretaris van Financiën, 4 juli 2007, nr. CPP2007/1107M, Stcrt. nr. 133. Daartoe voert verweerder aan, dat nu niet is gebleken dat niet tevens de papieren van de auto in beslag zijn genomen, eiser het kenteken in verband met de inbeslagname had kunnen schorsen.

2.7. Vaststaat dat de auto bij aanvang van het tijdvak in het kentekenregister op naam van eiser was gesteld en dat hij de voor het tijdvak verschuldigde belasting niet op de uiterste betaaldatum heeft voldaan. De rechtbank is van oordeel dat eiser niet, althans onvoldoende feiten en omstandigheden heeft aangedragen waardoor hij met succes een beroep kan doen op onderdeel 8 van voormeld besluit. Immers nu niet is gesteld noch gebleken dat naast de auto niet tevens het kentekenbewijs in beslag is genomen, kan niet worden uitgesloten dat eiser de mogelijkheid had om in verband met de inbeslagname, de geldigheid van het kenteken te laten schorsen. Derhalve is niet voldaan aan één van de onder Ad 1 van voormeld onderdeel 8 genoemde voorwaarde, en kan daarmee geen beroep worden gedaan op het achterwege laten van de heffing van motorrijtuigenbelasting bij inbeslagname van de auto. Het gelijk is derhalve aan verweerder.

2.8. Met betrekking tot de verzuimboete overweegt de rechtbank dat verweerder de boete op de juiste wijze heeft vastgesteld. Op grond van paragraaf 33, derde lid, van het BBBB 1998 wordt bij een vierde en volgend verzuim een boete van € 113 opgelegd. Op verweerder rust de last om te bewijzen dat sprake is van een (vierde) verzuim. Naar het oordeel van de rechtbank is verweerder hierin geslaagd. Nu sprake is van een vierde verzuim is terecht een verzuimboete van € 113 opgelegd.

2.8. Gelet op het vorenoverwogene is het beroep ongegrond.

2.9. De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.