Rechtbank 's-Gravenhage, 28-04-2010, ECLI:NL:RBSGR:2010:8944 BM6214, AWB 09/5792 IB/PVV

RECHTBANK 'S-GRAVENHAGE

Sector bestuursrecht

Afdeling 4, enkelvoudige kamer

Procedurenummer: AWB 09/5792 IB/PVV

Uitspraakdatum: 28 april 2010

Uitspraak ingevolge artikel 8:77 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb)

In het geding tussen

[X], wonende te [Z], eiser,

en

de inspecteur van de Belastingdienst [te P], verweerder.

I PROCESVERLOOP

I.1. Verweerder heeft aan eiser voor het jaar 2006 met dagtekening 19 december 2006 een aanslag (aanslagnummer [nummer]) in de inkomstenbelasting opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 9.000 (hierna: de aanslag).

I.2. Eiser heeft bij brief van 28 januari 2007, ingekomen bij verweerder op 30 januari 2007, tegen de aanslag bezwaar gemaakt.

I.3. Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 8 juli 2009 het bezwaar niet-ontvankelijk verklaard.

I.4. Eiser heeft daartegen bij brief van 14 augustus 2009, ontvangen bij de rechtbank op 17 augustus 2009, beroep ingesteld.

I.5. Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

I.6. Eiser heeft vóór de zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn in afschrift verstrekt aan verweerder.

II OVERWEGINGEN

II.1. Eiser is gehuwd en heeft twee kinderen, een dochter geboren op [datum] 1984 en een zoon geboren op [datum] 1986. Eiser is, samen met zijn echtgenote, eigenaar van de woning, plaatselijk bekend [adres 1] te [plaats 1] (hierna: de woning).

II.2 Eiser is in 1996 naar Noorwegen vertrokken. Hij heeft zich op 19 augustus 1996 uitgeschreven uit de gemeentelijke basisadministratie van [plaats 1]. Sinds 2 juni 1998 staat hij in Noorwegen ingeschreven op het adres [adres 2] te [plaats 2]. De echtgenote van eiser en hun kinderen hebben zich in 2000 bij eiser in Noorwegen gevoegd. Zij zijn op 14 augustus 2000 uitgeschreven uit de gemeentelijke basisadministratie van [plaats 1]. De dochter van eiser is op 8 maart teruggekeerd naar Nederland. Zij stond na haar terugkeer eerst ingeschreven op het adres [adres 3] te [plaats 1] en nadien op het adres [adres 4] te [plaats 3].

II.3 Na hun vertrek naar Noorwegen hebben eiser en zijn echtgenote de woning, met huisraad, aangehouden. Als de echtgenote van eiser naar Nederland komt, onder meer om haar dochter te bezoeken, verblijft zij in de woning. De woning wordt niet verhuurd.

II.4. Eiser en zijn echtgenote beschikken in Noorwegen over een door hen gekocht woonhuis. De Noorse belastingwetgeving kent een regeling op grond waarvan een forfaitair bedrag ter zake van eiseres woonhuis in Noorwegen in de Noorse heffing over het inkomen wordt betrokken. Financieringslasten ter zake van het woonhuis kunnen tegen een tarief van 28% in mindering op het inkomen worden gebracht.

II.5. Eiser heeft op 28 februari 2006 een uitnodiging tot het doen van aangifte inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen voor het jaar 2005 ontvangen. Deze uitnodiging heeft eiser teruggestuurd naar de Belastingdienst, na daarop de aantekening "Wij zijn al vele jaren woonachtig en belastingplichtig in Noorwegen. Waarom nu opeens een aangiftebrief?" te hebben geplaatst. Op de terugzending is geen reactie van verweerder gekomen. In 2007 heeft eiser een uitnodiging tot het doen van aangifte inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen voor het jaar 2006 ontvangen. Ook deze uitnodiging heeft eiser retour gezonden. Wederom bleef een reactie van verweerder uit.

II.6. Eiser heeft op 29 juli 2008 aangifte inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen (hierna: de aangifte) gedaan voor het jaar 2006. Hierbij heeft hij een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 9.000 aangegeven. Eiser heeft geen gebruik gemaakt van de voor buitenlands belastingplichtigen bestaande mogelijkheid om te kiezen voor toepassing van de regels van de Wet inkomstenbelasting 2001 (hierna: de Wet) voor binnenlandse belastingplichtigen.

II.10. Niet tussen partijen in geschil is dat het bezwaar van eiser bij de uitspraak op bezwaar ten onrechte niet ontvankelijk is verklaard.

II.11. Eiser concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vermindering van de aanslag.

II.12. Verweerder concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en handhaving van de aanslag.

Beoordeling van het geschil

De ontvankelijkheid van het bezwaar

II.13 Verweerder heeft het bezwaar niet-ontvankelijk verklaard omdat de bezwaartermijn zou zijn overschreden. Dit is, naar volgt uit de onder I.1 en I.2 genoemde data en door verweerder is erkend, onjuist. Ook overigens is niet gebleken dat niet is voldaan aan de eisen die de wet aan de ontvankelijkheid van een bezwaar stelt. Derhalve is het beroep gegrond en dient de uitspraak op bezwaar te worden vernietigd.

II.14 Indien, zoals in dit geval, verweerder de niet-ontvankelijkheid van een bezwaar uitspreekt en de rechter de uitspraak op bezwaar vernietigt, dient de rechter in de regel met toepassing van artikel 8:72, vierde lid, van de Awb verweerder op te dragen opnieuw op het bezwaar te beslissen. Van die regel kan worden afgeweken indien daartoe goede grond bestaat, bijvoorbeeld indien partijen aandringen op een inhoudelijke beoordeling van het geschil door de rechter, of indien duidelijk is dat de belanghebbende niet wordt benadeeld doordat de rechter zelf in de zaak voorziet (Hoge Raad, 9 juni 2006, nr. 41130, LJN AX7330). Ter zitting hebben beide partijen aangedrongen op een inhoudelijke beoordeling van het geschil door de rechtbank. Derhalve zal de rechtbank zelf in de zaak voorzien.

De in geschil zijnde vraag

II.15. Op grond van artikel 3.111, eerste lid, van de Wet wordt, voor zover hier van belang, verstaan onder eigen woning: een gebouw voor zover dat de belastingplichtige of personen die tot zijn huishouden behoren anders dan tijdelijk als hoofdverblijf ter beschikking staat.

II.16 Naar het oordeel van de rechtbank staat de woning eiser of personen die tot zijn huishouden behoren niet anders dan tijdelijk als hoofdverblijf ter beschikking. Bij dit oordeel neemt de rechtbank het volgende in aanmerking. Gelet op de onder II.1 en II.2. vermelde vaststaande feiten, te weten dat eiser in augustus 1996 is vertrokken naar Noorwegen, dat hij met ingang van 9 augustus 1996 niet langer ingeschreven staat op het adres [adres 1] te [plaats 1], dat eisers echtgenote en hun kinderen eiser in augustus 2000 naar Noorwegen zijn gevolgd en dat eiser en zijn echtgenote in Noorwegen in 2006 de beschikking hadden over een koopwoning, is de rechtbank van oordeel dat eiser in 2006 in Noorwegen woonde en daar zijn hoofdverblijf had. De woning kan niet mede als hoofdverblijf worden aangemerkt, omdat geen sprake is van een anders dan tijdelijk als hoofdverblijf ter beschikking staan van de woning aan eiser of personen die tot zijn huishouden behoren. Het gebruik dat de echtgenote van de woning in 2006 van de woning maakte, kan niet worden aangemerkt als het anders dan tijdelijk als hoofdverblijf ter beschikking staan van de woning, reeds omdat het daarbij gaat om tijdelijk gebruik tijdens de perioden die de echtgenote van eiseres in Nederland doorbracht, onder meer om haar dochter te bezoeken. Het overgrote deel van 2006 verbleef (ook) de echtgenote van eiseres in het woonhuis in Noorwegen.

II.17 Het standpunt van eiser dat (overeenkomstige toepassing van) artikel 3.111, zesde lid, van de Wet ertoe verplicht de woning als een eigen woning aan te merken, volgt de rechtbank niet. Hierbij neemt de rechtbank het volgende in aanmerking.

II.18 In artikel 3.111, zesde lid, van de Wet is, voor zover hier van belang, bepaald dat een woning die de belastingplichtige gedurende tenminste een jaar als eigen woning ter beschikking heeft gestaan en sindsdien tijdelijk als hoofdverblijf niet anders dan tijdelijk ter beschikking staat, op verzoek mede kan worden aangemerkt als eigen woning indien gedurende die periode a. de woning niet aan derden ter beschikking wordt gesteld en b. de belastingplichtige tezamen met zijn partner niet met betrekking tot een andere woning inkomsten uit eigen woning geniet.

II. 19 Het criterium "tijdelijk als hoofdverblijf niet anders dan tijdelijk ter beschikking staat" munt niet uit in duidelijkheid. Gelet op de wetsgeschiedenis, waaruit blijkt dat de regeling van artikel 3.111, zesde lid, van de Wet ertoe strekt de eigenwoningregeling van toepassing te laten zijn in situaties waarin een woning wordt aangehouden in verband met een tijdelijke uitzending naar het buitenland, is met het eerste woord "tijdelijk"in het zo-even genoemde criterium naar het oordeel van de rechtbank beoogd de toepassing van de eigenwoningregeling op een in Nederland aangehouden woning uit te sluiten in gevallen waarin het verblijf van de belastingplichtige in het buitenland een permanent karakter heeft. De vaststaande feiten laten geen andere conclusie toe dan dat het verblijf van eiser in Noorwegen van meet af aan en in elk geval vanaf het moment waarop eisers echtgenote en hun kinderen zich in Noorwegen bij eiser hebben gevoegd, een permanent karakter had. Mitsdien kan de woning niet op grond van artikel 3.111, zesde lid, van de Wet als eigen woning worden aangemerkt.

II.20 Gelet op hetgeen onder II.15 tot en met II.19 is overwogen, behoeft de stelling van verweerder dat, nu eiser in de aangifte de inkomsten uit de woning tot het inkomen uit sparen en beleggen heeft gerekend, de woning, gelet op artikel 3.111, achtste lid, van de Wet, niet als hoofdverblijf kan gelden, geen behandeling.

Uitgesproken in het openbaar op 28 april 2010.