Rechtbank 's-Gravenhage, 31-08-2011, BT2306, AWB 10/804 + AWB 10/805

RECHTBANK 'S-GRAVENHAGE

Sector bestuursrecht

zaaknummer: AWB 10/804 + AWB 10/805

uitspraak van de meervoudige kamer van 31 augustus 2011 ingevolge artikel 8:77 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in de zaken tussen

[X], wonende te [Z], eiseres

en

de inspecteur van de Belastingdienst/[te P], verweerder.

Procesverloop

Verweerder heeft aan eiseres voor de jaren 2006 en 2007 aanslagen (aanslagnummers [nummer] en [nummer]) inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen opgelegd (hierna: de aanslagen), berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van respectievelijk € 23.995 en € 39.466 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van respectievelijk € 12.434 en € 6.761. Gelijktijdig met het opleggen van deze aanslagen heeft verweerder beschikkingen genomen waarbij hij aan eiseres een bedrag van € 1.493 ten aanzien van het belastingjaar 2006 en een bedrag van € 426 ten aanzien van het belastingjaar 2007 aan heffingsrente in rekening heeft gebracht.

Verweerder heeft bij - in één geschrift vervatte - uitspraken op bezwaar van 23 december 2009 beide aanslagen gehandhaafd.

Eiseres heeft daartegen bij brief van 29 januari 2010, ontvangen bij de rechtbank op 1 februari 2010, beroep ingesteld.

Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

Verweerder heeft vóór de zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn in afschrift verstrekt aan eiseres.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 25 januari 2011 te 's-Gravenhage. Eiseres is daar samen met haar partner [A] (hierna: partner) verschenen. Namens verweerder zijn verschenen [B] en [C].

De zaken zijn gelijktijdig behandeld met het beroep onder nummer AWB 10/789 van de partner. Al hetgeen in die zaak is aangevoerd wordt geacht ook te zijn aangevoerd in deze zaken.

Partijen hebben ter zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan de rechtbank en aan elkaar.

Overwegingen

3. Het pand is een voormalig pakhuis dat sinds 24 juni 2002 als Rijksmonument is geregistreerd bij de Rijksdienst voor de Monumentenzorg te Zeist onder monumentennummer [nummer].

4. De gemeente Rotterdam heeft het pand en de daarbij behorende ondergrond op 15 juni 2005 in eigendom overgedragen aan [D] Vastgoed bv. Hierbij is aan [D] Vastgoed bv de verplichting opgelegd om het pand te verbouwen tot 109 appartementen, 2365 m2 bruto vloeroppervlak aan bedrijfsruimte en 10 parkeerplaatsen.

5. Op 21 juli 2005 is de akte van splitsing en ondersplitsing in appartementsrechten gepasseerd. Bij akte van levering van 11 juli 2007 hebben eiseres en haar partner hun appartementsrecht in eigendom verkregen. De woning is voor eiseres en haar partner een zogenoemde box 3 woning.

6. In de restauratiebeschrijving van 30 maart 2005 (met een erratum van 10 maart 2006) welke als bijlage aan de onder 2. vermelde restauratieovereenkomst is gehecht worden de restauratiewerkzaamheden omschreven. Deze beschrijving maakt onderdeel uit van gedingstukken.

7. [F] (hierna: [F]) heeft in november 2004 aan [D] Woningbouw bv, [E] Bouwmaatschappij een rapport uitgebracht waarin een analyse is opgenomen van de fiscaal aftrekbare kosten van de restauratie- en onderhoudswerkzaamheden aan het pand. Namens de toekomstige eigenaren van het pand heeft [F] een verzoek bij verweerder ingediend tot vaststelling van de onderhoudskosten van het pand. In antwoord op dit verzoek heeft verweerder bij brief van 11 maart 2005 het standpunt ingenomen dat aftrek van onderhoudskosten niet mogelijk is.

8. Eiseres en haar partner hebben gedurende het belastingjaar 2006 een tweetal facturen met betrekking tot de restauratieovereenkomst betaald, te weten op 4 mei 2006 een bedrag van € 27.221,61 ten behoeve van de aanvang van de restauratie, de stabiliteit van het gebouw en het herstel van de verdiepingsvloer privé-deel en op 17 november 2006 een bedrag van € 8.104,94 voor de reparatie van het metselwerk en betonwerk van de gevels van het privé-gedeelte, samen € 35.326,55. Gedurende het belastingjaar 2007 hebben zij de volgende betalingen voortvloeiend uit de restauratieovereenkomst verricht: op 8 januari 2007 een bedrag van € 8.104,94 ten behoeve van de reparatie van het voeg- en stucwerk privé-gedeelte en het herstel en de aanpassingen van de gevelkozijnen van het privé-gedeelte, op 1 maart 2007 een bedrag van € 2.701,65 voor het schilderen van de gevelkozijnen en luiken van het privé-gedeelte, op 19 maar 2007 een bedrag van € 5.403,29 voor het herstel van de daken en goten van het pand en op 2 juli 2007 een bedrag van € 2.701,65 in verband met de oplevering van het privé-gedeelte, samen € 18.911,53.

Geschil

10. In geschil is of verweerder terecht de aftrek voor onderhoud van monumentenpanden heeft gecorrigeerd, of hij hiermee bij de vaststelling van de voorlopige aanslagen gewekt vertrouwen heeft geschonden en of hij de in rekening gebrachte heffingsrente op de juiste wijze heeft berekend. Niet meer in geschil is dat de uitgaven waarover het geschil gaat, in de respectieve jaren de bedragen zijn als in punt 8 vermeld.

11. Eiseres concludeert tot gegrondverklaring van de beroepen.

12. Verweerder concludeert primair tot ongegrondverklaring van de beroepen.

13. Voor de standpunten van partijen verwijst de rechtbank naar de gedingstukken

15. Verweerder stelt zich - kort samengevat - primair op het standpunt dat de kosten die vermeld staan in de restauratieovereenkomst, evenals de kosten vermeld in de koop- en de aanneemovereenkomst, tot de bronkosten van het appartement behoren en derhalve niet kunnen worden aangemerkt als uitgaven met betrekking tot een monumentenwoning. De door eiseres getekende overeenkomsten vormen naar de mening van verweerder een onlosmakelijk met elkaar verbonden geheel.

16. De rechtbank overweegt dat weliswaar sprake is van enige samenhang tussen de drie onder 2. vermelde overeenkomsten, maar dat deze samenhang niet zodanig is dat verweerder gevolgd kan worden in zijn stelling dat de drie overeenkomsten een onlosmakelijk geheel met elkaar vormen. Naar het oordeel van de rechtbank heeft eiseres naast de aankoop van een appartement mede bedoeld en beoogd het pand te (laten) restaureren. De door eiseres getekende afzonderlijke restauratieovereenkomst maakte deze restauratie mogelijk. Hierbij acht de rechtbank niet van belang dat de restauratieovereenkomst op dezelfde dag ondertekend is als de andere overeenkomsten, eiseres geen keuze kon uitoefenen wie de restauratie ter hand zou nemen en de werkzaamheden die voortvloeien uit de aanneemovereenkomst en de restauratieovereenkomst naast elkaar c.q. gelijktijdig zijn uitgevoerd. De stelling van verweerder dat de keuze voor de verschillende contractspartijen bij de aanneem- en restauratieovereenkomst is ingegeven door fiscale aspecten volgt de rechtbank niet. Noch op grond van de gedingstukken, noch op grond van het verhandelde ter zitting is komen vast te staan dat eiseres door het tekenen van de restauratieovereenkomst feitelijk iets anders is overeengekomen dan de restauratie van haar aandeel in het pand. Van een schijnhandeling is naar het oordeel van de rechtbank geen sprake.

18. Vast staat in deze zaak dat verkoper de restauratiewerkzaamheden heeft uitgevoerd in opdracht en voor rekening van eiseres. De kosten komen dan voor aftrek in aanmerking. Verweerders standpunt dat de verkopende partij de kosten van de restauratie heeft doorberekend in de (ver)koopsom van het gerestaureerde casco-appartement stemt niet overeen met de werkelijkheid. Verweerder heeft niet aannemelijk gemaakt dat de verkoper het onderhoud zou hebben uitgevoerd als hij de woningen en dergelijke niet al grotendeels zou hebben verkocht. De laatste alinea van het onder 17. geciteerde onderdeel van het Besluit, hoe deze ook geïnterpreteerd moet worden, maakt dit niet anders.

19. Subsidiair stelt verweerder zich op het standpunt dat het geheel van de uitgevoerde werkzaamheden aan het pand zodanig is geweest dat in casu sprake is van radicale vernieuwing en derhalve geen onderhoudsuitgaven voor monumentenpanden in aanmerking kunnen worden genomen.

20. Overeenkomstig het arrest van de Hoge Raad van 10 maart 1999, nr 34.348, LJN AA2714, dient voor de beantwoording van de vraag of sprake is van radicale vernieuwing te "(...) worden bezien wat er in bouwkundig opzicht is geschied. Daarbij is niet van doorslaggevend belang of bij de verbouwing zelfstandige wooneenheden ontstaan of tenietgaan, al kan dat wel enig licht werpen op de aard van de kosten (zie HR 20 januari 1993, nr 28 601, BNB 1994/4 onder 3.4; 13 april 1994, nr 29 053, BNB 1994/168 onder 3.5; 15 juni 1994, nr 29 789, BNB 1994/239; 24 september 1997, nr 32 756, BNB 1997/390)".

22. Naar het oordeel van de rechtbank is het oorspronkelijke pakhuis [het pand] ook na de restauratie in overwegende mate in stand gebleven. Hierbij acht de rechtbank met name van belang dat de meest in het oog springende wijziging aan het pand, te weten het plaatsen van de atria ten behoeve van de lichtinval, er niet toe hebben geleid dat de bouwkundige identiteit van het gebouw onherkenbaar is gewijzigd. Evenmin heeft dit geleid tot een dusdanige wijziging in de constructie van het pand dat geoordeeld dient te worden dat sprake is van nieuwbouw. De wijzigingen aan het pand zorgen weliswaar voor enige vernieuwing, maar niet geconcludeerd kan worden dat deze vernieuwing zo ingrijpend is dat sprake is van radicale vernieuwing.

23. Verweerder heeft meer subsidiair de stelling betrokken dat er met betrekking tot het in de restauratieovereenkomst vermelde bedrag van in totaal € 54.238,04 een aantal onduidelijkheden te onderkennen zijn en de in aanmerking nemende onderhoudskosten herberekend dienen te worden op een bedrag van € 16.094. Van dit bedrag heeft een bedrag van € 10.522,21 betrekking op het belastingjaar 2006 welk bedrag geheel aan de partner zou kunnen worden toegerekend. De aanslag voor 2006 wijzigt dan niet. Voor 2007 berekent verweerder het in aanmerking te nemen bedrag op € 5.632,91 en stelt dat in verband met het drempelbedrag van € 7.912 dit niet tot aftrek kan leiden. Verweerder heeft bovengenoemde herberekening gebaseerd op een door [D] Woningbouw bv verstrekt overzicht aan een belegger van de bedrijfruimte(n) op de begane grond van het pand. Aangezien niet in geschil is dat eiseres de in de restauratieovereenkomst genoemde bedragen heeft betaald, dienen naar het oordeel van de rechtbank de in deze overeenkomst genoemde bedragen aangemerkt te worden als uitgaven van monumentenpanden. Met het overgelegde overzicht dat een inschatting geeft van de restauratiekosten voor de begane grond, maakt verweerder niet aannemelijk dat de in de restauratieovereenkomst opgenomen en door eiseres betaalde bedragen onjuist zijn.

24. Gelet op het vorenoverwogene is de rechtbank van oordeel dat verweerder de uitgaven voor monumentenpanden voor 2006 tot een bedrag van € 21.377 (zijnde het deel van de kosten dat blijkens de verklaring van eiseres en haar partner aan eiseres moet worden toegerekend) ten onrechte heeft gecorrigeerd. Haar belastbare inkomen uit werk en woning is daarom € 2.618 (€ 23.995 - € 21.377). Voor 2007 wil eiseres het gehele aftrekbare bedrag aan haarzelf toegerekend hebben. Dit bedraagt € 18.912 - € 7.912 (drempel) = € 11.000. Ten onrechte heeft verweerder het aangegeven belastbare inkomen uit werk en woning met € 10.807 gecorrigeerd. Dit inkomen is € 28.466 (€ 39.466 - € 11.000). De beroepen zijn daarom gegrond.

27. Nu de aanslagen 2006 en 2007 worden verlaagd, wordt het bedrag aan te betalen heffingsrente overeenkomstig verminderd.

Beslissing

Deze uitspraak is gedaan door mr. T. van Rij, voorzitter, mr. S.K.A. Efstratiades en mr. J.A. Booij, leden, in aanwezigheid van mr. B. van Eeuwijk, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 31 augustus 2011.