Rechtbank 's-Gravenhage, 07-12-2011, BV2023, AWB 10/4808 WA

RECHTBANK 'S-GRAVENHAGE

Sector bestuursrecht

Zaaknummer: AWB 10/4808 WA

Uitspraak van de meervoudige kamer van 7 december 2011 ingevolge artikel 8:77 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in de zaak tussen

[X] B.V., gevestigd te [Z], eiseres,

en

de inspecteur van de Belastingdienst [te P], verweerder.

Verweerder heeft aan eiseres met dagtekening 17 december 2009 voor het jaar 2006 een navorderingsaanslag winstaandeel (aanslagnummer [aanslagnummer 2]) opgelegd naar een resultaat van € 375.062.832 (hierna: de navorderingsaanslag). Tegelijkertijd heeft verweerder bij beschikking aan eiseres € 367.984 heffingsrente in rekening gebracht.

Verweerder heeft de dagtekening van de navorderingsaanslag bij brief van 20 januari 2010 gewijzigd in 25 januari 2010.

Eiseres heeft bij brief van 22 januari 2010 bezwaar gemaakt tegen de navorderingsaanslag. Op 18 maart 2010 heeft een hoorgesprek plaatsgevonden. Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 2 juni 2010 de navorderingsaanslag gehandhaafd.

Eiseres heeft daartegen bij faxbericht van 12 juli 2010, ontvangen bij de rechtbank op dezelfde dag, beroep ingesteld. Op 24 augustus heeft eiseres bij fax een aanvullend beroepschrift ingediend.

Verweerder heeft bij schrijven van 18 oktober 2010 de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

Eiser en verweerder hebben vóór de zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn steeds in afschrift aan de wederpartij verstrekt.

Overwegingen

2. Gas- en olievelden zijn niet beperkt tot één vergunninggebied maar vormen zogenoemde overlopende structuren. Vanwege die overlopende structuren heeft eiseres met andere vergunninghouders samenwerkingsovereenkomsten gesloten, de zogenoemde Unitisation Agreements. De Unitisation Agreements regelen de verdeling van de met de winning van delfstoffen behaalde opbrengsten en gemaakte kosten over de deelnemende vergunninghouders in de unit. Eiseres is deelnemende partij in Unitisation agreements voor respectievelijk de Unit [f], de Unit [g] en voor de Unit [h].

In elk van de drie deelnemende groepen van vergunninghouders in deze unit is eiseres medevergunninghouder. In het vergunninggebied (blok) [b]/[c] staat een complex van met elkaar verbonden platforms. Eiseres is evenals de andere vergunninghouders voor dit blok, mede-eigenaar van de platforms [j] voor behandeling van gas, en platform [k], een compressiestation (hierna: platforms). De mede-eigenaren ontvangen voor het gebruik van de platforms vergoedingen (gebruiksvergoeding) van de drie groepen vergunninghouders (art. 9.1 en 9.2 van de UA). De vergoeding wordt over de deelnemende groepen omgeslagen.

3.3. Als mede-eigenaar van de platforms deelt eiseres in de gebruiksvergoeding die over de vergunninghouders wordt omgeslagen. Haar aandeel in de mede-eigendom is gelijk aan haar aandeel als medehouder in de winningsvergunning voor blok [b]/[c], en bedraagt 26,0567%. Van de totale gebruiksvergoeding is € 5.750.817 (26,0567% van € 22.070.397) aan eiseres toegekomen. Hiervan is € 2.915.664 toerekenbaar aan de winningsvergunning voor blok [b]/[c].

4.2. Het aandeel van eiseres via haar medehouderschap bij de winningvergunning [e] bedraagt 65,68288%. Het belang van eiseres in de unit [h] bedraagt daarmee 4,6832% (65,68288% van 7,13%).

4.3. Een productie- en behandelingsplatform aangeduid als [n] bevindt zich in blok [m] en is (mede)eigendom van de participanten in de Unit [h]. Op grond van haar belang in deze unit is eiseres gerechtigd tot 4,6832% van de gebruiksvergoedingen voor dit platform.

5.2. De participanten van de unit [g] maken gebruik van het platform [n] en hebben daarvoor in 2006 een vergoeding betaald van € 15.524.975. De bijdrage van eiseres in deze betalingen was € 73.450 (0,4731%).

5.3. Uit hoofde van haar mede-eigendom in het platform ontving eisers een gedeelte van de gebruiksvergoeding betaald door de [g] groep. Dit gedeelte van de gebruiksvergoeding bedroeg € 727.064 (4,6832% - zie 4.2 - × € 15.524.975).

6. Eiseres heeft op 26 september 2007 voor het jaar 2006 aangifte winstaandeel gedaan naar een resultaat van € 364.527.371. In deze aangifte heeft eiseres de onder 3.3 en 5.3 vermelde vergoedingen van respectievelijk € 5.750.817 en € 727.064 aangemerkt als betalingen voor derdengebruik en daarom niet in aanmerking genomen bij de bepaling van het resultaat voor het winstaandeel. Tevens heeft eiseres de aan deze vergoedingen toerekenbare kosten, die bij derdengebruik volgens de afspraak met verweerder één derde van de ontvangen vergoeding bedragen, buiten het resultaat gehouden.

7. Met dagtekening 10 december 2007 heeft verweerder de primitieve aanslag winstaandeel conform de aangifte van eiseres opgelegd.

8. Naar aanleiding van een boekenonderzoek bij eiseres heeft verweerder de navorderingsaanslag opgelegd naar een resultaat van € 375.062.832. Daarbij heeft verweerder onder meer de gebruiksvergoedingen die eiseres buiten aanmerking heeft gelaten (€ 5.750.817 en € 727.064, zie onder 6), voor een gedeelte groot respectievelijk € 2.915.664 (zie onder 3.3) en € 73.450 (zie onder 5.2) tot het resultaat voor het winstaandeel gerekend, na deze bedragen met 1/3 te hebben verminderd voor de toerekenbare kosten. De correcties bedragen dus € 1.943.766 en € 48.966.

10. Eiseres stelt zich primair op het standpunt dat de navorderingsaanslag en de beschikking heffingsrente dienen te worden vernietigd omdat verweerder na oplegging van de navorderingsaanslag met dagtekening 17 december 2009, een tweede, behoudens de dagtekening, identieke navorderingsaanslag met dagtekening 22 januari 2010 heeft opgelegd zonder dat er sprake is van een nieuw feit dat navordering rechtvaardigt. Subsidiar neemt eiseres het standpunt in dat de gebruiksvergoedingen niet voortvloeien uit het winningsbedrijf; het gaat om vergoedingen voor derdengebruik die niet tot de heffingsmaatstaf van het winstaandeel behoren. Indien de ontvangen vergoedingen niet geheel buiten aanmerking blijven, dienen de correcties te worden verminderd omdat volgens eiseres de vergoedingen slechts voor een deel aan het winningsbedrijf kunnen worden toegerekend. De heffingsrente dient dienovereenkomstig te worden verminderd.

11. Eiseres concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en voorts primair tot vernietiging van de navorderingsaanslag en de daarbij gegeven beschikking heffingsrente, subsidiair tot vermindering van de navorderingsaanslag tot één naar een winstaandeel van € 372.870.815 en vermindering van de heffingsrente tot € 291.513, meer subsidiair tot vermindering van de navorderingsaanslag tot één naar een winstaandeel van € 373.430.470 en vermindering van de heffingsrente tot € 311.307 en nog meer subsidiair tot vermindering van de navorderingsaanslag tot één naar een winstaandeel van € 375.013.500 en vermindering van de heffingsrente tot € 366.263.

12. Verweerder heeft de standpunten van eiseres weersproken en daartoe - samengevat - het volgende aangevoerd. Met de wijziging van de dagtekening van de navorderingsaanslag is niet ten tweede male een navorderingsaanslag is opgelegd. Voorts heeft verweerder het standpunt ingenomen dat de gebruiksvergoedingen voor zover deze zijn terug te voeren op het gebruik door eiseres van de platforms waarvan zij de mede-eigendom heeft, het zogenoemde eigen-gebruik, kunnen niet worden aangemerkt als vergoedingen voor derdengebruik en dus evenmin kunnen worden geëlimineerd uit het resultaat voor het winstaandeel. De betalingen door eiseres die zij heeft verantwoord als gebruiksvergoeding voor het platform [k], komen niet op het resultaat voor het winstaandeel in mindering aangezien uit de UA voor de Unit [f] niet blijkt van een betalingsverplichting voor het gebruik van dit platform.

13. Verweerder concludeert primair tot ongegrondverklaring van het beroep en subsidiair tot vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vermindering van de navorderingsaanslag tot een berekend naar een resultaat van € 374.310.285.

Beoordeling van het geschil

17.1. De rechtbank stelt voorop dat het resultaat van eiseres voor de vaststelling van het winstaandeel ingevolge artikel 66, eerste lid, van de Mijnbouwwet, in beginsel per winningvergunning moet worden bepaald. Derhalve is voor de vaststelling van het resultaat van belang welke opbrengsten aan eiseres toekomen en welke kosten zij maakt als houder van een bepaalde vergunning. Verweerder heeft bij de bepaling van het resultaat van eiseres het standpunt ingenomen dat geen sprake kan zijn van gebruik door derden voor zover het betreft gebruik door eiseres zelf van een platform waarvan zij mede-eigenaar is. In zoverre behoren de door haar ontvangen gebruiksvergoedingen en daarmee samenhangende kosten volgens verweerder tot de heffingsmaatstaf van het winstaandeel. Dit standpunt van verweerder komt met name tot uitdrukking bij de bepaling van het resultaat van eiseres als medehoudster van de vergunning voor blok [e], nu verweerder de betalingen van eiseres ook voor zover deze zijn gedaan aan houders van vergunningen waarvan eiseres niet tevens medehouder is, heeft genegeerd en de gebruiksvergoedingen betaald door de houders van dergelijke vergunningen aan eiseres als mede-eigenaar voor het platform, tot haar resultaat gerekend. De rechtbank is van oordeel dat dit standpunt van verweerder in strijd is met artikel 66, eerste lid, van de Mijnbouwwet. De heffingsmaatstaf van het winstaandeel is in deze bepaling uitdrukkelijk beperkt tot het resultaat van een winningsvergunning. Verweerder trekt derhalve ten onrechte een ruimere grens, namelijk die van de mede-eigendom van het platform en beschouwt daarmee, althans zo begrijpt de rechtbank verweerders standpunt, de betalingen en gebruiksvergoedingen gedaan aan en ontvangen van andere vergunninghouders binnen de Unit [h] eveneens ten onrechte steeds volledig als betalingen voor eigen gebruik. Nu niet in geschil is dat het hierbij gaat om gebruiksvergoedingen voor met het winnen van koolwaterstoffen samenhangende activiteiten, heeft eiseres terecht in zoverre de vergoedingen buiten de grondslag van het winstaandeel gehouden. In zoverre is het gelijk aan eiseres.

17.3. Wat betreft het standpunt van verweerder dat voor zover de gebruiksvergoedingen door eiseres zijn betaald voor feitelijk gebruik door haarzelf van de platforms, deze vergoedingen tot de grondslag voor het winstaandeel moeten worden gerekend overweegt de rechtbank het volgende. Met eiseres is de rechtbank eens dat, evenals dat het geval is met de onder 17.1 en 17.2 beschreven situaties, sprake is van met het winnen van koolwaterstoffen samenhangende activiteiten. De rechtbank is echter van oordeel dat uit de tekst van de parlementaire geschiedenis zoals opgenomen onder 16, volgt dat de gebruiksvergoedingen uit de hier bedoelde activiteiten slechts buiten de grondslag van het winstaandeel kunnen worden gehouden als zij van derden afkomstig zijn. Mede in relatie tot het bepaalde in artikel 66, eerste lid, van de Mijnbouwwet, kan in dit verband onder 'derde' slechts worden begrepen een andere winstaandeelplichtige dan eiseres. Derhalve is voor dit onderdeel het gelijk aan verweerder.

18. In het verlengde van de onder 17.1 en 17.2 gegeven oordelen komt de rechtbank toe aan het standpunt van verweerder dat de door eiseres in verband met het platform [k] betaalde gebruiksvergoedingen voor in totaal € 1.860.294, uit het resultaat voor het winstaandeel moeten worden geëlimineerd. Verweerder heeft daartoe aangevoerd dat er op grond van de UA voor Unit [f] geen verplichting voor eiseres is als medehouder van de vergunning voor blok [b]/[c], om te betalen voor gebruik van dat platform. Verweerder heeft de correctie terzake gesteld op € 1.240.196 (2/3 van € 1.860.294) waarbij hij rekening heeft gehouden met de afspraak over de forfaitaire vaststelling van de kosten. Eiseres heeft niet, althans onvoloende weersproken gesteld dat, hoewel niet expliciet vastgelegd in de UA, het al jaren bestaande praktijk is dat deze betalingen ook worden verricht door de houders van de vergunning voor blok [b]/[c] en dat de andere vergunninghouders binnen de Unit [f] daar ook vanuit gaan. Hiervan uitgaande acht de rechtbank aannemelijk dat deze betalingen door de bij de overeenkomst betrokken partijen geacht worden mede onder de bepalingen van de overeenkomst te vallen. Derhalve dienen deze betalingen op dezelfde wijze bij de bepaling van de grondslag voor het winstaandeel betrokken te worden als de wel expliciet in de UA vermelde betalingen voor het andere platform.

19. Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen 7.1, 7.2 en 18, dient het beroep gegrond te worden verklaard. Het resultaat dient te worden bepaald op € 373.430.470, te weten het door eiseres aangegeven resultaat van € 364.527.371 verhoogd met de niet in geschil zijnde correcties ten bedrage van € 8.343.444 en, gegeven het oordeel onder 7.3, de in stand gebleven correcties ten bedrage van € 559.655 (na 10% kostenaftrek ingevolge artikel 68, derde lid, van de Mijnbouwwet).

Deze uitspraak is gedaan door mr. G. van Zeben-de Vries, rechter, mr. G.J. van Leijenhorst, rechter en mr. R.C.H.M. Lips in aanwezigheid van mr. C.J.M. Reniers, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 7 december 2011.

Afschrift verzonden aan partijen op: