Rechtbank 's-Hertogenbosch, 10-09-2010, BN7646, AWB 09/2865

RECHTBANK ’s-HERTOGENBOSCH

Sector bestuursrecht

[eiseres],

eiseres,

gemachtigde mr. J.L.M.J. Vervloed,

de Inspecteur van de Belastingdienst, Oost-Brabant, te Eindhoven,

verweerder,

gemachtigden mr. Th. A. Cornelissen en mr. M. Smits.

Zitting hebben:

- mr. D.J. de Lange, voorzitter;

- mr. N.H.J.M. Veldman - Gielen, lid;

- mr. J.P.M. Kooijmans, lid;

- mr. H.J. van der Meiden, griffier.

De rechtbank:

- verklaart het beroep gegrond;

- vernietigt het bestreden besluit;

- verklaart het bezwaar van 21 augustus 2003 alsnog niet-ontvankelijk en bepaalt dat haar uitspraak in de plaats treedt van het vernietigde besluit;

- veroordeelt verweerder in de door eiseres gemaakte proceskosten, begroot op € 322;

- draagt de griffier op in deze zaak geheven griffierecht ten bedrage van € 273 terug te storten.

Bij arrest van 14 augustus 2009, nr. 43.863, heeft de derde kamer van de Hoge Raad der Nederlanden, beslissende op het beroep in cassatie tegen de uitspraak van het gerechtshof te 's-Hertogenbosch van 4 januari 2007, het beroep in cassatie gegrond verklaard, de uitspraak van het gerechtshof vernietigd, behoudens de beslissingen omtrent het griffierecht en de proceskosten en bepaald dat het bij het gerechtshof ingediende beroepschrift door de griffier van de Hoge Raad wordt doorgezonden naar de rechtbank 's-Hertogenbosch.

Aan deze doorzending ligt het oordeel van de Hoge Raad ten grondslag dat de opgave in het kader van het BTW-compensatiefonds geen beschikking is op de voet van artikel 9, tweede, derde, of vierde lid van de Wet op het BTW-compensatiefonds, maar een opgave waartegen mogelijk op grond van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) bezwaar zou kunnen worden gemaakt. Als over het al dan niet bestaan van een dergelijke mogelijkheid een geschil rijst, is volgens de Hoge Raad niet de belastingrechter, maar de rechtbank als algemene bestuursrechter bevoegd om van dat geschil kennis te nemen. Volgens de Hoge Raad had het gerechtshof, na met juistheid te hebben vastgesteld dat de bestreden uitspraak geen bezwaar tegen een beschikking op grond van artikel 9, tweede, derde, of vierde lid van de Wet op het BTW-compensatiefonds betrof, zich onbevoegd moeten achten om van het beroep kennis te nemen en het beroepschrift met toepassing van artikel 6:15, eerste lid, van de Awb moeten doorzenden naar de bevoegde rechtbank.

Ingevolge artikel 1:3, eerste lid, van de Awb wordt onder een besluit verstaan: een schriftelijke beslissing van een bestuursorgaan, inhoudende een publiekrechtelijke rechtshandeling. Volgens het derde lid van dit wetsartikel wordt onder aanvraag verstaan: een verzoek van een belanghebbende een besluit te nemen.

Het geschrift waartegen door eiseres bezwaar is gemaakt, betreft een door eiseres ingediende opgave inzake het BTW-compensatiefonds, ter verkrijging van een bijdrage uit dit fonds. Een dergelijke opgave kan als een aanvraag worden aangemerkt. Deze opgave is geen van een bestuursorgaan afkomstig besluit in de zin van artikel 1:3, eerste lid, van de Awb. Eerst de beslissing op deze opgave zou als een besluit kunnen worden aangemerkt.

Verder acht de rechtbank termen aanwezig voor veroordeling van verweerder in de door eiseres gemaakte proceskosten. Deze kosten zijn, met inachtneming van het Besluit proceskosten bestuursrecht en de daarbij behorende bijlage, begroot op € 322 voor kosten van door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand:

• 1 punt voor het verschijnen ter zitting;

• waarde per punt € 322,

• wegingsfactor 1.