Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 14-08-2013, ECLI:NL:RBZWB:2013:6545, AWB-12_5062

2.1.

2.2.

Belanghebbende is bestuurder van de [Stichting A] (hierna: [Stichting A]). [Stichting A] is gevestigd op belanghebbendes woonadres. [Stichting A] heeft statutair tot doel de ontwikkeling van culturele activiteiten ter integratie van minderheden in de samenleving en voorts alles wat daarmee verband houdt. [Stichting A] beschikt niet over een bankrekening; alle inkomsten en uitgaven lopen via belanghebbende. Belanghebbende heeft op 20 april 2010 aan de inspecteur verklaard dat de feitelijke activiteiten van [Stichting A] bestonden uit:

- de verhuur van tot de woning van belanghebbende behorende kamers;

- het verrichten van administratieve diensten voor andere stichtingen;

- het beheer van belanghebbendes persoonsgebonden budget.

2.3.

2.4.

Belanghebbende heeft in 2009 een persoonsgebonden budget (hierna: PGB) ontvangen van € 5.181. Als zorgverlener is in de aanvraag [Stichting A] genoemd. Naar aanleiding van het hoorgesprek van 21 juni 2011 heeft belanghebbende de inspecteur bij brief van 19 september 2011 medegedeeld dat aan hem gemiddeld over 2007, 2008 en 2009 een PGB is verstrekt van € 5.000.

2.5.

[Stichting A] heeft over de jaren 2005 tot en met 2009 aangiften omzetbelasting gedaan die hebben geresulteerd in teruggaven omzetbelasting. [Stichting A] heeft geen administratie gevoerd. Aan [Stichting A] is voor het jaar 2006 een aangiftebiljet vennootschapsbelasting uitgereikt. Omdat de aangifte niet was ingediend is een ambtshalve aanslag vennootschapsbelasting opgelegd. Daarna is alsnog de aangifte ingediend naar een belastbaar bedrag van nihil.

2.6.

De inspecteur heeft onder verwijzing naar het bepaalde in artikel 41 AWR bij brieven van 25 mei 2010 en 13 april 2010 gevorderd dat belanghebbende ter inspectie zou verschijnen met de administratie van [Stichting A] over de jaren 2005 tot en met 2007. Daarbij is belanghebbende gewezen op mogelijke strafbaarheid op grond van artikel 68 en 69 van de AWR. Belanghebbende heeft niet aan die vorderingen voldaan. Ondanks meerdere verzoeken daartoe, heeft belanghebbende de gevraagde administratie niet verstrekt.

2.7.

Op 8 april 2010 is een boekenonderzoek aangekondigd bij [Stichting A] dat heeft geleid tot een rapport van 8 december 2010. Naar aanleiding van dat rapport/boekenonderzoek heeft de inspecteur geconcludeerd dat alle inkomsten van [Stichting A] rechtstreeks toekomen aan belanghebbende en zijn de litigieuze aanslagen inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen en inkomensafhankelijke bijdrage Zorgverzekeringswet opgelegd.

2.8.

Belanghebbende is voorzitter van het bestuur van de [Stichting B] (hierna: [Stichting B]). In het handelsregister van de Kamer van Koophandel staan de activiteiten van [Stichting B] omschreven als emancipatie- en integratiewerk. De penningmeester/secretaris van [Stichting B] is [C] (hierna: [C]).

2.9.

[Stichting B] exploiteert een café/ontmoetingsruimte, genaamd [café], gelegen aan de periferie van [plaats]. In of rond 2012 zijn die activiteiten overgedragen.

2.10.

2.11.

Aan belanghebbende is met dagtekening 25 februari 2011 de aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen over het jaar 2008 opgelegd met de volgende correcties:

2.12.

Aan belanghebbende is met dagtekening 1 juni 2012 de aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen over het jaar 2009 opgelegd met de volgende correcties:

2.13.

Naar aanleiding van het boekenonderzoek is voorts de aanslag inkomensafhankelijke bijdrage Zorgverzekeringswet over 2009 met dagtekening 1 juni 2012 opgelegd naar het maximale bijdrage-inkomen van € 32.369.

2.14.

De inspecteur heeft de bezwaren tegen de voor de jaren 2008 en 2009 opgelegde aanslagen inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen (hierna: de aanslagen IB/PVV 2008 respectievelijk 2009)en de daarbij opgelegde vergrijpboeten ongegrond verklaard. Het daartegen ingestelde beroep is bij de rechtbank geregistreerd onder de procedurenummers AWB 12/5062 respectievelijk AWB 12/5063. Het bezwaar tegen de aanslag inkomensafhankelijke bijdrage Zorgverzekeringswet voor het jaar 2009 is niet-ontvankelijk verklaard wegens termijnoverschrijding. Het tegen die uitspraak ingestelde beroep is bij de rechtbank geregistreerd onder procedurenummer AWB 12/5064.

2.15.

In geschil is het antwoord op de volgende vragen:

2.16.

2.17.

De inspecteur stelt dat belanghebbende de vereiste aangiften niet heeft gedaan aangezien de inkomsten van [Stichting A] en [Stichting B] daarin niet zijn vermeld.

2.18.

Belanghebbende heeft ter zitting erkend dat [Stichting A] voornamelijk is opgericht om te voorkomen dat de huurinkomsten van de woning in mindering zouden komen op zijn uitkering en dat hij om die reden de huurinkomsten in [Stichting A] liet vloeien. Voorts heeft hij verklaard dat hij [Stichting A] aan hem ongeveer € 3.000 per jaar liet betalen omdat dat het voor verhuur vrijgestelde bedrag was. Het meerdere is volgens belanghebbende onder meer gebruikt voor onderhoud van de woning. Doordat [Stichting A] geen eigen bankrekening en/of kas heeft, lopen alle inkomsten en uitgaven van [Stichting A] rechtstreeks via belanghebbende en komen de inkomsten van [Stichting A] in feite toe aan belanghebbende zelf. De rechtbank concludeert uit het voorgaande met de inspecteur dat [Stichting A] fiscaal transparant is en dat alle inkomsten en uitgaven van [Stichting A], feitelijk inkomsten en uitgaven vormen van belanghebbende.

2.19.

De inspecteur heeft gesteld dat er gemiddeld zeven huurders waren en heeft daarop de berekening van de huurinkomsten gebaseerd. Gezien de WOZ-waarde van de woning van € 190.000 en het gegeven dat belanghebbende er zelf woonde, acht de rechtbank niet aannemelijk dat er steeds tegelijk zeven huurders waren. De inspecteur heeft daartoe ook geen bewijs overgelegd. De rechtbank zal dan ook uitgaan van twee verhuurde kamers, zoals belanghebbende heeft vermeld. Belanghebbende heeft niet weersproken dat hij ongeveer € 350 per maand per kamer aan huur ontving. Over het hele jaar bedragen de huurinkomsten dan 12 x € 700 = € 8.400. Dat is hoger dan het voor kamerverhuur vrijgestelde bedrag en dat betekent belanghebbende het verhuurde deel van de woning tot het box 3-vermogen had moeten rekenen. De huurinkomsten alsmede het evenredige deel van de huurwaarde zijn dan niet belast in box 1 waar tegenover staat dat een evenredig deel van de hypotheekrente niet aftrekbaar is als eigenwoningrente. Belanghebbende heeft onweersproken gesteld dat de twee verhuurde kamers 11% van de oppervlakte van de woning beslaan. Daarvan uitgaande moet het aangegeven inkomen als volgt worden gecorrigeerd:

2.20.

Tot de inkomsten van [Stichting A] behoorden voorts teruggaven omzetbelasting, het PGB en opbrengsten wegens het verrichten van administratieve diensten. Ten aanzien van de teruggaven omzetbelasting is de rechtbank van oordeel dat deze niet terug zijn te voeren op enige bron van inkomsten van belanghebbende en aldus terecht niet zijn opgenomen in zijn aangifte. Voorts is het PGB op grond van artikel 3.104 van de Wet niet bij belanghebbende belastbaar. Dit betekent echter wel dat de door belanghebbende opgevoerde kosten voor gezinshulp, verzorging en verpleging tot het bedrag van het PGB niet op hem hebben gedrukt en dus niet aftrekbaar zijn. Met betrekking tot de administratieve dienstverlening acht de rechtbank niet aannemelijk dat [Stichting A] daarmee inkomsten heeft gegenereerd, in de stukken is daarvan immers geen enkel bewijs en gelet op het ontbreken van administraties van [Stichting A] en [Stichting B] acht de rechtbank niet aannemelijk dat belanghebbende administraties van andere stichtingen wèl zou hebben verzorgd. Gelet op het voorgaande concludeert de rechtbank dat transparantie van [Stichting A] niet kan leiden tot de conclusies dat zowel in absolute als in relatieve zin aanzienlijk te lage aangiften zijn gedaan en dat belanghebbende niet de vereiste aangiften heeft gedaan.

2.21.

Voor dat geval heeft de inspecteur met een beroep op interne compensatie gesteld dat belanghebbende tevens inkomsten heeft genoten van [Stichting B] en dat hij die niet heeft aangegeven. De rechtbank tekent hierbij allereerst aan dat zij niet inziet waarom de inkomsten van het café niet bij [Stichting B] zelf belastbaar zouden zijn maar bij belanghebbende. Aan [Stichting B] zijn immers aangiftebiljetten vennootschapsbelasting uitgereikt. Voorts is niet aannemelijk geworden dat de activiteiten van [Stichting B] feitelijk door belanghebbende werden verricht. Belanghebbende is ook niet de enige bestuurder en heeft op de zitting geloofwaardig verklaard dat hij regelmatig zelf aanwezig was in het café maar medebestuurder [C] daarentegen dagelijks. Dat [C] voor de inspecteur ten tijde van de controle moeilijk bereikbaar was, maakt dat niet anders temeer nu de inspecteur zijn bestaan niet bestrijdt.

2.22.

2.23.

Hetgeen is overwogen in 2.21 en 2.22 leidt tot de conclusie dat, met toepassing van de normale regels van de bewijslastverdeling, de aangiften in elk geval moeten worden gecorrigeerd met de volgende bedragen: voor 2008 met € 20.327, zijnde € 23.000 in verband met [Stichting B] min € 2.692 in verband met [Stichting A] en voor 2009 met € 24.841 zijnde € 27.000 in verband met [Stichting B] min € 2.159 in verband met [Stichting A]. Belanghebbende was blijkens zijn aangiftes geen belasting of premies verschuldigd. Bij correcte aangiftes voor de jaren 2008 en 2009 zou hij echter ruim € 7.000 respectievelijk € 8.000 aan belasting en premies verschuldigd zijn geweest. Dat zijn zowel absoluut als relatief gezien, aanzienlijke bedragen. Voorts had belanghebbende zich ervan bewust moeten zijn dat hij deze bedragen in zijn aangiften inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen diende te vermelden. De rechtbank acht immers aannemelijk dat de meeropbrengsten door belanghebbende zijn onttrokken aan het vermogen van [Stichting B] en belanghebbende had redelijkerwijs moeten weten dat die onttrekkingen voor hem inkomsten vormden die in de aangiften moesten worden aangegeven. Door dat na te laten heeft belanghebbende naar het oordeel van de rechtbank niet de vereiste aangiften gedaan en is omkering en verzwaring van de bewijslast gerechtvaardigd. Belanghebbende moet dus aantonen dat de aanslagen c.q. de uitspraken op bezwaar onjuist zijn.

2.24.

Naar het oordeel van de rechtbank heeft belanghebbende niet bewezen dat de aanslagen of de uitspraken onjuist zijn. Hij heeft daartoe geen enkel bewijs bijgebracht.

2.25.

De rechtbank moet dan nog beoordelen of de inspecteur in redelijkheid de aanslag had kunnen vaststellen zoals hij heeft gedaan. De inspecteur heeft alle correcties zo uitgebreid mogelijk onderbouwd. Hij is daarbij gehinderd door de omstandigheid dat belanghebbende geen openheid van zaken heeft gegeven en veelvuldig heeft beloofd met (nieuwe) administraties te komen maar die beloften niet heeft waargemaakt. De rechtbank acht weliswaar de correcties voor [Stichting A] onjuist (zie rechtsoverweging 2.20), maar daar staat een hogere correctie voor meeropbrengst van [Stichting B] tegenover. De rechtbank acht al met al de hoogte van de correcties redelijk. Wel is naar het oordeel van de rechtbank een fout gemaakt bij de hoogte van de heffingskortingen in de aanslag IB/PVV 2008. De heffingskortingen zijn vastgesteld op € 307 maar moeten zijn: € 2.074 algemene heffingskorting plus € 1.443 arbeidskorting plus € 678 jonggehandicaptenkorting of totaal € 4.195.

2.26.

Bij de aanslag IB/PVV 2008 is een vergrijpboete opgelegd van € 5.647 en bij de aanslag IB/PVV 2009 is een vergrijpboete opgelegd van € 7.765. De boetes bedragen 50% van de (meer) verschuldigde inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen.

2.27.

De rechtbank is van oordeel dat de inspecteur heeft bewezen dat belanghebbende opzettelijk over beide jaren te lage aangiften heeft gedaan. Voor wat betreft de boeten heeft echter te gelden dat de aanslagen zijn tot stand gekomen met omkering van de bewijslast en met die omstandigheid rekening moet worden gehouden (zie Hoge Raad 18 januari 2008, ECLI: NL:HR:2008:LJN BC1962, gepubliceerd op rechtspraak.nl). Voor zover in de aanslagen bedragen begrepen zijn voor belanghebbendes aandeel in de meeropbrengst van [Stichting B], kan de boete alleen in stand blijven als dit als grondslag is vermeld bij de aankondiging van de boete. Uit de brief van 17 februari 2011 van de inspecteur blijkt – anders dan de rechtbank ter zitting heeft aangegeven - dat dat inderdaad is gebeurd. Het gegeven dat deze post bij wege van interne compensatie is opgekomen, staat dan niet aan handhaving van de boete in de weg. De rechtbank ziet in het gegeven dat de aanslagen met omkering van de bewijslast tot stand zijn gekomen alsmede in hetgeen onder 2.22 en 2.25 is overwogen over de hoogte van de inkomsten van belanghebbende en de in aanmerking te nemen verhoging van de heffingskorting voor 2008, wel aanleiding de boetes te halveren.

2.28.

De boetes zijn aangekondigd bij het rapport van het boekenonderzoek inzake [Stichting B] van 16 maart 2011. De uitspraak op het beroep wordt gedaan op 14 augustus 2013. Daarmee is een termijn verstreken van twee jaar en afgerond vijf maanden. Gelet op het arrest van de Hoge Raad van 22 april 2005 (LJN AO9006, gepubliceerd op rechtspraak.nl) is de redelijke termijn waarbinnen de berechting in eerste aanleg dient plaats te vinden twee jaar, tenzij sprake is van bijzondere omstandigheden. Zodanige omstandigheden zijn echter niet gesteld dan wel gebleken. Gelet op de geconstateerde overschrijding van de redelijke termijn met vijf maanden acht de rechtbank een matiging van 5% van de opgelegde boetes geboden.

2.29.

Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen in onderdelen 2.27 en 2.28 moet de boete over 2008 worden verminderd tot € 5.647/2 = € 2.823 x 95% = € 2.682 en moet de boete over 2009 worden verminderd tot € 7.765/2 = € 3.882 x 95% = € 3.688.

2.30.

De termijn voor het indienen van een bezwaarschrift vangt op grond van artikel 22j van de AWR aan met ingang van de dag na die van dagtekening van de aanslag, tenzij de dag van dagtekening is gelegen vóór de dag van bekendmaking. De onderhavige aanslag is gedagtekend 1 juni 2012. Aangezien bij de rechtbank geen feiten en omstandigheden zijn gesteld of gebleken betreffende een latere bekendmaking van de aanslag, is de bezwaartermijn aangevangen met ingang van 2 juni 2012.

2.31.

Ingevolge artikel 6:7 van de Awb bedraagt de termijn voor het indienen van een bezwaarschrift zes weken. Deze termijn eindigt in het onderhavige geval op 13 juli 2012. Ingevolge artikel 6:9, eerste lid, van de Awb, is een bezwaarschrift tijdig binnengekomen indien het voor het einde van de termijn is ontvangen. Ingevolge het bepaalde in artikel 6:9, tweede lid, van de Awb, is bij verzending per post een bezwaarschrift tijdig ingediend indien het voor het einde van de termijn per post is bezorgd doch niet later dan een week na afloop van de termijn is ontvangen.

2.32.

2.33.

2.34.

Gelet op al het vorenoverwogene is het beroep gegrond voor zover het betreft de aanslag IB/PVV over 2008 en de boetes.

2.35. De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling nu niet aannemelijk is dat belanghebbende kosten heeft gemaakt die voor vergoeding in aanmerking komen.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;