Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 21-04-2015, ECLI:NL:RBZWB:2015:2349, AWB - 14 _ 4797

2.1.

Belanghebbende heeft zonnepanelen laten installeren op zijn (privé-)woning. Hiervoor is hem een factuur gestuurd met factuurdatum 17 januari 2013 voor een bedrag van € 10.000, inclusief € 1.736 aan omzetbelasting.

2.2.

In de periode tot 26 juni 2013 hebben de zonnepalen wel stroom opgewekt, maar door een foute afstelling van de omvormer is in die periode geen stroom aan het elektriciteitsnet geleverd.

2.3.

Belanghebbende heeft zich op 23 mei 2013 bij de Belastingdienst aangemeld als ondernemer voor de omzetbelasting. Daarop heeft de inspecteur aan belanghebbende een aangifteformulier uitgereikt voor het tijdvak 1 januari 2013 tot en met 31 maart 2013 (hierna: het aangifteformulier). Op het aangifteformulier is vermeld dat het uiterlijk moet zijn ingediend op 30 juni 2013.

2.4.

Belanghebbende heeft door indiening van het aangifteformulier op 18 juni 2013 aangifte gedaan voor het tijdvak 1 januari 2013 tot en met 31 maart 2013 en daarbij verzocht om teruggaaf van btw van € 1.736 (hierna: het verzoek).

2.5.

De inspecteur heeft bij beschikking het verzoek afgewezen. Belanghebbende heeft hiertegen bezwaar gemaakt door indiening van een bezwaarschrift op 4 februari 2014.

2.6.

Bij brief, ingekomen bij de inspecteur op 27 mei 2014, heeft belanghebbende de inspecteur in gebreke gesteld in verband met het niet tijdig doen van uitspraak op bezwaar.

2.7.

Belanghebbende heeft beroep ingesteld tegen het niet tijdig doen van uitspraak op bezwaar door indiening van een beroepschrift op 30 juli 2014. Bij dit beroepschrift heeft belanghebbende verzocht om aan de inspecteur een dwangsom op te leggen.

2.8.

Bij uitspraak op bezwaar heeft de inspecteur de beschikking tot afwijzing van het verzoek gehandhaafd. Hierbij heeft de inspecteur aan belanghebbende een dwangsom van € 1.260 toegekend.

2.9.

Ter zitting heeft belanghebbende in de kern verklaard de beschikking tot vaststelling van de dwangsom van € 1.260 niet te betwisten.

2.10.

Nu de inspecteur alsnog uitspraak op bezwaar heeft gedaan en belanghebbende akkoord is met de toegekende dwangsom, heeft belanghebbende geen belang meer bij zijn beroep tegen het niet tijdig beslissen. Aangezien ook overigens geen belang is gesteld of gebleken bij een beslissing van de rechtbank inzake dit beroep, is het beroep niet ontvankelijk verklaard voor zover het betrekking heeft op het niet tijdig beslissen.

2.11.

In geschil is het antwoord op de vraag of het verzoek terecht is afgewezen om de reden dat het laat is gedaan. Voor het geval deze vraag bevestigend wordt beantwoord, beroept belanghebbende zich op het vertrouwensbeginsel. Voor het geval de vraag ontkennend wordt beantwoord, is niet in geschil dat belanghebbende recht heeft op teruggaaf van € 1.736.

2.12.

De relevante bepalingen in de Wet OB (tekst 2013) luiden voor zover van belang als volgt:

1. De in een tijdvak verschuldigd geworden belasting moet op aangifte worden voldaan.

1. Een verzoek om teruggaaf van belasting geschiedt bij de aangifte over het tijdvak waarin het recht op teruggaaf is ontstaan.

2. In gevallen waarin geen aangifte op de voet van artikel 14 moet worden ingediend, geschiedt een verzoek om teruggaaf door het doen van aangifte.

(…)

5. Indien een verzoek om teruggaaf als bedoeld in het tweede lid, wordt ingediend door een ander dan een ondernemer genoemd in het derde lid of vierde lid, dient het verzoek betrekking te hebben op belasting waarvoor het recht op teruggaaf is ontstaan in een kwartaal en moet het verzoek worden ingediend binnen drie maanden na afloop van dat kwartaal.

2.13.

2.14.

De rechtbank is van oordeel dat het gelijk aan belanghebbende is, en overweegt daartoe als volgt.

2.15.

2.16.

Gelet op het vorenstaande is het beroep voor zover het betrekking heeft op de uitspraak op bezwaar gegrond verklaard, en is bepaald dat aan belanghebbende een teruggaaf van € 1.736 dient te worden verleend.

2.17.

De rechtbank vindt aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Voor de door belanghebbende genoemde proceskosten bestaande uit reis- en verblijfskosten en verletkosten wordt de inspecteur, met toepassing van Besluit proceskosten bestuursrecht, veroordeeld deze te vergoeden tot een bedrag van € 143,80. De kosten gemoeid met het aangetekend verzenden van processtukken, komen niet voor vergoeding in aanmerking, nu deze kostenpost niet valt onder de (limitatieve) opsomming van kostenposten in artikel 1 van voornoemd besluit.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;