Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 09-07-2015, ECLI:NL:RBZWB:2015:4451, AWB - 14 _ 3780

2.1.

Belanghebbende en haar broer, [persoon A] , hebben in de jaren 2008 en 2009 onder de naam [VOF] (verder: de vof) een onderneming gedreven met onder meer als activiteiten als activiteiten de exploitatie van een gastouderbureau. Per 1 januari 2010 zijn de activiteiten van de vof in [de BV] (verder: de BV) ingebracht. De BV is op 29 september 2009 opgericht. Er is geen verzoek om geruisloze inbreng op grond van artikel 3.65 Wet IB 2001 gedaan.

2.2.

2.3.

Aan belanghebbende is vervolgens een aanslag IB/PVV 2009 naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 151.299 opgelegd en een vergrijpboete van € 17.922. Tevens is heffingsrente in rekening gebracht. Bij uitspraken op bezwaar is de correctie goodwill verminderd met 75% tot € 27.500. De aanslag is vervolgens verminderd tot een berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 112.318. De beschikking heffingsrente is dienovereenkomstig verminderd. Tevens is de vergrijpboete vernietigd.

2.4.

In geschil is het antwoord op de vraag of de aanslag tot het juiste bedrag is opgelegd.

2.5.

Tussen partijen is niet in geschil dat de winstcorrecties naar evenredigheid over beide vennoten moeten worden verdeeld. Belanghebbende heeft ter zitting verklaard dat zij de correctie aansluitverschillen niet meer bestrijdt, dat de correctie privégebruik auto aan [persoon A] moet worden toegerekend, dat in 2009 € 2.500 aan giften is betaald, dat zij in 2009 conform het standpunt van de inspecteur recht heeft op € 2.700 aan aftrek van scholingsuitgaven en dat de beschikking heffingsrente uitsluitend verminderd moet worden voor zover de aanslag wordt verminderd. De inspecteur heeft ter zitting verklaard dat de correctie stakingswinst moet komen te vervallen.

2.6.

Artikel 27e, eerste lid, van de AWR bepaalt dat indien de vereiste aangifte niet is gedaan of sprake is van een onherroepelijk geworden informatiebeschikking als bedoeld in artikel 52a, eerste lid, van de AWR de rechtbank het beroep ongegrond verklaart, tenzij is gebleken dat en in hoeverre de uitspraak op het bezwaar onjuist is (‘omkering en verzwaring van de bewijslast’).

2.7.

Tussen partijen is niet meer in geschil dat de omzet over het vierde kwartaal 2009 niet aan de BV moet worden toegerekend. Tevens staat vast dat de vof geen omzet over het vierde kwartaal 2009 heeft verantwoord. Primair heeft belanghebbende gesteld dat de vof over dit kwartaal geen omzet hoeft te verantwoorden omdat er geen definitieve facturen over dit kwartaal in 2009 zijn verstuurd. Subsidiair heeft belanghebbende gesteld dat de omzet € 11.424,75 bedraagt, zijnde het verschil tussen de in 2010 over 2009 ontvangen kinderopvangtoeslag en de in 2010 over 2009 betaalde kinderopvangtoeslag. De inspecteur heeft dit betwist en heeft gesteld dat de correctie opbrengsten van € 100.000 eerder te laag dan te hoog is vastgesteld.

2.8.

Anders dan belanghebbende kennelijk meent, is het op grond van de regels van goedkoopmansgebruik niet toegestaan de omzetverantwoording te koppelen aan het moment van feitelijk factureren. De rechtbank volgt belanghebbende dan ook niet in haar primaire stelling. De rechtbank ziet evenmin aanleiding om belanghebbende in haar subsidiaire stelling te volgen. Bij een onderneming met de omvang gelijk aan de vof is het niet toegestaan om het kasstelsel te hanteren.

2.9.

2.10.

Gelet op de door belanghebbende verstrekte exceloverzichten acht de rechtbank het aannemelijk dat tenminste een bedrag van € 100.000 niet als omzet over het vierde kwartaal 2009 is verantwoord. De als gevolg van deze correctie door belanghebbende verschuldigde belasting is ten opzichte van de op basis van de aangifte verschuldigde belasting (te weten nihil) zowel absoluut als relatief gezien hoog. Dat leidt tot de conclusie dat belanghebbende voor het jaar 2009 niet de vereiste aangifte heeft gedaan. Gelet hierop is sprake van omkering en verzwaring van de bewijslast. Belanghebbende dient dan aan te tonen dat en in hoeverre de uitspraak op bezwaar onjuist is.

2.11.

De rechtbank stelt voorop dat belanghebbende en [persoon A] verantwoordelijk zijn voor een deugdelijke vastlegging van opbrengsten en kosten in de administratie en het bewaren van onderliggende bescheiden. Ook acht de rechtbank beide vennoten verantwoordelijk voor dan wel dienen zij zorg te dragen voor het opvragen van gegevens bij derden zoals de curator, verhuurders, verzekeringsmaatschappijen, crediteuren, deurwaarders, banken, het LRK, enz. Dat de inspecteur tijdens gesprekken heeft toegezegd dat hij gegevens zou opvragen bij de curator en dat hij het LRK zou raadplegen, maakt niet dat belanghebbende en [persoon A] niet meer verantwoordelijk zijn voor het opvragen van bovenstaande gegevens. De rechtbank is van oordeel dat belanghebbende, met hetgeen zij heeft aangevoerd, niet heeft doen blijken dat de uitspraak op bezwaar onjuist is.

2.12.

Dat op belanghebbende de verzwaarde bewijslast rust, betekent niet dat de inspecteur de aanslag naar willekeur mag vaststellen. De inspecteur dient bij het opleggen van de aanslag uit te gaan van een redelijke schatting.

2.14.

Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen, is de rechtbank van oordeel dat de door de inspecteur berekende winst na correctie van € 315.587 (zie 2.2) moet worden verminderd met de correctie stakingswinst van € 110.000 (zie 2.5). De winst na correctie stelt de rechtbank dan ook vast op € 205.587.

2.15.

Belanghebbende heeft gesteld dat de inspecteur het verweerschrift te laat heeft ingediend, zodat de beroepsprocedure vertraging heeft opgelopen en dat het verweerschrift niet-ontvankelijk had moeten worden verklaard. De rechtbank had volgens belanghebbende om die reden eerder een zitting moeten plannen of beter nog, uitspraak op het beroep moeten doen met de constatering dat de inspecteur tegen de zienswijze van de belanghebbende géén verweer heeft gevoerd.

2.16.

Deze stelling van belanghebbende treft geen doel. De termijnen voor het indienen van een verweerschrift of tiendagenstuk zijn in de wet geregeld. Indien de inspecteur een termijn overschrijdt, is in de wet geregeld wat daar de consequenties van zijn, en welk rechtsmiddel belanghebbende eventueel hiertegen kan aanwenden. Het niet-ontvankelijk verklaren van een verweerschrift is daar niet genoemd. Daarnaast heeft belanghebbende tijdig en uitvoerig op het verweerschrift gereageerd, zodat de rechtbank geen aanleiding ziet om enige consequenties te verbinden aan het buiten de door de rechtbank gestelde termijn indienen van het verweerschrift. Ook aan de omstandigheid dat de rechtbank wellicht eerder de zitting had kunnen plannen verbindt de rechtbank geen consequenties. De rechtbank merkt daarbij op dat zij, zonder toestemming van partijen om het onderzoek ter zitting achterwege te laten, welke toestemming hier ontbreekt, geen uitspraak kan doen. Voor een versnelde behandeling bestaat evenmin aanleiding. Naar het oordeel van de rechtbank is derhalve geen sprake van schending van de goede procesorde.

2.17.

Verder heeft belanghebbende gesteld dat sprake is van schending van het zorgvuldigheidsbeginsel en het rechtszekerheidsbeginsel, omdat er ten tijde van de hoorgesprekken al concept uitspraken op bezwaar lagen, en dat tijdens de gesprekken overduidelijk bleek dat de inspecteur al zijn beslissing had genomen zonder dat wat met de argumenten van belanghebbende en [persoon A] was gedaan respectievelijk zou worden gedaan. Volgens belanghebbende is niet serieus naar de bezwaren gekeken.

2.18.

Vast staat dat tijdens het boekenonderzoek de financiële administratie van de vof is bekeken, dat zowel tijdens het onderzoek als tijdens de bezwaarfase belanghebbende door de inspecteur meerdere keren in de gelegenheid is gesteld om aanvullende gegevens te overleggen en dat er naar aanleiding van de bezwaarschriften drie besprekingen zijn gevoerd. Gelet hierop is de rechtbank van oordeel dat de bezwaren door de inspecteur voldoende zorgvuldig zijn afgewikkeld. Van schending van het zorgvuldigheidsbeginsel of het rechtszekerheidsbeginsel is geen sprake. De rechtbank merkt daarbij op dat, gelet op hetgeen in 2.11 is overwogen, belanghebbende zelf verantwoordelijk blijft voor het opvragen van informatie bij derden. Daarnaast is de rechtbank van oordeel dat de inspecteur door de stelling in te nemen dat de boete moet worden vernietigd, in voldoende mate rekening heeft gehouden met de wijze waarop het bezwaar is afgewikkeld.

2.19.

De inspecteur heeft verklaard dat aan zijn toezegging om gegevens bij de curator op te vragen, ten grondslag heeft gelegen de uitlating van belanghebbende dat de curator niet wilde meewerken. Voorts heeft de inspecteur verklaard dat hij contact heeft gehad met de curator en dat hij van de curator heeft begrepen dat belanghebbende niet zelf eerder gegevens bij de curator had opgevraagd. De rechtbank hecht geloof aan voornoemde verklaringen. Om die reden is de inspecteur niet gebonden aan de door hem gedane toezegging. Van een mogelijke schending van het vertrouwensbeginsel is dan ook geen sprake.

2.20.

Verder kan de stelling van belanghebbende dat de uitspraak op bezwaar onvoldoende is gemotiveerd, wat daar ook van zij, niet leiden tot vernietiging dan wel vermindering van de aanslag. Een mogelijk motiveringsgebrek betekent op zichzelf immers niet dat sprake is van een onjuiste vaststelling van de aanslag.

2.21.

De rechtbank stelt vast dat de vermindering van de aanslagen van belanghebbende en [persoon A] in de bezwaarfase ziet op de verlaging van de correctie stakingswinst met € 82.500. Tussen partijen is niet in geschil dat de correctie stakingswinst naar evenredigheid over hen beiden moeten worden verdeeld. De rechtbank gaat daarvan uit. Dat betekent dat voornoemde correctie bij ieder voor € 41.250 in aanmerking moet worden genomen. De rechtbank gaat voorbij aan de andersluidende verdeling die de inspecteur in zijn uitspraken op bezwaar heeft aangehouden. In beroep wordt de correctie stakingswinst teruggebracht tot nihil. De vermindering in de beroepsfase bedraagt € 27.500, waarvan per vennoot € 13.750. De winst van belanghebbende zoals die bij aanslag is vastgesteld, bedraagt € 138.296. Dit bedrag moet worden verminderd met € 41.250 plus € 13.750, dus met € 55.000. De door de rechtbank vastgestelde winst bedraagt daarmee € 83.296. Gelet op het voorgaande, is de rechtbank van oordeel dat het belastbaar inkomen uit werk en woning als volgt moet worden vastgesteld:

De aanslag IB/PVV 2009 dient te worden verminderd tot een berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 95.451. De beschikking heffingsrente dient dienovereenkomstig te worden verminderd. Gelet hierop is het beroep gegrond verklaard.

2.22.

De rechtbank vindt aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Ter zitting zijn partijen overeengekomen dat belanghebbende het beroep inzake zaaknummer 14/3781 intrekt en [persoon A] de beroepen inzake zaaknummers 14/3783 en 14/3785 onder de voorwaarde dat factor 1,5 wordt toegepast wegens samenhangende zaken. De kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 1.470 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift en 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 490 en een wegingsfactor 1 en factor 1,5 wegens samenhangende zaken). De rechtbank heeft aanleiding gezien om in de zaak van belanghebbende met zaaknummer 14/3779 het totale bedrag aan proceskostenvergoeding toe te kennen en in deze uitspraak en in de zaken 14/3782 en 14/3784 op naam van [persoon A] te volstaan met een verwijzing naar de toegekende proceskostenvergoeding in die uitspraak.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;