Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 13-04-2016, ECLI:NL:RBZWB:2016:6626, AWB - 14 _ 7685

2.1.

Aan belanghebbende zijn de volgende aanslagen opgelegd:

- met dagtekening 30 januari 2014: over 2010 een aanslag IB/PVV, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 70.605, waarbij bij beschikking een vergrijpboete is opgelegd van € 13.051 (50% van de verschuldigde IB/PVV), en een aanslag Zvw van € 1.642, uitgaande van een bijdrage-inkomen van € 33.189.

- met dagtekening 25 januari 2014: over het tijdvak 1 oktober 2010 tot en met 31 december 2011 een naheffingsaanslag omzetbelasting van € 44.613. Daarbij is een vergrijpboete opgelegd van € 22.306.

2.2.

Bij uitspraken op bezwaar

- van 12 december 2014 is de aanslag IB/PVV 2010 verminderd tot een berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 67.425. De boete is verminderd tot € 6.159, mede wegens samenloop met de boete voor de omzetbelasting en overschrijding van de redelijke termijn. De aanslag Zvw is gehandhaafd;

- van 17 februari 2015 is de naheffingsaanslag omzetbelasting verminderd tot € 35.513 en de boete tot € 15.000, mede wegens overschrijding van de redelijke termijn.

2.3.

Belanghebbende heeft beroep ingesteld tegen de uitspraken op bezwaar. De inspecteur heeft een verweerschrift ingediend. Belanghebbende heeft op 21 augustus 2015 gerepliceerd en de inspecteur heeft op 6 oktober 2015 gedupliceerd. Belanghebbende heeft op 16 maart 2016 een nader stuk ingediend dat op 21 maart 2016 bij de rechtbank is binnengekomen.

2.4.

Belanghebbende drijft sinds 1 oktober 2010 als eenmanszaak onder de naam [X] handel in gebruikte auto’s en partijgoederen. De onderneming werd in 2010 en 2011 gedreven op het adres [adres] en op het huisadres van belanghebbende te [woonplaats] . Belanghebbende is voor de start van de onderneming twee leningen aangegaan van totaal € 35.000 die hij in januari 2011 heeft terugbetaald. De kasadministratie over 2010 vermeldt twee kasstortingen door belanghebbende van € 1.100 en € 1.400 en geen privé-opnamen.

2.5.

Belanghebbende heeft voor het jaar 2010 aangifte IB/PVV gedaan van een verlies uit onderneming (verlies uit werk en woning) van € 2.666; later heeft hij dat gecorrigeerd tot een verlies van € 1.335, bestaande uit een verlies uit onderneming van € 1.516 en een MKB-winstvrijstelling van € 181 negatief. Over de periode tot 1 oktober 2010 is geen inkomen aangegeven.

2.6.

Belanghebbende heeft vanaf oktober 2010 aangiften omzetbelasting ingediend waarop hetzij belasting werd teruggevraagd, hetzij zeer lage bedragen aan omzetbelasting werden aangegeven. Volgens de jaarstukken bestond ultimo 2011 per saldo recht op teruggaaf van omzetbelasting.

2.7.

Belanghebbende was een vaste bezoeker van Holland Casino (HC). HC heeft in 2010 en 2011 bedragen op de bankrekening van belanghebbende gestort: € 13.000 in 2010 en € 70.500 in 2011.

2.8.

Belanghebbende heeft in 2010 en 2011 geld gestort op zijn eigen bankrekening bij de ING-bank: € 12.490 in 2010 en € 13.500 in 2011.

2.9.

De inspecteur heeft informatie over belanghebbende opgevraagd bij HC. Daaruit blijkt dat er sprake is geweest van structureel frequent casinobezoek door belanghebbende. Uit de door HC verstrekte informatie blijkt onder meer het volgende:

- belanghebbende heeft in juni 2013 gevraagd of HC wilde verklaren dat hij wel eens won. HC heeft verklaard dat uit haar administratie niet blijkt van enige winstoverboekingen naar belanghebbende en dat men hooguit kon verklaren dat belanghebbende wel eens heeft gewonnen maar ook heeft verloren.

- er is een aantal verslagen van gesprekken met belanghebbende in 2011/2012. In januari 2011 heeft belanghebbende aan HC verklaard dat hij € 14.000 in de plus stond; op 2 februari 2011 en in augustus 2011 werd geconstateerd dat belanghebbende voor € 90.000 resp. € 38.000 aan plakken (rechthoekige fiches met een hoge waarde) had.

- in januari 2011 is in totaal € 66.500 door HC naar belanghebbende overgemaakt; deze bedragen zijn bij HC niet geadministreerd als speelwinsten.

Tot de stukken behoort een e-mail van HC van 22 maart 2013 waarin is verklaard dat HC vanaf 2007 bedragen tot € 15.000 zonder verdere controle overboekt en hogere bedragen alleen als het gaat om speelwinst, jackpots of aantoonbare opnames, een rapport van de Algemene Rekenkamer over de mogelijkheid om zwart geld te “witten” via HC en een gedeelte van een publicatie van het WODC over het anti-witwasbeleid van HC.

2.10.

Belanghebbende heeft verklaringen overgelegd van een aantal personen dat men hem meerdere malen bedragen heeft zien winnen bij HC welke bedragen contant werden uitbetaald. Belanghebbende heeft ook gesteld dat de informatie van HC niet betrouwbaar is omdat belanghebbende ( [b] ) is verward met zijn broer ( [c] , verder: de broer) die ook het casino veelvuldig bezocht.

2.11.

2.12.

De inspecteur heeft bij de aanslagregeling de winst en omzet over 2010 verhoogd met € 57.359 plus € 13.000 plus € 12.490 = € 82.849 en de winst vóór MKB-winstvrijstelling vastgesteld op € 79.820. Het belastbaar inkomen uit werk en woning heeft hij gesteld op min € 2.666 plus € 82.849 is € 79.820 min € 9.578 MKB-winstvrijstelling = € 70.605.

2.13.

In de uitspraak op bezwaar tegen de aanslag IB/PVV 2010 is het inkomen verlaagd doordat alsnog rekening is gehouden met de over de meeromzet verschuldigde omzetbelasting (19/119e van € 82.849 of – afgerond - € 13.117). Tevens is de eerder gemaakte telfout (zie 2.11, slotzin) van € 10.609 gecorrigeerd. De winstcorrectie is uiteindelijk vastgesteld op € 72.908 en het belastbaar inkomen uit werk en woning (na MKB-vrijstelling) op € 67.425. De berekening daarvan is als zodanig niet in geschil.

2.14.

De naheffingsaanslag omzetbelasting, voor zover betrekking hebbend op 2010, is verminderd doordat er alsnog van is uitgegaan dat de omzetbelasting begrepen was in de niet aangegeven omzet (19/119 in plaats van 19%). De verschuldigde omzetbelasting over 2010 is vastgesteld op € 13.117.

2.15.

2.16.

In geschil is of (i) of belanghebbende ten onrechte niet is gehoord in de bezwaarfase, en (ii) of belanghebbende onjuiste aangiften heeft gedaan en meer omzet/inkomsten heeft gehad die hij niet heeft aangegeven. Volgens belanghebbende is geen sprake geweest van meeromzet maar heeft hij grote bedragen gewonnen met gokken en heeft hij daarvan zijn uitgaven betaald.

2.17.

Belanghebbende heeft gesteld dat hij ten onrechte niet is gehoord in de bezwaarfase. Uit de stukken blijkt dat op 25 juni 2014 (dat is na de indiening van de bezwaarschriften) een gesprek heeft plaatsgevonden tussen de gemachtigde en de inspecteur, waarvan geen verslag is opgemaakt. De gemachtigde had in de bezwaarschriften verzocht te worden gehoord. Partijen hebben beiden het gesprek van 25 juni 2014 kennelijk niet als hoorgesprek beschouwd. Bij brief van 9 september 2014 heeft de gemachtigde aangedrongen op een nadere zienswijze van de inspecteur en meegedeeld zich naar aanleiding daarvan te zullen beraden of een hoorgesprek zinvol zou zijn, waarna hij bij brief van 15 oktober 2014 heeft verzocht uitspraak te doen. De inspecteur heeft uit deze laatste brief, gelezen in samenhang met de brief van 9 september 2014, afgeleid dat de gemachtigde afzag van een hoorgesprek. Toen bleek dat dat niet de bedoeling van de gemachtigde was, is alsnog een gesprek gehouden op 6 maart 2015.

2.18.

Naar het oordeel van de rechtbank had de inspecteur, voordat hij uitspraken deed, contact moeten opnemen met de gemachtigde om te controleren of inderdaad van een hoorgesprek werd afgezien. Dat heeft hij ten onrechte nagelaten. Het gegeven dat belanghebbende alsnog is gehoord op 6 maart 2015 kan dat gebrek niet dekken omdat toen al uitspraak was gedaan. Bovendien is toen blijkbaar vooral gepraat over een mogelijk compromis.

2.19.

Belanghebbende heeft niet geconcludeerd tot terugwijzing van de zaak naar de inspecteur om alsnog te worden gehoord, maar heeft in het beroepschrift de rechtbank verzocht op de inhoudelijke beroepen te beslissen. De rechtbank heeft dat gedaan. Het gegeven dat niet is gehoord leidt wel tot gegrondverklaring van de beroepen.

2.20.

De rechtbank stelt voorop dat uit de door HC verstrekte informatie, noch uit de door belanghebbende overgelegde verklaringen van medespelers, is af te leiden dat belanghebbende stelselmatig winst zou hebben gemaakt bij het jarenlang gokken bij HC. Wel blijkt eruit dat belanghebbende soms contante bedragen stortte om te kunnen spelen en dat belanghebbende soms bedragen won die al dan niet in contanten werden uitgekeerd. Ook blijkt eruit dat belanghebbende in 2011 grote bedragen aan “plakken” in zijn bezit had. De rechtbank acht aannemelijk dat de informatie in zoverre betrekking had op belanghebbende en niet op zijn broer. Vast staat tevens dat er grote bedragen door HC naar belanghebbende zijn overgemaakt maar dat bij geen van die overmakingen is vermeld dat zij betrekking hebben op speelwinsten.

2.21.

Op de inspecteur rust in beginsel de bewijslast dat belanghebbende meer inkomen (voor de IB/PVV en Zvw) of meer omzet (voor de OB) heeft gehad dan in de aangiften is vermeld. De rechtbank zal dat voor beide jaren afzonderlijk beoordelen.

2.22.

De inspecteur heeft een vermogensvergelijking overgelegd, die uitkomt op een negatief privé aan benoemde posten van € 50.968 voor 2010. In dat bedrag aan benoemde posten zijn naar het oordeel van de rechtbank terecht de bedragen opgenomen die belanghebbende bij HC heeft gepind. Dat belanghebbende daarnaast € 40.500 zou hebben uitgegeven bij zijn bezoeken aan HC acht de rechtbank niet zonder meer aannemelijk; een deel van de bezoeken kan heel wel zijn betaald uit de eerdergenoemde gepinde bedragen van € 21.500 zodat er sprake lijkt te zijn van een dubbeltelling. Om dubbeltelling te vermijden, zal de rechtbank uitgaan van een onbenoemd privé van € 50.968 min € 21.500 of € 29.468. Daar komt nog wel bij een bedrag aan normale kosten van levensonderhoud. Het door de inspecteur gehanteerde bedrag van € 17.000 is onaannemelijk hoog omdat de huur al begrepen is in de benoemde posten, zoals de inspecteur ter zitting heeft aangegeven. De rechtbank acht een post onbenoemde privé-uitgaven van € 12.000 aannemelijk, mede rekening houdend met het gegeven dat belanghebbende op hetzelfde adres woonde als zijn broer en dat belanghebbende bedragen in contanten in zijn onderneming heeft gestort. Het onbenoemde privé over 2010 is dan € 41.468. Naar het oordeel van de rechtbank heeft de inspecteur aannemelijk gemaakt dat belanghebbende in elk geval tot dat bedrag inkomsten moet hebben gehad.

2.23.

Dat bedrag is zo hoog dat van belanghebbende een verklaring mag worden verwacht hoe hij deze uitgaven heeft kunnen betalen, temeer nu de inspecteur bij deze berekening de stortingen door HC en de stortingen van belanghebbende zelf op zijn ING-rekening als besteedbare inkomsten heeft meegeteld. De verklaring van belanghebbende dat alle uitgaven zijn gedaan uit gokwinsten bij HC acht de rechtbank niet aannemelijk. Noch uit de verklaringen van HC, noch uit de door belanghebbende overgelegde verklaringen van mede-gokkers blijkt dat belanghebbende in 2010 structureel winst heeft gemaakt. De hoogte van de door HC naar belanghebbende overgeboekte bedragen wijst daar ook niet op. De rechtbank neemt bij haar oordeel in aanmerking dat het ongewoon is dat spelers bij HC jaren achtereen grote bedragen winnen. De rechtbank acht de stelling van belanghebbende dat hij bij HC zoveel heeft gewonnen dat hij daarvan kon leven, niet aannemelijk. De door belanghebbende overgelegde verklaringen van derden dat zij hem meerdere keren hebben zien winnen, doen hier niet aan af.

2.24.

Het voorgaande leidt tot het oordeel dat belanghebbende tot een bedrag van ongeveer € 41.468 inkomsten moet hebben gehad die hij niet in de aangifte IB/PVV en Zvw heeft vermeld.

2.25.

Voor de omzetbelasting over 2010 geldt het volgende. De rechtbank acht niet aannemelijk dat het gehele bedrag van € 41.468 aan verzwegen inkomsten afkomstig is uit niet aangegeven omzet uit de periode vanaf 1 oktober 2010, de startdatum van de onderneming. De onbenoemde privé-uitgaven hebben zich immers gedurende het gehele jaar voorgedaan, dus aannemelijk is dat ook de daarvoor benodigde inkomsten gedurende het hele jaar zijn gerealiseerd. Belanghebbende is pas vanaf 1 oktober 2010 aangiften omzetbelasting gaan doen. De rechtbank acht wel aannemelijk dat een evenredig deel van genoemde in 2010 verzwegen inkomsten van € 41.468 is gerealiseerd in de laatste drie maanden van 2010 en dat voor dat deel sprake is geweest van verzwegen omzet van belanghebbendes onderneming.

2.26.

De inspecteur heeft een vermogensvergelijking overgelegd, die uitkomt op een negatief privé aan benoemde posten van € 40.359 voor 2010. In dat bedrag zijn naar het oordeel van de rechtbank terecht de bedragen opgenomen die belanghebbende bij HC heeft gepind. Dat belanghebbende daarnaast € 21.000 zou hebben uitgegeven bij zijn bezoeken aan HC acht de rechtbank niet aannemelijk; hiervoor geldt hetzelfde als onder 2.22 is overwogen. Om dubbeltelling te voorkomen zal de rechtbank uitgaan van een onbenoemd privé van € 40.359 min € 21.000 of € 18.641. Daar komt nog wel bij een bedrag aan normale kosten van levensonderhoud dat de rechtbank, net als voor 2010, stelt op € 12.000. Het onbenoemde privé over 2011 is dan € 30.641. Dat bedrag kan niet zijn opgenomen uit de onderneming nu daarvoor over 2011 een verlies is gerapporteerd van € 3.217.

2.27.

2.28.

Naar het oordeel van de rechtbank heeft de inspecteur aannemelijk gemaakt dat belanghebbende in elk geval tot een bedrag van € 30.641 omzet moet hebben gehad die in de aangiften omzetbelasting niet is aangegeven. Nu dat bedrag niet is aangegeven, is aannemelijk dat belanghebbende alle aangiften omzetbelasting in 2011 onjuist heeft gedaan.

2.29.

De conclusie is dat belanghebbende voor zowel de IB/PVV als de Zvw over 2010 als de OB 2010/2011 bedragen niet heeft aangegeven.

2.31.

De rechtbank dient dan nog wel te beoordelen of de aanslagen redelijk zijn vastgesteld. Daartoe wordt het volgende overwogen:

2.33.

Al hetgeen de rechtbank hiervoor heeft overwogen, leidt tot de volgende conclusie:

- de aanslag IB/PVV en de aanslag Zvw voor 2010 zijn juist vastgesteld;

- de naheffingsaanslag omzetbelasting moet worden verminderd: voor 2010 met 19/119e maal € 62.136 (9/12e van de in dat jaar verzwegen omzet van € 82.849) of € 9.920 en voor 2011 met 19/119e maal € 60.000 (zie 2.32.4.) of € 9.580. De naheffingsaanslag wordt dan € 35.513 min € 9.920 min € 9.580 is € 16.013.

2.34.

De boete bij de aanslag IB/PVV 2010 is opgelegd wegens opzettelijk doen van onjuiste aangifte (artikel 67d AWR). De rechtbank acht bewezen dat belanghebbende opzettelijk een onjuiste aangifte heeft gedaan, maar zal wel rekening houden met het gegeven dat de hoogte van de aanslag tot stand is gekomen met omkering van de bewijslast. De rechtbank acht een boete van € 5.000 passend en geboden.

2.35.

De boete bij de naheffingsaanslag omzetbelasting is opgelegd omdat het aan opzet van belanghebbende te wijten zou zijn dat te weinig belasting is betaald (artikel 67f AWR). De rechtbank acht bewezen dat sprake is geweest van aanzienlijke meeromzetten dan in de aangiften zijn vermeld en dat belanghebbende opzettelijk te lage bedragen aan omzetbelasting heeft aangegeven en betaald. Ook hier zal de rechtbank rekening houden met het gegeven dat de hoogte van de aanslag tot stand is gekomen met omkering van de bewijslast en daarnaast met de vermindering van de naheffingsaanslag. De rechtbank acht een boete van eveneens € 5.000 passend en geboden.

2.36.

De boeten zijn aangekondigd op 13 maart 2012. Wegens overschrijding van de redelijke termijn moeten de boeten worden verminderd met 20% of ieder € 1.000 tot € 4.000.

2.37.

Gelet op het vorenstaande zijn de beroepen gegrond verklaard.

2.38.

Belanghebbende heeft verzocht om immateriële schadevergoeding wegens de lange duur van de procedures. In beide procedures is de termijn van twee jaar, waarbinnen uitspraak gedaan zou moeten worden, overschreden. De rechtbank is van oordeel dat beide procedures zozeer met elkaar samenhangen, dat de opgetreden vertraging éénmaal tot spanning en frustratie hebben geleid, en zal dus éénmaal een schadevergoeding toekennen.

2.39.

Het eerste bezwaarschrift is bij de inspecteur binnengekomen op 29 januari 2014. De uitspraak van de rechtbank wordt gedaan op 13 april 2016. De termijn van twee jaar is dus met bijna 3 maanden overschreden. De rechtbank ziet geen rechtvaardiging voor die overschrijding en zal aan belanghebbende een schadevergoeding toekennen van € 500.

2.40.

Het eerste beroepschrift is bij de rechtbank binnengekomen op 11 mei 2015. De rechtbank doet uitspraak binnen 18 maanden na die datum zodat de vertraging geheel is toe te rekenen aan de inspecteur. De rechtbank zal de inspecteur veroordelen tot vergoeding van € 500 aan belanghebbende.

2.41.

Belanghebbende heeft verzocht om vergoeding van de integrale proceskosten. De rechtbank ziet daarvoor geen reden. Wel ziet de rechtbank aanleiding voor vergoeding van de proceskosten overeenkomstig het Besluit proceskosten belastingzaken. De rechtbank beschouwt de beide zaken als samenhangend en zal daarvoor eenmaal een vergoeding vaststellen. Die vergoeding is voor de beroepsfase vastgesteld op 2,5 punten (beroepschrift, conclusie van repliek en zitting) maal € 496 maal factor 1 wegens de zwaarte van de zaak of € 1.240. De kosten van de bezwaarfase zijn al door de inspecteur vergoed.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;