Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 15-02-2018, ECLI:NL:RBZWB:2018:1591, AWB - 16 _ 9478

2.1.

Belanghebbende exploiteerde in het onderhavige jaar een coffeeshop in [woonplaats] in de vorm van een eenmanszaak, handelend onder de naam “ [coffeeshop] ” (hierna: de coffeeshop).

2.2.

Hoewel daartoe te zijn uitgenodigd, herinnerd en aangemaand heeft belanghebbende geen aangifte IB/PVV over 2010 gedaan.

2.3.

Met dagtekening 13 juli 2012 heeft de inspecteur belanghebbende medegedeeld dat de aanslag IB/PVV 2010 ambtshalve aan belanghebbende zal worden opgelegd en dat gelijktijdig een verzuimboete ingevolge artikel 67a van de Algemene Wet inzake Rijksbelastingen (hierna: AWR) zal worden opgelegd.

2.4.

Met dagtekening 12 september 2012 heeft de inspecteur de aanslag IB/PVV 2010 ambtshalve opgelegd naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 1.000.000 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 1.661 en daarbij gelijktijdig een verzuimboete opgelegd en heffingsrente aan belanghebbende in rekening gebracht.

2.5.

Met dagtekening 26 mei 2014 heeft belanghebbende de aangifte IB/PVV 2010 ingediend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 791.685 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 6.427.

2.7.

Op 14 juli 2015 heeft een hoorgesprek plaatsgevonden.

2.8.

Belanghebbende heeft een tegenonderzoek laten uitvoeren door [A] (hierna: het tegenonderzoek). De conclusie uit het tegenonderzoek is dat de inspecteur van onjuiste inkoopprijzen van softdrugs is uitgegaan, dat bij het bepalen van de winst uit onderneming dient te worden uitgegaan van een brutowinstpercentage van 89% in plaats van 100% en dat de belastbare winst uit onderneming dientengevolge te hoog is vastgesteld. Volgens de conclusie van het tegenonderzoek dient het belastbare inkomen uit werk en woning over 2010 met € 70.445 te worden gecorrigeerd.

2.9.

De inspecteur heeft op 29 juli 2015 uitspraak op bezwaar gedaan en daarbij belanghebbendes bezwaar wegens termijnoverschrijding niet-ontvankelijk verklaard, het bezwaar behandeld als een verzoek om ambtshalve vermindering en het verzoek om ambtshalve vermindering afgewezen. In zijn brief van 24 november 2015 heeft de inspecteur aan belanghebbende te kennen gegeven dat het tegenonderzoek voor hem geen aanleiding vormt om ambtshalve alsnog anders te beslissen.

2.10.

Deze rechtbank heeft het op 7 september 2015 tegen de in 2.9 genoemde uitspraak op bezwaar ingestelde beroep, gelet op artikel 6:15 van de Awb, mede aangemerkt als een bezwaarschrift tegen de eveneens in 2.9 genoemde afwijzing van het verzoek om ambtshalve vermindering. Met dagtekening 21 oktober 2016 heeft de inspecteur op dit bezwaar beslist en het bezwaar ongegrond verklaard. Hiertegen richt zich het beroep.

2.11.

Tussen partijen is in geschil of de inspecteur de bezwaren tegen de beslissingen op de verzoeken om ambtshalve vermindering van de aanslag IB/PVV en de gelijktijdig vastgestelde boete- en heffingsrentebeschikkingen over het jaar 2010 terecht ongegrond heeft verklaard.

2.12.

Vast staat dat sprake is van omkering en verzwaring van de bewijslast (artikel 27e van de AWR) en dat belanghebbende niet heeft aangetoond dat de aanslag – zoals die luidt na de uitspraak op bezwaar – te hoog is. Wat partijen verdeeld houdt is of de inspecteur bij het vaststellen van de aanslag van een redelijke schatting is uitgegaan.

2.13.

Belanghebbende stelt dat hij met het door hem ingestelde tegenonderzoek heeft aangetoond dat de schatting van de inspecteur niet redelijk is. Volgens hem heeft de inspecteur te lichtvaardig gehandeld door de bevindingen uit het tegenonderzoek zonder afdoende motivering terzijde te schuiven. De rechtbank overweegt als volgt. Bij het opleggen van de onderhavige aanslag is de inspecteur bij het bepalen van de hoogte van de aanslag uitgegaan van een brutowinstpercentage van 100% zoals dat is vermeld in het rapport [rapport] . Naar het oordeel van de rechtbank is dit gehanteerde brutowinstpercentage niet onredelijk. Dit vindt ook tot op zekere hoogte steun in het door belanghebbende ingestelde tegenonderzoek, waarin de inkoopwaarde van de omzet van softdrugs is becijferd op 53,04% van die omzet. De schatting van de inspecteur, waarbij de inkopen 50% vormen van de omzet, is ook tegen deze achtergrond niet onredelijk. Dat de inspecteur voor de berekening van de inkoopwaarde/brutowinstmarge niet gedifferentieerd heeft tussen softdrugs en overige omzet, maakt de schatting niet onredelijk, reeds gelet op de relatief beperkte ‘overige omzet’ waarvan ook belanghebbende uitgaat (0,5% van de totale omzet). Anders dan belanghebbende meent, is de inspecteur niet gehouden de bevindingen uit het door belanghebbende uitgevoerde tegenonderzoek in zijn schatting te betrekken dan wel deze bevindingen gemotiveerd terzijde te schuiven. De verwijzing van belanghebbende naar de uitspraak van rechtbank Gelderland (ECLI:NL:RBGEL:2013:CA1892) maakt dit niet anders, nu in die uitspraak de bewijspositie van de inspecteur een andere was dan in casu. Gelet op het voorgaande is het beroep ongegrond. Datzelfde geldt ter zake van de heffingsrente, waartegen belanghebbende geen afzonderlijke gronden heeft aangevoerd.

2.15.

Al het overige door belanghebbende gestelde kan niet tot een ander oordeel leiden.

2.16.

Gelet op het vorenstaande is het beroep ongegrond verklaard.

2.17.

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;