Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 23-05-2018, ECLI:NL:RBZWB:2018:3137, BRE - 17 _ 2605_2606

Namens de inspecteur is bij belanghebbende een boekenonderzoek ingesteld naar de aanvaardbaarheid van de aangiften omzetbelasting (OB) en inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen (IB/PVV) over de jaren 2011, 2012 en 2013. Op de eerste dag van het aangekondigde boekenonderzoek heeft belanghebbende aan de controlemedewerker medegedeeld dat de gehele administratie over de jaren 2012 en 2013 door toedoen van haar adviseur is kwijtgeraakt. Van de administratie over 2011 is een deel overgelegd. De resultaten van het boekenonderzoek zijn vastgelegd in het rapport van 18 december 2014.

Belanghebbende heeft geen zelfstandige grieven aangevoerd tegen de in 2.3.3 genoemde berekening van de inspecteur.

Met betrekking tot de omzetcorrecties is de rechtbank van oordeel dat de inspecteur in zijn bewijslast is geslaagd. De inspecteur heeft aansluiting gezocht bij de wel beschikbare gegevens en heeft de toegepaste correcties voldoende onderbouwd. De rechtbank neemt daarbij in ogenschouw dat de inspecteur coulant is geweest door de verhoging van de omzet onder de categorie ‘laag tarief’ onder te brengen. De stelling van belanghebbende dat de voorraad in 2012 ten opzichte van 2011 dezelfde is gebleven, sorteert geen effect omdat verkopen vanuit de voorraad belast zouden zijn naar het hoge tarief. Voor die categorie heeft echter in 2012 geen correctie plaatsgevonden.

Met betrekking tot de geclaimde aftrek van voorbelasting van € 10.187 heeft de inspecteur, ondanks dat belanghebbende geen facturen heeft overgelegd, een bedrag van € 5.069 als voorbelasting geaccepteerd (ofwel 49,75%). De inspecteur heeft voor de rechtvaardiging van genoemd percentage aansluiting gezocht bij de ingediende (winst)aangifte IB/PVV 2012, het fiscale rapport 2012 met als dagtekening 11 juni 2013 zoals door de adviseur/boekhouder van belanghebbende is opgesteld en de bevindingen uit het boekenonderzoek met betrekking tot het jaar 2011. In voornoemde aangifte en het fiscale rapport zijn de kosten van de onderneming gespecificeerd. Voor de onderbouwing van het bedrag van € 5.069 heeft de inspecteur een gemiddeld btw-tarief van 20% gehanteerd omdat niet duidelijk is in welke periode van 2012 de kosten zijn gemaakt. Het btw-tarief van 19% is immers op 1 oktober 2012 verhoogd. De rechtbank is van oordeel dat de inspecteur, gelet op de beperkte beschikbaarheid van informatie, belanghebbende in ruimte mate tegemoet is gekomen en voldoende zorgvuldigheid heeft betracht. Belanghebbende heeft ter zake van de berekening van de inspecteur niets aangevoerd. Ten aanzien van de stelling omtrent het kwijtraken van de administratie verwijst de rechtbank naar hetgeen in 2.14 is overwogen.

Met betrekking tot de omzetcorrecties over het jaar 2013 heeft belanghebbende aangevoerd dat deze niet redelijk zijn en dat de door de inspecteur berekende omzet in werkelijkheid niet is gerealiseerd, omdat de ingekochte voorraad niet is verkocht. Ook wijst belanghebbende op de onterechte verwerking door de inspecteur van de post ‘loon uit tegenwoordige dienstbetrekking’. De rechtbank oordeelt als volgt.

Vast staat dat belanghebbende in 2013 geen loon uit tegenwoordige dienstbetrekking heeft genoten. De inspecteur heeft bovendien gemotiveerd gesteld dat [kapsalon] niet als inhoudingsplichtige bij de Belastingdienst staat geregistreerd. Belanghebbende heeft dat niet betwist. Bij gebrek aan gegevens betreffende de onderneming van belanghebbende heeft de inspecteur voor de omzetbelasting het aangegeven loonbedrag als omzet aangemerkt en de ingehouden loonheffing als kosten (zie 2.3.4). De rechtbank acht die benadering, gelet op het gebrek aan informatie, verdedigbaar. Zoals in het bovenstaande is geoordeeld komt het ontbreken van de administratie voor rekening en risico van belanghebbende. De stelling van belanghebbende dat uit de niet-overgelegde foto’s blijkt dat de correcties onjuist zijn, slaagt niet. Beeldopnamen van de voorraad op een willekeurig moment in het boekjaar geven geen informatie over de aanwezige voorraad op zowel 1 januari 2013 als op 31 december 2013. Het verloop van de voorraad in 2013 is door de ontbrekende administratie ook niet te controleren. Gelet op het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat de inspecteur aannemelijk heeft gemaakt dat de totale omzet op € 30.145 dient te worden vastgesteld.

Volgens de aangiften omzetbelasting bedroeg de aftrek van voorbelasting € 7.492. Vast staat dat belanghebbende geen facturen heeft overgelegd ter staving van voormelde aftrek van voorbelasting. De inspecteur heeft de aangegeven ingehouden loonheffing als kosten aangemerkt en de aftrek van voorbelasting berekend op € 1.448. Belanghebbende is er niet in geslaagd om aannemelijk te maken dat de aftrek van voorbelasting meer dan € 1.448 zou moeten bedragen. Ten aanzien van de stelling omtrent het kwijtraken van de administratie verwijst de rechtbank naar hetgeen in 2.14 is overwogen.

Belanghebbende heeft eerst ter zitting betwist dat zij de brief van de inspecteur van 21 oktober 2014 inzake de kennisgeving voor het opleggen van de vergrijpboeten heeft ontvangen. Volgens belanghebbende is die brief naar een onjuist adres verzonden. Zij woont immers in [woonplaats] en de brief is naar een adres in [plaats] verzonden, aldus belanghebbende. De inspecteur heeft ter zitting verklaard dat de onderneming van belanghebbende aan de [adres 1] in [plaats] was gevestigd en dat belanghebbende lopende het boekenonderzoek een adreswijziging heeft doorgegeven in verband met verhuizing. Volgens de inspecteur heeft belanghebbende telefonisch met de Belastingdienst contact opgenomen om (onder meer) te melden dat met ingang van 16 oktober 2014 het adres in [woonplaats] het nieuwe postadres was. Belanghebbende is op 13 november 2014 op het kantoor van de inspecteur geweest om over de vergrijpboeten te praten, aldus de inspecteur. In reactie daarop heeft belanghebbende ter zitting verklaard dat zij niet met de Belastingdienst heeft gebeld, maar dat zij door de Belastingdienst is gebeld. De inspecteur heeft vervolgens het standpunt ingenomen dat de stellingen van belanghebbende met betrekking tot de bekendmaking van de boeten tardief zijn.

De rechtbank dient eerst de vraag te beantwoorden of de op te leggen vergrijpboeten op de juiste wijze aan belanghebbende bekend zijn gemaakt. De rechtbank acht de verklaring van de inspecteur ter zitting geloofwaardig dat belanghebbende de kennisgeving voor het opleggen van de vergrijpboeten wel heeft ontvangen ondanks dat belanghebbende al verhuisd was. De verklaring van de inspecteur ter zitting stemt immers overeen met de penaantekeningen op het afschrift van de kennisgeving van 21 oktober 2014. De rechtbank ziet geen aanleiding om aan de betrouwbaarheid van die aantekeningen te twijfelen. Blijkens de gedingstukken was het voormalige bedrijfsadres te [plaats] het toenmalige woonadres van belanghebbende. Volgens de penaantekeningen heeft belanghebbende op 27 oktober 2014 met de Belastingdienst gebeld met de mededeling dat zij met ingang van 16 oktober 2014 aan de [adres 2] in [woonplaats] woonde. In de uitspraken op bezwaar en in het rapport boekenonderzoek wordt ook het bij de Belastingdienst gevoerde gesprek van 13 november 2014 genoemd en wordt vermeld dat belanghebbende tot 15 december 2014 de gelegenheid heeft gekregen om op de kennisgeving te reageren. Gelet op voormelde is de rechtbank van oordeel dat de op te leggen vergrijpboete op de juiste wijze aan belanghebbende bekend is gemaakt. De stelling van de inspecteur dat de eerst ter zitting genomen stelling van belanghebbende met betrekking tot de kennisgeving van de vergrijpboeten tardief is, behoeft dan geen behandeling.

Op grond van artikel 67f van de AWR kan de inspecteur gelijktijdig met het vaststellen van de naheffingsaanslag een vergrijpboete opleggen, indien het aan opzet of grove schuld van de belastingplichtige is te wijten, dat belasting welke op aangifte moet worden voldaan of afgedragen niet, gedeeltelijk niet, dan wel niet binnen de in de belastingwet gestelde termijn is betaald. Opzet is het willens en wetens handelen of nalaten, met als gevolg dat de belasting niet tot het juiste bedrag of tijdig is betaald of zeer waarschijnlijk niet tot het juiste bedrag of te laat is betaald. Onder opzet valt ook voorwaardelijk opzet, waaronder wordt verstaan het willens en wetens aanvaarden van de aanmerkelijke kans, dat te weinig belasting is geheven, doordat de op aangifte te betalen belasting niet (geheel) of te laat is betaald.

De bewijslast voor het opleggen van de boete rust op de inspecteur. De inspecteur heeft daartoe het volgende gesteld. Belanghebbende is meermalen in de gelegenheid gesteld om relevante stukken van de administratie die ten grondslag liggen aan de verschuldigde omzetbelasting en de teruggevraagde voorbelasting te verstrekken. Belanghebbende heeft de betreffende gegevens niet verstrekt. Het indienen van een verzoek tot een belastingteruggaaf zonder adequate onderliggende administratie brengt de aanmerkelijke kans met zich mee dat daardoor onjuist of onterecht een belastingteruggaaf wordt gevraagd. Verder moet er gezien de inkopen welke wel uit de aanwezige administratie is gebleken, sprake zijn geweest van een bepaalde omzet. Belanghebbende heeft dermate onzorgvuldig gehandeld en de aanmerkelijke kans aanvaard dat de verschuldigde belasting onjuist en de voorbelasting ten onrechte zijn opgenomen in de aangiften omzetbelasting, zodat sprake is van voorwaardelijk opzet dan wel grove schuld, aldus de inspecteur.

Gelet op hetgeen is overwogen over de vergrijpboeten dient de vergrijpboete over de naheffingsaanslag 2011 te worden vernietigd en dient de vergrijpboete over de naheffingsaanslag 2012/2013 van € 7.468 te worden verminderd tot € 1.887. Dit bedrag is als volgt berekend:

De beroepen met betrekking tot de vergrijpboeten zijn gegrond.

Voor een verdere vermindering wegens financiële omstandigheden bestaat geen aanleiding omdat geen sprake is van een uitdrukkelijk onderbouwd standpunt. Belanghebbende heeft haar stelling dat sprake is van een grote schuldenlast niet met stukken onderbouwd. De rechtbank acht de boete van € 1.887 bij de naheffingsaanslag 2012/2013 ook passend en geboden.

De rechtbank constateert ambtshalve dat de redelijke termijn is overschreden. Vast staat dat belanghebbende voor het eerst op 21 oktober 2014 in redelijkheid kon menen dat zij beboet zou worden. De rechtbank doet uitspraak op 23 mei 2018. Tussen de aankondiging van de vergrijpboeten en voornoemde datum van uitspraak van de rechtbank is een periode van 43 maanden verstreken. In het arrest van 22 april 2005 heeft de Hoge Raad (nr. 37 984, ECLI:NL:HR:2005:AO9006) beslist dat een redelijke termijn in beginsel 24 maanden is, tenzij sprake is van bijzondere omstandigheden. De rechtbank is van oordeel dat daarvan sprake is.

Als bijzondere omstandigheid die in het onderhavige geval een verlenging van de redelijke termijn rechtvaardigt, heeft naar het oordeel van de rechtbank het volgende te gelden. Belanghebbende heeft op 10 juni 2015 ingestemd met verlenging van de uitspraaktermijn voor het doen van uitspraak op bezwaar en is in de gelegenheid gesteld om nadere stukken aan te leveren. Vervolgens heeft op 26 oktober 2015 een gesprek tussen de gemachtigde en de inspecteur plaatsgevonden (pagina 2 van de uitspraak op bezwaar). De gemachtigde wilde de berekening van de controlerend ambtenaar beoordelen en is daartoe in de gelegenheid gesteld. Omdat een reactie van de gemachtigde uitbleef, heeft de inspecteur bij brief van 12 augustus 2016 het voornemen tot het doen uitspraak op bezwaar kenbaar gemaakt. De rechtbank is van oordeel dat de periode van 10 juni 2015 tot 12 augustus 2016, tevens rekening houdend met het gesprek op 26 oktober 2015, als een aan belanghebbende toe te rekenen bijzondere omstandigheid is te beschouwen en dat de redelijke termijn met deze periode, zijnde 13 maanden, moet worden verlengd. De redelijke termijn bedraagt aldus 37 maanden (24 plus 13). Gelet op het voorgaande moet worden geoordeeld dat de redelijke termijn is overschreden met 6 maanden (43 minus 37). De vergrijpboete 2012/2013 dient met 10% te worden verminderd tot € 1.698.