Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 19-04-2019, ECLI:NL:RBZWB:2019:1831, AWB - 18 _ 997

2.1.

Belanghebbende is op 26 maart 2014 geëmigreerd naar Thailand. Sinds zijn emigratie werkt belanghebbende niet meer in Nederland, maar ontving hij wel looninkomsten van de gemeente [X] op grond van een loondoorbetalingsverplichting zonder de verplichting tot het verrichten van arbeid, alsmede een (vroeg)pensioen van het ABP (hierna gezamenlijk: de inkomsten).

2.2.

Belanghebbende heeft op 20 april 2016 de aangifte inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen (hierna: IB/PVV) voor het jaar 2015 ingediend. Belanghebbende heeft daarin aangegeven dat de inkomsten zijn vrijgesteld en dat hij is niet verzekerd is voor de volksverzekeringen.

2.3.

Met dagtekening 27 oktober 2017 heeft de inspecteur de definitieve aanslag vastgesteld. De inspecteur heeft het standpunt ingenomen dat de inkomsten, als afkomstig van een Nederlandse overheidswerkgever, in Nederland belast zijn. Hij is verder uitgegaan van premieplicht voor de volksverzekeringen.

2.4.

Bij uitspraak op bezwaar van 10 januari 2018 heeft de inspecteur het bezwaar van belanghebbende gegrond verklaard en alsnog geconcludeerd tot niet-heffing van premie volksverzekeringen.

2.5.

In geschil is enkel nog de vraag of de inkomsten in Nederland belastbaar zijn. De niet-heffing van premie volksverzekeringen is niet (meer) in geschil.

2.6.

In artikel 15 van de Overeenkomst tussen het Koninkrijk der Nederlanden en het Koninkrijk Thailand tot het vermijden van dubbele belasting en het voorkomen van het ontgaan van belasting met betrekking tot belastingen naar het inkomen en naar het vermogen (hierna: de Overeenkomst) is het volgende opgenomen:

2.7.

Vast staat dat de door belanghebbende ontvangen inkomsten worden betaald door de gemeente [X] onderscheidenlijk ABP ter zake de (voormalige) uitoefening van een overheidsfunctie. Op grond van voornoemd artikel 19 van de Overeenkomst is de Staat waarin die werkzaamheden zijn uitgeoefend bevoegd om die inkomsten belasten. In het onderhavige geval is dat Nederland.

2.8.

Belanghebbende doet evenwel een beroep op het vertrouwensbeginsel en stelt in dat verband - kort samengevat - het volgende. Belanghebbende heeft bij het doen van de aangifte IB/PVV 2014, het jaar van zijn emigratie, telefonisch contact opgenomen met de belastingdienst en gesproken met [A] , specialist bij kantoor Buitenland. In overeenstemming met de door [A] gegeven adviezen heeft belanghebbende voor 2014 een M-formulier ingevuld en ingediend. Ook heeft belanghebbende het advies gekregen om voor latere jaren, en dus ook 2015, een C-formulier in te dienen en dezelfde uitgangspunten te hanteren. Gelet hierop heeft belanghebbende aangegeven dat de inkomsten uit Nederland niet onder de Nederlandse heffing van inkomstenbelasting vallen omdat hij vanaf maart 2014 geen ingezetene van Nederland meer is.

2.9.

De inspecteur heeft het standpunt ingenomen dat van opgewekt vertrouwen geen sprake is. Uit de telefonische contacten die belanghebbende met [A] heeft gehad blijkt niet dat aan de orde is geweest dat sprake is van een (voormalige) publiekrechtelijke dienstbetrekking. Indien dit wel duidelijk was geweest voor [A] , is ondenkbaar dat hij zou hebben gezegd dat de inkomsten niet in Nederland belast zouden zijn. Een overheidspensioen is in principe altijd belast in het bronland en de Overeenkomst met Thailand is daarop géén uitzondering, aldus de inspecteur. Verder meent de inspecteur dat de stelling dat dit pensioen niet belast zou zijn, dermate strijdig is met wettelijke bepalingen dat belanghebbende daar geen vertrouwen mocht ontlenen. Voor zover er telefonisch hulp is geboden bij het invullen, wordt daarbij geen fiscale toets aangelegd. Ter zitting heeft de inspecteur nog herhaald dat het gegeven dat er loon wordt genoten van de gemeente [X] en een pensioen wordt uitbetaald door het ABP dit niet per definitie betekent dat sprake is van een publiekrechtelijke dienstbetrekking.

2.10.

De rechtbank stelt voorop dat de bewijslast van het door de inspecteur gewekte vertrouwen op belanghebbende rust.

2.11.

Voor een geslaagd beroep op het vertrouwensbeginsel moet worden beoordeeld of belanghebbende aan de uitlatingen van de inspecteur het in rechte te beschermen vertrouwen mocht ontlenen dat de inkomsten niet zouden worden belast in Nederland. Die uitlatingen moeten zijn gebaseerd op door belanghebbende verstrekte juiste en volledige informatie. De inspecteur heeft gesteld dat hij niet, althans onvoldoende, was geïnformeerd over het relevante feit dat de in 2014 en 2015 genoten inkomsten zijn voortgevloeid uit een (voormalige) publiekrechtelijke dienstbetrekking. Belanghebbende heeft het tegendeel niet aannemelijk gemaakt. Daarbij weegt de rechtbank mee dat het zeer onwaarschijnlijk is dat een inhoudelijk gespecialiseerde ambtenaar, zoals partijen [A] voornoemd eensluidend hebben gekwalificeerd, bij bekendheid met het gegeven dat sprake is van een (voormalige) publiekrechtelijke dienstbetrekking, belanghebbende ongeclausuleerd zou hebben verteld dat de bedoelde inkomsten niet in Nederland belast zouden zijn.

2.12.

De rechtbank is van oordeel dat het beroep op het vertrouwensbeginsel faalt. Ook in wat belanghebbende verder heeft aangevoerd ziet de rechtbank geen aanknopingspunten voor vermindering van de aanslag zoals die bij uitspraak op bezwaar is vastgesteld.

2.13.

Gelet op het vorenstaande is het beroep ongegrond verklaard.

2.14.

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;