Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 26-04-2019, ECLI:NL:RBZWB:2019:1960, AWB - 17 _ 8127

2.1.

Op 22 juli 2015 hebben belanghebbenden een aangifte IB/PVV 2013 ingediend en daarbij aangegeven dat wijlen [erflater] (hierna: [erflater] ) in 2013 het gehele jaar woonachtig is geweest in Kenia, enkel in Nederland premieplichtig was en over onroerende zaken heeft beschikt die tot het belastbaar inkomen uit sparen en beleggen kunnen worden gerekend tot een bedrag van € 701.942.

2.2.

Voornoemde aangifte is door de inspecteur niet in behandeling genomen omdat belanghebbenden waren uitgenodigd tot het doen van een zogeheten aangifte binnenland en zij een aangifte buitenland hebben ingediend.

2.3.

Met dagtekening 11 mei 2017 is de definitieve aanslag IB/PVV 2013 vastgesteld waarbij de inspecteur is uitgegaan van binnenlandse belastingplicht en het belastbare inkomen uit sparen en beleggen heeft vastgesteld op € 1.798.783.

2.4.

Het tegen deze aanslag gemaakte bezwaar is door de inspecteur afgewezen.

2.5.

Tussen partijen is in geschil of [erflater] in 2013 zijn fiscale woonplaats in Nederland had en als binnenlands belastingplichtige moet worden aangemerkt.

2.6.

Op grond van artikel 4, eerste lid, van de AWR wordt waar iemand woont naar omstandigheden beoordeeld. Het komt er op aan of deze omstandigheden van dien aard zijn, dat een duurzame band van persoonlijke aard bestaat tussen de betrokkene en Nederland. Die duurzame band hoeft niet sterker te zijn dan de band met enig ander land. Dit betekent dat een betrokkenen in meerdere landen woonachtig kan zijn. Alle omstandigheden dienen in aanmerking te worden genomen. Er is geen sprake van een rangorde (vergelijk: HR 21 december 2001, ECLI:NL:HR:2001:AD7581 en HR 21 januari 2011, ECLI:NL:HR:2011:BP1466).

2.7.

De inspecteur heeft zich op het standpunt gesteld dat [erflater] in 2013 in Nederland woonachtig was en dat mitsdien sprake was van binnenlandse belastingplicht. De bewijslast ter zake van de feiten en omstandigheden waaruit de juistheid van dat standpunt volgt, rust op de inspecteur.

2.8.

De inspecteur heeft ter onderbouwing van zijn standpunt het volgende gesteld. [erflater] stond vanaf 2005 ingeschreven in de Basisregistratie Personen (hierna: de BRP) op het adres [adres] te [plaats 2] . Hij was alleen-gebruiker en betaalde de vaste lasten van deze woning. Vanaf 2013 stond ook [de echtgenote] , de echtgenote van [erflater] , op dit adres ingeschreven. Naast deze woning bezat [erflater] nog meer vastgoed in Nederland en hield hij diverse effecten- en bankrekeningen aan. Ook werden er in Nederland betalingen verricht en had hij abonnementen en een Nederlandse zorgverzekering afgesloten. In maart en augustus 2013 zijn pinbetalingen verricht in Nederland en in België. Er stond in Nederland ook een auto op naam van [erflater] geregistreerd en zijn dochter woont in Nederland. Van een aangifte inkomstenbelasting 2013 in Kenia is niet gebleken en er zijn geen rekeningen, bankafschriften of andere bescheiden overgelegd die wijzen op een duurzame band met Kenia in 2013.

2.9.

Belanghebbenden hebben het standpunt van de inspecteur gemotiveerd betwist. Zij hebben in dat verband een verklaring van Sollacher van Diani Marine Ltd en de Nederlandse consul in Kenia betreffende het wonen door [erflater] in Kenia overgelegd. Ook is er verwezen naar een verklaring waarin staat dat [erflater] een lokale onderneming in Kenia had en zijn de jaarstukken 2011 en 2012 van die onderneming alsmede een verklaring van de Nederlandse boekhouder overgelegd. In die verklaring heeft de boekhouder, [boekhouder] , verklaard dat hij tot aan het overlijden meer dan tien jaar administratieve ondersteuning aan [erflater] heeft verleend, bestaande uit het ontvangen, controleren en verwerken van alle “Nederlandse” post, bankafschriften en (het betalen van) rekeningen, omdat [erflater] maar een paar weken per jaar in Nederland verbleef aangezien hij metterwoon permanent gevestigd was in Kenia. De Keniaanse belastingautoriteiten hebben voorts verklaard dat [erflater] privé en zakelijk aan zijn belastingverplichtingen in Kenia heeft voldaan. Verder is door belanghebbenden in de stukken en ter zitting toegelicht dat [erflater] op een adres in Nederland stond ingeschreven om een Nederlandse zorgverzekering te kunnen afsluiten zodat hij in Nederland diverse medische behandelingen kon ondergaan. [erflater] kampte met diverse gezondheidsproblemen en de gezondheidszorg in Nederland is beter dan in Kenia. Ook hebben belanghebbenden erop gewezen dat [de echtgenote] enkel en alleen op hetzelfde adres stond ingeschreven om aan de voorwaarden voor een verblijfsvergunning in Nederland te voldoen. Ter onderbouwing van deze stelling is een afschrift van een brief van de advocaat van [de echtgenote] ingebracht. Ter zitting is herhaald dat op het moment dat [erflater] in zijn Nederlandse woning verbleef, [de echtgenote] op een ander adres verbleef zodat van samenwoning geen sprake was. Het huwelijk was reeds vanaf 2011 duurzaam ontwricht en [erflater] was ongeveer anderhalf jaar voor zijn overlijden een nieuwe relatie aangegaan met de in Kenia wonende [persoon 2] . [erflater] had een sociaal leven in Kenia en had geen band met zijn in Nederland wonende dochter, aldus belanghebbenden.

2.10.

De rechtbank is, de door partijen ingebrachte standpunten, stellingen en bewijsmiddelen in onderlinge samenhang bezien, van oordeel dat de inspecteur niet in zijn bewijslast is geslaagd en niet aannemelijk is geworden dat [erflater] in 2013 een duurzame band van persoonlijke aard met Nederland had.

2.11.

2.12.

Gelet op het voorgaande is het beroep gegrond. Daarmee behoeft de aangevoerde grief van belanghebbenden over schending van de hoorplicht geen behandeling, omdat beide partijen ter zitting de rechtbank hebben verzocht om zelf in de zaak te voorzien op dit punt.

2.13.

Wel heeft de inspecteur gesteld dat hij een beroep doet op interne compensatie. In dat verband heeft de inspecteur bij verweerschrift gemotiveerd gesteld dat het belastbare inkomen uit sparen en beleggen, bestaande uit het onroerend goed van [erflater] , op een bedrag van € 1.190.711 moet worden vastgesteld. Belanghebbenden hebben tegen de waardering van de onroerende zaken door de inspecteur geen grieven naar voren gebracht, zodat de rechtbank van de juistheid van die waardering uit zal gaan. Belanghebbenden hebben eerst ter zitting aangevoerd dat het belastbaar inkomen uit sparen en beleggen verminderd dient te worden met een schuld van minimaal € 700.000 die [erflater] aan belanghebbenden heeft. De rechtbank is van oordeel dat het bestaan van die schuld noch de relatie daarvan met de onroerende zaken is onderbouwd. De rechtbank zal deze beweerdelijke schuld dan ook als onaannemelijk buiten beschouwing laten.

2.14.

De rechtbank vindt aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 1.024 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 512 en een wegingsfactor 1). Omdat niet is gebleken van een verzoek om vergoeding van de kosten voor het maken van bezwaar voordat de uitspraak op bezwaar is genomen, ziet de rechtbank geen grond voor het gelasten van een vergoeding van die kosten.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;