Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 02-10-2019, ECLI:NL:RBZWB:2019:4303, BRE-19_885

2.1.

Ter zitting heeft de inspecteur zich bij nader inzien op het standpunt gesteld dat, gelet op de uitspraak van het Gerechtshof Den Bosch van 21 februari 2019, ECLI:NL:GHSHE:2019:639 en wat belanghebbende aanvoert over een eerder, volgens hem tijdig, ingediend bezwaarschrift, het bezwaar onterecht niet-ontvankelijk is verklaard. Het beroep is daarom gegrond.

2.2.

Beide partijen hebben ter zitting verklaard akkoord te gaan dat de rechtbank ook een inhoudelijk oordeel geeft over de hoogte van de boete en dat de zaak dus niet wordt teruggewezen naar de bezwaarfase.

2.3.

De inspecteur heeft belanghebbende uitgenodigd voor het doen van aangifte vennootschapsbelasting voor het jaar 2016, uitstel daarvoor verleend en een herinnering gestuurd. Omdat belanghebbende geen aangifte heeft gedaan ook niet na aanmaning bij brief met dagtekening 9 maart 2018, is de aanslag en de verliesverrekeningsbeschikking met dagtekening 7 juli 2018 (hierna: samen de aanslag) opgelegd met daarbij de bestreden verzuimboete van € 2.639. Belanghebbende heeft uiteindelijk op 3 december 2018 aangifte gedaan naar een hogere winst dan waarvan is uitgegaan bij de aanslag. Vervolgens is een navorderingsaanslag (met daarbij een gewijzigde verliesverrekeningsbeschikking) opgelegd in overeenstemming met die aangifte.

2.4.

Niet in geschil is dat de boete terecht is opgelegd. In geschil is of de verzuimboete naar een te hoog bedrag is opgelegd.

2.5.

Belanghebbende heeft gesteld dat de boete onredelijk hoog is. Hiervoor draagt de bestuurder van belanghebbende (hierna: de bestuurder) aan dat er geen opzet in het spel is, maar dat er – kort gezegd – sprake is van overmacht door ernstig langdurige tegenslag in zijn privéleven waardoor hij ernstig is belemmerd zijn werkzaamheden uit te voeren, zijn inkomsten teruglopen en de totale boetes meer dan € 10.000 zijn.

2.6.

De rechtbank overweegt dat de inspecteur aan de belastingplichtige die de aangifte voor een aanslagbelasting niet of niet tijdig heeft gedaan (hierna: het aangifteverzuim) een verzuimboete van ten hoogste € 5.278 kan opleggen (artikel 67a van de AWR). Het beleid van de Staatssecretaris houdt in dat ter zake van een aangifteverzuim bij de vennootschapsbelasting de inspecteur een verzuimboete van 50% van de maximale boete van € 5.278, derhalve € 2.639 oplegt (paragraaf 21, derde lid, van het Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst). De hier opgelegde boete is in dat opzicht niet te hoog.

2.7.

De rechtbank is evenwel niet gebonden aan dit beleid en dient zelfstandig te bepalen welke boete passend en geboden is. Alle omstandigheden afwegende acht de rechtbank een substantiële boete op haar plaats maar wel lager dan de inspecteur heeft opgelegd. De rechtbank acht een boete van € 1.250 passend en geboden. Daarbij is onder meer het volgende in aanmerking genomen. De persoonlijke gebeurtenissen die de bestuurder aanvoert, hebben grotendeels plaatsgevonden (ruim) vóór de periode waarin de onderhavige aangifte had moeten worden ingediend. Die persoonlijke omstandigheden als zodanig hebben daarom nauwelijks tot geen matigend effect voor de boete. De omstandigheid dat voor andere jaren ook substantiële verzuimboetes zijn opgelegd aan belanghebbende, weegt op twee manieren mee. Enerzijds duidt die omstandigheid erop dat inscherping van de aangifteverplichtingen hier te meer geboden is. Anderzijds weegt de omstandigheid dat substantiële boetes zijn opgelegd, die bovendien niet door een rechter zijn getoetst, mee in het kader van de financiële impact. Ten positieve voor belanghebbende weegt mee dat belanghebbende alsnog aangifte voor het onderhavige jaar heeft gedaan, bovendien naar een hogere winst dan waarvan de inspecteur was uitgegaan bij aanslag. Ook weegt mee dat – naar belanghebbende onbestreden heeft gesteld – hij inmiddels ‘bij’ is met het doen van aangiften vennootschapsbelasting. Kortom, bij belanghebbende is in zoverre gedragsverbetering te zien, zij het met als belangrijk aandachtspunt het tijdig doen van de aangifte. Ook is in aanmerking genomen het bedrag van de verschuldigde belasting en het bedrag van de belastbare winst. Hoewel het opleggen van een verzuimboete zoals hier op zichzelf losstaat van de hoogte van die bedragen, kunnen die bedragen wel meewegen bij de beoordeling van de proportionaliteit. Verder heeft de rechtbank in aanmerking genomen dat het hier gaat om een onderneming die – naar de rechtbank begrijpt – wat betreft de aard en omvang nauwelijks verschilt ten opzichte van een als eenmansbedrijf gedreven onderneming, waarvoor de verzuimboetes als uitgangspunt substantieel lager zijn. Dat verschil in behandeling voor de boete is weliswaar als uitgangspunt gerechtvaardigd,¹ maar dat dit niet weg neemt dat de grootte van de onderneming wel in aanmerking kan worden genomen. Daartegenover staat weer dat hier sprake is van een onderneming die actief is op het terrein van onder meer administratieve dienstverlening; in dat geval moet men te meer doordrongen zijn van het belang van het tijdig voldoen aan fiscale verplichtingen.

2.7.

Belanghebbende heeft in de brief van 3 september 2019 aanspraak gemaakt op een proceskostenvergoeding van € 920 aan verletkosten, met daarbij de opmerking dat afgezien wordt van deze vordering indien de boete wordt verminderd, gematigd of kwijtgescholden. Nu dat laatste hier het geval is, zal geen veroordeling in de proceskosten volgen. Overigens zouden die kosten ook niet voor vergoeding in aanmerking komen. Gelet op de beschrijving (tijd voor inwinnen advies en opstellen bezwaarschrift en beroepschrift en verzamelen relevante informatie ten behoeve van de aanslag), gaat het niet om verletkosten die op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht vergoed kunnen worden.

2.8.

Belanghebbende krijgt wel het griffierecht vergoed.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;