Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 29-11-2019, ECLI:NL:RBZWB:2019:5310, BRE - 17 _ 7318

2.1.

Belanghebbende is gehuwd met de heer [A] . In 2015 woonden zij niet op hetzelfde adres maar waren zij wel fiscale partners. Op 28 maart 2016 heeft haar echtgenoot namens zichzelf en namens belanghebbende gezamenlijk aangiften inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen 2014 ingediend. In de aangiften is aan belanghebbende € 1.000 van het negatieve saldo van de inkomsten uit eigen woning, € 950 van de persoonsgebonden aftrek en € 15.000 van de gezamenlijke grondslag sparen en toegedeeld. Met dagtekening 28 mei 2016 is de aanslag is conform deze aangifte opgelegd.

2.2.

Op 2 april 2017 heeft de echtgenoot van belanghebbende namens zichzelf en namens belanghebbende herziene aangiften ingediend. In deze aangiften is een andere verdeling gemaakt waarbij van het negatieve saldo van de inkomsten uit eigen woning € 1.000, van de persoonsgebonden aftrek € 3.543 en de gezamenlijke grondslag sparen en beleggen nihil aan belanghebbende is toegedeeld. De reden voor het indienen van de herziene aangiften is gelegen in het feit dat belanghebbende op basis van de oorspronkelijke verdeling geen recht had op huurtoeslag. Met de nieuwe verdeling zou zij daar wel recht op hebben.

2.3.

De herziene aangifte van belanghebbende is door de inspecteur aangemerkt als bezwaarschrift en vervolgens, omdat de aanslag definitief vaststond, aangemerkt als verzoek om ambtshalve vermindering. Dit verzoek is door de inspecteur, bij voor bezwaar vatbare beschikking, afgewezen. Tegen deze afwijzing is belanghebbende in bezwaar gekomen. Ook dit bezwaar is door de inspecteur afgewezen.

2.4.

In geschil of is de inspecteur overeenkomstig het verzoek van belanghebbende de verdeling van het inkomen uit sparen en beleggen ambtshalve dient te wijzigen.

2.5.

De rechtbank stelt voorop dat artikel 2.17, vierde lid van de Wet inkomstenbelasting 2001 (hierna: Wet IB 2001) bepaalt, voorzover van belang, dat de voor een gemeenschappelijk inkomensbestanddeel (waaronder het saldo van de inkomsten uit eigen woning en de persoonsgebonden aftrek) en de gezamenlijke grondslag sparen en beleggen tot stand gekomen onderlinge verhouding door de belastingplichtige en zijn partner gezamenlijk kan worden gewijzigd tot het moment waarop de aanslag van de belastingplichtige en zijn partner onherroepelijk vaststaan. Als uitgangspunt geldt dat een aanslag onherroepelijk is geworden als deze in rechte onaantastbaar is geworden door het verstrijken van de termijn waarbinnen tegen de aanslag bezwaar kon worden gemaakt (vgl. HR 23 januari 2009, nr. 07/10944, ECLI:NL:HR:2009:BD3565). Dit betekent dat de aanslag, en dus de verdeling, op basis van de Wet IB 2001 onherroepelijk is geworden. Wijziging van de verdeling is dan op basis hiervan – ook in de sfeer van een ambtshalve vermindering – niet meer mogelijk (Vgl. Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, 13 augustus 2019, ECLI:NL:GHARL:2019:6527).

2.6.

2.7.

Op basis van deze toelichting heeft haar echtgenoot in de aangifte een deel van het box 3-inkomen aan belanghebbende toegerekend. Haar echtgenoot was op basis van deze toelichting tevens in de veronderstelling dat de verdeling, indien deze niet gunstig bleek te zijn, nog kon worden aangepast, aldus nog steeds belanghebbende.

2.8.

Naar de rechtbank begrijpt doet belanghebbende met haar stelling een beroep op het vertrouwensbeginsel.

2.9.

2.10.

Ter zitting is toegelicht dat belanghebbendes echtgenoot niet tijdig nader onderzoek heeft gedaan naar de gevolgen van de verdeling vanwege de toelichting bij de aangifte waarin staat dat de verdeling (de bedragen) nog aangepast kunnen worden. De door belanghebbende ingebrachte uitdraai van de toelichting van de aangifte (zie 2.6) laat, zeker voor een leek, ruimte voor de lezing dat op ieder gewenst moment kan worden teruggekomen op de in de aangifte gekozen verdeling. Belanghebbende heeft geloofwaardig en consistent verklaard dat hij dit ook zo geïnterpreteerd heeft. Die interpretatie was weliswaar verkeerd, althans, niet zoals deze door de belastingdienst was bedoeld, maar volgens de rechtbank niet onbegrijpelijk of zodanig vergezocht dat belanghebbendes echtgenoot de onjuistheid van zijn interpretatie van de inlichting had moeten beseffen of moet hebben beseft. Bij een dergelijke lezing van de toelichting is aan belanghebbende een ongeclausuleerde (onjuiste) inlichting gegeven dat de verdeling nog kon worden aangepast. De rechtbank betrekt bij dit oordeel de omstandigheid dat het van groot algemeen belang is dat de belastingdienst algemene voorlichting en inlichtingen verstrekt, dat daarbij generalisaties onvermijdelijk zijn en dat afnemers van deze informatie zich hiervan in beginsel bewust kunnen en moeten zijn. Daar staat echter tegenover dat de belastingdienst in dit concrete geval betrekkelijk eenvoudig had kunnen kiezen voor een bewoording die de interpretatie van belanghebbende had uitgesloten. Belanghebbende heeft onweersproken gesteld dat haar echtgenoot als gevolg van die inlichting niet goed, althans niet tijdig heeft onderzocht wat het gevolg van de toegepaste verdeling was. Als gevolg daarvan heeft belanghebbende schade geleden, namelijk het niet in aanmerking komen voor huurtoeslag. Het beroep op het vertrouwensbeginsel slaagt.

2.11.

Gelet op het vorenstaande is het beroep gegrond verklaard. De rechtbank vermindert de aanslag conform de herziene aangifte.

2.12.

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling, omdat niet is gesteld of aannemelijk is geworden dat belanghebbende kosten heeft gemaakt die op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor vergoeding in aanmerking komen.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;