Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 04-11-2020, ECLI:NL:RBZWB:2020:5410, AWB - 20 _ 188

2.1.

Belanghebbende 1 heeft van 2012 tot en met 2015 de initiële politieopleiding gevolgd aan de politieacademie in [plaats] . In het arbeidsvoorwaardenakkoord van de politie van 2 maart 2010 is overeengekomen dat het inkomen van aspiranten met 50% tijdens de leerkwartielen wordt verminderd. Als gevolg daarvan is belanghebbende 1 in 2014 voor een bedrag van € 5.321 gekort op het brutoloon. In 2015 is zij gekort voor een bedrag van € 4.035 op het brutoloon.

2.2.

Op 6 oktober 2018 hebben belanghebbenden ieder een herziene aangifte IB/PVV ingediend. Belanghebbende 1 heeft een herziene aangifte gedaan voor het jaar 2014 naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 12.602. Daarbij heeft zij een bedrag van € 5.071 (inclusief de drempel) als persoonsgebonden aftrekpost aan scholingsuitgaven in aanmerking genomen onder vermelding van “Initiële politieopleiding Allround Politiemedewerker”. Belanghebbende 2 heeft een herziene aangifte gedaan voor het jaar 2015 naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 32.862 en daarbij een bedrag van € 3.785 (inclusief de drempel) aan persoonsgebonden aftrek aan scholingsuitgaven voor zijn partner – belanghebbende 1 – in aanmerking genomen onder vermelding van “Initiële politie opleiding”. Deze herziene aangiften zijn gedaan nadat de aanslag IB/PVV de desbetreffende jaren (hierna: de aanslagen) reeds waren opgelegd.

2.3.

2.4.

2.5.

Met dagtekening 29 juni 2019 zijn aan belanghebbenden de bestreden navorderingsaanslagen IB/PVV opgelegd, waarbij de aftrek van de geclaimde scholingsuitgaven is teruggenomen.

2.6.

In geschil is of de navorderingsaanslagen terecht aan belanghebbenden zijn opgelegd. Meer specifiek is in geschil of sprake is van een nieuw feit dat navordering rechtvaardigt en of belanghebbenden een geslaagd beroep kunnen doen op het vertrouwensbeginsel. Niet in geschil is dat belanghebbenden op grond van de Wet inkomstenbelasting 2001 (hierna: Wet IB 2001) geen recht hebben op aftrek van de geclaimde scholingsuitgaven.

2.7.

Op basis van artikel 16, eerste lid, van de AWR kan de inspecteur de te weinig geheven belasting navorderen indien enig feit grond oplevert voor het vermoeden dat een aanslag tot een te laag bedrag is vastgesteld. Een feit dat de inspecteur bekend was of redelijkerwijs bekend had kunnen zijn, kan geen grond voor navordering opleveren, behoudens in de gevallen waarin de belastingplichtige ter zake van dit feit te kwader trouw is.

2.8.

De rechtbank overweegt als volgt. De inspecteur beroept zich hier op het feit dat ter zake van de scholing sprake is geweest van een korting op het brutoloon van belanghebbende 1 en derhalve geen sprake is van kosten die ten laste zijn gekomen van haar nettoloon. Dát feit maakt dat geen sprake is van kosten die voor aftrek in aanmerking komen. Dit feit is als zodanig niet op te maken uit de herziene aangiften. De rechtbank acht aannemelijk dat de inspecteur met dit feit eerst bekend is geworden naar aanleiding van het in 2.4 vermelde bericht van 3 december 2018 van een andere belastingplichtige. In zoverre levert dit dan ook een feit op dat als uitgangspunt kwalificeert als nieuw feit. Dit is anders indien sprake zou zijn van een ambtelijk verzuim.

2.9.

Belanghebbenden stellen dat sprake is van een ambtelijk verzuim. Zij hebben in dit verband – zakelijk weergegeven – aangevoerd dat de inspecteur gehouden was de herziene aangiften inhoudelijk te beoordelen en de in aanmerking genomen kosten nader te onderzoeken. De inspecteur had dan bekend kunnen zijn met het feit dat de kosten niet voor aftrek in aanmerking komen als scholingsuitgaven.

2.10.

De inspecteur heeft naar aanleiding van de herziene aangiften twee beslissingen genomen die zijn opgenomen in de in 2.3 vermelde biljetten, namelijk: (i) niet-ontvankelijk verklaring van het bezwaar en (ii) een ambtshalve vermindering van de aanslag. De eerste beslissing is een formele beslissing, waardoor in het kader van de bezwaarfase niet meer wordt toegekomen aan een inhoudelijke beoordeling van de herziene aangiften. De tweede beslissing is weliswaar onzuiver verwoord (‘aan uw bezwaar tegemoet te komen’) maar het gaat juridisch om een beslissing die is genomen op basis van de bevoegdheid die de inspecteur toekomt op grond van artikel 9.6, eerste lid, van de Wet IB 2001. Vast staat dat deze tweede beslissing is genomen zonder dat de herziene aangiften inhoudelijk zijn beoordeeld en de in aanmerking genomen kosten nader zijn onderzocht.

2.11.

Volgens vaste jurisprudentie mag de inspecteur in beginsel uitgaan van de juistheid van de gegevens die een belastingplichtige in zijn aangifte heeft vermeld.¹ Tot een nader onderzoek is de inspecteur in beginsel niet gehouden. Dit is anders wanneer de inspecteur, na met een normale zorgvuldigheid kennis te hebben genomen van de inhoud van de aangifte, aan de juistheid van enig daarin opgenomen gegeven in redelijkheid behoorde te twijfelen. Voor twijfel is geen aanleiding indien de niet onwaarschijnlijke mogelijkheid bestaat dat de in de aangifte opgenomen gegevens juist zijn.²

2.12.

De rechtbank acht deze regels ook van toepassing in gevallen als de onderhavige, waarin na het opleggen van de aanslag nog door de inspecteur een herziene aangifte wordt ontvangen op basis waarvan de aanslag ambtshalve wordt verminderd.

2.13.

Bij kennisneming met normale zorgvuldigheid van de herziene aangiften zou de inspecteur bemerkt hebben dat voor een, in verhouding tot de hoogte van de inkomsten van belanghebbenden, relatief aanzienlijk bedrag aan scholingsuitgaven in aftrek zijn gebracht. Dat zou voor de inspecteur echter nog geen reden behoeven te zijn om aan de juistheid van de in de herziene aangiften opgenomen aftrekposten in redelijkheid te twijfelen. De omstandigheid dat het om een relatief aanzienlijke bedrag gaat, neemt als zodanig niet weg dat de niet onwaarschijnlijke mogelijkheid bestaat dat de in de herziene aangiften opgenomen gegevens juist zijn. Dat wordt niet anders dan indien de omschrijving in de herziene aangiften (‘Initiële politieopleiding’) erbij wordt betrokken. Het betoog van belanghebbenden dat de inspecteur erop bedacht had moeten zijn dat de initiële politieopleiding wordt bekostigd door het Rijk en daarom nooit sprake kan zijn van aftrekbare scholingsuitgaven, gaat uit van een te hoge norm wat betreft kennis die de inspecteur zou moeten hebben van (bekostiging van) opleidingen, in het kader van een kennisname van een aangifte met een normale zorgvuldigheid. Gelet op het voorgaande kan niet worden geoordeeld dat de inspecteur, door de aanslagen naar aanleiding van de herziene aangiften “ongezien” ambtshalve te verminderen, een ambtelijk verzuim heeft begaan.

2.14.

Het beroep op het vertrouwensbeginsel faalt ook. Met het ambtshalve verminderen van de aanslagen is in dit geval niet het in rechte te beschermen vertrouwen gewekt dat de in aanmerking genomen kosten aftrekbaar waren. Dat had anders kunnen zijn indien belanghebbenden uitdrukkelijk en gemotiveerd de aftrekbaarheid van de scholingsuitgaven aan de orde hadden gesteld. Maar dat is hier niet het geval.

2.15.

De navorderingsaanslagen zijn dus terecht aan belanghebbenden opgelegd. De beroepen zijn dan ook ongegrond verklaard.

2.16.

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;