Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 06-12-2021, ECLI:NL:RBZWB:2021:6249, AWB - 17 _ 3128

In verzet heeft belanghebbende gesteld dat de rechtbank ten onrechte is overgegaan tot een vereenvoudigde behandeling van de beroepen. Belanghebbende wijst er op dat de zaken zijn aangehouden in afwachting van beantwoording van prejudiciële vragen door de Hoge Raad. Op deze vragen is door de Hoge Raad beslist op 23 oktober 2020 (de beslissing van 23 oktober 2020).² Verder heeft de Hoge Raad op 9 april 2021, in een drietal beslissingen, prejudiciële vragen beantwoord van Gerechtshof ’s-Hertogenbosch. Belanghebbende wijst er op dat de rechtbank bij brief van 26 mei 2021 de gelegenheid heeft geboden de beroepen nader te motiveren en daarbij specifiek aandacht te besteden aan onderdeel 5.4 van de beslissing van 23 oktober 2020. Belanghebbende stelt dat onverhoopt geen opvolging is gegeven aan deze brief van de rechtbank. De rechtbank heeft de beroepen kennelijk ongegrond verklaard onder verwijzing naar de beslissing van 9 april 2021. Door de specifieke aandacht van de rechtbank voor één overweging uit de beslissing van 23 oktober 2020, zo stelt belanghebbende, is de mogelijkheid ontnomen om verweer te voeren op de beslissing van 9 april 2021.

De rechtbank stelt voorop dat in gevallen waarin tussen partijen een geschil bestaat, de rechter de zaak kan afdoen met toepassing van artikel 8:54 van de Awb indien hij van oordeel is dat over de uitkomst van dat geschil in redelijkheid geen twijfel mogelijk is.

De rechtbank overweegt dat voor zover belanghebbende heeft willen betogen dat ten onrechte consequenties zijn verbonden aan een vormverzuim wegens niet nader motiveren door belanghebbende, dat niet kan leiden tot een gegrond verzet. Het beroep van belanghebbende is namelijk (kennelijk) ongegrond verklaard. Van kennelijke ongegrondheid is sprake als de door belanghebbende opgeworpen feitelijke en juridische vraagstukken konden worden opgelost op basis van de gegevens van het dossier en de schriftelijke opmerkingen van de partijen, uit jurisprudentie voldoende duidelijk volgt of juridische gronden kunnen slagen en de feitelijke omstandigheden geen twijfel laten over de ongegrondheid van het beroep.³

De rechtbank overweegt dat gelet op het in 2.2 genoemde kader de rechtbank tot het oordeel kon komen dat over de uitkomst van het geschil redelijkerwijs geen twijfel mogelijk is. Het beroep van belanghebbende was gebaseerd op – kort gezegd – het betoog dat op grond van het Unierecht een recht op teruggaaf van dividendbelasting bestaat omdat belanghebbende vergelijkbaar is met een fiscale beleggingsinstelling. De Hoge Raad heeft in de beslissing van 9 april 2021 echter geoordeeld dat het vrije verkeer van kapitaal niet wordt belemmerd door de omstandigheid dat buiten Nederland gevestigde beleggingsinstellingen, in verband met het gegeven dat zij in Nederland niet inhoudingsplichtig zijn voor de dividendbelasting, niet in aanmerking komen voor een tegemoetkoming op grond van de regeling van de afdrachtvermindering. Gegeven dat oordeel in combinatie met de aangevoerde beroepsgronden en de overige inhoud van het dossier was er dan redelijkerwijs geen twijfel mogelijk over de uitkomst van het geschil.

De rechtbank overweegt dat uit de hierboven geciteerde tekst niet valt af te leiden dat de mogelijkheid tot (nadere) motivering enkel betrekking had op (een onderdeel van) de beslissing van de Hoge Raad van 23 oktober 2020. Door gebruik van de woorden “in elk geval”, heeft de rechtbank specifiek aandacht gevraagd voor bedoeld onderdeel van de uitspraak van de Hoge Raad van 23 oktober 2020, maar de mogelijkheid tot (nadere) motivering niet daartoe beperkt. Belanghebbende heeft geen reactie gestuurd naar aanleiding van de brief van 26 mei 2021. Die omstandigheid moet voor haar rekening blijven, en kan niet tot het oordeel leiden dat het verzet gegrond is.

De omstandigheid dat belanghebbende nu in verzet (alsnog) een nader betoog aanvoert waarom in haar ogen de beslissing van 9 april 2021 onjuist is, leidt ook niet tot de conclusie dat het verzet gegrond is. De betreffende argumenten leiden namelijk – gelet op de beslissing van 9 april 2021 – niet tot een ander inhoudelijk oordeel. Immers zijn alle argumenten van belanghebbende gebaseerd op een andere lezing dan wel toepassing van (Unierechtelijke) jurisprudentie die ten tijde van de beslissing van 9 april 2021 reeds aanwezig was en waarvan verondersteld moet worden dat de Hoge Raad dit in zijn afwegingen heeft betrokken. Ook de rechtbank ziet geen aanleiding om af te wijken van de beslissing van 9 april 2021. Om redenen van proceseconomie verklaart de rechtbank het verzet dan ook ongegrond.

Het verzet moet dan ook ongegrond worden verklaard. Dit betekent dat de uitspraak waartegen verzet is gedaan in stand blijft.

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.