Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 21-12-2021, ECLI:NL:RBZWB:2021:6527, AWB - 20 _ 4804

Bij de aangifte is een taxatierapport gevoegd van Inovex Taxaties. Daarin is een handelsinkoopwaarde in onbeschadigde staat opgenomen van € 26.618. De handelsinkoopwaarde is vastgesteld aan de hand van een koerslijst van Eurotaxglass’s. Voorts heeft de taxateur een bedrag van € 2.662 als waardeverminderende factor op de handelsinkoopwaarde in mindering gebracht, evenals een bedrag van € 18.880 aan berekende schade. De handelsinkoopwaarde in beschadigde staat is vastgesteld op € 5.076.

De inspecteur heeft op basis van de hem ter beschikking staande gegevens het standpunt ingenomen dat de verschuldigde Bpm moet worden vastgesteld op € 14.572. De inspecteur heeft daarbij rekening gehouden met een bedrag van € 3.250 aan reparatiekosten wegens slecht herstel van de lakschade. Met dagtekening 11 oktober 2019 is aan belanghebbende voor de onderhavige auto een naheffingsaanslag opgelegd van € 11.091. De gelijktijdig met de naheffingsaanslag in rekening gebrachte belastingrente bedraagt € 317.

Het door belanghebbende tegen de naheffingsaanslag gemaakte bezwaar is ongegrond verklaard.

De inspecteur heeft zich in de beroepsfase op het standpunt gesteld dat de handelsinkoopwaarde dient te worden verminderd met 15% wegens bijstelling markt- en dealersituatie. Tussen partijen is niet langer in geschil dat de handelsinkoopwaarde in onbeschadigde staat op basis van de koerslijst van Eurotaxglass’s € 26.952 bedraagt, te verminderen met € 4.034 wegens deze correctie bijstelling markt- en dealersituatie. Gelet hierop is het beroep reeds gegrond verklaard.

De inspecteur heeft, conform de ingediende aangifte, voor de onderhavige auto een CO2-component in aanmerking genomen welke is gebaseerd op een uitstoot van 321 gr/km. De inspecteur baseert zich daarbij op de gegevens die staan vermeld op het Duitse kentekenbewijs dat tot de stukken van het geding behoort.

Belanghebbende bepleit een CO2-uitstoot van 295 gr/km in zijn beroepschrift die hij heeft onderbouwd met een berekening op basis van de Scandinavische methode. Verder heeft hij in zijn beroepschrift verwezen naar twee referentieauto’s die zijn geregistreerd en waarvan de CO2-uitstoot 294 gr/km bedraagt.

De rechtbank stelt voorop dat de Hoge Raad in het arrest van 3 april 2020¹ heeft geoordeeld dat de enkele omstandigheid dat bij de registratie van andere personenauto’s van hetzelfde merk, type en uitvoering een lagere CO2-uitstoot in aanmerking is genomen, niet betekent dat artikel 110 van het VWEU is geschonden en dat met de verwijzing naar de verschillen in CO2-uitstoot bij overigens vergelijkbare personenauto’s niet wordt aangetoond dat te veel Bpm in aanmerking is genomen. Dat in het kentekenregister referentievoertuigen zijn geregistreerd met een lagere CO2-uitstoot kan belanghebbende dus niet baten.

Verder heeft de Hoge Raad geoordeeld dat de vermelding van de CO2-uitstoot op het Duitse kentekenbewijs volstaat voor de aanname dat het gaat om een goedkeuring als bedoeld in artikel 6a, letter d, van de Uitvoeringsregeling Bpm, in een situatie waarin vast stond dat de daartoe in Duitsland bevoegde instantie op basis van een keuring van de auto de CO2-uitstoot van die auto heeft bepaald. De rechtbank stelt vast dat voor de onderhavige auto op het Duitse kentekenbewijs een CO2-uitstoot staat vermeld van 321 gr/km en dat de inspecteur hieromtrent heeft gesteld dat deze uitstoot in Duitsland conform de geldende voorschriften van de Europese Unie is vastgesteld. De rechtbank ziet in hetgeen belanghebbende heeft aangevoerd geen aanleiding om daaraan te twijfelen. Derhalve volstaat de vermelding van de CO2-uitstoot op het Duitse kentekenbewijs voor de aanname dat het gaat om een goedkeuring als bedoeld in artikel 6a, letter d, van de Uitvoeringsregeling Bpm.² Derhalve is bij de berekening van de verschuldigde Bpm terecht uitgegaan van geen lagere uitstoot dan 321 gr/km.

Tussen partijen is voor dat geval niet in geschil dat de historische bruto Bpm € 72.177 bedraagt.

Bij het opleggen van de naheffingsaanslag heeft de inspecteur reeds rekening gehouden met een waardevermindering van € 3.250 wegens slecht herstelde lakschade. Belanghebbende stelt zich op het standpunt dat daarnaast nog rekening dient te worden gehouden met een bedrag van € 2.662 aan waardevermindering zoals vermeld in het taxatierapport, alsmede met een bedrag van € 18.880 wegens schade zoals berekend in het taxatierapport. Ter onderbouwing van zijn stelling heeft belanghebbende bij zijn aanvullende stukken van 29 oktober 2021 een rapport overgelegd van de Federatie van taxateurs makelaars veilinghouders in roerende zaken (hierna: TMV).

De inspecteur heeft de stellingen van belanghebbende gemotiveerd bestreden en stelt zich primair op het standpunt dat de auto geen schadeverleden heeft. Indien de rechtbank van oordeel is dat er wel sprake is van een schadeverleden stelt de inspecteur subsidiair dat dit niet leidt tot een waardevermindering.

De rechtbank stelt voorop dat onder omstandigheden het schadeverleden van een auto een waardevermindering van de auto kan rechtvaardigen. Een voertuig met een schadeverleden kan, ook na herstel, minder waard zijn dan een voertuig zonder schadeverleden. De rechtbank neemt daarbij in aanmerking dat een schadeverleden bij een latere verkoop zal moeten worden gemeld aan een potentiële koper. Bij de vaststelling van een waardevermindering door een schadeverleden dient de normale gebruiksschade in verband met leeftijd en kilometerstand buiten beschouwing te worden gelaten.

De taxateur van belanghebbende heeft op bladzijde 4 van het taxatierapport een bedrag van € 2.662 vermeld als waardeverminderende factor. Echter, uit de posten die zijn opgenomen in de bijbehorende tabel blijkt niet (voldoende) dat dit bedrag ziet op (voormalige) schade. Deze gestelde waardevermindering is derhalve onvoldoende onderbouwd. Verder acht de rechtbank de TMV-richtlijn een te algemene tabel en bovendien is onduidelijk op welke onderliggende gegevens de forfaits zijn gebaseerd. Ook heeft belanghebbende het bedrag van € 18.800 dat door de taxateur is opgenomen als schade in het taxatierapport, gelet op de gemotiveerde betwisting daarvan door de inspecteur, onvoldoende aannemelijk gemaakt.

Tussen partijen is niet in geschil dat de historische nieuwprijs € 117.407 bedraagt. Uitgaande van een handelsinkoopwaarde van € 19.668 en een historische bruto Bpm van € 72.177 leidt dit tot een bedrag aan verschuldigde Bpm van € 12.091. De rechtbank vermindert de naheffingsaanslag tot een bedrag van € 8.610.

Belanghebbende heeft ter zitting op 7 december 2021 een verzoek gedaan om toekenning van een vergoeding wegens overschrijding van de redelijke termijn. Tussen partijen is niet in geschil dat het bezwaarschrift op 10 oktober 2019 door de inspecteur is ontvangen. De uitspraak van de rechtbank wordt op 21 december 2021 gedaan en dus afgerond 27 maanden na indiening van het bezwaarschrift. De redelijke termijn die staat voor de behandeling van bezwaar en beroep is als uitgangspunt 24 maanden, waarvan 6 maanden voor bezwaar en 18 maanden voor beroep. Nu er geen reden is om van dit uitgangspunt af te wijken, bedraagt de overschrijding van de redelijke termijn 3 maanden.