Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 16-03-2022, ECLI:NL:RBZWB:2022:1316, AWB - 20 _ 8538

Belanghebbende staat sinds 20 december 1953 ingeschreven op een Nederlands adres in de Basisregistratie Personen (BRP). De politie heeft aan de inspecteur een formulier ‘Melding Controle Autoheffingen’ (het formulier) verstuurd waarop staat vermeld dat belanghebbende op 8 januari 2020 gebruik heeft gemaakt van de openbare weg met een motorrijtuig voorzien van het Belgische kenteken [kenteken] (de auto). Het kenteken van de auto staat geregistreerd op naam van een Belgische vennootschap (de BVBA) waarvan belanghebbende zaakvoerder is vanaf 27 mei 2019. Verder staat vast dat belanghebbende geen Nederlandse MRB heeft betaald voor de auto.

Belanghebbende betoogt dat de politieambtenaar misbruik heeft gemaakt van zijn bevoegdheden door onbevoegd een controle te verrichten bij hem. Verder voert belanghebbende aan dat hij op het moment van de controle geen bestuurder was van de auto.

De rechtbank volgt belanghebbende niet in zijn betoog. De politie is (in beginsel) bevoegd een controle te verrichten. Belanghebbendes verklaring dat hij bij de politie onder het vergrootglas ligt is onvoldoende om tot de conclusie te komen dat de politieambtenaar in dit geval misbruik heeft gemaakt van zijn bevoegdheden. De rechtbank merkt verder op dat zij geen aanleiding ziet om te twijfelen aan de juistheid van het formulier. Uit het controleformulier volgt dat belanghebbende rijdend is aangetroffen en het motorrijtuig is stilgehouden. Tevens is belanghebbende gevraagd waarom hij in een voertuig met Belgische kenteken reed. Daarop is door belanghebbende geantwoord dat het voertuig van zijn BVBA was en dat hij wel 50 bedrijven had. De later door belanghebbende ingenomen stelling dat hij op 8 januari niet in de auto heeft gereden is daartegenover niet geloofwaardig, mede gelet op zijn verklaring zoals die volgt uit het controleformulier. De foto die belanghebbende in dat verband heeft overgelegd is daarvoor ook niet voldoende aangezien die niets zegt over de wijze waarop de politie belanghebbende heeft aangetroffen. Op basis van voorgaande is het opleggen van de naheffingsaanslag dan als uitgangspunt terecht. Dit volgt uit artikel 34 van de Wet MRB. Dat belanghebbende – onder meer door overlegging van een huurovereenkomst tussen twee vennootschappen – stelt niet de eigenaar van de auto te zijn, maakt het oordeel niet anders aangezien dat niet een voorwaarde is om een naheffingsaanslag als deze op te leggen.

De inspecteur heeft de naheffingsaanslag berekend over de periode van 27 mei 2019 tot en met 7 januari 2020. Bij het opleggen van de naheffingsaanslag is de inspecteur voor de aanvangsdatum uitgegaan van de datum waarop belanghebbende als zaakvoerder van de BVBA is ingeschreven.

Deze berekeningsperiode is als uitgangspunt niet te lang. De naheffingsaanslag mag namelijk als uitgangspunt worden berekend over een periode die aanvangt op de dag waarop belanghebbende is ingeschreven als ingezetene in de BRP en die eindigt de dag voorafgaand aan de dag waarop het gebruik van de weg wordt geconstateerd. Dit volgt uit artikel 34 in combinatie met artikel 13, lid 2, van de Wet MRB.

De berekeningsperiode houdt in de kern een soort van bewijsvermoeden in met betrekking tot de periode waarin belanghebbende houder was van de auto in Nederland in de zin van de Wet MRB. Belanghebbende heeft de mogelijkheid om tegenbewijs te leveren. Hier is niet in geschil dat belanghebbende in de berekeningsperiode zijn hoofdverblijf in Nederland had. Er zijn dan twee tegenbewijsmogelijkheden. Belanghebbende heeft de mogelijkheid om aannemelijk te maken (i) dat de auto belanghebbende in Nederland ter beschikking heeft gestaan met ingang van een latere dag dan 27 mei 2019, en (ii) dat de auto belanghebbende in een of meer tussenliggende tijdvakken niet in Nederland ter beschikking heeft gestaan. Onder ‘in Nederland ter beschikking staan’ moet worden verstaan ‘in Nederland feitelijk en niet geheel voorbijgaand ter beschikking staan’.²