Aflevering 11

Gedurende het jaar 2009 is er veel aandacht besteed aan de arrestenHvJ EU, Vijfde Kamer, 11 juni 2009, zaak C‑155/08 en C‑157/08, NTFR 2009/1742. van het Hof Justitie van de Europese Unie (‘HvJ EU’) waarin de verlengde navorderingstermijnArt. 16, lid 4, AWR. niet in strijd wordt geacht met het EU-recht. Bij de uitspraak heeft het HvJ EU een nuance aangebracht die niet bestaat in het Nederlandse fiscale recht.Zie ook P.J. Wattel, advocaat-generaal bij de Hoge Raad der Nederlanden, bijlage bij de conclusies van 18 augustus 2009, nr. 43.050bis en 43.670, punt 4.3, NTFR 2009/2346. Fiscaaljuridisch Nederland worstelt met de vraag hoe deze nuance dient te worden toegepast, daar het een novum betreft in het Nederlandse fiscale recht. Waar gaan we naartoe met de verlengde navorderingstermijn?

Deze bijdrage gaat over de dia loog tussen regering en Raad van State als partners in het wetgevingsproces en met name over de motivering van het antwoord van de regering op de adviezen van de Raad. Specifiek wordt ingegaan op de eisen die daarbij mogen worden gesteld aan de regering en welke factoren de inhoud van haar reactie op de adviezen van de Raad (kunnen) bepalen. Door de auteur wordt bezorgdheid uitgesproken voor zover het kan gebeuren dat de motivering in deze reacties niet aan de maat is.

Het Belastingplan 2011 brengt een aantal wijzigingen in het regime voor onroerendezaaklichamen in de overdrachtsbelasting. Het huidige regime zou mogelijkheden bieden tot belastingontwijking. Deze gaten worden gedicht. In dat verband wordt zelfs een nieuw belastbaar feit ingevoerd: het verkrijgen van rechten op aandelen. Hiermee wordt heffing mogelijk bij een verkrijging van aandeelhoudersrechten die niet gepaard gaat met een verkrijging van aandelen. Er is echter niet alleen sprake van antimisbruikregels. Het voorstel behelst tevens een verbreding van de grondslag voor de overdrachtsbelasting.