Aflevering 4

Belastingdienst vindt dat advocaat zich niet op zijn verschoningsrecht mag beroepen in zaak om derdengeldrekening. Rechtbank en hof gaan hier ten onrechte in mee.

Strafrecht is niet de oplossing

Met een door de strafkamer van de Hoge Raad gewezen arrest van 28 januari 2020 lijkt een einde te zijn gekomen aan de voortdurende discussie over de reikwijdte van art. 69, lid 2 Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: AWR). Hoewel advocaat-generaal Vegter nog anders concludeerde, heeft de Hoge Raad in dit arrest voor eens en altijd duidelijk proberen te maken dat het opzettelijk onjuist of onvolledig doen van een aangifte een (impliciet) kwaliteitsdelict behelst. HR 28 januari 2020, ECLI:NL:HR:2020:121. Derhalve kan in beginsel slechts als pleger van het onjuist of onvolledig doen van een bij de belastingwet voorziene aangifte worden aangemerkt degene die tot het doen van die aangifte gehouden is. Daarbij heeft de Hoge Raad zich eveneens expliciet uitgelaten over de strafrechtelijke gevolgen van het opzettelijk doen van een onjuiste of onvolledige ‘onverplichte’ aangifte.

In internationaal verband wordt voor het werkgeversbegrip bij loonbelasting en sociale verzekeringen niet aangesloten bij het formele maar het materiële werkgeversbegrip.

Wordt de bewijslast omgedraaid nu het wetenschapsvereiste voor het bepalen wie als accijnsschuldenaar kan worden aangemerkt niet meer geldt onder de nieuwe richtlijn?

Niet alleen administratieplichtigen hebben een bewaarplicht. Impliciet bestaat er ook voor particuliere belastingplichtigen onder omstandigheden een bewaarplicht.

De auteurs specificeren het begrip ‘rechtmatige rechtsvinding’ bij het betrachten van de menselijke maat verder.

Jaarlijks overzicht van de jurisprudentiële ontwikkelingen op het terrein van de invordering. Extra aandacht voor het versoepelen van het uitstelbeleid vanwege de coronacrisis.