Gerechtshof Amsterdam, 07-02-2013, BZ1511, 12-00270

7 februari 2013

uitspraak van de eerste meervoudige belastingkamer

op het hoger beroep van

tegen de uitspraak in de zaak met kenmerk AWB 10/4412 van de rechtbank ’s-Gravenhage in het geding tussen

belanghebbende

en

de heffingsambtenaar van de gemeente [Z], de heffingsambtenaar.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.2. Na daartegen gemaakt bezwaar heeft de heffingsambtenaar bij uitspraak, gedagtekend 4 juni 2010, de beschikking en aanslag gehandhaafd.

1.3. Bij uitspraak van 1 juni 2011 heeft de rechtbank s-Gravenhage (hierna: de rechtbank) het door belanghebbende ingestelde beroep ongegrond verklaard.

1.5. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 16 augustus 2012. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat met deze uitspraak wordt meegezonden.

2. Feiten

In hoger beroep zijn de volgende feiten komen vast te staan.

2.1. Belanghebbende en haar gemachtigde zijn eigenaren van de onroerende zaak en hebben deze op 1 juni 2007 verkregen voor een koopsom van € 1.545.000.

2.2. De onroerende zaak betreft een voormalige boerderij op een perceel grond met een oppervlakte van 3.000 m², gebouwd in 1800 en met een inhoud van circa 1.400 m³. Op het perceel staan ook een schuur, een overkapping voor een hooiberg en een kleinveestal. De boerderij is een beschermd monument als bedoeld in de Monumentenwet 1988.

2.3. De onroerende zaak is gelegen binnen de bebouwde kom van [Z] in het bestemmingsplan “[Dorp]”. De bestemming is sedert 1985 woondoeleinden.

2.4. Belanghebbende heeft in hoger beroep een taxatierapport overgelegd van 29 juni 2012, waarin [B], makelaar en taxateur, de waarde van de onroerende zaak, omschreven als (woon)boerderij met bijbehorende opstallen, in het economische verkeer per 1 januari 2009 taxeert op € 1.350.000 en de waarde in het economische verkeer bij agrarische bestemming op € 680.000. [B] heeft zich blijkens zijn rapport bij deze laatste waardering gebaseerd op taxatiewijzers “agrarische gebouwen” en “grond bij agrarische objecten”. In het taxatierapport zijn voorts de waarden per 1 januari 2010 en 2011 getaxeerd.

3. Geschil in hoger beroep

In hoger beroep is in geschil of de heffingsambtenaar de waarde van de onroerende zaak zoals vastgelegd in de WOZ-beschikking, niet te hoog heeft vastgesteld.

4. Beoordeling van het geschil in hoger beroep

4.1. Belanghebbende stelt dat de waarde van zijn woning, een voormalige boerderij, dient te worden vastgesteld met inachtneming van de Taxatiewijzer VNG voor agrarische woningen, omdat de gemeente [Z] voor vergelijkbare woningen (boerderijen) die behoren bij een agrarisch bedrijf, deze taxatiewijzer toepast. Toepassing van deze taxatiewijzer resulteert volgens belanghebbende als regel in lagere waarden dan de waardering volgens de wettelijke regeling. Belanghebbende beroept zich op de uitspraak van het Gerechtshof ’s-Gravenhage van 14 april 2009, nr. BK07/00514, LJN BI1788, waartegen geen beroep in cassatie is ingesteld.

4.2. Het Hof begrijpt de stelling van belanghebbende aldus dat hij betoogt dat de heffingsambtenaar het gelijkheidsbeginsel geschonden heeft doordat hij begunstigend beleid, zoals volgens belanghebbende volgt uit de “Taxatiewijzer VNG voor agrarische woningen” (hierna: de Taxatiewijzer), niet heeft toegepast bij de waardering van zijn woning.

4.3. De heffingsambtenaar heeft hiertegen ingebracht dat de gemeente in deze geen begunstigend beleid voert en dat de uitspraak van het gerechtshof ’s-Gravenhage, waarnaar belanghebbende verwijst, niet van toepassing is, omdat belanghebbendes woning - anders dan in genoemde hofuitspraak - geruime tijd voor de aankoop door belanghebbende een woonbestemming gekregen heeft en de door belanghebbende betaalde koopsom de juistheid van de vastgestelde waarde ondersteunt. Volgens de heffingsambtenaar wordt met betrekking tot ‘zuiver’ agrarische objecten de Taxatiewijzer gevolgd, maar anders dan belanghebbende verdedigt geeft de Taxatiewijzer slechts een ‘richting aan hoe te waarderen’ en worden - zo begrijpt het Hof de heffingsambtenaar - de werkelijke transactieprijzen gevolgd indien deze hoger liggen.

4.4. Het Hof stelt voorop dat op belanghebbende, die een beroep doet op het gelijkheidsbeginsel, de last rust om feiten en omstandigheden te stellen en te bewijzen op grond waarvan moet worden geoordeeld dat dit beginsel is geschonden.

4.5. De door belanghebbende gekochte woonboerderij is gelegen in de bebouwde kom van [Z], heeft een woonbestemming en vormt geen onderdeel van een agrarisch bedrijf. Anders dan belanghebbende stelt is de situatie van haar woning dan ook niet vergelijkbaar met die van woningen in het buitengebied op gronden met een agrarische bestemming. Daarbij acht het Hof van belang dat bepalingen van het bestemmingsplan van belang zijn voor de gebruiksmogelijkheden van dergelijke woningen en dat de gebruiksmogelijkheden hun weerslag kunnen hebben op de waarde in het economische verkeer.

4.6. Belanghebbende heeft weliswaar gesteld dat de gemeente de gebruiksbepalingen bij als agrarisch bestemde opstallen de facto niet handhaaft maar de heffingsambtenaar heeft deze stelling uitdrukkelijk betwist. Belanghebbende heeft voor zijn stelling geen nadere onderbouwing gegeven en het Hof ziet dan ook geen reden deze stelling als juist te aanvaarden.

4.7. Gelet op het voorgaande faalt het beroep van belanghebbendes op het gelijkheidsbeginsel omdat de feitelijke situatie van belanghebbendes woning niet vergelijkbaar is met die van eigenaren van woningen in het buitengebied met een agrarische bestemming.

4.8. Ter zitting van het Hof zijn partijen overeengekomen dat de waarde in het economische verkeer van de woning, indien deze niet met inachtneming van de Taxatiewijzer wordt gewaardeerd, moet worden gesteld op € 1.441.500. Hieruit volgt dat de uitspraak van de rechtbank moet worden vernietigd.

5. Kosten

5.1. Het Hof acht termen aanwezig voor een kostenveroordeling op de voet van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht. De voor vergoeding in aanmerking komende kosten zijn opgenomen in artikel 1 van het Besluit proceskosten bestuursrecht (hierna: het Besluit). Voor dit geval zijn dat de in onderdeel b, c en e vermelde taxatiekosten, reiskosten en kadasterkosten.

5.2. Ingevolge artikel 2, eerste lid, aanhef en onderdeel c, van het Besluit wordt het bedrag van de reiskosten vastgesteld op de voor het bijwonen van het onderzoek ter zitting gemaakte reiskosten per openbaar vervoer tweede klasse, [Z] –’s-Gravenhage en [Z]-Amsterdam v.v. door het Hof begroot op € 30 (€ 10 + € 20).

5.4. De totale proceskostenvergoeding bedraagt dan € 238 + € 13 (kadasterkosten) = € 251 + € 30 (reiskosten) = € 281.

6. Beslissing

De uitspraak is gedaan door mrs. J.P.A. Boersma, voorzitter van de belastingkamer, P.F. Goes en A.P.M. van Rijn, leden van de belastingkamer, in tegenwoordigheid van mr. J. Couperus als griffier. De beslissing is op 7 februari 2013 in het openbaar uitgesproken.