Gerechtshof Amsterdam, 16-05-2013, CA1702, 12-00098

uitspraak van de tweede meervoudige belastingkamer

op het hoger beroep van

tegen de uitspraak in de zaak met kenmerk AWB 09/3027 van de rechtbank Haarlem in het geding tussen

belanghebbende

en

1. Ontstaan en loop van het geding

1.3. Het tegen deze uitspraak ingestelde hoger beroep is bij het Hof ingekomen op 23 januari 2012, aangevuld bij brief van 21 maart 2012. De inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

1.4. Bij brief van 10 mei 2012 zijn nadere stukken ontvangen van de inspecteur. Bij brief van 22 oktober 2012 zijn nadere stukken ontvangen van belanghebbende. De stukken zijn in afschrift verstrekt aan de wederpartij.

1.5. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 16 april 2013. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat met deze uitspraak wordt meegezonden.

2. Feiten

2.1. Belanghebbende is importeur van personenauto’s in Nederland. In de periode 1 mei 2004 tot en met 31 augustus 2004 heeft belanghebbende een campagne gevoerd onder de naam “[TV Actieweken]” (hierna: de TV-actie). Bij aankoop van een auto van het merk [X] in de genoemde periode ontving de koper tevens een televisie met een beeldscherm van 66 cm (hierna: de tv). De tv werd geleverd tegelijk met of na de levering van de auto aan de klant. De campagne gold voor auto’s die van 1 mei 2004 tot en met 31 augustus 2004 werden verkocht en geregistreerd. Belanghebbende heeft in voornoemde periode 1930 auto’s geleverd met een tv.

2.2. Tot de stukken van het geding behoort een draaiboek met het opschrift “[X] – tv schermen Campagne, Mei – Juni 2004”, waarin ondermeer het volgende is vermeld:

2.3. Bij voormeld draaiboek is een formulier gevoegd met het opschrift “Herfactureringsverzoek”, waarin voor zover hier van belang, het volgende is vermeld:

2.4. Tot het draaiboek behoort een lijst met het onderschrift “Campagneprijzen per 1 mei 2004. Aan deze prijslijst zijn geen rechten te ontlenen”. Op deze lijst is, voor zover hier van belang, het volgende vermeld:

2.5. Aan de klant werd één factuur verzonden waarop het actiemodel en de tv als twee aparte leveringen werden vermeld.

2.6. De in het draaiboek vermelde “badges” bestaan uit het [symbolen]. De afmeting van de badges is ongeveer 10 x 7,5 cm. Het aanbrengen van de badges geschiedde door belanghebbende. Alleen bij auto’s die reeds op voorraad bij de dealer aanwezig waren, werden de badges door de dealer aangebracht.

2.7. De actie gold ook voor leasemaatschappijen. Een leaserijder kon - in afwijking van de standaardactie - een tv ontvangen met een kleiner beeldscherm, ter waarde van € 615 exclusief btw. Bij deze auto’s werd de reguliere consumentenadviesprijs niet aangepast.

2.8. Op 17 maart 2005 heeft de inspecteur een boekenonderzoek bij belanghebbende ingesteld, waarbij de aanvaardbaarheid van de aangiften BPM in 2004 voor bovengenoemde actiemodellen is onderzocht. De bevindingen van het boekenonderzoek zijn neergelegd in een rapport van 8 februari 2007. Naar aanleiding van het boekenonderzoek heeft de inspecteur de genoemde naheffingsaanslag BPM opgelegd.

3. Het oordeel van de rechtbank

De rechtbank heeft het beroep ongegrond verklaard waarbij zij heeft overwogen:

“4.1. Ingevolge artikel 9, vierde lid, van de Wet BPM wordt onder de catalogusprijs verstaan de in Nederland door de fabrikant of importeur aan wederverkopers kenbaar gemaakte prijs welke naar zijn inzicht bij de verkoop aan de uiteindelijke afnemer valt te berekenen. In die geadviseerde verkoopprijs is de BPM zelf niet begrepen. Is een zodanige prijs niet bekend, dan wordt hij door vergelijking bepaald.

4.4.1. Eiseres (Hof: belanghebbende) stelt primair dat de actiemodellen moeten worden aangemerkt als afzonderlijke categorie en verwijst naar het onder 4.2 genoemde arrest en de leidraad BPM. De actiemodellen waren voorzien van twee badges, die werden aangebracht onder de zijknipperlichten van de auto. Deze badges waren bestemd voor duurzame bevestiging en konden niet worden verwijderd zonder de lak van de auto te beschadigen. De aparte “packcodes” die de actiemodellen kregen in de administratie en de prijslijsten, maken het beeld compleet. Door deze “packcodes” waren de auto’s te volgen in de systemen van eiseres. Nu in de Leidraad BPM 2006 is opgenomen dat een geringe afwijking al voldoende is om van een aparte categorie te kunnen spreken, volgt uit voorgaande dat de actiemodellen moeten worden aangemerkt als afzonderlijke categorie, aldus eiseres.

4.4.2. Verweerder (Hof: de inspecteur) heeft het primaire standpunt van eiseres weersproken en stelt zich op het standpunt dat door het opnemen in de Leidraad BPM 2006 dat geringe afwijkingen van het gangbare assortiment kunnen leiden tot een afzonderlijke categorie, invulling wordt gegeven aan het onder 4.2 genoemde arrest. Met geringe afwijkingen worden bedoeld de afwijkingen die de lesauto’s hadden in voornoemd arrest. Van een dergelijke afwijking is in casu geen sprake. De onderhavige badges zijn eenvoudig met een betaalpas of creditcard van de actiemodellen af te halen zonder de lak van de auto’s te beschadigen. De badges en aparte “packcodes” zijn niet voldoende om de actiemodellen te kunnen aanmerken als afzonderlijke categorie, aldus verweerder.

4.5.1. De rechtbank is van oordeel dat er geen sprake is van een afzonderlijke categorie en overweegt hiertoe het volgende. Tussen partijen is niet in geschil dat de actiemodellen zowel zichtbaar - door middel van badges - als onzichtbaar - door middel van aparte “packcodes” - verschillen van de niet-actiemodellen. In de Leidraad BPM 2006 is vermeld dat geringe afwijkingen van het gangbare assortiment kunnen leiden tot een afzonderlijke categorie. Uit het onder 4.2 genoemde arrest volgt dat onder geringe afwijkingen moeten worden verstaan auto's die zich door hun objectieve kenmerken laten onderscheiden van het gangbare assortiment. De badges in combinatie met de andere “packcodes” kunnen niet worden aangemerkt als dergelijke objectieve kenmerken. De badges en “packcodes” onderscheiden de actiemodellen onvoldoende van de niet-actiemodellen voor wat betreft de technische specificaties en de uiterlijke verschijningsvorm. De tv wordt niet ingebouwd in het actiemodel en de actiemodellen en de reguliere modellen zijn ook overigens technisch gezien identiek; er is geen sprake van een afzonderlijk submodel. Voorts hebben de badges geen invloed op het functioneren van de auto en leiden de badges - nu de importeur de prijzen niet heeft verlaagd - niet tot verlaging van de prijzen van tweedehands auto’s. Gelet op de kleurstelling en vorm vallen de badges voorts niet dusdanig op dat een doorsnee koper daaraan veel waarde zal hechten.

4.5.2. Eiseres stelt zich voorts op het standpunt dat zij door verlaging van de netto catalogusprijs officieel een aparte categorie had kunnen vaststellen. Aangezien eiseres haar standpunt baseert op een fictieve situatie, gaat de rechtbank voorbij aan dit standpunt. Eiseres kan niet de BPM-gevolgen claimen van een keuze die zij om haar moverende redenen niet heeft gemaakt.

4.6. Eiseres stelt zich subsidiair op het standpunt dat de maatstaf van heffing moet worden bepaald door vergelijking. Op grond van artikel 9, vierde lid, van de Wet BPM wordt de prijs door vergelijking bepaald als er geen catalogusprijs bekend is. Uit het oordeel van de rechtbank ten aanzien van het primaire standpunt van eiseres volgt echter dat nu er geen sprake is van een afzonderlijke categorie er in het onderhavige geval wel degelijk een catalogusprijs bekend was, namelijk die van de reguliere (niet-actie) modellen. Het subsidiaire standpunt van eiseres faalt derhalve.

4.7. Eiseres heeft geen afzonderlijke grieven aangevoerd tegen de beschikking heffingsrente. Nu de grieven tegen de naheffingsaanslag BPM geen doel treffen, dient ook het beroep tegen de beschikking heffingsrente ongegrond te worden verklaard.”

4. Geschil in hoger beroep

4.1. Evenals bij de rechtbank is bij het Hof in geschil of de naheffingsaanslag terecht is opgelegd. Meer specifiek is in geschil de maatstaf van heffing.

4.2. Het geschil spitst zich primair toe op de vraag of de auto’s die zijn verkocht in het kader van de TV-actie moeten worden aangemerkt als een afzonderlijke categorie voor de Wet op de belasting van personenauto’s en motorrijwielen 1992 (hierna: Wet BPM), waarvoor belanghebbende een afzonderlijke catalogusprijs kon vaststellen, hetgeen belanghebbende stelt doch de inspecteur bestrijdt.

4.3. Indien de onder 4.2. opgenomen vraag ontkennend wordt beantwoord, is subsidiair in geschil of de maatstaf van heffing door vergelijking dient te worden bepaald, waarbij de maatstaf van heffing moet worden vastgesteld op de prijs die is geadviseerd voor de actiemodellen, hetgeen belanghebbende stelt doch de inspecteur bestrijdt.

5. Beoordeling van het geschil

5.1. Het Hof stelt voorop dat ingevolge artikel 9, vierde lid, van de Wet BPM voor toepassing van deze wet onder ‘catalogusprijs’ wordt verstaan de in Nederland door de fabrikant of importeur aan wederverkopers kenbaar gemaakte prijs welke naar zijn inzicht bij verkoop aan de uiteindelijke afnemer valt te berekenen. Hieruit volgt dat belanghebbende met juistheid heeft betoogd dat het haar in beginsel vrij staat om de door haar geadviseerde prijzen voor wederverkopers naar eigen inzicht vast te stellen. Uit het arrest Hoge Raad 11 februari 2005, nr. 39676, LJN AS5796, volgt dat deze vrijheid in zoverre is begrensd, dat de Wet BPM niet voorziet in de mogelijkheid om voor één en dezelfde auto verschillende catalogusprijzen te hanteren.

5.2. Uit het onder 2.2. aangehaalde draaiboek blijkt dat alle reguliere automodellen desgewenst in het kader van de TV-actie tezamen met een TV konden worden aangeschaft, dat voorraadmodellen door de dealers als een zogenoemd‘actiemodel’ konden worden verkocht en dat een door een dealer als een actiemodel aangeschafte auto weer als een regulier model werd aangemerkt indien de kentekenregistratie niet uiterlijk op de laatste dag van de actie had plaatsgevonden. Belanghebbende heeft ter zitting desgevraagd bevestigd dat de actiemodellen beschikken over precies dezelfde specificaties als auto’s die voor of na de actie zijn verkocht zonder TV. Weliswaar werden door belanghebbende voor de actiemodellen in haar administratie andere “packcodes” gehanteerd, doch van een daadwerkelijk verschil in het accessoire-pakket of de uitvoering was geen sprake. De enkele omstandigheid dat de actiemodellen werden voorzien van twee speciale actie-badges ter hoogte van de (voor)knipperlichten, voert naar ’s Hofs oordeel niet tot een ander oordeel omdat het aanbrengen van deze badges niet gepaard ging met een in dit kader relevante wijziging in de specificaties van de betrokken auto’s.

5.3. Uit het vorenoverwogenen volgt dat de modellen die zijn verkocht voor, gedurende of na de TV-actie in het kader van het onderhavige geschil moeten worden aangemerkt als één en dezelfde auto waarvoor slechts één catalogusprijs kan worden gehanteerd. Het stond belanghebbende dus niet vrij om voor de actiemodellen een lagere catalogusprijs te hanteren.

5.4. Blijkens de stukken van het geding heeft belanghebbende de normale catalogusprijzen bekend gemaakt middels een door haar gepubliceerde prijslijst van 1 december 2003 en een (opvolgende) prijslijst van juni 2004. De stelling van belanghebbende dat in de gegeven situatie de cataloguswaarde door vergelijking moet worden bepaald, vindt geen steun in het recht.

5.6. Uit het vorenoverwogene volgt dat belanghebbende in de periode van 1 mei 2004 tot en met 31 augustus 2004 in strijd met de Wet BPM een afwijkende catalogusprijs heeft gehanteerd voor de berekening van de verschuldigde BPM voor auto’s verkocht tezamen met een TV. De inspecteur heeft op goede gronden de ‘campagneprijs’ terzijde gesteld en de verschuldigde belasting berekend op basis van de normale catalogusprijs

Slotsom

De slotsom is dat het hoger beroep ongegrond is en dat de uitspraak van de rechtbank dient te worden bevestigd.

6. Kosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de kosten op de voet van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

7. Beslissing

Het Hof bevestigt de uitspraak van de rechtbank.

De uitspraak is gedaan door mrs. A. Bijlsma, voorzitter, B.A. van Brummelen en C.J. Hummel, leden van de belastingkamer, in tegenwoordigheid van mr. A.H. van Dapperen als griffier. De beslissing is op 16 mei 2013 in het openbaar uitgesproken.