Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, 07-05-2024, ECLI:NL:GHARL:2024:3202, 21/1033

Belanghebbende heeft de Nederlandse nationaliteit en was in 2016 woonachtig in Nederland.

Belanghebbende is in januari 2016 werkzaam geweest voor [naam6] B.V., een in Nederland gevestigde vennootschap. Vanaf 6 februari 2016 is belanghebbende in dienstbetrekking werkzaam bij de in Liechtenstein gevestigde vennootschap [naam7] (hierna: [naam7] ). In dat verband heeft belanghebbende als rijnvarende werkzaamheden verricht aan boord van het binnenvaartschip [naam8] I. Het schip heeft een in Nederland gevestigde eigenaar.

Belanghebbende heeft in zijn aangifte IB/PVV 2016 verzocht om een vrijstelling van premie volksverzekeringen voor de periode 6 februari 2016 tot en met 31 december 2016.

De Inspecteur heeft bij brieven van 14 november 2018 en 6 december 2018 aan belanghebbende verzocht om informatie waaruit blijkt dat hij in aanmerking komt voor een gedeeltelijke vrijstelling van premie volksverzekeringen. Belanghebbende heeft daarop niet gereageerd.

Vervolgens heeft de Inspecteur bij brief van 21 december 2018 belanghebbende in kennis gesteld van zijn voornemen om belanghebbende niet vrij te stellen van premie volksverzekeringen. Ook op dit voornemen heeft belanghebbende niet gereageerd.

Aan belanghebbende is op 1 februari 2019 onderhavige aanslag IB/PVV 2016 opgelegd. In deze aanslag heeft de Inspecteur over de periode van 1 januari 2016 tot en met 31 december 2016 premie volksverzekeringen geheven. Belanghebbende heeft op 28 februari 2019 daartegen bezwaar gemaakt.

Bij besluit van 8 november 2019 heeft de Sociale Verzekeringsbank (hierna: de SVB) een A1-verklaring afgegeven waarin is vermeld dat op belanghebbende van 1 mei 2016 tot en met 31 augustus 2018 de socialezekerheidswetgeving van Nederland van toepassing is.

De SVB heeft het tegen het besluit van 8 november 2019 gemaakte bezwaar ongegrond verklaard. Op het daartegen ingestelde beroep heeft (de socialezekerheidsrechter in) de Rechtbank bij uitspraak van 10 juni 2021, LEE 20/1016, ECLI:NL:RBNNE:2021:2592, het beroep ongegrond verklaard. De Centrale Raad van Beroep (hierna: CRvB) heeft in zijn uitspraak van 19 mei 2022, nr. 21/2225 AOW, ECLI:NL:CRVB:2022:1239, deze uitspraak van de Rechtbank bevestigd. In dat verband heeft de CRvB geoordeeld dat belanghebbende een substantieel gedeelte van zijn werkzaamheden heeft verricht in zijn woonstaat Nederland. Daarbij is in aanmerking genomen dat belanghebbende in 2016 28% van de tijd in Nederland heeft gevaren.

Bij uitspraak op bezwaar van 22 juli 2020 is de Inspecteur gedeeltelijk aan belanghebbendes bezwaren tegemoetgekomen door vrijstelling van premieheffing te verlenen van 6 februari 2016 tot en met 30 april 2016, vanwege een door Liechtenstein afgegeven A1-verklaring waarmee de Inspecteur ambtshalve (via de SVB) op de hoogte is geraakt. De aanslag IB/PVV 2016 is dientengevolge verminderd tot een bedrag van € 6.640.

De Rechtbank heeft voornoemde aanslag IB/PVV 2016 gehandhaafd. In dat verband heeft de Rechtbank overwogen dat zij is gebonden aan de door de SVB afgegeven A1-verklaring en dus niet toekomt aan de inhoudelijke toets of belanghebbende een substantieel deel van de tijd in Nederland heeft gewerkt. Aan belanghebbende is dus terecht de vrijstelling premie volksverzekeringen geweigerd voor de periode van 1 mei 2016 tot en met 31 december 2016. Verder heeft de Rechtbank geoordeeld dat belanghebbende geen recht heeft op verrekening van de in Lichtenstein in 2016 geheven premies met de in Nederland van hem geheven premies volksverzekeringen. Voorts heeft de Rechtbank geoordeeld dat belanghebbende geen recht heeft op een bezwaarkostenvergoeding.