Gerechtshof Arnhem, 17-12-2003, AO0591, 01-02004

1. Naheffingsaanslag, bezwaar en geding voor het Hof

1.1. De naheffingsaanslag is onder nummer [01] en met dagtekening 21 juni 2000 opgelegd over het tijdvak dat loopt van 1 januari 1996 tot en met 31 december 1997 en bedraagt ƒ 57.017.397 waarin is begrepen een verhoging van ƒ 1.400.000. Aan heffingsrente is ƒ 4.850.786 in rekening gebracht.

1.2. Belanghebbende heeft tegen de naheffingsaanslag bezwaar gemaakt. De Inspecteur heeft de naheffingsaanslag bij de bestreden uitspraak verminderd met de daarin begrepen verhoging.

1.3. Belanghebbende is van deze uitspraak in beroep gekomen bij het Hof. De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend. Belanghebbende heeft een conclusie van repliek ingediend, de Inspecteur een conclusie van dupliek.

1.4. De mondelinge behandeling van de zaak heeft plaatsgehad ter zitting van het Hof van 28 oktober 2003 te Arnhem. Aldaar zijn verschenen en gehoord [gemachtigde-1 en gemachtigde-2] als gemachtigden van belanghebbende, tot hun bijstand vergezeld door [gemachtigde-3], werkzaam bij belanghebbende en [gemachtigde-4]. Namens de Inspecteur van de Belastingdienst/[Z], de thans voor belanghebbende competente eenheid van de Belastingdienst (hierna: de Inspecteur), is verschenen [Inspecteur-1], tot bijstand vergezeld door [Inspecteurs-2, 3, 4 en 5].

1.5. Belanghebbende heeft, voorafgaande aan de mondelinge behandeling, op 17 oktober 2003 het Hof een pleitnota gezonden met acht bijlagen waarvan afschriften zijn gezonden aan de Inspecteur. De gemachtigde van belanghebbende heeft ter zitting zijn pleitnota verkort voorgedragen. Ook de Inspecteur heeft ter zitting een pleitnota voorgedragen en afschriften daarvan overgelegd aan het Hof en aan de wederpartij. De inhoud van deze pleitnota's moet als hier ingelast worden aangemerkt.

1.6. Gelijktijdig met het onderhavige beroepschrift zijn ter zitting de beroepschriften van belanghebbende met de rolnummers 01/02002, 01/02003 en 01/02005 behandeld. Hetgeen ter zitting is opgemerkt wordt geacht betrekking te hebben op al deze beroepschriften, tenzij uit het zinsverband anders mocht blijken.

2. Feiten

2.1. Het Hof stelt op grond van de stukken en het verhandelde ter zitting, als tussen partijen niet in geschil dan wel door een der partijen gesteld en door de wederpartij niet of onvoldoende weersproken, de volgende feiten vast.

2.2. Eén van de aandeelhouders van belanghebbende exploiteert op locatie [Q1] een elektriciteitscentrale. De elektriciteitproductie-eenheden van die centrale (aanvankelijk twee, later met drie uitgebreid) zijn in de loop van 1995 opgestart. Bedoelde elektriciteitscentrale gebruikt voor de opwekking van elektriciteit op die locatie grote hoeveelheden aardgas.

2.3. Belanghebbende, toen nog [NV A], heeft, met het oog op de gasvoorziening ten behoeve van vorenbedoelde centrale, op 16 juni 1989 een overeenkomst gesloten (de Gas Sales Agreement, tezamen met de aanvullingen daarop en de bijbehorende overeenkomsten door partijen en ook hierna genoemd: de TGSA) met [de Noorse oliemaatschappijen B, C en D], in die overeenkomst gezamenlijk aangeduid als "the Sellers". In die overeenkomst is - onder meer - het volgende opgenomen:

2.12 Delivery Source

4 DELIVERY POINT, TITLE AND RISK

The Processed Gas shall be delivered at the point where the gas transportation system from the Quantity Measurement Plant is connected to the Buyer's facilities at the [Q1] Site as further described in Appendix 2 hereto.

12.10 Relationship between the Sellers

Belanghebbende is voor het te leveren gas in de overeenkomst met [B] c.s. een zogenoemde all-in prijs overeengekomen.

2.4. [B] treedt namens bedoelde verkopers op als vertegenwoordiger met betrekking tot de uitvoering en coördinatie in de ruimste zin des woords van de vorenstaande verkoopovereenkomst met betrekking tot het Noorse gas.

2.5. De TGSA is op 2 november 1990 aangevuld in die zin dat daaraan een viertal Noorse gasverkopers is toegevoegd. In verband met de uitbreiding van de afname ten behoeve van vijf in plaats van twee productie-eenheden is de TGSA op 14 april 1995 voor de tweede maal gewijzigd.

2.6. Belanghebbende, die reeds afnemer was van Nederlands aardgas van de N.V. Nederlandse Gasunie (hierna: de Gasunie), heeft daarnaast in 1995 een overeenkomst gesloten met de Gasunie (nummer [02], getekend op 18 en 20 juli 1995) voor de (aanvullende) levering van aardgas omdat [B] c.s. niet volledig aan de behoefte aan aardgas van belanghebbende konden voldoen. In deze overeenkomst is ook voorzien in de situatie waarin belanghebbende (tijdelijk) minder dan de door [B] c.s. aangevoerde hoeveelheid gas afneemt. Aangezien het aardgas ongeacht de leverancier via één aansluiting op het door Gasunie beheerde aardgasnet aan belanghebbende wordt geleverd zijn daaromtrent nadere afspraken gemaakt tussen belanghebbende, [B] c.s. en Gasunie, waaronder afspraken omtrent de uitwisseling van gegevens.

2.7. Na enkele kleine proefleveringen van gas in verband met het proefdraaien van de productie-eenheden is omstreeks 1 november 1995 de productie van elektriciteit op de hiervoor bedoelde locatie begonnen en is belanghebbende dientengevolge rond die datum gestart met het afnemen van het benodigde Noorse gas.

2.8. Om aan hun verplichtingen tot het leveren van het aardgas aan belanghebbende te kunnen voldoen hebben [B] c.s. op 24 september 1990 een overeenkomst met Gasunie gesloten (waarin [B] c.s. nader worden aangeduid als "[NV A]-Sellers") en waarin in de considerans de volgende overwegingen zijn opgenomen:

"WHEREAS the [NV A]-Sellers have concluded a gas sales agreement with [NV A] for sale and purchase of gas to be exclusively used in two new power plants to be constructed and operated by an affiliate (deelnemer) of [NV A] and to be located near [Q1], and

WHEREAS the [NV A]-Sellers have to make arrangements for transportation of said gas from the [Q2] plant of [Gas-maatschappij E] to said two power plants, and

WHEREAS the [NV A]-Sellers are willing to sell said gas to Gasunie at the [Q2] plant of [Gas-maatschappij E] and buy it back from Gasunie near said two power plants, and

WHEREAS Gasunie is willing to buy said gas at the [Q2] plant of [Gas-maatschappij E], to import it into the Netherlands, to transport it to said two power plants and to resell it to the [NV A]-Sellers."

De hier bedoelde overeenkomst is nader aangeduid als "PURCHASE AND RESALE AGREEMENT" (door partijen en ook hierna genoemd: PARA-overeenkomst) en houdt onder meer in de in de considerans bedoelde verkoop van gas op de [Q2]-locatie door [B] c.s. aan Gasunie en de terugkoop van dat gas op de [Q1]-locatie door [B] c.s. van Gasunie zodat [B] c.s. in staat zijn het Noorse gas aan belanghebbende te leveren.

2.9. Op 25 januari 1996 hebben [B] c.s. een nieuwe overeenkomst gesloten met Gasunie (de overgelegde kopie van de overeenkomst is geanonimiseerd maar partijen hebben geen misverstand laten bestaan over de identiteit van de contractspartijen) met betrekking tot het transport van het Noorse gas van de locatie in [Q2] naar de [Q1]-locatie van belanghebbende in Nederland (hierna: de TREE-overeenkomst). De TREE-overeenkomst houdt - onder meer - het volgende in:

"WHEREAS the [NV A]-Sellers have concluded a gas sales agreement with [NV A] for sale and purchase of gas to be exclusively used in five new power plants EC-3, EC-4, EC-5, EC-6 and EC-7 to be constructed and operated by an affiliate (deelnemer) of [NV A] and to be located near [Q1], and

WHEREAS the [NV A]-Sellers have to make arrangements for transportation of said gas from the [Q2] plant of [Gas-maatschappij E] and/or from the Europipe Facilities to said five power plants, and

WHEREAS the Parties originaly concluded a Purchase and Resale Agreement (PARA) for sale and resale of the gas dated 24 september 1990 as amended 12 june 1995, and whereas the Parties now are willing to replace PARA by a Transportation Agreement (TREE); (...)

3 RECEIPT POINT, DELIVERY POINT, RISK

De TREE-overeenkomst is in werking getreden per 1 januari 1996 (vanaf dat moment heeft de PARA-overeenkomst haar werking verloren), en regelt het transport door Gasunie van het gas dat door [B] c.s. aan belanghebbende moet worden geleverd. Onder de TREE-overeenkomst is van koop en terugverkoop van het gas door Gasunie geen sprake meer.

2.10. Belanghebbende was noch bij de PARA-overeenkomst, noch bij de TREE-overeenkomst partij. Die overeenkomsten hebben geen enkele wijziging in de TGSA tot gevolg gehad.

2.11. In 1994 zijn afspraken gemaakt tussen Gasunie en de Belastingdienst omtrent de fiscale behandeling van het Noorse gas dat door [B] c.s. geleverd zou gaan worden aan belanghebbende. Op grond daarvan heeft Gasunie de over 1995 verschuldigde brandstoffenbelasting afgedragen. Vanaf 1 januari 1996 heeft Gasunie met betrekking tot de leveringen van aardgas aan belanghebbende nog slechts de brandstoffenbelasting afgedragen die betrekking heeft op haar eigen leveringen van aardgas, dus niet meer over het Noorse gas.

2.12. In de tweede helft van 1997 of de eerste helft van 1998 hebben, op dezelfde dag en op initiatief van de Inspecteur, twee telefoongesprekken plaatsgevonden tussen [een werknemer van belanghebbende], en [Inspecteur-3] voornoemd omtrent de belastingplicht van belanghebbende voor de brandstoffenbelasting met betrekking tot het Noorse gas. Deze contacten hebben toen niet geleid tot nader onderzoek door de Inspecteur.

2.13. Na telefonische aankondiging daarvan is op 1 februari 2000 bij belanghebbende namens de Inspecteur een onderzoek ingesteld inzake de brandstoffenbelasting met betrekking tot het Noorse gas. Dit onderzoek heeft geleid tot het opleggen van de volgende naheffingsaanslagen aan belanghebbende:

tijdvak enkelvoudige belasting heffingsrente verhoging/boete

Bij de thans bestreden uitspraken is de verhoging dan wel de boete komen te vervallen. De aan de opgelegde aanslagen ten grondslag liggende maatstaven van heffing en berekeningen zijn op zichzelf tussen partijen niet in geschil.

2.14. Op 12 september 2000 heeft de Inspecteur een brief verstuurd aan [B] met - onder meer - de volgende inhoud:

3. Het geschil, de standpunten en conclusies van partijen

3.1. Tussen partijen is in geschil of de onderhavige naheffingsaanslag terecht en tot het juiste bedrag aan belanghebbende is opgelegd.

3.2. Belanghebbende stelt zich op het standpunt dat zij niet, althans niet in de door de Inspecteur aangenomen omvang, belastingplichtig is voor het Noorse gas. Zij neemt daarbij achtereenvolgens de volgende standpunten in:

3.3. De Inspecteur is van mening dat het Noorse aardgas aan belanghebbende is afgeleverd door degene die het heeft gewonnen. Nu een gaswinner, waar ter wereld ook gevestigd, naar zijn mening slechts belastingplichtig is voor het aardgas dat hij als brandstof heeft gebruikt moet belanghebbende, gelet op de bedoeling van de wetgever, voor het Noorse gas als belastingplichtige worden aangewezen. Belanghebbende kon of moest op de hoogte zijn van de gewijzigde contractuele verhoudingen tussen [B] en Gasunie. Zij heeft tijdens de telefoongesprekken niet alle feitelijke informatie verschaft. Van strijd met enig rechtsbeginsel is geen sprake.

3.4. Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden die door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken. Daaraan is ter zitting - voor zover thans van belang en zakelijk weergegeven - het volgende toegevoegd (het Hof verwijst voor een weergave van het verhandelde ter zitting naar het aan deze uitspraak gehechte proces-verbaal daarvan):

3.5. Belanghebbende concludeert tot vernietiging van de bestreden uitspraak en (in haar pleitnota nader) tot vernietiging van de naheffingsaanslag dan wel vermindering daarvan. De Inspecteur concludeert tot bevestiging van de uitspraak op het bezwaarschrift.

4. Beoordeling van het geschil

4.1. Op grond van Hoofdstuk IV van de Wet wordt een brandstoffenbelasting geheven. Het Hof verwijst voor de geschiedenis van de totstandkoming van de voor het onderhavige geschil van belang zijnde wettelijke bepalingen naar de conclusie van de Advocaat-Generaal mr. Van den Berge voor het arrest van de Hoge Raad van 10 maart 1999 nr. 32 835, BNB 1999/229c*.

4.2. Zoals blijkt uit de voornoemde wetsgeschiedenis waren de bepalingen omtrent de belastingplicht voor de heffing op (aard)gas toegesneden op de situatie van gaswinning en levering zoals deze bestond met betrekking tot het Nederlandse aardgas. De wettelijke bepaling hield naar de bedoeling van de wetgever een zogenoemde verleggingsregeling in waardoor, behoudens het eigen gebruik door de gaswinners, slechts één belastingplichtige voor de brandstoffenbelasting op aardgas werd aangewezen, te weten de Gasunie.

4.3. In het Nader Rapport aan de Koningin met betrekking tot het voorstel van Wet op de verbruiksbelastingen op milieugrondslag dat uiteindelijk heeft geleid tot de Wet, is - onder meer - het volgende opgenomen (wetsvoorstel Tweede Kamer, vergaderjaar 1992-1993 nr. 22 849, Blauwe stukken B, blzz. 21 en 22 r.k.):

4.4. In de tekst van de Wet zoals die uiteindelijk werd aangenomen (Wet van 23 december 1994, houdende vaststelling van de Wet belastingen op milieugrondslag, Stb. 1994, 923) luidde artikel 24 (in het wetsvoorstel artikel 25, tweede lid) als volgt:

Gelet op de totstandkomingsgeschiedenis moet naar het oordeel van het Hof van deze tekst worden aangenomen dat zij, ook in elk onderdeel, betrekking heeft op de Nederlandse situatie met betrekking tot gewonnen aardgas. De Inspecteur heeft verklaard dat de wetgever de gevolgen voor situaties als de onderhavige niet heeft onderkend. Het Hof heeft in de wetsgeschiedenis geen aanwijzing gevonden voor het tegendeel.

4.5. Tot de stukken van dit geding behoort een kopie van een gedeelte van een Notitie van 9 maart 1995, WV-95-81 van het Directoraat-Generaal voor Fiscale Zaken, Directie Wetgeving Verbruiksbelastingen, van het Ministerie van Financiën, waarin - onder meer - het volgende is opgenomen:

4.6. Artikel 24 onderdeel b. van de Wet is aangepast bij Wet van 6 december 1995, Stb. 1995, 588 (artikel VII, onderdeel B) waarbij aan de gewijzigde bepaling terugwerkende kracht is verleend tot en met 1 januari 1995 (artikel XII). De "technische aanpassing" is - onder meer - als volgt toegelicht (MvT Kamerstukken II 1994-1995, 24 334, nr. 3, blz. 15):

"(...) Bij de omzetting van de brandstoffenbelasting (...) is onbedoeld een lacune ontstaan als gevolg waarvan ter zake van de invoer van aardgas thans naar de letterlijke tekst van de wet niet in alle gevallen de brandstoffenbelasting zou kunnen worden geheven.

4.7. Na de wijziging zoals in 4.6. genoemd, luidde artikel 24 van de Wet gedurende de jaren waarover de onderhavige naheffingsaanslagen aan belanghebbende zijn opgelegd (behoudens enkele kleine tekstuele verschillen die voor het onderhavige geschil niet van belang zijn), als volgt:

4.8. Naar het oordeel van het Hof moet de in december 1995 met terugwerkende kracht doorgevoerde wijziging van onderdeel b van artikel 24 van de Wet aldus worden verstaan dat daarmee naar de bedoeling van de wetgever belastingplicht voor de brandstoffenbelasting werd geschapen voor de gevallen van import van aardgas waarin niet de Gasunie als belastingplichtige kon worden aangewezen. Naar het oordeel van het Hof houdt deze uitleg eveneens in dat de wetgever bij het doorvoeren van de bedoelde wijziging het handhaven van het woord "slechts" in onderdeel a van artikel 24 van de Wet over het hoofd heeft gezien. Het Hof komt tot deze laatste conclusie omdat naar 's Hofs oordeel niet aannemelijk is dat de wetgever de consequenties van de andersluidende, door de Inspecteur verdedigde, opvatting heeft gewild (zie onderdeel 4.12 hierna).

4.9. Gelet op het hiervoor in 4.8. overwogene is het Hof van oordeel dat tot de belastingplichtigen op grond van het in 4.7. genoemde onderdeel b ook buitenlandse gaswinners kunnen worden begrepen.

4.10. De gewijzigde tekst van het hiervoor bedoelde onderdeel b benoemt twee belastingplichtigen voor de onderhavige brandstoffenbelasting, te weten degene die door hem binnen Nederland gebracht aardgas aflevert of gebruikt, en degene die aan hem afgeleverd aardgas door degene die het heeft gewonnen, aflevert of gebruikt. Dit betekent dat in voorkomend geval twee belastingplichtigen kunnen worden aangewezen voor dezelfde hoeveelheid geïmporteerd aardgas. Die situatie kan zich naar het oordeel van het Hof ook in het onderhavige geval voordoen.

4.10.1. De vastgestelde feiten en omstandigheden, en met name de bepalingen omtrent de plaats van levering van het Noorse aardgas en het risico met betrekking tot dat aardgas tijdens het transport tot aan het afleveringspunt, laten geen andere conclusie toe dan dat niet belanghebbende degene is die het Noorse aardgas binnen Nederland heeft gebracht. Het Hof wijst daarbij ook op de mogelijkheid die in de stukken is voorzien dat belanghebbende een deel van het binnen Nederland gebrachte Noorse aardgas (tijdelijk) niet afneemt waardoor dat aardgas derhalve (tijdelijk) tot de gasvoorraad van Gasunie, aanwezig in het door haar beheerde gasnet, behoort. Voor zover de Inspecteur met zijn stelling aangaande de twijfel over wat onder binnen brengen moet worden verstaan wil betogen dat belanghebbende moet worden aangemerkt als degene die het aardgas binnen Nederland heeft gebracht, wordt die stelling door het Hof verworpen.

4.10.2. Tussen partijen is niet in geschil dat in het onderhavige geval belanghebbende als gebruiker moet worden aangemerkt. Het Hof zal partijen daarin voor dit geding volgen.

4.10.3. Het vorenstaande houdt in dat voor het Noorse aardgas in het onderhavige tijdvak als belastingplichtige zijn aan te wijzen degene die het binnen Nederland heeft gebracht en aan belanghebbende heeft afgeleverd, en belanghebbende, voor zover zij het aardgas afgeleverd heeft gekregen door degene die het heeft gewonnen. Niet alleen staat deze conclusie op gespannen voet met het legaliteitsbeginsel op grond waarvan onder meer te allen tijde duidelijk moet zijn wie, wanneer en naar welke maatstaven belastingplichtig is, ook moet worden aangenomen dat de wetgever een dergelijke situatie niet kan hebben bedoeld.

4.11. De wijziging van artikel 24, onderdeel b, van de Wet is in de loop van 1995 in gang gezet omdat in dat artikel een lacune werd voorzien voor situaties van import van buitenlands aardgas, ook wel parallelimport genoemd. Nu juist voor de importsituatie artikel 24 is gewijzigd en de wetgever in de nieuwe wettekst de importsituatie heeft geplaatst vóór de reeds bestaande tekst omtrent het betrekken van aardgas van degene die het heeft gewonnen is het Hof van oordeel dat het de kennelijke bedoeling van de wetgever is geweest om in de zich hier voordoende situatie degene die het aardgas binnen Nederland heeft gebracht aan te wijzen als de belastingplichtige. Dit strookt ook met de bedoeling de belastingheffing zo hoog mogelijk in de keten te plaatsen, eventueel bij de gaswinner. De zogenoemde verleggingsregeling is immers specifiek voor de Nederlandse aardgassituatie in de wet vastgelegd (zie ook het in 4.3. opgenomen citaat).

4.12. Het Hof is tot bovenstaand oordeel mede gekomen op grond van de overweging dat de door de Inspecteur verdedigde opvatting tot uitkomsten omtrent de belastingplicht kan leiden die zeer ongewenst zijn en door de wetgever ook niet bedoeld kunnen zijn. In die opvatting kan, zoals (in de visie van de Inspecteur) in het onderhavige geval, de belastingplicht afhankelijk zijn of worden van de contractuele bepalingen die door derden worden overeengekomen. De verwijzing van partijen naar het civiele recht, zoals de Inspecteur voorstaat, is niet op zijn plaats, nog daargelaten de slagingskans van een civiele procedure, mede gelet op het (zeer) lange tijdsverloop eer de (omvang van de) belastingplicht vaststaat, getuige ook het tijdsverloop van de onderhavige procedure. Voorts is ook in de onderhavige procedure allerminst duidelijk geworden voor welke heffingsmaatstaf belastingplicht bij belanghebbende ontstaat in de door de Inspecteur verdedigde visie. Alsdan zal immers vastgesteld moeten worden of, en zo ja, in welke mate belanghebbende het Noorse aardgas geleverd heeft gekregen van een gaswinner. Naar het oordeel van het Hof kan het niet de bedoeling van de wetgever zijn geweest dat een eventuele belastingplicht afhankelijk is van (mogelijk oncontroleerbare) opgaven van een buitenlandse leverancier omtrent de herkomst van het aardgas (van een gaswinner of van elders). Ook wat dat laatste betreft toont de onderhavige situatie aan in welke problematiek zowel een (vermeende) belastingplichtige als de Inspecteur, die te dezen de bewijslast heeft, verzeild kan raken. De Inspecteur heeft gesteld, op grond van een verklaring van [B], dat 86,7% van het aan belanghebbende afgeleverde Noorse aardgas afkomstig is van gaswinners, doch die verklaring biedt onvoldoende inzicht in de herkomst van het aardgas in het onderhavige tijdvak. Belanghebbende heeft die verklaring bovendien gemotiveerd bestreden met een verwijzing naar openbare tabellen en statistieken omtrent de herkomst van het aan haar geleverde aardgas dat, naar ook uit de overgelegde overeenkomst blijkt, door de Noorse leveranciers naar believen uit verschillende gasvelden of (staats)voorraden kan worden geleverd. Al deze problemen doen zich niet voor indien bij parallelimport van aardgas wordt aangesloten bij de belastingplicht van degene die het aardgas binnen Nederland brengt. Dat in dat geval eventueel belastingplicht ontstaat bij een buitenlandse (rechts)persoon kan belanghebbende niet worden tegengeworpen.

4.13. Op grond van het vorenstaande is het Hof van oordeel dat belanghebbende in het onderhavige tijdvak niet als belastingplichtige voor de brandstoffenbelasting met betrekking tot het in dat tijdvak door haar afgenomen Noorse aardgas kan worden aangemerkt.

4.14. Belanghebbende heeft in haar beroepschrift en in haar conclusie van repliek verzocht de Inspecteur te veroordelen tot het betalen van haar werkelijke proceskosten en tot vergoeding van de schade die zij heeft geleden in verband met de door haar in de bezwaarfase gemaakte kosten. De Inspecteur heeft hierop in het verweerschrift en in de conclusie van dupliek niet gereageerd. Belanghebbende heeft in een bijlage bij haar pleitnota, die naar het oordeel van het Hof voldoende tijdig bij de Inspecteur bekend was, een opgave gedaan van de door haar gemaakte kosten in de bezwaarfase tot een bedrag van € 18.507,60. De Inspecteur heeft zich daartegen niet verzet. Gelet op de omvang van het tussen partijen gerezen geschil acht het Hof aannemelijk dat de gestelde kosten zijn gemaakt en betrekking hebben op dat geschil. Het Hof zal belanghebbendes verzoek tot vergoeding van de in de bezwaarfase gemaakte kosten inwilligen. Met betrekking tot de kosten in de beroepsfase vindt het Hof geen aanleiding af te wijken van het Besluit proceskosten bestuursrecht.

5. Proceskosten

Het Hof acht termen aanwezig de Inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van zijn beroep voor het Hof redelijkerwijs heeft moeten maken. Het Hof stelt deze kosten vast op 2,5 maal € 322 maal wegingsfactor 2 in verband met het gewicht van de zaak, maal wegingsfactor 1,5 in verband met het aantal samenhangende zaken, ofwel op € 2.415.

6. Beslissing

Aldus gedaan te Arnhem op 17 december 2003 door mr. J.P.M. Kooijmans, raadsheer, als voorzitter, mr. M.C.M. de Kroon en mr. drs W.A.P. Nieuwenhuizen, raadsheren, in tegenwoordigheid van mr. W.J.N.M. Snoijink, gerechtsauditeur, en mr. J.M. Sitsen als griffier.

(J.M. Sitsen) (J.P.M. Kooijmans)

De beslissing is in het openbaar uitgesproken en afschriften zijn aangetekend per post verzonden op 18 december 2003