Gerechtshof Den Haag, 25-05-2023, ECLI:NL:GHDHA:2023:1352, BK-22/00421

3. De Rechtbank heeft als volgt geoordeeld, waarbij belanghebbende is aangeduid als eiseres en de Inspecteur als verweerder:

8. De rechtbank overweegt dat het verweerder vrij staat een deskundige naar eigen keuze in te schakelen om de waarde van de auto te bepalen. Op een vestiging van DRZ kan een waardevaststelling onder optimale omstandigheden worden uitgevoerd. De medewerkers van DRZ zijn als deskundig te beschouwen. De opname door DRZ is geschikt voor controle van de aangifte BPM. De enkele stelling van eiseres dat de hertaxateur zijn werkzaamheden niet onafhankelijk en niet onpartijdig uitvoert, is naar het oordeel van de rechtbank onvoldoende om de partijdigheid of vooringenomenheid van de hertaxateur aan te kunnen nemen. Het standpunt dat de taxateur niet staat ingeschreven in een register van erkende taxateurs en het gegeven dat de taxateur in dienst is bij DRZ, brengen op zichzelf en ook in combinatie met elkaar niet mee dat sprake is van een ondeugdelijke taxatie. De rechtbank heeft ook verder, afgaande op de inhoud van het taxatierapport, geen reden om aan de deskundigheid van de hertaxateur te twijfelen. Hetgeen eiseres, zonder onderbouwing met bewijs, stelt over de wijze van taxeren bij DRZ maakt dit oordeel niet anders. Deze stelling van eiseres faalt dan ook. Van misbruik van bevoegdheden of onzorgvuldig handelen is evenmin gebleken.

9. Onder verwijzing naar de uitspraak van het gerechtshof Den Haag van 22 december 2021[4] moet naar het oordeel van de rechtbank bij de berekening van de verschuldigde BPM voor de auto van een historische nieuwprijs van € 138.418 worden uitgegaan nu voor de voor de auto verschuldigde BPM uitgegaan moet worden van de CO2 uitstoot (en dus de bruto BPM) van de auto zelf. De netto catalogusprijs is tussen partijen niet in geschil, zodat – rekening houdend met een BTW percentage van 21 % - de historische nieuwprijs als volgt moet worden berekend:

10. Verweerder stelt zich op het standpunt dat er, behoudens normale gebruikssporen, geen schade op de auto zit. Hij verwijst ter onderbouwing van deze stelling naar het DRZ-rapport. De bewijslast dat de waardevermindering door schade dient te worden vastgesteld op het door eiseres gestelde bedrag, rust op eiseres.[5] Eiseres dient dus tegenover de gemotiveerde betwisting door verweerder aannemelijk te maken dat sprake is van schade en hoeveel de schade bedraagt. Met het door haar overgelegde expertiseverslag van [A] heeft eiseres niet aannemelijk gemaakt dat er met schade rekening moet worden gehouden.

11. Tegenover het door eiseres overgelegde expertiseverslag heeft verweerder een eigen taxatierapport op laten stellen waarin is vermeld dat de in het expertiseverslag opgegeven schadeposities niet zijn aangetroffen of als gebruiksschade kunnen worden aangemerkt. Op de vele foto’s in het dossier, inclusief de bij de Rechtbank overgelegde vergrotingen van de foto’s behorend bij het rapport van DRZ, heeft de rechtbank geen meer dan normale gebruiksschade kunnen constateren. Ook anderszins heeft eiseres niet aannemelijk gemaakt dat er op de datum van aangifte meer dan normale gebruiksschade aan de auto was. De rechtbank heeft hierbij ook in aanmerking genomen dat in het expertiseverslag staat vermeld dat de algemene toestand van de auto goed is. Dit rijmt niet met een schatting van te herstellen schade tot een bedrag van € 23.189. Ook heeft de taxateur van eiseres, volgens het expertiseverslag, geen nader onderzoek ingesteld naar de oorzaak van de schade dan wel de reden van de afwezigheid van gedemonteerde delen of niet-functionerende onderdelen. Wat betreft de verwijzing van eiseres naar een wrap om de motorkap en op het dak welke professioneel verwijderd zouden moet worden en het ontbreken van het middenstuk tussen de uitlaat en de einddemper, wordt in het geheel niet in het expertiseverslag van gesproken. Eiseres maakt met haar enkele stelling niet aannemelijk dat door deze door haar gestelde omstandigheden sprake is van een waardevermindering van de auto waarbij voor de bepaling van de verschuldigde BPM rekening moet worden gehouden. Voor zover eiseres stelt dat innameprotocollen van leasemaatschappijen onderdeel zijn van het beleid van de Belastingdienst, zodat bij de waardevaststelling van de voertuigen aangesloten moet worden bij de interpretatie die deze innameprotocollen aan gebruikssporen respectievelijk schades geven, kan de rechtbank haar daarin niet volgen. Verweerder heeft bestreden dat er sprake is van een dergelijk beleid en een dergelijk beleid ook niet gebleken.

12. De rechtbank gaat uit van een handelsinkoopwaarde in onbeschadigde staat van € 44.145 volgens de koerslijst van X-ray en waar verweerder zelf ook eerder van uitging.

13. Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen, bedraagt de verschuldigde BPM over de auto:

14. Gelet op wat hiervoor is overwogen, dient de naheffingsaanslag verminderd te worden tot € 6.180 (= € 11.050 verschuldigde BPM -/- € 4.870 aangegeven BPM).

15. Eiseres heeft ter zitting verzocht om vergoeding van immateriële schade wegens overschrijding van de redelijke termijn. Daarbij heeft als uitgangspunt te gelden dat een periode van twee jaar voor de bezwaar- en beroepsfase gezamenlijk als redelijk wordt beschouwd, waarvan een half jaar aan de bezwaarfase dient te worden toegerekend. Het bezwaarschrift is op 27 februari 2020 door verweerder ontvangen. Het beroepschrift is op 9 september 2020 ontvangen. Op het moment dat de rechtbank uitspraak doet, zijn 2 jaar en een maand verstreken. Echter, in het kader van maatregelen tegen het coronavirus hebben in 2020 gedurende een aantal maanden bij de rechtbank geen zittingen kunnen plaatsvinden. Daarmee doet zich een bijzondere omstandigheid voor die verlenging van de redelijke termijn rechtvaardigt. De rechtbank verlengt de termijn in dit verband met vier maanden. Aldus is geen sprake van een overschrijding van de redelijke termijn.

16. De rechtbank veroordeelt verweerder in de door eiseres gemaakte proceskosten. Deze kosten stelt de rechtbank op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 1.620 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift, 1 punt voor het verschijnen ter hoorzitting met een waarde per punt van € 269, 1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 541 en een wegingsfactor 1).