Gerechtshof Den Haag, 08-02-2024, ECLI:NL:GHDHA:2024:200, BK-23/428

3. De Rechtbank heeft, voor zover in hoger beroep van belang, geoordeeld, waarbij belanghebbende is aangeduid als eiser en de Inspecteur als verweerder:

9 Op grond van artikel 6.1, eerste lid en tweede lid, onderdeel f, in samenhang met artikel 6.2, van de Wet IB 2001 kunnen scholingsuitgaven als persoonsgebonden aftrek op het inkomen uit werk en woning in mindering worden gebracht. Ingevolge het eerste lid van artikel 6.30 van de Wet IB 2001 komen scholingsuitgaven voor aftrek in aanmerking voor zover het gezamenlijke bedrag hoger is dan € 250.

10. In artikel 6.27, eerste lid, van de Wet IB 2001 is bepaald dat scholingsuitgaven zijn:

11. Uit het arrest van de Hoge Raad van 10 april 20091, volgt dat de vraag of een studie of opleiding in een gegeven geval is gevolgd met het oog op het verwerven van inkomen uit werk en woning, dient te worden beoordeeld aan de hand van de volgende twee criteria. De belastingplichtige moet in de eerste plaats met het volgen van een opleiding of studie het oogmerk hebben een bepaald beroep of een bepaalde functie te kunnen uitoefenen. Daarnaast moet de belastingplichtige in redelijkheid kunnen verwachten dat hij dit oogmerk na voltooiing van de opleiding zal kunnen verwezenlijken. Het ligt op de weg van eiser om aannemelijk te maken dat aan deze voorwaarden voor aftrek van scholingsuitgaven is voldaan.

12. De rechtbank is van oordeel dat eiser met hetgeen hij heeft aangevoerd met betrekking tot de kosten van de cursus Engels 5 (C1) onvoldoende aannemelijk heeft gemaakt dat de uitgaven zijn gedaan met het oog op het verwerven van inkomsten uit werk en woning. De uitgaven voor de cursus en de daartoe benodigde studiematerialen staan daarvoor naar het oordeel van de rechtbank in een te ver verwijderd verband tot een concrete vorm van inkomensverwerving. De cursus is algemeen van aard en meer gericht op het vergroten van de persoonlijke uitrusting van eiser dan gericht op het verwerven of behouden van inkomen uit werk en woning. Daarnaast is uit de gestelde feiten en omstandigheden onvoldoende aannemelijk geworden dat het succesvol afronden van de cursus Engels 5 (C1) een voorwaarde was voor het starten van de master van eiser. Dat een betere beheersing van de Engelse taal de positie van eiser op de arbeidsmarkt verbeterd, maakt dit niet anders. Verweerder heeft deze uitgaven terecht niet in aftrek toegestaan.

13. Eiser stelt zich daarnaast op het standpunt dat verweerder de uitgaven die zien op de opleiding Fitness Trainer 1 ten onrechte in aftrek zijn geweigerd. De rechtbank is van oordeel dat eiser met hetgeen hij heeft aangevoerd onvoldoende aannemelijk heeft gemaakt dat hij in redelijkheid kon verwachten dat dit oogmerk zich na voltooiing van de opleiding zou verwezenlijken. Het enkele volgen van de opleiding Fitness Trainer 1 is onvoldoende om te concluderen dat daarmee ook redelijkerwijs het beroep van Fitness Trainer kan worden uitgeoefend. Er moet naar objectieve maatstaven gemeten ook daadwerkelijk uitzicht zijn op het verwerven van een betaalde baan als Fitness Trainer. De door eiser ingebrachte e-mails met sollicitaties volstaan niet, nu deze dateren van minder dan een week voor aanvang van de zitting, respectievelijk – voor zover ze van een eerdere datum zijn – een afwijzing bevatten omdat eisers CV niet volstaat voor de functie van Fitness Trainer. Eiser heeft daarom niet met stukken onderbouwd dat hij na afronding van zijn opleiding aan de slag zou kunnen gaan als Fitness Trainer. Naar het oordeel van de rechtbank maakt eiser dus onvoldoende aannemelijk dat sprake is van aftrekbare scholingsuitgaven.

14. Op grond van artikel 7:12 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) dient een uitspraak op bezwaar op een deugdelijke motivering te berusten. Indien het bezwaar wordt afgewezen, moet de motivering van dien aard zijn dat het voor de belastingplichtige duidelijk is op welke grond(en) zijn bezwaar is afgewezen. De rechtbank stelt vast dat in de uitspraak op bezwaar niet wordt ingegaan op de aftrek scholingsuitgaven voor de cursus Engels 5 (C1). In zoverre is sprake van een motiveringsgebrek. De rechtbank gaat echter met toepassing van artikel 6:22 van de Awb aan dit gebrek voorbij. Eiser is immers door dit gebrek niet wezenlijk in zijn belangen benadeeld, aangezien de uitkomst, gelet op hetgeen hiervoor is overwogen, niet anders zou zijn geweest. De rechtbank ziet in de gebrekkige motivering van de uitspraak op het bezwaarschrift echter wel reden om verweerder te veroordelen in de proceskosten in beroep en hem het griffierecht te laten vergoeden. Eiser werd door de handelwijze van verweerder immers genoodzaakt in beroep te gaan tegen de uitspraak op het bezwaarschrift.

15. Tegen de in rekening gebrachte belastingrente heeft eiser geen afzonderlijke gronden aangevoerd. Gesteld noch gebleken is dat de belastingrente naar een onjuist bedrag of in strijd met enige regel van geschreven of ongeschreven recht in rekening is gebracht.

16. Gelet op wat hiervoor is overwogen is het beroep ongegrond verklaard.

17. Op grond van artikel 2, eerste lid, aanhef en onder a, van het Besluit proceskosten bestuursrecht (Bpb) komen slechts voor vergoeding in aanmerking de in de bijlage van het Bpb vermelde proceshandelingen die door de beroepsmatige rechtshulpverlener zijn verricht, zoals het indienen van een beroepschrift. Uit vaste rechtspraak volgt dat voor een op eigen naam ingediend beroepschrift geen proceskostenvergoeding wordt toegekend, ook al is daarover voorafgaand overleg geweest met of daarvoor hulp verkregen van een rechtshulpverlener. Uit de ondertekening van de gedingstukken moet blijken dat beroepsmatig rechtsbijstand is verleend. Eiser heeft het beroepschrift echter zelf ondertekend. Er is in deze beroepsprocedures zodoende geen sprake van voor vergoeding in aanmerking komende rechtsbijstandskosten. Gelet op het voorgaande heeft de rechtbank dan ook geen aanleiding gezien voor een proceskostenveroordeling.

1. ECLI:NL:HR:2009:BF3924.”