Hoge Raad, 18-04-2014, ECLI:NL:HR:2014:934, 13/03141
Hoge Raad, 18-04-2014, ECLI:NL:HR:2014:934, 13/03141
Gegevens
- Instantie
- Hoge Raad
- Datum uitspraak
- 18 april 2014
- Datum publicatie
- 18 april 2014
- ECLI
- ECLI:NL:HR:2014:934
- Formele relaties
- In cassatie op : ECLI:NL:GHDHA:2013:CA3998, (Gedeeltelijke) vernietiging met verwijzen
- Verwijzing naar: ECLI:NL:GHAMS:2015:3692
- Zaaknummer
- 13/03141
Inhoudsindicatie
Procesrecht. Wet op de loonbelasting 1964. Art. 12a, lid 1, Wet LB 1964. Hof treedt buiten de grenzen van het geschil door bij terechte toepassing van art. 12a, lid 1, Wet LB 1964 ten aanzien van een directeur-grootaandeelhouder de verschuldigde loonbelasting te compenseren met de afgedragen loonbelasting ter zake van het – naar het oordeel van het Hof – te hoog vastgestelde loon van de echtgenote van de directeur-grootaandeelhouder.
Uitspraak
18 april 2014
nr. 13/03141
Arrest
gewezen op het beroep in cassatie van de Staatssecretaris van Financiën tegen de uitspraak van het Gerechtshof Den Haag van 1 mei 2013, nr. BK-12/00131 tot en met BK‑12/00134, betreffende aan [X] B.V. te [Z] (hierna: belanghebbende) opgelegde naheffingsaanslagen in de loonbelasting/premie volksverzekeringen en de premie Zorgverzekeringswet.
1 Het geding in feitelijke instanties
Aan belanghebbende is over het tijdvak 1 januari 2006 tot en met 31 december 2006 een naheffingsaanslag in de loonbelasting/premie volksverzekeringen opgelegd ten bedrage van € 14.322, alsmede een naheffingsaanslag in de premie Zorgverzekeringswet ten bedrage van € 2216.
Aan belanghebbende is over het tijdvak 1 januari 2007 tot en met 31 december 2007 een naheffingsaanslag in de loonbelasting/premie volksverzekeringen opgelegd ten bedrage van € 14.232, alsmede een naheffingsaanslag in de premie Zorgverzekeringswet ten bedrage van € 2202.
Aan belanghebbende is over het tijdvak 1 januari 2008 tot en met 31 december 2008 een naheffingsaanslag in de loonbelasting/premie volksverzekeringen opgelegd ten bedrage van € 13.908, alsmede een naheffingsaanslag in de premie Zorgverzekeringswet ten bedrage van € 2384.
De naheffingsaanslagen zijn, na daartegen gemaakt bezwaar, bij in één geschrift vervatte uitspraken van de Inspecteur gehandhaafd.
De Rechtbank te ’s-Gravenhage (nr. AWB 10/4090 LB/PVV, AWB 10/4099 LB/PVV, AWB 10/4101 LB/PVV, AWB 10/4103 LB/PVV) heeft het tegen die uitspraken ingestelde beroep ongegrond verklaard.
Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank hoger beroep ingesteld bij het Hof.
Het Hof heeft de uitspraak van de Rechtbank vernietigd en de naheffingsaanslagen vernietigd. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.
2 Geding in cassatie
De Staatssecretaris van Financiën heeft tegen ’s Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld.
Belanghebbende heeft een verweerschrift ingediend. Zij heeft tevens incidenteel beroep in cassatie ingesteld.
Het beroepschrift in cassatie en het geschrift waarbij incidenteel beroep in cassatie is ingesteld, zijn aan dit arrest gehecht en maken daarvan deel uit.
De Staatssecretaris heeft het incidentele beroep beantwoord.
Belanghebbende heeft in het incidentele beroep een conclusie van repliek ingediend.
3 Uitgangspunten in cassatie
Belanghebbende exploiteert een uitzendbureau. Enig aandeelhouder van belanghebbende is [B] (hierna: [B]). [B] en diens echtgenote [L] (hierna: de echtgenote) verrichten werkzaamheden voor belanghebbende.
In 2006, 2007 en 2008 ontving [B] voor zijn werkzaamheden een beloning van belanghebbende van respectievelijk € 4899, € 5112 en € 5885. De echtgenote ontving in de vermelde jaren een beloning van respectievelijk € 30.984, € 55.013 en € 45.248.
Naar aanleiding van de bevindingen van een boekenonderzoek heeft de Inspecteur zich op het standpunt gesteld dat de beloning van [B] over de jaren 2006 tot en met 2008 moet worden gesteld op het in artikel 12a, lid 1, van de Wet op de loonbelasting 1964 (hierna: Wet LB 1964) opgenomen normbedrag voor een gebruikelijk loon. De naheffingsaanslagen zijn berekend over het verschil tussen dit normbedrag en de hiervoor in 3.1.2 genoemde daadwerkelijk aan [B] betaalde bedragen.
Voor het Hof was in geschil of de naheffingsaanslagen terecht zijn opgelegd, en meer in het bijzonder of de hoogte van het loon van [B] in de desbetreffende tijdvakken in overeenstemming was met het bepaalde in artikel 12a, lid 1, Wet LB 1964.
Het Hof heeft geoordeeld dat de gebruikelijkloonregeling van toepassing is op [B] en de echtgenote. Het Hof heeft het niet aannemelijk geacht dat beide echtelieden in even grote mate werkzaamheden binnen de onderneming van belanghebbende hebben verricht en dat deze leiden tot het kunnen verdienen van twee maal het wettelijke normbedrag. Bij gebreke van andersluidende gegevens heeft het Hof de oorspronkelijk door belanghebbende aan [B] toegekende arbeidsbeloning in goede justitie toegedeeld aan de echtgenote. Het Hof heeft niet aannemelijk geacht dat ter zake van de door [B] en zijn echtgenote, in hun hoedanigheid van werknemer, gezamenlijk voor belanghebbende verrichte werkzaamheden in situaties waarin een aanmerkelijk belang geen rol speelt een hoger loon gebruikelijk is dan het feitelijk aan [B] en de echtgenote tezamen in het onderwerpelijke jaar betaalde loon. Het Hof heeft de naheffingsaanslagen vernietigd.