Parket bij de Hoge Raad, 18-11-2011, BP5648, 10/00290

Conclusie inzake:

X1

tegen

Minister van Financiën

1 Inleiding

1.1 Aan X1 te Z (hierna: belanghebbende) is voor het jaar 2001 een aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 368.333 en een belastbaar inkomen uit aanmerkelijk belang van € 22.689.

1.2 Tegen deze aanslag heeft belanghebbende bezwaar gemaakt. De Inspecteur(1) heeft bij uitspraak op bezwaar de aanslag verminderd tot een aanslag berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 336.686 en een belastbaar inkomen uit aanmerkelijk belang van € 22.689.

1.3 Belanghebbende is tegen deze uitspraak in beroep gekomen bij de Rechtbank te Breda (hierna: de Rechtbank). Bij uitspraak van 27 november 2009 heeft de Rechtbank het beroep ongegrond verklaard.(2)

1.4 Tegen deze uitspraak heeft belanghebbende, met schriftelijke instemming van de minister van Financiën (hierna: de minister), sprongcassatie ingesteld. De minister heeft een verweerschrift ingediend. Belanghebbende heeft een conclusie van repliek ingediend.

1.5 Het geschil gaat over de vraag of het aandeel dat belanghebbende heeft in een aantal panden onder artikel 3.92 van de Wet inkomstenbelasting 2001 (hierna: Wet IB 2001) valt.

1.6 Heden concludeer ik ook in de vrijwel identieke zaken van X2 (nr. 10/00291), X3 (nr. 10/00292) en X4 (nr. 10/00294).

2 Feiten

2.1 De onderstaande feiten zijn ontleend aan de in 1.3 genoemde uitspraak van de Rechtbank.

2.2 Belanghebbende heeft in 1997 en 1998 een aandeel in de economische blote eigendom van een drietal onroerende zaken te Q gekocht van vennootschappen waarin hij indirect een aanmerkelijk belang heeft als bedoeld in hoofdstuk 4 van de Wet IB 2001. Daarbij hebben de vennootschappen het recht van het vruchtgebruik voorbehouden voor een periode van 20 jaar. De vennootschappen zijn de juridische eigenaren van de onroerende zaken en dragen het risico van tenietgaan van de opstallen.

2.3 Met betrekking tot een andere onroerende zaak had belanghebbende oorspronkelijk in privé een aandeel in de juridische eigendom en had hij de economische eigendom van de opstallen aan een van de vennootschappen verkocht. In 1997 heeft die vennootschap de economisch eigendom van de opstallen terugverkocht, met uitzondering van het risico van tenietgaan en onder voorbehoud van een tijdelijk, 20-jarig, vruchtgebruik van de opstallen. Belanghebbende heeft zijn aandeel in de grond vanaf 1 januari 2001 ter beschikking gesteld aan de vennootschappen en de opbrengsten onder resultaat uit overige werkzaamheden verantwoord.

2.4 Tussen partijen is niet in geschil dat de genoemde onroerende zaken in gebruik zijn bij de vennootschappen.

2.5 Belanghebbende heeft in de aangifte inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen zijn aandeel in de inkomsten uit de blote eigendom van de onroerende zaken tot het inkomen uit sparen en beleggen gerekend.

2.6 Bij het opleggen van de aanslag heeft de inspecteur ter zake van het aandeel in de blote eigendom van de onroerende zaken een bedrag tot het inkomen uit werk en woning gerekend. In dit belastbare inkomen uit werk en woning is een bedrag van € 8.137 begrepen dat betrekking heeft op de blote eigendom van de onroerende zaken.

2.7 Ter zitting hebben partijen verklaard dat de aan de blote eigendom van de onroerende zaken toegerekende rentelasten niet onder het regime van artikel 3.92 van de Wet IB 2001 vallen. De rechtbank heeft dit aldus verstaan dat partijen hiermee hebben willen aangeven dat de betreffende leningen niet zien op de aanschaf van de blote eigendom van de onroerende zaken.'

3 Geschil

3.1. Voor de Rechtbank was in geschil de vraag of belanghebbende (zijn aandeel in) de onroerende zaken aan de vennootschappen ter beschikking heeft gesteld in de zin van artikel 3.92 van de Wet IB 2001. Belanghebbende beantwoordde deze vraag ontkennend en de inspecteur bevestigend.

3.2 De Rechtbank overwoog:

'4.1. Het belastbare resultaat uit overige werkzaamheden is het gezamenlijke bedrag van het resultaat uit een of meer werkzaamheden die geen belastbare winst of belastbaar loon genereren.

4.2. Ingevolge artikel 3.92, eerste lid, aanhef en onderdeel a, van de Wet IB 2001 wordt onder werkzaamheid mede verstaan het rendabel maken van vermogensbestanddelen, voor zover deze vermogensbestanddelen al dan niet tegen vergoeding rechtens dan wel in feite direct of indirect ter beschikking worden gesteld aan een vennootschap waarin belastingplichtige, een aanmerkelijk belang heeft als bedoeld in hoofdstuk 4 van de Wet IB 2001.

4.3. Belanghebbende is van opvatting dat artikel 3.92, eerste lid, aanhef en onderdeel a, van de Wet IB 2001 toepassing mist, nu belanghebbende nooit eigenaar is geweest van de vermogensbestanddelen en hij die vermogensbestanddelen dan ook nooit ter beschikking kan stellen aan de vennootschappen.

De inspecteur stelt zich, onder verwijzing naar het Besluit van de Staatssecretaris van 24 mei 2006, nr. CPP2006/76M, BNB 2006/252, onderdeel 11, op het standpunt dat de onroerende zaken de facto ter beschikking worden gesteld aan de vennootschappen, waardoor de genoemde bepaling wel van toepassing is.

4.4. De rechtbank stelt voorop dat er met betrekking tot de onderhavige situatie en daarmee vergelijkbare gevallen, waarbij het vruchtgebruik nimmer bij de aanmerkelijkbelanghouder heeft berust, onzekerheid kan bestaan over het antwoord op de vraag of naar de letter van de wet artikel 3.92, eerste lid, aanhef en onderdeel a, van de Wet IB 2001 van toepassing is. Gelet op die onzekerheid dient naar het oordeel van de rechtbank voor de uitleg van het begrip 'ter beschikking stellen' de parlementaire geschiedenis die ten grondslag ligt aan de totstandkoming van de wettelijke bepaling in de beschouwing te worden betrokken.

4.8. Op grond van de wetsgeschiedenis concludeert de rechtbank dat de daar genoemde situatie van gesplitste aankoop onder de reikwijdte van artikel 3.92 van de Wet IB 2001 gebracht dient te worden. Vervolgens overweegt de rechtbank dat het maken van onderscheid in fiscale behandeling tussen het geval van gesplitste aankoop en de onderhavige situatie niet voor de hand ligt. Immers, voor beide situaties geldt in gelijke mate dat belanghebbende nimmer het vruchtgebruik heeft gehad. De enkele omstandigheid dat in het onderhavige geval het vruchtgebruik, als onderdeel van de eigendom, reeds aanwezig was bij de vennootschappen terwijl dat in het geval van gesplitste aankoop niet was, rechtvaardigt geen verschil in fiscale behandeling. Temeer niet nu in de wetsgeschiedenis een ruime uitleg wordt voorgestaan. Dat het onderhavige geval niet expliciet in de wetsgeschiedenis wordt genoemd is daarbij niet van belang. Gelet hierop komt de rechtbank tot het oordeel dat in het onderhavige geval de ter beschikkingsstellingsregeling van artikel 3.92 van de Wet IB 2001 van toepassing is.

4.9. De rechtbank voegt hieraan toe dat door deze uitleg het meeste recht wordt gedaan aan de ratio van de wettelijke regeling, namelijk het voorkomen van ongewenste belastingarbitrage 'waarbij in gelieerde verhoudingen op oneigenlijke wijze zou kunnen worden geprofiteerd van de verschillen in grondslag en tarief die in het analytische stelsel van de Wet IB 2001 zijn opgenomen' (MvA, Kamerstukken I 1999/2000, 26 727 en 26 728, nr. 202a, blz. 38-39). Immers, ook hier wordt door toepassing van artikel 3.92 van de Wet IB 2001 voorkomen dat belanghebbende en zijn vennootschappen in de ondernemingssfeer belaste bestanddelen van de winst op niet bedoelde wijze om kunnen zetten in inkomen uit sparen en beleggen.

4.10. Gelet op al het vorenoverwogene is het gelijk aan de zijde van de inspecteur en dient het beroep ongegrond te worden verklaard.'

3.3 In cassatie voert belanghebbende vier middelen aan die neerkomen op het volgende:

4 Ter beschikking stellen

Wettekst

4.1 Met ingang van 1 januari 2001 luidt de tekst van artikel 3.92, Wet IB 2001 (voorzover hier van belang):

Wetsgeschiedenis

4.2 Over het begrip "ter beschikking stellen" uit artikel 3.92, eerste lid, onderdeel a, Wet IB 2001, is in de wetsgeschiedenis opgemerkt:

'De leden van de fracties van PvdA en VVD vragen om nadere verduidelijking van de begrippen 'ter beschikking stellen' en 'rendabel maken'. Zoals reeds eerder is opgemerkt, bewerkstelligt de meesleepregeling een versterking van de parallel in de behandeling tussen de ondernemer-natuurlijk persoon enerzijds en de aanmerkelijkbelanghouder anderzijds. Daarnaast is ook de samenhang tussen de heffing van de vennootschapsbelasting en de inkomstenbelasting van groot gewicht. Een belangrijk oogmerk van de regeling is dat hetzelfde bedrag dat als kosten bij de vennootschap in aftrek komt, als uitgangspunt wordt genomen voor de berekening van het inkomen uit aanmerkelijk belang. De gehanteerde termen in de artikelen 4.3.4, onderdelen b en c, en 4.3.5, tweede en derde lid, dienen dan ook te worden uitgelegd in het licht van hetgeen met de regeling is beoogd. Een exacte omschrijving van de bovenvermelde termen, de leden van de VVD-fractie vragen daarnaar, past niet goed in het oogmerk een term te formuleren die voldoende aansluit op de dynamiek van de samenleving. Denkbaar is dat de praktijk houvast zal vinden bij de jurisprudentie omtrent terbeschikkingstelling die is ontwikkeld onder de Wet Investeringsrekening en de in de Wet op de inkomstenbelasting 1964 opgenomen investeringsaftrek. Kenmerk van een dynamisch begrip is dat de inhoud daarvan mede door de belastingrechter kan worden ingevuld. In dat opzicht kan een vergelijking worden gemaakt met het begrip 'goed koopmansgebruik' dat in de praktijk zeer bevredigend functioneert.'(3)

'De ruime formulering "ter beschikking stellen" is bewust gekozen om tot uitdrukking te brengen dat een economische benadering is beoogd. De civielrechtelijke vorm waarin de vermogensbestanddelen ter beschikking worden gesteld, bijvoorbeeld verhuur of (ver)bruikleen, is derhalve voor de beoordeling niet van wezenlijk belang. Van belang is met name of de aanmerkelijkbelanghouder de facto vermogen beschikbaar stelt aan de vennootschap. Zoals ook in de Memorie van toelichting is opgemerkt, houdt dit niet in dat iedere aanwending van een tot het vermogen van de aanmerkelijkbelanghouder behorende bezitting ertoe leidt dat sprake is van het ter beschikking stellen van een vermogensbestanddeel in de zin van de regeling.'(4)

4.3 Ingevolge artikel 3.92, tweede lid, onderdeel a, ten derde, Wet IB 2001, wordt onder werkzaamheid mede verstaan het vestigen of het hebben van een genotsrecht op een vermogensbestanddeel dat ter beschikking is gesteld. Deze bepaling is in de wetsgeschiedenis als volgt toegelicht:

'Om mogelijke onduidelijkheden te voorkomen wordt in het tweede lid expliciet bepaald dat het aangaan van een lening en het vestigen van een genotsrecht op een vermogensbestanddeel wordt aangemerkt als het ter beschikking stellen van een vermogensbestanddeel.'(5)

'Een aanmerkelijkbelanghouder vestigt ten behoeve van de vennootschap een tienjarig genotsrecht op een tot zijn privévermogen behorend pand dat door die vennootschap wordt gebruikt. Hij ontvangt hiervoor een vergoeding ter grootte van de contante waarde van de toekomstige huurtermijnen. Deze situatie lijkt zozeer op het verhuren tegen een eenmalige huursom dat beide transacties gelijk dienen te worden behandeld. Hoewel één en ander ook onder de definitie van het begrip "ter beschikking stellen" valt, is ter vermijding van misverstand een uitbreiding in de wettekst opgenomen.'(6)

'Om mogelijke onduidelijkheden te voorkomen wordt in de onderdelen b en c, bepaald dat het vestigen van een genotsrecht op een vermogensbestanddeel wordt aangemerkt als het ter beschikking stellen van een vermogensbestanddeel.'(7)

Beleid

4.4 Onderdeel 12 van het besluit van 1 december 2008(9) houdt in:

'Het vestigen of het hebben van een genotsrecht op een vermogensbestanddeel wordt aangemerkt als het ter beschikking stellen van een vermogensbestanddeel, zie artikel 3.91 en artikel 3.92, tweede lid, onderdeel a, ten derde, van de Wet IB 2001. Dit is onder meer het geval in de situatie waarin een BV een onroerende zaak in verhuurde staat koopt en de blote eigendom ervan aan zijn aandeelhouder verkoopt. De aandeelhouder stelt de facto vermogen aan zijn BV ter beschikking en behaalt rendement door het 'vollopen' van de blote eigendom. Zie ook Kamerstukken II 1999/2000, 26727, nr. 7, blz. 470 (V-N BP 21/18.4, blz. 4054). Daarbij maakt het niet uit dat een derde de feitelijke gebruiker is van de onroerende zaak. Voor de toepassing van artikel 3.92, eerste lid, onderdeel a, van de Wet IB 2001 is namelijk niet vereist dat de BV het vermogensbestanddeel zelf gebruikt. Ook het genieten van het vruchtgenot door de BV in de vorm van de huurpenningen dient daarom onder de toepassing van deze regeling te worden begrepen. Ter zake van het 'vollopen' van de blote eigendom geniet de aandeelhouder jaarlijks resultaat uit overige werkzaamheid. Uit HR 5 september 1979, nr. 19038 (BNB 1980/230) volgt dat goed koopmansgebruik niet toelaat om het resultaat, ontstaan als gevolg van de jaarlijkse vermindering van de last van vruchtgebruik, uit te stellen tot het eindigen van het vruchtgebruik of de eerdere verkoop van de blote eigendom.'

Jurisprudentie

4.5 In de uitspraak van Gerechtshof Arnhem van 12 november 2008, nr. 06/00354(10) was onder meer de vraag aan de orde of de terbeschikkingstellingsregeling van toepassing is in de situatie dat een belastingplichtige de blote eigendom van een onroerende zaak verkreeg, terwijl op dezelfde datum het vruchtgebruik ten behoeve van een bv waarin hij een aanmerkelijk belang heeft was gevestigd. Onder verwijzing naar de wetsgeschiedenis was Gerechtshof Arnhem - anders dan de rechtbank - van oordeel dat onder deze omstandigheden de onroerende zaak onder de terbeschikkingstellingsregeling van artikel 3.92 Wet IB 2001 valt. Dat de wettekst ruim moet worden uitgelegd strookt volgens Gerechtshof Arnhem met de strekking van de bepaling die in de kern neerkomt op het tegengaan van ongewenste vormen van belastingarbitrage waarbij op oneigenlijke wijze gebruik wordt gemaakt van de verschillen in grondslag en tarief.

4.6 In het arrest HR 9 juli 2010, nr. 09/02649(11), was de vraag aan de orde of de terbeschikkingstellingsregeling van toepassing is ten aanzien van een pand waarop voor de duur van 30 jaren een vruchtgebruik is gevestigd ten behoeve van een vennootschap waarin de belastingplichtige een aanmerkelijk belang heeft. De Hoge Raad overwoog:

'3.4. Het middel faalt. Uit artikel 3.92, lid 2, letter a, sub 3, van de Wet blijkt dat terbeschikkingstelling kan bestaan in het hebben en het vestigen van een genotsrecht. Noch uit de tekst van deze bepaling noch uit de geschiedenis van de totstandkoming daarvan blijkt dat de wetgever hierbij beoogd heeft een uitzondering te maken voor een recht van vruchtgebruik dat is gevestigd ten behoeve van een rechtspersoon voor de maximumtermijn van 30 jaren. Dat zou ook niet in overeenstemming zijn met de bedoeling van de wetgever (zie de in onderdeel 4.2 van de conclusie van de Advocaat-Generaal vermelde passages uit de wetsgeschiedenis): heffing over voordelen bij de aanmerkelijkbelanghouder, die staan tegenover bij de vennootschap in aftrek komende kosten. De bedoeling van de wetgever om geen onderscheid te willen maken tussen tijdelijke en niet-tijdelijke genotsrechten blijkt ook uit artikel 5.22 van de Wet en de op die bepaling bij de parlementaire behandeling gegeven toelichting die is weergegeven in onderdeel 5.6 van de conclusie van de Advocaat-Generaal.'

Literatuur

4.7 In het rapport van de Commissie Terbeschikkingstellingsregeling schreef ik(12):

'De staatssecretaris heeft in zijn vraag- en antwoordbesluit te kennen gegeven dat hij de tbs-regeling ook in het volgende geval van toepassing acht: BV verwerft een onroerende zaak die aan een derde is verhuurd, en draagt de blote eigendom over aan haar dga. Volgens de bewindsman stelt de dga op deze wijze een vermogensbestanddeel ter beschikking aan de BV. Mijns inziens is dat niet het geval, niet omdat de zaak aan een derde is verhuurd, maar omdat geen bestanddeel van het vermogen van de aandeelhouder aan de BV ter beschikking is gesteld. De dga bezit de blote eigendom, en deze is niet aan de BV ter beschikking gesteld.'

4.8 De Beer(13) schreef over het begrip 'ter beschikking stellen':

4.9 Heithuis(14) schreef naar aanleiding van de eerste uitspraken van feitenrechters over de terbeschikkingstellingsregeling:

'Bijzondere aandacht blijven de bloot eigendoms- en vruchtgebruiksfiguren in de tbs-regelingen trekken. De meest eenvoudige figuur, waarin de directeur-aandeelhouder het bloot eigendom heeft van een pand waarvan de BV het vruchtgebruik heeft, is niet de lastigste. Uit de wetsgeschiedenis bij de totstandkoming van de tbs-regelingen is deze casus besproken en de Staatssecretaris van Financiën heeft toen aangegeven dat dit rechttoe-rechtaan onder de tbs-regeling van art. 3.92, eerste lid, Wet IB 2001 valt. Dit leek mij toen en lijkt mij nog steeds de juiste visie. Inmiddels is deze visie bevestigd door Rb. 's-Gravenhage 27 september 2006, nr. 06/227, V-N 2007/42.17 en, zeer recent, door Rb. Haarlem 10 maart 2008, nr. 06/11257, FutD 08-0792. Mij lijkt dat dit nu wel een uitgemaakte zaak is. Een hiernaast liggende figuur is die waarin een pand gesplitst wordt aangekocht van een derde, dat wil zeggen de BV koopt van een derde het recht van vruchtgebruik en de directeur-aandeelhouder in privé het bloot eigendom. Ook deze casus is besproken in de wetsgeschiedenis en toen was het antwoord ook dat het bloot eigendom bij de directeur-aandeelhouder onder de tbs-regeling valt en gewoon volgens de hoofdregels van art. 3.92, eerste lid, Wet IB 2001. Ook deze visie onderschreef en onderschrijf ik, maar een dergelijke casus is thans, voor zover mij bekend, nog niet aan de rechter voorgelegd, zodat naar het rechterlijke oordeel moet worden gegist. De derde figuur is die van de BV die een pand aanschaft en vervolgens het bloot eigendom ervan doorverkoopt aan de directeur-aandeelhouder in privé en zich het vruchtgebruik op het pand voorbehoudt. Deze casus is niet besproken in de wetsgeschiedenis maar het zal geen verbazing wekken dat de Staatssecretaris van Financiën van mening is dat deze onder de tbs-regeling valt. Zie het besluit van 24 mei 2006, nr. CPP2006/76M, BNB 2006/252, onderdeel 11. Deze figuur is thans nog niet aan de rechter voorgelegd, maar dat lijkt slechts een kwestie van tijd. In het standpunt van de staatssecretaris kan ik mij overigens wel vinden, want alledrie hier genoemde figuren lijken sterk op elkaar en dan ligt eenzelfde fiscale behandeling zeer voor de hand. Wat economisch hetzelfde is, moet mijns inziens ook fiscaal hetzelfde worden behandeld.'

4.10 Ligthart en Nijkamp(15) schreven:

4.11 Niessen/Pieterse (o.a.) schreven(16):

(...)

4.12 Heithuis, Kavelaars en Schuver(17) betogen:

'Voorts is voor ons onduidelijk of - wederom buiten de situatie van een 'opzetje' - ook de figuur, waarbij (het samenwerkingsverband met) de onderneming of werkzaamheid respectievelijk de vennootschap de volledige eigendom van het vermogensbestanddeel aanschaft en (eventueel enige tijd later) de blote eigendom onder voorbehoud van het genotsrecht (door)verkoopt aan de belastingplichtige ab-houder of een verbonden persoon, onder de tbs-regeling valt. Blijkens het Besluit van 1 december 2008, nr, 2008/520, BNB 2009/33, onderdeel 12, is dat wel het geval. De ab-houder of verbonden persoon stelt volgens de Staatssecretaris van Financiën de facto 'vermogen ter beschikking en zijn rendement bestaat uit het 'vollopen' van de blote eigendom naar volle eigendom. Wij achten deze uitleg zeer twijfelachtig.'

4.13 Lubbers en Meussen(18) schreven:

'Volgens de memorie is daarmee thans ook buiten elke twijfel verheven dat een gesplitste aankoop, waarbij de verbonden persoon of de verbonden vennootschap het vruchtgebruik van het vermogensbestanddeel koopt en de belastingplichtige de blote eigendom daarvan, onder de gewijzigde wettekst valt (al dan niet tegen vergoeding). (...) Of de wettekst voldoende aanknopingspunten biedt om ook de gesplitste aankoop onder de terbeschikkingstellingsregeling te brengen, achten wij daarentegen twijfelachtig. Intenties, visies en opinies van de wetgever, uitgesproken tijdens de parlementaire behandelingen, moeten wel in concrete wetteksten zijn verwoord. Anders zijn ze voor een rechter in een fiscaal geschil van geen dan wel van ondergeschikte betekenis.'

4.14 De redactie van V-N(19) tekende aan bij de in 4.5 weergegeven uitspraak van Gerechtshof Arnhem:

4.15 Buitenhek(20) voorzag de onderhavige uitspraak van de Rechtbank in NTFR van het volgende commentaar:

5 Beoordeling van de middelen

5.1 Partijen - die een nadere beoordeling van de feiten in tweede instantie niet nodig hebben gevonden - zijn blijkbaar met de Rechtbank van oordeel dat belanghebbende van de vennootschap waarin hij een aanmerkelijk belang bezat, de blote eigendom van onroerende zaken heeft gekocht terwijl de vennootschap het recht van vruchtgebruik behield.

5.2 Aan de orde is de vraag of als gevolg van de zojuist genoemde rechtshandelingen belanghebbende de betreffende onroerende zaken ter beschikking stelt aan de vennootschappen in de zin van art. 3.92, lid 1, onderdeel a, Wet IB 2001.

5.3 Over het antwoord op deze vraag zou geen enkele twijfel kunnen bestaan wanneer belanghebbende de onroerende zaken in volle eigendom had bezeten en daarop vervolgens een vruchtgebruik ten behoeve van de vennootschappen had gevestigd.

5.4 In het voorliggende geval hebben de verkrijging van de blote eigendom door belanghebbende en die van het vruchtgebruik door de vennootschap in onderlinge samenhang plaatsgevonden, en was belanghebbende als actieve partij bij de vestiging van het vruchtgebruik betrokken.

5.5 Gelet op zowel de ratio van de regeling (de aangroei van de blote-eigendomswaarde tot volle waarde komt aan belanghebbende toe) alsmede de ruime wettekst, in feite, direct of indirect, ter beschikking stellen, zou het daarmee in strijd zijn wanneer het onderhavige geval voor de heffing van inkomstenbelasting anders zou worden behandeld dan het daarmee feitelijk nauw verwante geval genoemd in 5.3.

5.6 Ik merk hierbij ten overvloede op dat het onderhavige geval voor de vraag of de terbeschikkingstellingsregeling van toepassing is, niet zonder meer op gelijke voet kan worden gesteld met een zogenoemde "gesplitste aankoop".

5.7 Indien immers een "gesplitste aankoop" aldus plaatsvindt dat een derde partij om haar moverende redenen op een onroerende zaak een vruchtgebruik vestigt ten behoeve van een vennootschap en daarna de blote eigendom verkoopt aan aandeelhouders van die vennootschap, is van een gezamenlijk handelen van vennootschap en aandeelhouders geen sprake en is de overeenkomst met het geval genoemd in 5.3 minder sterk.

5.8 De Rechtbank heeft mijns inziens derhalve de relevante bepalingen op de juiste wijze geïnterpreteerd. De middelen, die van een andere opvatting uitgaan, falen.

6 Slotsom

Deze conclusie strekt tot ongegrondverklaring van het beroep in cassatie.

Advocaat-Generaal