Rechtbank Breda, 10-04-2007, ECLI:NL:RBBRE:2007:2655 BA7313, AWB 06/2254

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) juncto artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

[belanghebbende] VOF, gevestigd te [woonplaats], eiseres,

en

de inspecteur van de Belastingdienst, verweerder.

Eiseres en verweerder worden hierna aangeduid als respectievelijk belanghebbende en inspecteur.

1. Beslissing

2. Gronden

2.1. Op 5 november 2005 hebben ambtenaren van de Belastingdienst/Douane Zuid geconstateerd dat een vennoot van belanghebbende, [vennoot], als bestuurder gebruik heeft gemaakt van de openbare weg in Nederland met een auto, van het merk, [merknaam], die is voorzien van een Nederlands kenteken [00-00-00] (hierna: de auto). Aangezien het tussenschot van de auto was verwijderd en de laadvloer was voorzien van stoelen, voldeed de auto volgens de ambtenaren niet langer aan de in artikel 3, derde lid, onderdeel b, van de wet op de belasting van personenauto’s en motorrijwielen 1992 (hierna: Wet BPM) neergelegde vereisten van een dubbele cabine.

2.2. In verband met het voormelde kan de auto volgens de inspecteur niet meer worden aangemerkt als bestelauto in de zin van artikel 3, derde lid, van de Wet BPM (hierna: bestelauto). De inspecteur heeft derhalve op grond van artikel 12a, eerste lid, van de Wet BPM aan belanghebbende op 8 maart 2006 een naheffingsaanslag BPM opgelegd ten bedrage van € 9.039.

2.3. Niet in geschil is of de laadvloer van de auto van belanghebbende voldoet aan de omvangscriteria die zijn neergelegd in artikel 3, derde lid, onderdeel a, van de Wet BPM. In geschil is of de aanwezigheid van stoelen in de laadruimte ten tijde van de controle veroorzaakt dat de auto in zodanige staat is gebracht dat er geen sprake meer is van een vlakke laadvloer in de zin van artikel 3, derde lid, onderdeel a, van de Wet BPM en dat de auto dientengevolge als een personenauto moet worden aangemerkt.

2.4. Volgens belanghebbende vormt de aanwezigheid van stoelen op de laadvloer onvoldoende reden om te stellen dat de auto niet langer voldoet aan de eisen van artikel 3, derde lid, van de Wet BPM. De stoelen waren bevestigd middels een clicksysteem en zijn inmiddels verwijderd. Ter zitting heeft belanghebbende verklaard dat het clicksysteem wordt gebruikt voor de bevestiging van te vervoeren kisten. Belanghebbende onderbouwt haar standpunt door te verwijzen naar een uitspraak van de rechtbank Arnhem van 12 augustus 2005 (LJN AU2801) die bij uitspraak van 23 januari 2007 is bevestigd door het gerechtshof Arnhem (LJN BA0012).

2.6. De rechtbank is van oordeel dat, wat er ook zij van de bedoeling van de wetgever, de tekst van artikel 3, derde lid, onderdeel a, van de Wet BPM zo duidelijk is dat er geen reden is om een auto die naar de tekst onder deze definiëring valt een behandeling als bestelauto te ontzeggen.

2.7. Naar het oordeel van de rechtbank kan niet worden gezegd dat een laadvloer waarop stoelen kunnen worden geplaatst door bevestiging aan een in de laadvloer verzonken clicksysteem, niet meer een vlakke laadvloer is als verwoord in artikel 3, derde lid, onderdeel a, van de Wet BPM.

2.8. Belanghebbende heeft geloofwaardig verklaard dat het clicksysteem ook werd gebruikt voor het vastzetten van kisten met goederen in de laadruimte. Tussen partijen is klaarblijkelijk niet in geschil dat het vastzetten van kisten op de laadvloer niet tot gevolg heeft dat geen sprake is van een vlakke laadvloer. De rechtbank ziet dan niet in dat dit anders is indien geen kisten maar stoelen op de laadvloer worden bevestigd.

2.9. Op grond van het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat de auto voldoet aan de vereisten van artikel 3, derde lid, onderdeel a, van de Wet BPM, zodat sprake is van een bestelauto.

2.10. Gelet op het vorenoverwogene verklaart de rechtbank het beroep gegrond.

3. Proceskosten

Nu het beroep gegrond is, acht de rechtbank termen aanwezig de verweerder te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep heeft moeten maken. Deze kosten zijn op basis van het Besluit proceskosten bestuursrecht de reiskosten van de gemachtigde van belanghebbende voor het bijwonen van de zitting. Deze kosten worden becijferd op basis van openbaar vervoer 2e klasse, Tilburg-Breda vice versa, op een bedrag van € 37.

Deze uitspraak is gedaan op 10 april 2007 door mr. A.F.M.Q. Beukers-van Dooren, rechter, en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van mr. M.C.W. Hermus, griffier.

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te ‘s-Hertogenbosch (belastingkamer), Postbus 70583, 5201 CZ ’s-Hertogenbosch.