Rechtbank Breda, 03-07-2008, BE9081, AWB 07/1205

Procedurenummer: AWB 07/1205

Uitspraakdatum: 3 juli 2008

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

en

Eiser en verweerder worden hierna aangeduid als respectievelijk belanghebbende en inspecteur.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. De inspecteur heeft aan belanghebbende voor het jaar 2001 een aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen opgelegd berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 15.502 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 38.505.

1.2. De inspecteur heeft bij uitspraak op bezwaar van 12 februari 2007 de aanslag waartegen zich het bezwaarschrift van 26 mei 2005 heeft gericht, gehandhaafd.

1.3. Belanghebbende heeft daartegen bij brief van 15 februari 2007, ontvangen bij de rechtbank op 16 maart 2007, beroep ingesteld. Ter zake van dit beroep, alsmede in het beroep tegen de samenhangende zaken met procedurenummers AWB 07/1204 en 07/1206, heeft de griffier van belanghebbende een griffierecht geheven van in totaal € 39.

1.4. De inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

1.5. Belanghebbende heeft, na daartoe door de rechtbank in de gelegenheid te zijn gesteld, schriftelijk gerepliceerd, waarna de inspecteur schriftelijk heeft gedupliceerd.

1.6. De inspecteur heeft vóór de zitting op 19 november 2007 een nader stuk ingediend. Dit stuk is in afschrift verstrekt aan belanghebbende.

1.9. Op 30 november 2007 heeft de griffier schriftelijk aan partijen medegedeeld dat de rechtbank, gelet op het feit dat partijen niet nader tot overeenstemming zijn gekomen, aanleiding ziet om met toepassing van artikel 8:64 van de Awb het onderzoek in de samenhangende zaken AWB 07/1204, 07/1205 en 07/1206 te hervatten.

1.10. Partijen hebben vóór de tweede zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn telkens in afschrift verstrekt aan de wederpartij. Het betreft het nader stuk van de inspecteur, gedagtekend 22 februari 2008, en de nadere stukken van belanghebbende, gedagtekend 25 en 26 februari 2008.

1.12. Partijen hebben ter zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan de rechtbank en aan elkaar.

1.13. Van het verder ter zitting verhandelde is een proces-verbaal opgemaakt, waarvan een afschrift aan deze uitspraak is gehecht.

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat het volgende vast:

2.1. Belanghebbende is eigenaar van de panden [straat], [straat], [straat] en [straat], allen gelegen in [woonplaats] (hierna: de panden). Het pand [straat] betreft een bovenwoning, inclusief magazijn en een twintigtal garageboxen. Alle panden worden door belanghebbende aan derden verhuurd.

2.2. In 2000 heeft bij belanghebbende een boekenonderzoek plaatsgevonden naar onder andere de aanvaardbaarheid van de aangiften vermogensbelasting 1998 en 1999. Uit het rapport van het boekenonderzoek van 10 september 2001 blijkt, voor zover hier van belang, het navolgende:

7.1. Afspraak

Met belastingplichtige is afgesproken om bij het vaststellen van de aanslag vermogensbelasting voor de waarde van het overig onroerend goed uit te gaan van de WOZ-waarde. Ik ben bereid om ambtshalve deze waardes te verminderen tot door onze afdeling waardebepaling vastgestelde waardes. Belastingplichtige dient daartoe wel tijdig (binnen 6 weken) na datering van de aanslagen bezwaar te maken. (…)”

Belanghebbende heeft in ieder geval bezwaar aangetekend tegen de aanslag vermogensbelasting 1999. Bij uitspraak op bezwaar van 10 juni 2002 is het bezwaar van belanghebbende afgewezen met als reden dat ondanks meerdere verzoeken van de behandelaar van het bezwaarschrift belanghebbende niet heeft mee willen werken aan een taxatie van de panden.

2.3. Belanghebbende rekent de panden in zijn aangifte inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen voor het jaar 2001 als bezittingen tot de rendementsgrondslag van box 3. Hij stelt zich daarbij op het standpunt dat de panden gewaardeerd dienen te worden conform de afspraak in het controlerapport van 10 september 2001, te weten op de WOZ-waarden naar waardepeildatum 1 januari 1997, verhoogd met een indexatie. Belanghebbende waardeert de panden per 1 januari 2001 en 31 december 2001 daarom als volgt:

2.4. Bij brief van 29 maart 2005 deelt de inspecteur aan belanghebbende mede dat hij gaat afwijken van de aangifte onder andere omdat de waarden van de panden op beide peildata te laag zijn. De inspecteur waardeert de panden, conform de WOZ-waarden naar waardepeildatum 1 januari 2001, per 1 januari 2001 en 31 december 2001 als volgt:

2.5. Naar aanleiding van het bezwaarschrift van belanghebbende heeft de behandelaar van het bezwaarschrift onder andere in de brieven van 11 augustus 2005 en 26 september 2005 aan belanghebbende verzocht om een afspraak te maken met de taxateur van de Belastingdienst voor het inpandig taxeren van de panden.

Nu alsnog taxeren is dan ook niet aan de orde en geeft bovendien ook absoluut geen pas. Het zou immers betekenen dat er toen gewoon voor niets is onderhandeld! Daarnaast kan zo’n taxatie, waarbij, nu, met terugwerkende kracht de waarde moet worden bepaald, op een tijdstip dat maarliefst 4 jaar (!!) terug in de tijd ligt, nooit meer een correcte uitkomst opleveren. (…)

Op grond van dit alles blijf ik dan ook van mening dat taxatie dus sowieso niet aan de orde is en dat we voor box 3 uit moeten gaan van de waardes zoals deze zijn afgesproken en vastgesteld. (…)”.

2.7. De panden zijn niet inpandig getaxeerd, omdat een afspraak hierover niet tot stand is gekomen.

2.8. Op verzoek van de behandelaar van het bezwaarschrift verstrekt belanghebbende bij brief van 9 november 2005 voor het onderhavige jaar een opgaaf van de huurinkomsten van de panden.

2.10. Gelet op het feit dat de in 2.9 genoemde waarden hoger zijn dan de in 2.4 genoemde waarden, heeft de inspecteur op 12 februari 2007 het bezwaar afgewezen.

2.11. In het kader van deze procedure heeft namens de inspecteur, [taxateur], de panden nogmaals getaxeerd. De heer [taxateur] heeft tot dezelfde waarden geconcludeerd als de in 2.9 genoemde waarden.

2.13. Op of omstreeks 5 december 2006 heeft de heer [mediator] telefonisch contact gehad met belanghebbende waarin hij aan belanghebbende heeft medegedeeld dat de heer [mediator] het niet eens was met de wijze waarop de afspraken in de in 2.12 genoemde brief zijn verwoord.

2.16. Partijen hebben geen mediationovereenkomst ondertekend waarin het in 2.12 vermelde is opgenomen.

2.17. Tegelijkertijd met de onderhavige procedures van belanghebbende zijn de samenhangende zaken met procedurenummers AWB 07/1201, 07/1202 en 07/1203 ten name van de echtgenote van belanghebbende behandeld. In deze procedures is vast komen te staan dat 50% van het pand [straat] te [woonplaats] met ingang van 1 november 2001 tot de rendementsgrondslag van box 3 behoort.

Ondergetekende waardeert de waarde in het economische verkeer als volgt:

3. Geschil

3.2. Belanghebbende beantwoordt de voorgaande vragen ontkennend en de inspecteur bevestigend.

Met betrekking tot de onder 3.b. vermelde vraag neemt de inspecteur de stelling in dat de waarden overeenkomstig het in 2.9 vermelde dienen te worden vastgesteld waarbij de waarde per ultimo van onderhavig kalenderjaar ad € 852.000 dient te worden verhoogd met de waarde van 50% van het in 2.17 bedoelde pand [straat], resulterend in een totaalwaarde van € 1.014.500.

3.3. Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden die daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken.

3.4. Belanghebbende concludeert primair tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vernietiging van de aanslag. Subsidiair concludeert belanghebbende tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vermindering van de aanslag tot een berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 15.502 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 28.234. Meer subsidiair concludeert belanghebbende tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vermindering van de aanslag tot een berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 15.502 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen berekend op basis van 9 maal de jaarhuur danwel tot ongegrondverklaring van het beroep. De inspecteur concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

4. Beoordeling van het geschil

Met betrekking tot de in 3.a. vermelde geschilsvraag: is de aanslag tijdig vastgesteld:

Met betrekking tot de in 3.b. vermelde geschilsvraag: heeft de inspecteur de waarden van de panden (box 3) juist vastgesteld:

4.2. De bewijslast dat de waarden van de panden hoger liggen dan hetgeen belanghebbende in zijn aangifte heeft gesteld, rust op de inspecteur. Namens de inspecteur heeft [taxateur] de panden door middel van een zichttaxatie getaxeerd. Voorts heeft [taxateur] in het kader van deze beroepsprocedure de panden nogmaals getaxeerd. De rechtbank hecht geloof aan de verklaring van de inspecteur ter zitting dat de heer [taxateur], deze taxaties, onafhankelijk van de heer [taxateur] heeft uitgevoerd. De heer [taxateur] concludeert tot dezelfde waarden als de heer [taxateur] (zie onderdeel 2.9). De rechtbank is van oordeel dat beide taxateurs, en met name de door de heer [taxateur] gegeven onderbouwing, in alle redelijkheid en met alle zorgvuldigheid, op basis van de bij hen bekende gegevens, de waarden van de panden hebben onderbouwd. De rechtbank acht in dit verband de verklaring van de inspecteur dat belanghebbende de inspecteur niet in staat heeft gesteld de panden inpandig te taxeren, mede gezien hetgeen in 2.6 is opgenomen, geloofwaardig. Ter zitting op 6 maart 2008 heeft belanghebbende gesteld dat hij wellicht alleen met betrekking tot het pand [straat] niet heeft mee willen werken aan een inpandige taxatie, maar ten aanzien van de overige panden wel. De rechtbank hecht hier geen geloof aan nu belanghebbendes stelling ook in tegenspraak is met hetgeen belanghebbende heeft gesteld in zijn, in 2.6 opgenomen, brief van 30 augustus 2005. Eventuele waardeverschillen ten nadele van belanghebbende als gevolg van het feit dat niet inpandig is getaxeerd, blijven dan voor rekening en risico van belanghebbende. Dat belanghebbende van mening is dat een taxatie niet aan de orde kan zijn omdat er naar zijn mening sprake is van een compromis met betrekking tot de waardevaststelling, doet daar niet aan af aangezien de inspecteur het bestaan van een dergelijk compromis met betrekking tot onderhavig jaar ontkent. Naar het oordeel van de rechtbank heeft de inspecteur aannemelijk gemaakt dat de bij de aanslagregeling vastgestelde waarden van de panden per 1 januari 2001 en 31 december 2001 op € 688.901 niet te hoog zijn vastgesteld.

4.3. De door belanghebbende verdedigde waarden van de panden zijn gebaseerd op de WOZ-waarden naar waardepeildatum 1 januari 1997, verhoogd met een indexatie in verband met waardeontwikkelingen. Belanghebbende heeft de in 2.18 aangehaalde brief op 26 februari 2008 in het geding gebracht en daarbij gesteld dat deze brief duidelijk maakt dat de waardering door de inspecteur van alle onderhavige panden onjuist is. De rechtbank verwerpt belanghebbendes stelling. Aangezien deze brief geen waardering geeft voor de andere panden dan het pand [straat] kan alleen hierom al de brief de waardering van de inspecteur van de andere panden, gezien ook hetgeen in 4.2 is overwogen, niet teniet doen. Met betrekking tot het pand [straat] verwerpt de rechtbank belanghebbendes stelling dat de waarde van de brief gehanteerd zou moeten worden aangezien tegen de gemotiveerde onderbouwing van de door de inspecteur gehanteerde waarde een niet onderbouwde waardering wordt ingebracht.

4.4. Gelet op het hiervoor in 4.2 en 4.3 overwogene, is ook met betrekking tot de in 3.b. vermelde vraag het gelijk aan de zijde van de inspecteur.

Met betrekking tot de in 3.c. vermelde geschilsvraag: is er sprake van opgewekt vertrouwen als gevolg van de afspraak in het kader van het boekenonderzoek:

4.5. Belanghebbendes stelling dat hij ter zake van de waardering van de panden het in rechte te honoreren vertrouwen kan ontlenen aan de afspraak die door mevrouw [taxateur] in het in 2.2 genoemde controlerapport is vastgelegd wordt door de rechtbank niet gevolgd. De rechtbank is van oordeel dat uit het controlerapport duidelijk blijkt dat de gemaakte afspraak uitsluitend ziet op de aanslagen vermogensbelasting 1998 en 1999. Nu verder nergens in het controlerapport wordt gesteld dat deze afspraak ook zou zien op de met ingang van 1 januari 2001 ingevoerde waardebepaling voor box 3 en belanghebbende ook anderszins niet aannemelijk heeft gemaakt dat deze afspraak ook zou gelden voor de waardebepaling voor box 3, dient belanghebbendes stelling te worden afgewezen en is het gelijk met betrekking tot de in 3.c. opgenomen geschilsvraag aan de zijde van de inspecteur.

Met betrekking tot de in 3.d. vermelde geschilsvraag: is er sprake van opgewekt vertrouwen naar aanleiding van de mediationprocedure:

4.6. De inspecteur heeft de rechtbank verzocht om de stukken uit de mediationprocedure die door belanghebbende en bij nader stuk van 22 februari 2008 door de inspecteur in het geding zijn gebracht, met een beroep op de contractuele geheimhouding tussen partijen, niet tot de stukken van het geding te rekenen. Voorts heeft de inspecteur verzocht om zowel de mediator, [mediator], als de inspecteur die namens de Belastingdienst heeft deelgenomen aan het mediationgesprek, [inspecteur], niet te verplichten hun geheimhoudingsplicht te schenden.

4.7. Nu belanghebbende reeds bij zijn beroepschrift de in 2.12 en 2.15 genoemde brieven heeft gevoegd, kan de rechtbank hier niet aan voorbij gaan. Ditzelfde geldt voor de overige stukken die op een later tijdstip in het geding zijn gebracht. Ter zitting heeft de inspecteur verklaard, en de rechtbank onderschrijft dit, dat artikel 8:29 van de Awb hier niet speelt. De rechtbank ziet daarom geen aanleiding om geen kennis te nemen van de in 2.12, 2.14 en 2.15 genoemde brieven. Ingevolge artikel 8:42 van de Awb worden deze brieven tot de gedingstukken gerekend.

4.9. In tegenstelling tot hetgeen belanghebbende stelt, is de rechtbank van oordeel dat de heer [mediator] het mediationgesprek heeft bijgewoond in zijn hoedanigheid van mediator en niet in zijn hoedanigheid van inspecteur. De rechtbank overweegt daarbij het volgende. De heer [mediator] heeft voor aanvang van het mediationgesprek stukken over mediation, brochures en een conceptmediatonovereenkomst aan partijen toegestuurd. Naar het oordeel van de rechtbank blijkt uit deze stukken duidelijk op welke wijze de mediationprocedure van de Belastingdienst werkt, alsmede de rol van de mediator. Tevens hecht de rechtbank geloof aan de verklaring van de heer [mediator] ter zitting op 6 maart 2008 dat hij voor aanvang van het mediationgesprek, telefonisch aan belanghebbende heeft gevraagd of zijn rol als mediator duidelijk was. Volgens de heer [mediator], en dit is ter zitting niet weersproken door belanghebbende, heeft belanghebbende destijds niet aan de heer [mediator] kenbaar gemaakt dat die rol onduidelijk was. Gelet op het bovenstaande kan niet anders geconcludeerd worden dan dat de heer [mediator] slechts in zijn hoedanigheid van mediator is opgetreden. Van een door de inspecteur gedane toezegging waaraan in rechte te honoreren vertrouwen kan worden ontleend is daarom geen sprake.

4.10. Vaststaat dat de heer [mediator] direct na ontvangst van de in 2.12 weergegeven brief van de heer [mediator], aan de heer [mediator] kenbaar heeft gemaakt dat hij het niet eens is met de inhoud van deze brief. Ook in zijn, in 2.14 opgenomen brief, betwist de heer [mediator] dat een afspraak met belanghebbende tot stand is gekomen. Daar tegenover staat de stelling van belanghebbende dat de afspraak wel juist door de heer [mediator] is vastgelegd.

De rechtbank komt tot het oordeel dat er in casu geen sprake is geweest van een partijen bindende afspraak en dat partijen geen wilsovereenstemming hebben bereikt met betrekking tot hetgeen de heer [mediator] in zijn in 2.12 weergegeven brief heeft vastgelegd. Steun voor dit oordeel vindt de rechtbank in het ontbreken van een schriftelijke en door beide partijen ondertekende mediationovereenkomst, de inhoud van de in 2.14 weergegeven brief van de heer [mediator], alsmede de onder 2.15 opgenomen brief van belanghebbende waarin belanghebbende met betrekking tot de waardering van de panden in box 3 slechts ingaat op de in zijn beleving gemaakte afspraak met mevrouw [taxateur] en geen melding maakt van de stelling van de in 2.14 opgenomen brief van de heer [mediator] dat er op dat moment nog geen afspraak was. Het gelijk met betrekking tot de in 3.d. opgenomen geschilsvraag is ook hier aan de zijde van de inspecteur.

4.11. Gelet op het vorenoverwogene moet het beroep van belanghebbende op schending van het vertrouwensbeginsel worden verworpen en dient bij de bepaling van de rendementsgrondslag van artikel 5.3 Wet IB 2001 de totale waarde van de panden per 1 januari 2001 en 31 december 2001 € 688.901 te bedragen.

Met betrekking tot de in 3.e. vermelde geschilsvraag: is de heffingsrente juist vastgesteld:

4.12. Belanghebbende heeft in zijn bezwaarschrift van 13 juni 2005 ook bezwaar aangetekend tegen de bij beschikking vastgestelde heffingsrente. Belanghebbende heeft daarin gesteld dat slechts heffingsrente aan hem in rekening moet worden gebracht over de periode van uitstel tot het indienen van de aangifte. Het is de rechtbank gebleken dat de inspecteur in zijn uitspraak op bezwaar van 7 februari 2007 geen uitspraak op het bezwaarschrift tegen de beschikking heffingsrente heeft gedaan. De inspecteur heeft daarom niet binnen de in artikel 25, eerste lid, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen gestelde termijn uitspraak op het bezwaarschrift van belanghebbende gedaan. De rechtbank verstaat belanghebbendes grief jegens de beschikking heffingsrente dan ook als een beroep tegen het niet tijdig nemen van een besluit in de zin van artikel 6:2, onderdeel b Awb en zal na de constatering dat het beroep deswege gegrond is derhalve een inhoudelijk oordeel geven.

4.13. Artikel 30f, eerste lid, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: AWR) bepaalt, voor zover hier van belang, dat heffingsrente wordt berekend ingeval een aanslag wordt vastgesteld. Naar de rechtbank begrijpt, stelt belanghebbende dat het aan de onzorgvuldigheid van de inspecteur is te wijten dat hij thans heffingsrente is verschuldigd over de gehele periode en niet slechts over de periode van het verleende uitstel. Onder omstandigheden kan het zorgvuldigheidsbeginsel meebrengen dat geen heffingsrente in rekening mag worden gebracht. Echter zodanige omstandigheden zijn naar het oordeel van de rechtbank gesteld noch gebleken. De enkele omstandigheid dat de inspecteur de aanslag wellicht eerder had kunnen opleggen dan hij thans heeft gedaan, is niet een zodanige omstandigheid, nu de inspecteur de onderhavige aanslag binnen de in artikel 11, derde lid, van de AWR genoemde termijn voor het vaststellen van een aanslag heeft opgelegd. De beschikking heffingsrente is dus niet op een te hoog bedrag vastgesteld.

Met betrekking tot de in 3.f. vermelde geschilsvraag: is er terecht een boete opgelegd:

4.14. Nu het de rechtbank is gebleken dat aan belanghebbende geen boete is opgelegd, behoeft belanghebbendes beroep hiertegen geen nader oordeel.

Slotconclusie

4.15. Gelet op het in 4.12 overwogene dient het beroep gegrond te worden verklaard en gelet op het in 4.11 overwogene voor het overige ongegrond te worden verklaard. De rechtbank acht geen gronden aanwezig voor het toekennen van een schadevergoeding aan belanghebbende op grond van artikel 8:73 Awb.

5. Proceskosten en griffierecht

5.1. De rechtbank vindt aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten, voorzover die zien op het reizen, worden voor de zittingen op 19 november 2007 en 6 maart 2008 becijferd op basis van het openbaar vervoer tweede klasse van de locatie Van Almondepad 11 te [woonplaats], naar de locatie Sluissingel [woonplaats] (vice versa) en zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht vastgesteld op € 3,75. Overige kosten zijn gesteld noch gebleken.

5.2. De rechtbank heeft met betrekking tot de procedurenummers AWB 07/1204, 07/1205 en 07/1206 aan belanghebbende éénmaal griffierecht in rekening gebracht ten bedrage van € 39. Gelet op het feit dat het beroep gegrond dient te worden verklaard, gelast de rechtbank de inspecteur in deze procedure aan belanghebbende het griffierecht van € 39 te vergoeden.

6. Beslissing

Deze uitspraak is gedaan op 3 juli 2008 door mr. A.J. Kromhout, rechter, en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van mr. M. van Es-Hinnen, griffier.

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te ‘s-Hertogenbosch (belastingkamer), Postbus 70583, 5201 CZ ’s-Hertogenbosch.