Rechtbank Den Haag, 31-10-2019, ECLI:NL:RBDHA:2019:11866, 19_2688

1. Eiseres is op 23 maart 2005 naar Nederlands recht opgericht.

2. Over het jaar 2013 heeft eiseres aangifte Vpb gedaan naar een belastbaar bedrag van € 90.935. Verweerder heeft voor het jaar 2013 een aanslag Vpb opgelegd conform de ingediende aangifte.

3. Met dagtekening 4 maart 2015 heeft eiseres een adreswijziging aan verweerder doorgegeven. Volgens dit bericht is eiseres per 30 december 2013 geëmigreerd naar Malta.

4. Op 24 maart 2016 heeft verweerder een informatieverzoek aan eiseres gedaan. Gevraagd is om de volgende documenten en gegevens:

5. Eiseres heeft op 23 juni 2016 voor het jaar 2014 een aangifte Vpb ingediend naar een belastbaar bedrag van nihil. Daarbij heeft eiseres de volgende toelichting opgenomen:

6. Met dagtekening 30 juli 2016 is een aanslag Vpb voor het jaar 2014 aan eiseres opgelegd conform de ingediende aangifte.

7. Op 14 oktober 2016 is deels aan het informatieverzoek van 24 maart 2016 voldaan. Eiseres laat weten dat in 2015 geen dividenduitkeringen zijn gedaan en dat [D] in dat jaar enig aandeelhouder van eiseres was. Voor het overige heeft eiseres de door verweerder gestelde vragen niet beantwoord.

8. Op 20 oktober 2016 heeft verweerder de informatiebeschikking gegeven. Hierin is, voor zover hier van belang, het volgende opgenomen:

“U heeft op mijn verzoeken tot het verschaffen van inlichtingen gereageerd door aan te geven dat u deze niet wenst en behoeft te verschaffen. U heeft slechts informatie verstrekt over de persoon van de aandeelhouder en de (afwezigheid van) dividenduitkeringen in 2015.

9. Op 23 mei 2017 heeft verweerder bij de Maltese autoriteiten verzocht om uitwisseling van inlichtingen ter zake van eiseres. Daarop is door de Maltese autoriteiten op 14 februari 2018 en 17 mei 2018 gereageerd.

10. In geschil is of de informatiebeschikking terecht is gegeven.

11. Eiseres stelt zich op het standpunt dat de informatiebeschikking ten onrechte is gegeven. Daartoe voert eiseres aan dat de gevraagde informatie niet van belang kan zijn voor de belastingheffing in Nederland. Voorts stelt eiseres dat sprake is van een ‘fishing expedition’ en dat verweerder door de informatiebeschikking te geven in strijd heeft gehandeld met de algemene beginselen van behoorlijk bestuur.

12. Verweerder stelt zich op het standpunt dat de informatiebeschikking terecht is gegeven.

13. Artikel 47, eerste lid, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (Awr) geeft verweerder een ruime bevoegdheid tot inwinning van informatie bij een belastingplichtige. Voor een belastingplichtige bestaat op grond van die bepaling de verplichting om aan verweerder desgevraagd gegevens en inlichtingen te verstrekken en/of boeken, bescheiden en andere gegevensdragers beschikbaar te stellen, indien verweerder zich, gelet op de hem ter beschikking staande gegevens, in redelijkheid op het standpunt kan stellen dat de door hem gevraagde gegevens, inlichtingen, boeken, bescheiden en/of andere gegevensdragers van belang kunnen zijn voor de vaststelling van de feiten welke invloed kunnen uitoefenen op de belastingheffing ten aanzien van die belastingplichtige (vgl. HR 18 april 2003, ECLI:NL:HR:2003:AF7498). Indien niet volledig wordt voldaan aan deze verplichting, kan de inspecteur op grond van artikel 52a, eerste lid, van de Awr een informatiebeschikking geven.

14. De rechtbank stelt voorop dat eiseres, een naar Nederlands recht opgericht lichaam, op grond van artikel 2, vierde lid, van de Wet op de vennootschapsbelasting 1969 en artikel 1, derde lid, van de Wet op de dividendbelasting 1965 (de vestigingsplaatsfictie), geacht wordt in Nederland te zijn gevestigd en daarmee belasting- dan wel inhoudingsplichtig is in Nederland. De rechtbank stelt vast dat eiseres bovendien tot eind 2013 ook feitelijk gevestigd was in Nederland en dat eiseres voor het jaar 2014 een nihilaangifte heeft ingediend waarbij als toelichting is opgenomen dat haar feitelijke leiding per 30 december 2013 naar Malta is verplaatst. Gelet op deze omstandigheden heeft verweerder zich in redelijkheid op het standpunt gesteld dat de gevraagde gegevens voor de belastingheffing van eiseres van belang kunnen zijn. Van een ‘fishing expedition’ is geen sprake.

15. Eiseres heeft zich voorts op het standpunt gesteld dat artikel 47 van de Awr verweerder niet de mogelijkheid biedt om een belastingplichtige te verplichten tot het verstrekken van informatie over een belastingjaar waarvoor reeds een definitieve aanslag is vastgesteld. In artikel 52a van de Awr is echter de mogelijkheid om een informatiebeschikking te geven met betrekking tot een op te leggen navorderingsaanslag expliciet verwoord. Het feit dat voor 2013 en 2014 reeds definitieve aanslagen Vpb waren opgelegd en het feit dat voor 2014 vóór de definitieve aanslag vragen waren gesteld, staat aan de bevoegdheid van verweerder om een informatiebeschikking te geven dan ook niet in de weg (vgl. HR 10 oktober 2015, ECLI:NL:HR:2015:2895).

16. Het bestaan van een nieuw feit of kwade trouw is voor het geven van een informatiebeschikking niet als vereiste opgenomen. Bij de vraag of sprake is van een nieuw feit of kwade trouw kunnen allerlei feiten en omstandigheden een rol spelen die in het stadium van de informatiebeschikking nog niet gewogen kunnen worden. Die (af)weging kan pas later in een eventuele procedure over navorderingsaanslagen plaatsvinden (zie Hof Den Bosch 26 september 2019, ECLI:NL:GHSHE:2019:3533).

17. Dat bij het geven van de informatiebeschikking enig algemeen beginsel van behoorlijk bestuur zou zijn geschonden is de rechtbank niet gebleken. Voorts kan de verkrijging van wilsonafhankelijk materiaal op grond van een wettelijke informatieverplichting en het vaststellen van een informatiebeschikking ter zake daarvan geen schending van artikel 6 EVRM opleveren, ook niet indien het onherroepelijk worden van die beschikking gepaard gaat met omkering en verzwaring van de bewijslast (vgl. HR 8 augustus 2014, ECLI:NL:HR:2014:2144).

18. Eiseres heeft ten slotte verzocht de van de Maltese autoriteiten ontvangen gegevens en documenten buiten beschouwing te laten. In dat verband overweegt de rechtbank dat het informatieverzoek aan de Maltese autoriteiten pas is gedaan nadat de informatiebeschikking is gegeven. Aldus kunnen de vanuit Malta verstrekte gegevens niet aan de informatiebeschikking ten grondslag hebben gelegen. Zoals volgt uit hetgeen hiervoor is overwogen heeft ook de rechtbank de informatie van de Maltese autoriteiten niet in haar beoordeling betrokken.

19. Gelet op het vorenstaande heeft eiseres niet voldaan aan haar informatieverplichting. Naar het oordeel van de rechtbank is de informatiebeschikking terecht gegeven en zal het niet voldoen aan de informatieverplichting in het onderhavige geval kunnen leiden tot omkering en verzwaring van de bewijslast (vgl. HR 10 februari 2017, ECLI:NL:HR:2017:130). Het beroep dient ongegrond te worden verklaard. De rechtbank zal eiseres op grond van artikel 27e, tweede lid, van de Awr een nieuwe termijn stellen om te voldoen aan de in de informatiebeschikking over de jaren 2013 en 2014 gevraagde informatie (jaarrekeningen, (Maltese) aangiften, (Maltese) aanslagen en informatie over dividenduitkeringen en aandeelhouders). De rechtbank acht een termijn van zes weken vanaf de dag na die van verzending van deze uitspraak passend.

20. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.