Rechtbank Den Haag, 21-11-2019, ECLI:NL:RBDHA:2019:12651, AWB - 19 _ 4230

1. Eisers zijn volgens de kentekenregistratie houders van een groot aantal kentekens.

2. De betreffende kentekens waren in de onderhavige perioden niet (langer) geschorst, zodat MRB verschuldigd is. Omdat eisers de verschuldigde MRB niet hebben betaald, heeft verweerder aan eisers de onderhavige naheffingsaanslagen MRB en verzuimboetes opgelegd.

3. Wegens het onbetaald laten van de naheffingsaanslagen MRB heeft de Ontvanger ten laste van eisers dwangbevelen uitgevaardigd met het bevel tot betaling over te gaan. Het daartegen door eisers aangetekende verzet is door de kantonrechter van de rechtbank Zeeland-West-Brabant op 14 maart 2018 ongegrond verklaard.

4. Als gevolg van het niet (langer) geschorst zijn van de kentekens zijn onder toepassing van de Wet Mulder (Wet administratiefrechtelijke handhaving verkeersvoorschriften) aan eisers boetes opgelegd voor het niet verzekerd zijn van de voertuigen en voor het niet voldoen aan de verplichtingen ten aanzien van de APK (Algemene Periodieke Keuring). Over die boetes heeft de kantonrechter van de rechtbank Zeeland-West-Brabant in verschillende vonnissen van 3 april 2018 geoordeeld dat sprake was van overmacht aan de zijde van de heer [eiser 1] en de boetes daarom vernietigd.

5. Naar aanleiding van de in 4 vermelde vonnissen hebben eisers verweerder bij brief van 7 mei 2018 verzocht alle naheffingsaanslagen MRB te herzien. Door verweerder is deze brief aangemerkt als een verzoek om herziening en bij beslissing van 9 juli 2018 heeft verweerder het verzoek afgewezen. Tegen deze afwijzende beslissing staat geen rechtsmiddel open.

6. Bij brief van 27 augustus 2018, ontvangen door verweerder op 29 augustus 2018, hebben eisers verweerder verzocht om de brief van 7 mei 2018 aan te merken als bezwaarschrift tegen de naheffingsaanslagen MRB en verzuimboetes en de onderhavige brief als aanvulling op dat bezwaarschrift.

7. Bij uitspraken op bezwaar van 10 september 2018 heeft verweerder de bezwaren van eisers niet-ontvankelijk verklaard wegens termijnoverschrijding.

8. Bij uitspraak van 4 april 2019 heeft de rechtbank Zeeland-West-Brabant het beroep van eisers niet-ontvankelijk verklaard inzake (kort gezegd) de weigering van de Rijksdienst voor het Wegverkeer (RDW) om de perioden waarin de kentekens waren geschorst alsnog en met terugwerkende kracht te wijzigen. Tegen die uitspraak is geen hoger beroep ingesteld.

9. In geschil is of de bezwaren van eisers terecht niet-ontvankelijk zijn verklaard.

10. Volgens eisers is de termijnoverschrijding verschoonbaar. Eisers beroepen zich in dit verband op overmacht vanwege de privé situatie van [eiser 1] . Als gevolg van een (vecht)echtscheiding beschikte [eiser 1] in de periode van mei 2013 tot november 2015 namelijk niet over zijn administratie, waardoor hij geen overzicht meer had van alle kentekens en hij naar zijn zeggen niet in staat was de kentekens te schorsen. Eisers hebben destijds afgezien van het instellen van honderden bezwaren tegen de in geding zijnde naheffingsaanslagen en verzuimboetes, omdat het gelet op de hoeveelheid ondoenbaar was en zij vanaf medio 2015 in afwachting waren van de uitkomst van het zogeheten voertuigketenoverleg. Het eerder indienen van bezwaar zou volgens eisers bovendien kansloos zijn, omdat verweerder gehouden is het kentekenregister van de RDW te volgen.

11. Verweerder stelt dat de bezwaren terecht niet-ontvankelijk zijn verklaard wegens termijnoverschrijding en dat de door eisers aangevoerde redenen de termijnoverschrijding niet verschoonbaar maken.

12. Bij brief van 7 mei 2018, zo begrijpt de rechtbank, heeft de gemachtigde van eisers kenbaar gemaakt dat eisers zich niet met de naheffingsaanslagen MRB kunnen verenigen. Daartoe is onder meer verwezen naar de in 3 en 4 vermelde vonnissen. Aangezien eisers zich eerst op dat moment hebben gewend tot verweerder, kan die brief, gelet op de inhoud en strekking daarvan, niet anders worden gezien als een verzoek om herziening. Bij beslissing van 9 juli 2018 heeft verweerder het verzoek van eisers afgewezen. Daargelaten dat een dergelijke beslissing niet vatbaar is voor bezwaar of beroep, heeft de rechtbank geen aanknopingspunten om de afwijzing voor onjuist te houden.

13. De mededeling in de beslissing van 9 juli 2018 inzake het niet openstaan van een rechtsmiddel, is voor eisers, zo begrijpt de rechtbank, aanleiding geweest om zich jegens verweerder nader op het standpunt te stellen dat de brief van 7 mei 2018 gezien zou moeten worden als een bezwaarschrift. Zelfs als daarvan wordt uitgegaan is de rechtbank van oordeel dat in het licht van het voorgaande het bezwaar ruimschoots buiten de termijn is ingediend en in zoverre niet-ontvankelijk is.

14. Echter, het bezwaar kan toch ontvankelijk worden verklaard indien redelijkerwijs niet kan worden geoordeeld dat de indiener in verzuim is geweest (aldus artikel 6:11 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb)), omdat hetzij de belastingplichtige binnen de bezwaartermijn van zes weken geen bezwaar kon maken door omstandigheden die hem niet toe te rekenen zijn (kort gezegd: overmacht) hetzij door omstandigheden die verweerder zijn toe te rekenen.

15. In wat eisers hebben aangevoerd is geen grond gelegen voor het oordeel dat die termijnoverschrijding ten aanzien van de naheffingsaanslagen MRB voortkomt uit overmacht. Om die reden slaagt een beroep op artikel 6:11 van de Awb dan ook niet. Hierna wordt nader ingegaan op de door eiser gestelde gevolgen van zijn vechtscheiding en waarom die geen overmacht opleveren.