Rechtbank Den Haag, 06-10-2021, ECLI:NL:RBDHA:2021:10844, AWB - 20 _ 3156

1. Eiser verricht als distributeur activiteiten voor [bedrijf] ( [bedrijf] ), een multilevel marketing organisatie. [bedrijf] brengt wereldwijd voedingssupplementen en huidverzorgingsproducten op de markt door middel van een organisatie van distributeurs. Een distributeur ontvangt een bonus indien i) de consument op zijn doorverwijzing producten via de website koopt en ii) wanneer hij een nieuwe distributeur aanbrengt, of deze persoon sub-distributeurs werft. De bonus is afhankelijk van de verkoopopbrengsten van deze personen.

2. In de brochure van [bedrijf] wordt voor zover hier van belang het volgende geschreven:

3. Eiser heeft voor het jaar 2014 aangifte IB/PVV gedaan naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van negatief € 4.502. Hierin is begrepen een resultaat uit overige werkzaamheden van € 1.322. De definitieve aanslag is conform de aangifte opgelegd. Het door eiser in 2014 van [bedrijf] ontvangen bedrag van € 90.783, heeft verweerder als resultaat uit overige werkzaamheden nagevorderd; bij de navorderingsaanslag is een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 84.546 (-/- € 4.905 + € 89.451) berekend. Bij de uitspraak op bezwaar is de navorderingsaanslag gehandhaafd.

4. Eiser heeft voor het jaar 2015 aangifte IB/PVV gedaan naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van nihil. In de aangifte staat een resultaat uit overige werkzaamheden vermeld van € 2.326. Het door eiser in 2015 van [bedrijf] ontvangen bedrag van € 142.408, heeft verweerder bij de aanslag als resultaat uit overige werkzaamheden aangemerkt en een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 139.876 (€ 142.408 +

€ 2.106 -/- € 4.638) berekend. Bij de uitspraak op bezwaar is de aanslag gehandhaafd.

5. Eiser heeft voor het jaar 2016 aangifte IB/PVV gedaan naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 8.670 (resultaat uit overige werkzaamheden). Het door eiser in 2016 van [bedrijf] ontvangen bedrag van € 205.924, heeft verweerder bij de aanslag als resultaat uit overige werkzaamheden aangemerkt en een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 205.924 (€ 8.670 + € 197.254) berekend. Na bezwaar heeft verweerder de aanslag verminderd naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 197.403.

6. Uit de door eiser overlegde maandelijkse vergoedingsoverzichten van [bedrijf] volgt dat eiser in december 2013 kwalificeerde voor de infinity bonus level 4+. In februari 2014 kwam eiser voor het eerst in aanmerking voor de diamond over-ride beyond infinity bonus. Uit de overzichten blijkt dat eiser in ieder geval tot en met december 2016 iedere maand voor deze bonus in aanmerking kwam.

8. Eiser stelt dat navordering over het jaar 2014 niet mogelijk is vanwege het ontbreken van een nieuw feit. Voorts stelt eiser zich op het standpunt dat de inkomsten van een zelfstandig distributeur van een multi-level marketingorganisatie zoals [bedrijf] geheel buiten de heffing van de inkomstenbelasting vallen, wegens het ontbreken van een bron van inkomen. Ter onderbouwing van dit standpunt draagt eiser aan dat met betrekking tot de opbrengsten ter zake van de sub-distributeurs sprake is van speculatie. Subsidiair stelt eiser dat de (navorderings)aanslagen verminderd moeten worden overeenkomstig de door hem ingediende aangiften IB/PVV over de onderhavige jaren. In die aangiften heeft eiser met betrekking tot de van [bedrijf] ontvangen bedragen 100% van de inkomsten uit level 1 en 20% van de inkomsten uit level 2 aangegeven. Wanneer de rechtbank van oordeel is dat het gehele van [bedrijf] ontvangen bedrag in de heffing betrokken moet worden, stelt eiser dat er sprake is van winst uit onderneming.

9. Verweerder stelt dat hij wel over een nieuw feit beschikt ten aanzien van de navorderingsaanslag 2014. Voorts stelt verweerder dat de navorderingsaanslag en de aanslag IB/PVV 2015 terecht en tot de juiste bedragen zijn opgelegd. Ten aanzien van de aanslag IB/PVV 2016 concludeert verweerder dat deze te hoog is vastgesteld. In de bezwaarfase is het belastbaar inkomen uit werk en woning verminderd tot € 197.403, dit had echter € 197.304 moeten zijn.

10. Voor het antwoord op de vraag of sprake is van een nieuw feit, moet worden beoordeeld of sprake is van feiten die bij het opleggen van de definitieve aanslag reeds bij verweerder bekend waren of redelijkerwijs bekend hadden kunnen zijn. Uit vaste jurisprudentie van de Hoge Raad volgt dat verweerder er in het algemeen op mag vertrouwen dat een aangifte correct is ingevuld en dat alleen indien gerechtvaardigde twijfel bestaat aan de juistheid van de in de aangifte vermelde gegevens, verweerder een nader onderzoek dient in te stellen (vgl. Hoge Raad 31 mei 2013, ECLI:NL:HR:2013:BX7184).

11. De rechtbank is van oordeel dat de aangifte van eiser over het jaar 2014 voor verweerder geen aanleiding hoefde te zijn om een nader onderzoek in te stellen. De aangifte maakte een verzorgde indruk en werd verzorgd door een professioneel gemachtigde. Eiser heeft geen feiten of omstandigheden aangedragen op grond waarvan verweerder, na met een normale zorgvuldigheid kennis te hebben genomen van de inhoud van de aangifte van eiser, aan de juistheid van enig daarin opgenomen gegeven in redelijkheid behoorde te twijfelen (vgl. Hoge Raad 11 april 2001, ECLI:NL:HR:2001:AB1005). De omstandigheid dat in de aangifte over 2014 voor het eerst een bedrag aan resultaat uit overige werkzaamheden werd opgenomen, kwalificeert niet als zodanig. Omstandigheden die voor verweerder aanleiding hadden moeten zijn om voor het onderhavige jaar nader onderzoek te doen, zijn ook overigens niet gebleken. Gelet hierop acht de rechtbank dan ook aannemelijk dat verweerder eerst naar aanleiding van de ter zake van de aangifte 2015 ontvangen informatie over de van [bedrijf] ontvangen bedragen reden had om eiser te vragen naar in 2014 van [bedrijf] ontvangen bedragen. Daarmee is naar het oordeel van de rechtbank voor het jaar 2014 sprake van een navordering rechtvaardigend nieuw feit.

12. Van een bron van inkomen is sprake als wordt deelgenomen aan het economische verkeer met het doel om voordeel te behalen en het behalen van voordeel in redelijkheid kan worden verwacht. Eiser stelt zich op het standpunt – kort samengevat – dat hij een winkans heeft van minder dan 1% en geen enkele zeggenschap ‘downline’, zodat er naar de aard van de activiteiten sprake is van speculatie en er vooraf en objectief bezien geen redelijke voordeelsverwachting is.

13. De vraag of in enig jaar sprake is van een objectieve voordeelsverwachting moet in beginsel worden beantwoord op basis van feiten en omstandigheden van dat jaar. Feiten en omstandigheden van andere jaren kunnen echter licht werpen op het antwoord op de vraag of in het betreffende jaar sprake is van een objectieve voordeelsverwachting en mogen daarom mede in aanmerking worden genomen (vergelijk Hoge Raad, ECLI:NL:HR:2011:BP5707 en Hoge Raad ECLI:NL:HR:2012:BW8348). De rechtbank is van oordeel dat ten aanzien van de activiteiten van eiser als distributeur van [bedrijf] sprake is van een objectieve voordeelsverwachting. Eiser heeft sinds 2014 ieder jaar aanzienlijke positieve resultaten behaald. Gelet hierop alsmede gelet op de omstandigheid dat eiser een groot netwerk van sub-distribiteurs heeft opgebouwd, is de rechtbank van oordeel dat de inkomsten die eiser als distribiteur geniet redelijkerwijs te verwachten waren en dat van speculatie geen sprake is (vgl. Hof Den Haag 20 maart 2018, ECLI:NL:GHDHA:2018:1188 en Hof ’s Hertogenbosch 18 januari 2018, ECLI:NL:GHSHE:2018:201). Alleen door de inspanningen van (personen zoals) eiser konden de producten van de [bedrijf] worden verkocht en kon het netwerk van sub-distributeurs worden opgebouwd en onderhouden. Deze inspanningen van eiser vormen naar het oordeel van de rechtbank een verklarende factor voor de positieve resultaten. Het standpunt van eiser dat de opbrengsten ter zake van de sub-distributeurs een speculatief karakter hebben en niet door deelname aan het economische verkeer zijn verkregen volgt de rechtbank dus niet. Aangezien eiser de betreffende inkomsten verkreeg als binnen zijn netwerk verbruik door klanten plaatsvond dan wel door hem zelf of zijn sub-distributeurs bepaalde targets werden behaald, waren deze inkomsten redelijkerwijs te verwachten. Dat de hoogte van deze inkomsten onzeker was, maakt dit niet anders. De rechtbank volgt eiser niet in zijn beroep op het arrest van de Hoge Raad van 24 december 2004 (ECLI:NL:HR:2004:AV3495) omdat daaraan andere feiten ten grondslag lagen.

14. Gelet op het voorgaande oordeelt de rechtbank dat sprake is van een bron van inkomen. Ter zitting heeft verweerder, net als eiser, het standpunt ingenomen dat in dat geval sprake is van winst uit onderneming. Voorts heeft verweerder aangegeven er vanuit te gaan dat eiser in de onderhavige jaren heeft voldaan aan het urencriterium en derhalve recht heeft op toepassing van de ondernemersfaciliteiten in de onderhavige jaren. De rechtbank sluit zich daarbij aan.

15. Als bijlage bij de pleitnota heeft eiser ter zitting jaarcijfers voor de onderhavige jaren overlegd. Verweerder heeft aangegeven akkoord te zijn met de in de winst en verliesrekeningen genoemde kosten, met uitzondering van de post “nog te betalen kosten”; deze post bedraagt in de onderhavige jaren € 10.000 per jaar. De post bestaat volgens eiser uit kosten die gemaakt zijn en zullen worden voor het verlenen van bijstand in de bezwaarfase, de beroepsprocedure, de eventuele hoger beroepsprocedure en cassatieprocedure ten aanzien van de onderhavige aanslagen. Verweerder stelt zich op het standpunt dat eiser onvoldoende de zakelijkheid en aftrekbaarheid van deze kostenpost inzichtelijk heeft gemaakt. Volgens verweerder houden deze kosten geen verband met de onderneming en zijn de kosten derhalve niet als zakelijk aan te merken zodat zij niet voor aftrek in aanmerking komen. Eiser heeft dit weersproken en stelt dat deze kosten worden opgeroepen door het bestaan van de onderneming en derhalve zakelijk zijn.

16. De rechtbank stelt voorop dat het op de weg van eiser ligt om de aftrek van deze uitgaven als zakelijke kosten, voortvloeiend uit en direct verband houdend met de door hem gedreven onderneming, aannemelijk te maken. Dit betekent dat eiser moet stellen en bij betwisting door verweerder desgevraagd moet onderbouwen dat en in hoeverre de kosten aftrekbaar zijn. In het kader van het onderhavige geschil betoogt eiser primair dat er geen sprake is van een bron van inkomen en dat er derhalve ook geen sprake is van een onderneming. Naar het oordeel van de rechtbank kan dan niet gezegd worden dat eiser aannemelijk maakt dat de kosten verband houden met de onderneming. Anders dan eiser stelt worden deze kosten niet zakelijk wanneer de rechtbank oordeelt dat sprake is van winst uit onderneming; het gaat er immers om of eiser de kosten met het oog op de zakelijke belangen van zijn onderneming heeft gemaakt. De door eiser in aanmerking genomen kosten voor advies ter hoogte van € 10.000 per jaar komen derhalve niet voor aftrek in aanmerking.

17. Het voorgaande leidt tot de slotsom dat voor alle jaren moet worden geconcludeerd dat sprake is van een bron van inkomen, namelijk winst uit onderneming, en dat de belastbare winst moet worden vastgesteld conform opgave eiser (bijlage bij de pleitnota) met uitzondering van de post ‘nog te betalen kosten’ en met toepassing van de ondernemersfaciliteiten.

18. Het beroep wordt geacht mede betrekking te hebben op de belastingrente. Aangezien eiser geen zelfstandige beroepsgronden tegen de beschikkingen belastingrente heeft aangevoerd, moet de in rekening gebrachte belastingrente worden verminderd overeenkomstig de verminderingen van de (navorderings)aanslagen.

19. Gelet op wat hiervoor is overwogen dienen de beroepen gegrond te worden verklaard.

20. De rechtbank veroordeelt verweerder in de door eiser gemaakte proceskosten. Deze kosten stelt de rechtbank op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 2.026 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift, met een waarde per punt van € 265, 1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 748 en een wegingsfactor 1).