Rechtbank Den Haag, 18-07-2022, ECLI:NL:RBDHA:2022:8030, 21/8110

6. Eiser stelt dat hij recht heeft op de iack omdat het kind in een doorgaans repeterend ritme ten minste 156 dagen van het kalenderjaar bij hem verblijft. De verdeling in de schoolvakanties telt mee bij deze beoordeling. Ook als enkel moet worden uitgegaan van het verblijfsschema buiten de schoolvakanties, meent eiser recht te hebben op de iack. Het kind verblijft in dat geval in 2019 gedurende 154,10 dagen bij hem; het verschil met 156 dagen op jaarbasis is verwaarloosbaar.

7. Verweerder stelt dat eiser geen recht heeft op de iack nu niet is voldaan aan de inschrijvingseis en niet aan de eisen die worden gesteld voor co-ouderschap. De verdeling in schoolvakanties telt niet mee bij het criterium ‘een binnen het kalenderjaar doorgaans repeterend ritme’. Het repeterend ritme van buiten de schoolvakanties moet worden doorgetrokken om te toetsen of aan de eis van 156 dagen per jaar is voldaan.

8. In artikel 8.14a van de Wet inkomstenbelasting 2001 (hierna: Wet IB 2001) is bepaald wanneer recht bestaat op toepassing van de iack. Eén van de voorwaarden voor toepassing van de iack is dat een kind jonger dan twaalf jaar gedurende ten minste zes maanden van een kalenderjaar op hetzelfde woonadres staat ingeschreven in de basisregistratie personen als de belastingplichtige (de inschrijvingseis).¹ Hieruit volgt, hetgeen ook niet in geschil is tussen partijen, dat gelet op de leeftijd van beide kinderen alleen de situatie van het kind van belang is bij de beoordeling of eiser recht heeft op de iack.

9. Artikel 8.14a, lid 1, Wet IB 2001 bepaalt verder, voor zover van belang, dat bij ministeriële regeling wordt bepaald in welke gevallen een kind dat niet op hetzelfde woonadres als de belastingplichtige staat ingeschreven in de basisregistratie personen, voor de toepassing van het eerste lid, letter b, geacht wordt ook op hetzelfde woonadres als de belastingplichtige te staan ingeschreven. Deze delegatiebepaling was oorspronkelijk opgenomen in artikel 8.14 Wet IB 2001 (Combinatiekorting) maar is bij het vervallen van de combinatiekorting in 2009 gekoppeld aan artikel 8.14a Wet IB 2001. In de totstandkomingsgeschiedenis van artikel 8.14 Wet IB 2001 valt te lezen: “Een en ander heeft tot consequentie dat in geval van co-ouderschap waarbij beide ouders niet samenwonen maar de zorg voor de kinderen gelijkelijk verdelen toch door beide ouders de combinatiekorting kan worden genoten.”²Uit deze passage kan worden afgeleid dat de wetgever beoogde dat de combinatiekorting (nadien de iack) kan worden genoten door beide ouders als zij de zorg voor de kinderen gelijkelijk verdelen.

10. In artikel 44b, eerste volzin, van de Uitvoeringsregeling inkomstenbelasting 2001 (hierna: de Uitvoeringsregeling) is bepaald dat ten aanzien van de co-ouder op wiens woonadres het kind niet staat ingeschreven, toch aan de inschrijvingseis is voldaan in de periode dat een kind tegelijkertijd tot het huishouden van de beide ouders behoort. Volgens de tweede volzin van artikel 44b van de Uitvoeringsregeling (tekst 2019) behoort het kind tegelijkertijd tot het huishouden van beide ouders indien het kind doorgaans ten minste drie gehele dagen per week in elk van beide huishoudens verblijft.

11. De Hoge Raad heeft in 2020 geoordeeld dat de iack ook kan worden genoten door beide ouders als zij de zorg voor de kinderen gelijkelijk verdelen in een ander duurzaam ritme dan het criterium “doorgaans ten minste 3 tot 3,5 dag per week”.³ De Uitvoeringsregeling is naar aanleiding van dit arrest aangepast. Op basis van het huidige artikel 44b van de Uitvoeringsregeling is sprake van co-ouderschap als een kind binnen het kalenderjaar in een doorgaans repeterend ritme ten minste 156 dagen (52 weken maal 3 dagen = 156 dagen) van het kalenderjaar in elk van beide huishoudens verblijft.

12. Het belangrijkste criterium voor co-ouderschap is of de zorg gelijkelijk is verdeeld. Aan het vereiste van duurzaamheid, zoals de Hoge Raad dat in het in 11 genoemde arrest heeft geformuleerd, kan naar het oordeel van de rechtbank ook zijn voldaan als voor de vakantieperiode een ander ritme is afgesproken dan het ritme voor buiten de schoolvakanties. Voor de schoolvakanties hebben eiser en zijn ex-partner een verdeling afgesproken met een zeker ritme waarbij de zorg (min of meer) gelijkelijk is verdeeld tussen beide ouders. Hieruit volgt dat de verblijfsduur van het kind bij eiser in de schoolvakanties bij de beoordeling dient te worden betrokken.

13. Op basis van het in 4 genoemde verblijfsschema heeft eiser aannemelijk gemaakt dat het kind in het jaar 2019 gedurende 3748 uur bij hem verbleef, hetgeen neerkomt op gemiddeld 3 dagen per week, en voor het overige bij de ex-partner. Daarmee behoort het kind in 2019 tegelijkertijd tot het huishouden van beide ouders en heeft eiser in dat jaar recht op de iack. Dit betekent dat het beroep gegrond is.

14. Het beroep wordt geacht mede betrekking te hebben op de belastingrente. Nu de rechtbank van oordeel is dat eiser recht heeft op toepassing van de iack en verweerder de aanslag moet verminderen, verstaat de rechtbank dat verweerder de beschikking belastingrente overeenkomstig vermindert.

15. Gelet op wat hiervoor is overwogen dient het beroep gegrond te worden verklaard.

16. De rechtbank veroordeelt verweerder in de door eiser gemaakte proceskosten. Deze kosten stelt de rechtbank op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 1.518 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 759 en een wegingsfactor 1). Voor vergoeding van reiskosten wordt, zoals verzocht, een bedrag vastgesteld van € 40. Overige kosten zijn niet gebleken.