Rechtbank Gelderland, 25-02-2016, ECLI:NL:RBGEL:2016:979, AWB - 14 - 3888

1. Eiseres exploiteert een handel in caravans. Tot 1 januari 2007 drijft [A] de onderneming in de vorm van een eenmanszaak. Vanaf die datum heeft [A] de exploitatie met zijn echtgenote, [C] , voortgezet in de vorm van een vennootschap onder firma, [X] VOF.

2. Op 26 mei 2009 heeft verweerder bij eiseres een boekenonderzoek ingesteld. Onderzocht is de toepassing van de margeregeling over de periode 1 januari 2007 tot en met 31 december 2008.

3. De (voorlopige) bevindingen van het onderzoek hebben ertoe geleid dat de Belastingdienst/FIOD-ECD/kantoor [Q] (hierna: FIOD) in maart 2010 een strafrechtelijk onderzoek naar eiser heeft ingesteld.

4. De bevindingen van het boekenonderzoek zijn neergelegd in een rapport met dagtekening 22 september 2010. In het rapport staat onder meer het volgende vermeld:

1. handelsonderneming [F] , destijds gevestigd [A-straat 1] te [R] ;

2. diverse Duitse aanbieders.

5. Bij vonnis van 28 mei 2014 is eiseres door de rechtbank Overijssel onder meer veroordeeld wegens het onjuist doen van aangiften omzetbelasting in de periode 1 januari 2007 tot en met 31 december 2008. In het vonnis en de bij het vonnis behorende bijlage bewijsmiddelen is, voor zover hier van belang, het volgende opgenomen:

- Van een tiental willekeurig gekozen particuliere kopers hebben acht kopers schriftelijk

- Uit de Duitse voertuigbescheiden blijkt dat alle 20 caravans voor de inkoop door verdachte

- Een groot deel van de caravans zijn door [F] op bestelling aan verdachte geleverd.

- De caravans zijn alle ingekocht in het modeljaar dat in het voertuig identificatienummer is

te lezen.

- Van de door [F] geleverde caravans waren sommige onderdelen nog in plastic verpakt

6. In geschil is of de naheffingsaanslag terecht is opgelegd. Meer in het bijzonder is in geschil of de margeregeling van toepassing is op de in geding zijnde leveringen van caravans.

7. Eiseres heeft ter zitting desgevraagd verklaard dat uitstel van betaling voor de onderhavige aanslag is verleend en dat van schending van het rechtszekerheidsbeginsel op die grond derhalve geen sprake is.

8. Ingevolge artikel 28b, eerste lid, van de Wet op de omzetbelasting 1968 (hierna: Wet OB; wettekst 2005-2010) is, voor zover hier van belang, de margeregeling van toepassing ingeval een wederverkoper gebruikte goederen levert.

9. Ingevolge artikel 28b, tweede lid, van de Wet OB is de margeregeling slechts van toepassing indien het goed aan de wederverkoper is geleverd door:

a. een ander dan een ondernemer;

b. een ondernemer, met toepassing van artikel 11, eerste lid, onderdeel r;

c. een ondernemer die ingevolge artikel 25, derde lid, is ontheven van de verplichtingen, opgelegd bij of krachtens de artikelen 34 en 35, mits het een in zijn bedrijf gebruikt bedrijfsmiddel betreft;

d. een andere wederverkoper, met toepassing van het eerste lid; of

e. een ondernemer of een wederverkoper uit een andere lid-staat, mits het een levering is als bedoeld in artikel 26bis, B, lid 2, tweede, derde of vierde gedachtenstreepje, van de Zesde Richtlijn respectievelijk artikel 314, onder b, c of d, van de BTW-richtlijn 2006.

10. De Hoge Raad heeft in zijn arrest van 16 oktober 2015 (nr. 14/05127, ECLI:NL:HR:2015:3075) het volgende overwogen:

11. Tussen partijen is niet in geschil dat [F] een wederverkoper is als bedoeld artikel 2a, eerste lid, onderdeel k, van de Wet OB. Voorts acht de rechtbank gelet op de informatie uit het vonnis van de strafrechter en de bewijsmiddelen aannemelijk dat eiseres alle caravans heeft gekocht van [F] . Uit het bepaalde in artikel 28b, eerste en tweede lid, van de Wet OB volgt dat de margeregeling slechts op de leveringen van [F] aan eiseres van toepassing is, indien de caravans op enig moment voorafgaand aan die leveringen aan [F] zijn geleverd door particulieren of andere in artikel 28b, tweede lid, van de Wet OB genoemde leveranciers.

12. De rechtbank acht op basis van het boekenonderzoek en de bewijsmiddelen bij het strafvonnis aannemelijk dat de in geding zijnde caravans door [F] van [G] zijn gekocht en dat [G] die caravans heeft gekocht van de fabrikant. Uitgesloten is dat de fabrikant van een caravan als wederverkoper van die caravan kan worden aangemerkt. Dat betekent dat [G] de caravans niet met toepassing van de margeregeling kan hebben verkregen. Daarvan uitgaande kan de margeregeling op de leveringen van [F] aan eiseres slechts worden toegepast als [G] bij haar leveringen aan [F] was aan te merken als een leverancier behorend tot de in artikel 28b, tweede lid, van de Wet OB vermelde categorieën. Dat is hier klaarblijkelijk niet het geval. In dit verband acht de rechtbank ook van belang dat uit het rapport van het boekenonderzoek en uit de bewijsmiddelen die behoren bij het strafvonnis van de rechtbank Overijssel volgt dat de caravans nooit op naam van een particulier hebben gestaan en dat de inkoopverklaringen, die deels op naam van particulieren zijn gesteld, vals waren.

13. Uit het vorenstaande volgt dat de leveringen van [F] aan eiseres niet onder de margeregeling vallen. Op de in geding zijnde leveringen van eiseres is de margeregeling derhalve evenmin van toepassing.

14. Uit het hiervoor onder 10. aangehaalde arrest van de Hoge Raad volgt dat eiseres gevrijwaard dient te worden van naheffing indien eiseres alles heeft gedaan wat redelijkerwijs van haar kan worden verlangd om ervoor te zorgen dat zij door de handelingen die zij verricht niet betrokken raakt bij onregelmatigheden of belastingfraude.

15. De rechtbank is van oordeel dat eiseres met betrekking tot de in geding zijnde caravans niet heeft voldaan aan de zorgvuldigheidseis. Zij had alle aanleiding om aan de juistheid van de facturen van [F] en de inkoopverklaringen te twijfelen. Uit het rapport van het boekenonderzoek alsmede de bewijsmiddelen bij het strafvonnis leidt de rechtbank af dat de caravans nimmer op naam van een particulier hebben gestaan, dat een groot deel van de caravans op bestelling is geleverd, dat de caravans zijn ingekocht in het modeljaar dat in het voertuigidentificatienummer is vermeld en dat sommige onderdelen in caravans nog in plastic waren verpakt en geen sporen van gebruik vertoonden. Uit een achttal verklaringen van de afnemers van eiseres volgt dat zij ervan uitgingen dat zij een nieuwe caravan kochten. Uit de verklaringen van de getuigen [D] en [H] volgt voorts dat de caravans er nieuw uitzagen, bijvoorbeeld omdat de matrassen nog in het plastic zaten en dat op de koelkastdeur, het toilet en de afdekplaat van het fornuis nog beschermfolie zat. Eiseres heeft deze verklaringen onvoldoende gemotiveerd betwist. Van een ervaren caravanhandelaar als eiseres mag worden verwacht dat zij op de hoogte is van de modeljaren van de door haar aangeschafte caravans. Deze kunnen immers in één oogopslag worden afgeleid uit de chassisnummers. In combinatie met de staat waarin de caravans ten tijde van de aankoop verkeerden had dit bij eiseres ernstige twijfel moeten doen rijzen omtrent de juistheid van de facturen van [F] en had eiseres nader onderzoek moeten verrichten. Gesteld noch gebleken is dat eiseres voldoende onderzoek heeft verricht. Uit de Zulassungsbescheinigungen bleek immers dat de caravans nimmer op naam van een particulier hadden gestaan. Het had gelet op de beschikbare objectieve gegevens op de weg van eiseres gelegen om nadere informatie in te winnen, bijvoorbeeld bij de belastingdienst of bij haar adviseur, om er zeker van te zijn dat de margeregeling terecht door [F] was toegepast en ook door haar kon worden toegepast. Nu zij dat niet heeft gedaan, kan niet worden gezegd dat zij alles heeft gedaan wat redelijkerwijs binnen haar mogelijkheden ligt om betrokkenheid bij belastingfraude te voorkomen. Zij kan derhalve geen aanspraak maken op toepassing van de margeregeling in strijd met de daaraan gestelde voorwaarden.

16. De stelling van eiseres dat zij en vele andere partijen door [F] op het verkeerde been zijn gezet kan eiseres niet baten. Uit de hiervoor onder 10. aangehaalde jurisprudentie van het Hof van Justitie volgt dat een ondernemer achteraf met een naheffingsaanslag omzetbelasting kan worden geconfronteerd indien hij niet de vereiste zorgvuldigheid heeft betracht, ook indien hij de fraude niet zelf heeft geëntameerd.

17. Voor zover eiseres heeft beoogd te stellen dat verweerder de te weinig geheven omzetbelasting bij [F] had moeten naheffen omdat het ook voor verweerder duidelijk is dat deze de fraude heeft opgezet, overweegt de rechtbank als volgt.

18. Op zichzelf is juist dat [F] , aangezien de caravans niet in aanmerking kwamen voor toepassing van de margeregeling, in strijd met artikel 35, eerste lid, letter j, van de Wet OB nagelaten heeft op de factuur een afzonderlijk bedrag aan omzetbelasting te vermelden.

Indien te weinig omzetbelasting is geheven ten gevolge van het niet naleven van bepalingen van de belastingwet door een ander dan de belastingplichtige, wordt ingevolge artikel 20, lid 2, tweede volzin, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: AWR) de naheffingsaanslag aan die ander opgelegd. Uit rechtsoverweging 2.3.3 van het hiervoor onder 10. aangehaalde arrest van de Hoge Raad volgt dat het feit dat een wettelijke voorwaarde voor toepassing van de margeregeling niet is vervuld, meebrengt dat een belanghebbende, in dit geval eiseres, in strijd met de wettelijke bepalingen te weinig omzetbelasting heeft voldaan. Daarom kan niet worden gezegd dat de te lage heffing is terug te voeren op het niet-naleven van bepalingen van de belastingwet door een ander, in de zin van de vorenvermelde bepaling van de AWR. De naheffing wordt niet reeds verhinderd door het feit dat [F] een onjuiste factuur of informatie heeft verstrekt (vgl. HR 16 oktober 2015, nr. 14/05127, ECLI:NL:HR:2015:3075).

19. Gelet op het voorgaande dient het beroep ongegrond te worden verklaard.

20. Het beroep inzake de heffingsrente dient eveneens ongegrond te worden verklaard.

21. De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.