Rechtbank Noord-Holland, 01-02-2019, ECLI:NL:RBNHO:2019:698, AWB - 17 _ 3370

1. Eiseres heeft op 27 juli 2011 een aanvraag voor een omgevingsvergunning ingediend voor de bouw van 20 appartementen en 5 grondgebonden woningen aan [a] . Eiseres heeft hierbij een bedrag van € 2.100.000 aan bouwkosten opgegeven.

2. Verweerder heeft aan eiseres aanslag I opgelegd voor het in behandeling nemen van de hiervoor onder 1 genoemde aanvraag.

3. Eiseres heeft op 16 maart 2012 een aanvraag voor een omgevingsvergunning ingediend voor het plaatsen van 14 dakopbouwen aan de [b] . Eiseres heeft hierbij een bedrag van € 1.494.783 aan bouwkosten opgegeven.

4. Verweerder heeft aan eiseres aanslag II opgelegd voor het in behandeling nemen van de hiervoor onder 3 genoemde aanvraag. Aanslag II is verzonden aan eiseres op 9 januari 2013.

5. Op grond van artikel 2 van de Verordening op de heffing en invordering van Leges 2011 voor de gemeente Oostzaan (hierna: de verordening 2011) worden onder de naam “leges” rechten geheven voor het genot van door of vanwege het gemeentebestuur verstrekte diensten, genoemd in de verordening en de daarbij behorende tarieventabel.

6. Eiseres heeft bij brief van 4 februari 2013 bezwaar gemaakt tegen deze aanslagen.

7. In geschil is of de aanslagen I en II terecht zijn opgelegd.

8. Eiseres stelt het volgende. Het tijdstip van de beëindiging van de heffing is noch in de verordening 2011 noch in de verordening 2012 vermeld waardoor niet wordt voldaan aan de voorwaarden van artikel 217 van de Gemeentewet. De verordeningen zijn derhalve in hun geheel onverbindend. De bij de verordeningen behorende bijlage “Uniforme Administratieve Voorwaarden voor de uitvoering van werken 1989” (hierna: UAV 1989) dan wel “Uniforme Administratieve Voorwaarden voor de uitvoering van werken en technische installatiewerken 2012 (hierna: UAV 2012) zijn gelet op het arrest van de Hoge Raad van 19 juni 2015 (ECLI:NL:HR:2015:1669) niet op de in de artikelen 139 en 217 van de Gemeentewet voorgeschreven wijze bekend gemaakt. Dit heeft ook te gelden voor het normblad NEN 2631. De heffingsmaatstaf is derhalve niet overeenkomstig artikel 217 van de Gemeentewet in de verordeningen vermeld. De gemeentelijke regelingen op grond waarvan de bouwkosten kunnen worden bepaald zijn derhalve onverbindend.

Eiseres verzoekt ten slotte, indien de rechtbank niet zelfstandig tot het oordeel komt dat sprake is van strijd met voornoemde artikelen van de Gemeentewet, de door haar gestelde strijd met de artikelen 139 en 217 van de Gemeentewet voor te leggen aan de Hoge Raad in de vorm van een prejudiciële vraag. Ter zitting heeft eiseres ten slotte gewezen op de uitspraak van het Gerechtshof Amsterdam van 20 december 2018 met kenmerk 16/00105, in het bijzonder rechtsoverweging 5.4 van die uitspraak. Eiseres concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de bestreden besluiten en de aanslagen I en II.

9. Verweerder voert het volgende aan. Voor de berekening van de legesbedragen voor het plaatsen van de 14 dakopbouwen respectievelijk de bouw van 20 appartementen en 5 grondgebonden woningen is aangeknoopt bij de door eiseres opgegeven bouwkosten van € 1.494.783 respectievelijk € 2.100.000. Voor het plaatsen van de 14 dakopbouwen kwamen de bouwkosten overeen met de daadwerkelijke aanneemsom terwijl de daadwerkelijke aanneemsom voor de bouw van 20 appartementen en 5 grondgebonden woningen uiteindelijk € 2.147.500 heeft bedragen. De Hoge Raad heeft bij arrest van 19 juni 2015 geoordeeld dat wanneer de gemeentelijke regelgeving in het kader van de omschrijving van de heffingsmaatstaf verwijst naar NEN-normen, aan de vereisten omtrent publicatie is voldaan indien de gemeente die normen bekendmaakt door terinzagelegging op de wijze die in artikel 139, derde lid, van de Gemeentewet is voorzien voor bijlagen, en desgevraagd papieren afschriften van die normen verstrekt tegen betaling van bedragen die niet hoger zijn dan de tarieven die de gemeente hanteert voor het verstrekken van papieren afschriften van besluiten die algemeen verbindende voorschriften inhouden. Of aan deze voorwaarden is voldaan is volgens de Hoge Raad niet relevant wanneer wordt aangesloten bij de hoogte van de aannemingssom. Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van de beroepen.

10. Voor het overige verwijst de rechtbank naar de gedingstukken.

11. De rechtbank overweegt als volgt. Uit artikel 2 van zowel de verordening 2011 als 2012 volgt dat de legesheffing een zogenoemde tijdstipheffing is. Dit houdt in dat voor de belastingplicht uitsluitend van belang is het tijdstip waarop een aanvraag voor een door het gemeentebestuur te verstrekken dienst of te verrichten handeling is ingediend en in behandeling is genomen. Bij tijdstipheffingen als de onderhavige is derhalve, anders dan bij een tijdvakheffing, niet noodzakelijk dat in de belastingverordening het tijdstip van beëindiging van de heffing is vermeld. Het rechtszekerheidsbeginsel noopt niet tot een dergelijke overgangsregeling. Deze grief van eiseres treft derhalve geen doel.

12. Ten aanzien van de stelling van eiseres dat de bij de legesverordening 2011 en 2012 behorende bijlage UAV 1989 respectievelijk UAV 2012, alsmede het normblad NEN 2631 niet op de wettelijk voorgeschreven wijze bekend zijn gemaakt, overweegt de rechtbank dat de artikelen 139 en 217 van de Gemeentewet eisen stellen aan de kenbaarheid van de maatstaven waarnaar gemeentebelastingen worden geheven. In een geval waarin de gemeentelijke regelgeving in het kader van de omschrijving van de heffingsmaatstaf verwijst naar NEN-normen, is aan voormelde eisen voldaan indien de gemeente die normen bekend maakt op de wijze die in artikel 139 van de Gemeentewet is voorzien, zo volgt uit het arrest van de Hoge Raad van 19 juni 2015 (ECLI:NL:HR:2015:1669).

In elk van de tarieventabellen, behorende bij de verordening 2011 en 2012 (hierna: de tarieventabel) worden de tarieven weergegeven voor het genot van door of vanwege het gemeentebestuur verstrekte diensten. Uit de tarieventabel blijkt verder dat het tarief voor het in behandeling nemen van een aanvraag om een omgevingsvergunning voor een bouwactiviteit wordt vastgesteld aan de hand van een percentage van de bouwkosten voor het uit te voeren werk. Uit de omschrijving van het begrip bouwkosten in de tarieventabel, zoals hierboven onder punt 5 opgenomen, leidt de rechtbank af dat hiermee is beoogd voor de bepaling van de heffingsmaatstaf zo veel mogelijk aan te sluiten bij hetgeen omtrent de aannemingssom is komen vast te staan. De uitzonderingsbepaling omtrent de raming van de bouwkosten moet derhalve beperkt worden toegepast. De rechtbank vindt voor haar oordeel steun in het hiervoor aangehaalde arrest van de Hoge Raad van 19 juni 2015, waarin in overweging 2.3.4. het volgende is overwogen:

Anders dan eiseres, leest de rechtbank in bovengenoemd arrest van de Hoge Raad van

19 juni 2015 niet dat de bekendmaking van de NEN-normen, wanneer daarnaar in de verordeningen in het kader van de omschrijving van de heffingsmaatstaf wordt verwezen, te allen tijde en dus ook in situaties waarin deze normen de belastingheffing feitelijk niet raken, moet worden getoetst, immers de Hoge Raad heeft in voornoemd arrest geoordeeld dat in het midden kan blijven of ten aanzien van de NEN-norm 2631 aan de voorwaarden van artikelen 139 en 217 van de Gemeentewet was voldaan. Als de bekendmaking van de NEN-norm 2631 daadwerkelijk, zoals eiseres heeft betoogd, te allen tijde zou moeten worden getoetst, had de Hoge Raad dat naar het oordeel van de rechtbank namelijk ook in die zaak gedaan en de verordening voor zover het de toepassing van deze NEN-norm betreft – zo nodig – onverbindend verklaard.

15. Ten aanzien van de UAV 1989 stelt de rechtbank vast dat deze zijn gepubliceerd in de Staatscourant: https://www.bouwendnederland.nl/download.php?itemID=29003 .

Ten aanzien van de UAV 2012 stelt de rechtbank vast dat deze in de Staatscourant jaargang 2012, nr. 1567, bekend zijn gemaakt. Op internet zijn de UAV 2012 te vinden op: https://zoek.officielebekendmakingen.nl/stcrt-2012-1567.html en op: http://wetten.overheid.nl/BWBR0031190/2012-03-01#SlotformulierEnOndertekening .Gelet hierop zijn de toegankelijkheid en kenbaarheid van zowel de UAV 1989 als de UAV 2012 naar het oordeel van de rechtbank voldoende gewaarborgd. Het is dan ook niet vereist dat de gemeente een op voormelde wijze algemeen toegankelijk en beschikbaar document nogmaals (digitaal) publiceert. Een belastingplichtige kan aan de hand van de verordening, de UAV 1989 en de UAV 2012 de maatstaf van heffing bepalen, zodat van onverbindendheid van de verordening 2011 noch 2012 op dit punt sprake is.

16. Nu sprake is geweest van het in behandeling nemen van een tweetal aanvragen om een omgevingsvergunning van eiseres, hebben zich de belastbare feiten zoals bedoeld in de verordeningen 2011 en 2012 voorgedaan zodat verweerder bevoegd was leges van eiseres te heffen. Eiseres heeft tegen de (hoogte van de) leges verder geen bezwaren aangevoerd. De rechtbank oordeelt dat verweerder de van eiseres geheven leges bij de bestreden besluiten I en II terecht heeft gehandhaafd. De aanslag I en II zijn derhalve eveneens terecht aan eiseres opgelegd.

17. Gelet op het voorgaande wijst de rechtbank het verzoek tot het stellen van prejudiciële vragen af.

18. Op grond van bovenstaande overwegingen zijn de beroepen ongegrond.

Proceskosten.

19. Voor een proceskostenveroordeling is geen aanleiding.