Rechtbank Noord-Holland, 30-04-2020, ECLI:NL:RBNHO:2020:5882, AWB - 17 _ 3692

7.1.

Eiseres stelt primair dat indelingsregel 2a niet kan worden toegepast en dat de goederen juist zijn aangegeven onder de GN-onderverdelingen welke van toepassing zijn op de individuele onderdelen. Ter onderbouwing van haar standpunt, verwijst eiseres naar het arrest van de Hoge Raad van 19 november 2004, ECLI:NL:HR:2004:AO3315 (hierna: het tentdoeken en tentstokkenarrest). Eiseres voegt hier aan toe dat de goederen weliswaar steeds in één container zijn vervoerd, maar dat de goederen bestemd voor [G] en de goederen bestemd voor [F] , telkens op eigen aangiften zijn aangegeven voor het vrije verkeer. Bovendien is niet vastgesteld dat de goederen gezamenlijk verpakt waren, bij gebreke waarvan moet worden aangenomen dat de goederen conform de facturering, de paklijsten en de aangiften afzonderlijk waren verpakt.

7.2.

Subsidiair stelt eiseres dat indelingsregel 2a niet kan worden toegepast, omdat geen sprake is van slechts eenvoudig assembleren. Het samenstellen van de apparaten en het vervangen van de condensatoren overstijgen een eenvoudige assemblage. Met name het vervangen van de condensatoren in de voedingen vormt een onderdeel van het fabricageproces. Daarmee worden niet alleen componenten samengevoegd, maar ook het elektronische ontwerp van de toestellen aangepast. Het veranderen van het ontwerp en daarmee de technische specificaties van de toestellen maakt dat de werkzaamheden een eenvoudige assemblage overstijgen. Ter onderbouwing van haar standpunt wijst eiseres op het arrest van het Hof van Justitie van de Europese Unie (hierna: HvJ) van 6 februari 2014, ECLI:EU:C:2014:48, Humeau Beaupréau SAS (hierna: HB SAS).

7.3.

Eiseres stelt meer subsidiair dat de utb verlaagd moet worden met € 48.683,21, omdat de aangiften eindigend op de nummers [# 1] en [# 2] op verschillende dagen zijn gedaan, de goederen op verschillende data zijn aangebracht (respectievelijk 10 juli 2006 en 17 juli 2006), in verschillende containers zijn vervoerd en zijn bestemd voor verschillende importeurs.

7.4.

Nog meer subsidiair stelt eiseres dat een (verdere) verlaging van de utb dient plaats te vinden met € 18.519,43, nu de goederen vermeld in de aangifte voor het brengen in het vrije verkeer van 23 juli 2007, die eindigt op nummer [# 3] , geen complete satellietontvangers vormen omdat de tuners ontbreken. Zonder de tuners beschikken de apparaten (nog) niet over de essentiële kenmerken van een satellietontvanger. Van misbruik van recht zoals door verweerder is gesteld, is niet gebleken, aldus eiseres.

7.5.

Eiseres concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vermindering van de utb tot nihil. Subsidiair concludeert eiseres tot vermindering van de utb met € 48.683,21 respectievelijk € 18.519,43. Tevens verzoekt eiseres verweerder te veroordelen tot vergoeding van de proceskosten in beroep. Tot slot verzoekt eiseres om een vergoeding van de immateriële schade.

8.1.

Verweerder stelt dat de utb terecht is uitgereikt, omdat de aangegeven onderdelen met toepassing van indelingsregel 2a ingedeeld dienen te worden onder de GN-onderverdeling die van toepassing is op satellietontvangers. Voor de indeling van de onderdelen van de satellietontvangers is niet van belang dat niet alle goederen met dezelfde aangifte in het vrije verkeer zijn gebracht. Verweerder beroept zich hierbij op het arrest van het HvJ van 10 maart 2016 ECLI:EU:C:2016:155 VAD BVBA en Johannes Josephus Maria van Aert tegen Belgische Staat (hierna: VAD-arrest). Alhoewel dit arrest, waarin het Hof aanleiding heeft gezien om afzonderlijk aangegeven goederen in samenhang te bezien, betrekking heeft op indelingsregel 3b is deze beslissing ook toe te passen bij indelingsregel 2a.

8.2.

Verweerder stelt voorts dat het samenstellen van de satellietontvanger een eenvoudige assemblage betreft, doch dat indelingsregel 2a niet uitsluitend van toepassing is indien sprake is van eenvoudige assemblage. Verweerder wijst in dit verband op het arrest van het HvJ van 16 juni 1994, ECLI:EU:C:1994:252 Develop Dr. Eisbein GmbH &Co (hierna: Eisbein).

8.3.

Voor de gestelde verlaging van de utb met € 48.683,21 bestaat volgens verweerder geen aanleiding. De aangiften eindigend op de nummers [# 1] en [# 2] hebben ieder afzonderlijk betrekking op de onderdelen in een container die tezamen een (complete) satellietontvanger in niet-gemonteerde staat vormen en zodoende met toepassing van indelingsregel 2a als satellietontvanger ingedeeld moeten worden.

8.4.

Verweerder stelt dat voor de verlaging van de utb met € 18.519,43 evenmin aanleiding bestaat. Op 23 juli 2007 zijn alle onderdelen van een satellietontvanger aangegeven voor het vrije verkeer, behalve de tuners. Deze tuners waren echter wel bij de zending aanwezig, maar eiseres heeft er voor gekozen de tuners niet, net als de andere onderdelen aan te geven voor het vrije verkeer, maar met gebruik van de douaneregeling douanevervoer over te brengen naar Duitsland. Verweerder stelt dat deze afzonderlijke behandeling van de tuners geen ander doel dient dan het ontwijken van het douanetarief van satellietontvangers. Zonder enige twijfel zijn de tuners in Duitsland, na het douanevervoer, in het vrije verkeer gebracht en ingedeeld onder GS-post 8529. Nu de douaneregeling douanevervoer niet bedoeld is om een andere indeling van een zending in de GN teweeg te brengen, voert verweerder aan dat sprake is van misbruik van recht.

8.5.

10.1.

10.2.

11. De rechtbank is van oordeel dat in dit specifieke geval indelingsregel 2a dient te worden toegepast op de met de onder overweging 2 vermelde aangiften voor het brengen in het vrije verkeer aangegeven (onder)delen voor satellietontvangers. De rechtbank is daartoe gekomen op grond van het hierna overwogene.

12. In het VAD-arrest heeft het HvJ onder meer geoordeeld dat de afzonderlijk verpakte en aangegeven goederen voor de toepassing van indelingsregel 3b als “goederen in stellen of assortimenten” in de zin van die indelingsregel, en dus onder een en dezelfde tariefpost vallen wanneer vaststaat dat deze goederen bij elkaar horen en bestemd zijn om als geheel te worden verkocht.

Het HvJ heeft daarbij overwogen dat iedere andere uitlegging van het begrip “stel of assortiment” de invoerders in feite de mogelijkheid zou bieden om er door middel van een relatief eenvoudige ingreep – zoals de goederen ompakken of met plakband samenvoegen – voor te zorgen dat deze goederen als één geheel of juist afzonderlijk worden ingedeeld, afhankelijk van wat voor hen het gunstigst is. Tevens heeft het HvJ overwogen dat uit haar vaste rechtspraak volgt dat een dergelijke mogelijkheid in strijd is met het beginsel dat het beslissende criterium voor de tariefindeling van goederen in de regel moet worden gezocht in de objectieve kenmerken en eigenschappen ervan, en derhalve afdoet aan de doelstelling inzake eenvoud van de douanecontroles en rechtszekerheid, die aan de tariefindeling van de ingevoerde goederen ten grondslag moet liggen. Bij de indeling zijn objectieve factoren van belang. Het HvJ overweegt verder dat dergelijke objectieve factoren gevonden kunnen worden in omstandigheden als die welke in de verwijzingsbeslissing zijn uitgezet, namelijk de omstandigheid dat de goederen samen zijn ingevoerd, vervoerd, gefactureerd en behandeld, de omstandigheid dat zij aan dezelfde persoon zijn geadresseerd, de visuele voorstelling van het toestel, en de omstandigheid dat precies evenveel luidsprekersets als audio-videocombinaties zijn ingevoerd.

13. Uit vorenvermeld arrest van het HvJ kan worden afgeleid dat de afzonderlijk verpakte èn aangegeven goederen voor de toepassing van indelingsregel 3b als “goederen in stellen of assortimenten” in de zin van die indelingsregel, en dus onder een en dezelfde tariefpost vallen wanneer vaststaat dat deze goederen bij elkaar horen en bestemd zijn om als geheel te worden verkocht. De rechtbank is van oordeel dat uit dit arrest kan worden afgeleid dat onder omstandigheden goederen vermeld in meerdere aangiften tezamen kunnen worden genomen indien de omstandigheden daartoe aanleiding geven. Naar het oordeel van de rechtbank staat niets eraan in de weg een dergelijke uitleg onverkort te hanteren voor de toepassing van indelingsregel 2a.

14. Uit de feiten, als weergegeven onder overwegingen 3 en 4 hiervoor, vloeit voort dat de onderhavige (onder)delen voor satellietontvangers bij elkaar horen en, na assemblage, bestemd zijn om als geheel te worden verkocht. In lijn van het VAD-arrest behoren deze (onder)delen voor satellietontvangers met toepassing van indelingsregel 2a onder dezelfde GN-code te worden ingedeeld, nu feitelijk sprake is van satellietontvangers in niet-gemonteerde staat. Dat er steeds twee aangiften worden gedaan ten behoeve van twee importeurs, maakt dit gelet op alle hiervoor geschetste omstandigheden en het feit dat sprake is van gelieerde ondernemingen niet anders. Gelet op het VAD-arrest van het HvJ kan het beroep van eiseres op het tentstokken en tentdoeken-arrest van de Hoge Raad niet slagen.

15. Eiseres heeft voorts gesteld dat toepassing van indelingsregel 2a voorts niet mogelijk is vanwege de complexiteit van het assemblage/montageproces. De vervanging van de condensatoren (dat nodig is omdat de ingevoerde condensatoren brandgevaarlijk zouden zijn en slechts een beperkte levensduur zouden hebben) gaat verder dan eenvoudige montagewerkzaamheden. Het betreft bewerkingen die nodig zijn ter voltooiing van de fabricage. Alleen door deze bewerkingen ontstaat een volledig en veilig werkend eindproduct.

16. De toelichting IDR op indelingsregel 2a stelt dat voor de toepassing van indelingsregel 2a een artikel aangeboden in gemonteerde of niet-gemonteerde staat moet worden aangemerkt, het artikel waarvan de verschillende elementen zijn bestemd om te worden samengevoegd, hetzij door middelen als schroeven, bouten, moeren, enzovoorts, hetzij bijvoorbeeld door klinken of lassen onder de voorwaarde dat het enkel om montagebewerkingen gaat. In dit opzicht hoeft geen rekening te worden gehouden met de complexiteit van de montagemethode. De verschillende elementen mogen evenwel niet worden onderworpen aan verdere bewerkingen voor de voltooiing van het eindproduct.

17. Uit het arrest Eisbein volgt dat indelingsregel 2a, tweede volzin, aldus moet worden uitgelegd, dat als een goed in gedemonteerde of niet-gemonteerde staat is te beschouwen het goed waarvan de samenstellende onderdelen, dat wil zeggen de onderdelen die kunnen worden geïdentificeerd als te zijn bestemd om het afgewerkte product te vormen, alle terzelfder tijd ter inklaring worden aangeboden, en dat daarbij geen rekening moet worden gehouden met de montagetechniek of de ingewikkeldheid van de montage.

18. De ingevoerde (onder)delen vormen tezamen (complete) satellietontvangers die als zodanig functioneren. Naar het oordeel van de rechtbank is niet gebleken dat de assemblage/montage van de onderdelen tot satellietontvangers dusdanig complex is dat, gelet op het hiervoor overwogene, dit in de weg staat aan toepassing van indelingsregel 2a.

19.1.

Eiseres heeft nog gesteld dat het vervangen van de condensatoren in de elektronische assemblage (de tuner) een dusdanige handeling is dat niet meer kan worden gesproken van het samenvoegen van onderdelen, doch dat sprake is van een bewerking ter voltooiing van het fabricageproces en dit daarom aan toepassing van indelingsregel 2a in de weg staat.

19.2.

De rechtbank volgt eiseres hierin niet. Ter zitting heeft eiseres weliswaar verklaard dat de kwaliteit en levensduur van de condensatoren in de tuners beperkt is, doch ook dat de ingevoerde satellietontvangers met die (gelijktijdig) ingevoerde condensatoren gewoon kunnen functioneren. Naar het oordeel van de rechtbank maakt het na de invoer vervangen van de condensatoren door een duurzamer en beter functionerend exemplaar niet dat daarmee aldus sprake is van een montagehandeling die de toepassing van indelingsregel 2a te buiten gaat. Nu niet is gebleken dat de satellietontvangers met de gelijktijdig ingevoerde condensatoren niet (kunnen) functioneren of zodanig incompleet zijn dat geen sprake is van een satellietontvanger (in niet-gemonteerde staat) als bedoeld in nagenoemde GN-posten, is voldaan aan de vereisten voor de toepassing van indelingsregel 2a.

20. Gelet op al hetgeen hiervoor is overwogen dienen de door eiseres ingevoerde onderdelen van de satellietontvangers met toepassing van indelingsregel 2a als complete satellietontvangers in niet-gemonteerde staat te worden ingedeeld onder GN-code 8528 1295 (2006) en GN-code 8528 7110 (2007).

21. Met betrekking tot de bij de aangiften eindigend op nummers [# 1] en [# 2] ingevoerde goederen is de rechtbank gelet op de douaneaangiften en bijbehorende handelsbescheiden van oordeel dat verweerder er terecht van is uitgegaan dat elke aangifte voor het brengen in het vrije verkeer alle (onder)delen omvat die tezamen een satellietontvanger vormen, zij het in niet-gemonteerde staat. Hetgeen eiseres daartegen heeft aangevoerd, faalt reeds omdat het niet in overeenstemming is met de feitelijk situatie. Gelet op de feiten en omstandigheden zoals onder overwegingen 3 en 4 zijn opgenomen en het hetgeen hiervoor is overwogen met betrekking tot de toepassing van indelingsregel 2a, is aan de vereisten voor de toepassing van indelingsregel 2a voldaan en heeft verweerder deze goederen terecht met toepassing van indelingsregel 2a ingedeeld als satellietontvanger onder GN-code 8528 1295 (2006) en GN-code 8528 7110 (2007).

22. Ten aanzien van de aangifte voor het brengen in het vrije verkeer eindigend op nummer [# 3] heeft verweerder gesteld dat sprake is van misbruik van recht. Eiseres heeft gesteld dat zij bij de invoer van de tuners een keuze heeft gemaakt uit de haar voorliggende mogelijkheden. De keuze voor een mogelijkheid die haar minder belastingheffing oplevert, is op zich nog geen misbruik. Verweerder heeft zijn standpunt niet onderbouwd en heeft slechts vermoedens geuit, aldus eiseres.

23.1.

23.2.

Verweerder heeft het door hem gestelde misbruik van recht - na de gemotiveerde betwisting van die stelling door eiseres - naar het oordeel van de rechtbank niet aannemelijk gemaakt, nu verweerder uitsluitend stelt dat sprake zou zijn van misbruik van recht doch zijn stelling niet nader met concrete feiten heeft onderbouwd. Bij deze stand van zaken zal de rechtbank verweerder niet volgen. Dit klemt temeer nu overigens niet vaststaat welke douanebestemming de tuners uiteindelijk hebben gekregen en of de tuners zijn samengevoegd met de onderdelen die zijn ingevoerd met vorenvermelde aangifte. Voor de overige onderdelen heeft te gelden dat zij niet kunnen worden ingedeeld onder de GN-code van satellietontvangers, omdat door het ontbreken van de tuner niet kan worden gezegd dat zij de wezenlijke kenmerken van het complete of afgewerkte artikel vertonen. Zij vormen derhalve geen satellietontvanger in niet-complete staat in de zin van indelingsregel 2a, zodat de onderdelen hun eigen indeling moeten volgen.

23.3.

Naar het oordeel van de rechtbank is toepassing van indelingsregel 2a onder deze omstandigheden ten aanzien van de goederen vermeld in voormelde aangifte niet mogelijk. In zoverre zal de rechtbank het beroep gegrond verklaren en de utb verminderen met € 18.519,43, nu dit bedrag als zodanig niet in geschil is.

24. Gelet op het vorenoverwogene, in het bijzonder onder overweging 23 hiervoor, dient het beroep gegrond te worden verklaard. Nu het bedrag niet in geschil is, zal de rechtbank de utb verminderen met een bedrag van € 18.519,43.

25. De rechtszekerheid als algemeen aanvaard rechtsbeginsel brengt mee dat

26. Verweerder heeft aangevoerd dat eiseres volledig gedekt is tegen schade door de voorwaarden waaronder zij als douane-expediteur voor haar opdrachtgevers werkt en dat daardoor de spanning en frustratie voor haar zijn weggevallen. De rechtbank verwerpt dit verweer. Of eiseres volledig gedekt is voor schade is naar het oordeel van de rechtbank geen relevante omstandigheid bij een verzoek tot vergoeding van immateriële schade.

27. De in aanmerking te nemen termijn begint als regel te lopen op het moment waarop verweerder het bezwaarschrift ontvangt. De termijn eindigt op het moment waarop de rechtbank uitspraak doet.

28. In het onderhavige geval is het bezwaarschrift op 10 juli 2009 door verweerder

29. Bij overschrijding van de redelijke termijn dient voor de schadevergoeding als

30. In gevallen waarin de bezwaar- en de beroepsfase tezamen zo lang hebben geduurd dat de redelijke termijn is overschreden, dient de rechter met het oog op toekenning van een vergoeding voor immateriële schade vanwege dat tijdsverloop te beoordelen op welke wijze de termijnoverschrijding moet worden toegerekend aan de bezwaar- en aan de beroepsfase. Daardoor wordt immers bepaald in hoeverre de immateriële schade is toe te rekenen aan het bestuursorgaan onderscheidenlijk de rechtbank. Bij deze toerekening heeft als regel te gelden dat de bezwaarfase onredelijk lang heeft geduurd voor zover de duur daarvan een halfjaar overschrijdt, en de beroepsfase voor zover zij meer dan anderhalf jaar in beslag neemt.

31. Gelet op het hiervoor overwogene is de redelijke termijn aangevangen op 10 juli 2009 en geëindigd op 30 april 2020. Dit is een tijdsverloop van (afgerond) 10 jaren en 10 maanden (130 maanden). De redelijke termijn van twee jaar is met 106 maanden overschreden. Daarmee correspondeert een vergoeding van immateriële schade

32. Nu het beroep (gedeeltelijk) gegrond zal worden verklaard, is er aanleiding verweerder op de voet van artikel 8:75 van de Awb te veroordelen in de proceskosten van eiseres. Deze kosten stelt de rechtbank op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 1050 (1 punt voor het indienen van een beroepschrift en 1 punt voor het verschijnen ter zitting van 28 november 2019 en een factor 1 voor het gewicht van de zaak). De rechtbank ziet voorts aanleiding verweerder op te dragen het door eiseres betaalde griffierecht van

€ 333 te vergoeden.