Rechtbank Noord-Holland, 30-05-2024, ECLI:NL:RBNHO:2024:5458, HAA 23/3405

16. Verder is (allereerst) in geschil of de door verweerder ingebrachte stukken buiten beschouwing gelaten moeten worden.

17. Tussen partijen is niet langer in geschil dat het treinabonnement van de dochter van € 2.137 ten laste van de winst uit onderneming gebracht mag worden.

18. Voor het overige verwijst de rechtbank naar de gedingstukken.

19. Vaststaat dat, ondanks het verzoek van de rechtbank van 21 juni 2023, verweerder niet een verweerschrift heeft ingediend (artikel 8:42 van de Algemene wet bestuursrecht). Op 25 maart 2024 (negen dagen voor de zitting) heeft de rechtbank voor het eerst stukken van verweerder ontvangen, waarna de stukken op dezelfde dag zijn doorgezonden naar eiseres. Vanwege het (te) laat ontvangen van de stukken van verweerder, komt de vraag op of – bij toelating van de stukken – sprake is van strijd met de goede procesorde.

20. De rechtbank ziet aanleiding een geheel nieuw standpunt van verweerder in de stukken buiten beschouwing te laten wegens strijd met de goede procesorde. Het betreft hier het standpunt van verweerder dat interne compensatie (voor de alsnog in aftrek toe te laten treinkosten van de dochter; zie 17) dient plaats te vinden door kosten die samenhangen met de woning van eiseres in [plaats] niet in aftrek te brengen. Eiseres heeft op de zitting aangegeven niet (adequaat) te kunnen reageren op het nieuwe standpunt van verweerder.

21. Voor de overige inhoud van de stukken ziet de rechtbank geen aanleiding om het buiten beschouwing te laten wegens strijd met de goede procesorde.

22. De rechtbank stelt voorop dat het uitgangspunt bij de beoordeling of als kosten van de onderneming opgevoerde posten als zodanig kunnen worden aanvaard, dient te zijn of de desbetreffende uitgaven op zakelijke gronden zijn gedaan, dat wil zeggen met het oog op de zakelijke belangen van de onderneming (zie HR 18 maart 1998, ECLI:NL:HR:1998:AA2488). Het is aan eiseres om feiten en omstandigheden te stellen en aannemelijk te maken dat de in geschil zijnde studiekosten van de dochter en de zoon zijn ingegeven door zakelijke motieven.

23. De rechtbank overweegt nog dat, anders dan eiseres betoogt, er geen rechtsregel is die (doorslaggevend) vereist dat de studie moet zijn gevolgd aan een bepaalde instelling of dat een bepaalde mate van omzet moet zijn behaald.

24. Eiseres heeft aangevoerd dat zij de studiekosten in aftrek kan brengen omdat de studies van toegevoegde waarde zijn voor de onderneming. Daarnaast heeft eiseres aangevoerd dat zij – naast een laag loon in geld – een aantrekkelijk pakket (in een krappe arbeidsmarkt) wilde aanbieden aan de dochter en de zoon, waarbij meespeelt dat de studiekosten (zeer) hoog waren en de dochter en de zoon niet in aanmerking kwamen voor studiefinanciering. Ook heeft eiseres betoogd dat de vergoeding van de studiekosten past binnen haar visie van goed werkgeverschap.

25. Met hetgeen eiseres heeft aangevoerd is eiseres niet in haar bewijslast geslaagd. Eiseres heeft haar stelling dat de studies van toegevoegde waarde zijn voor de onderneming niet onderbouwd. De rechtbank acht hierbij van belang dat de studies van de dochter en de zoon zich niet specifiek richten op het vakgebied waarin eiseres werkzaam is, namelijk [vakgebied] en het werk bij [organisaties] , en evenmin op de ondersteunende werkzaamheden die beide werknemers in de onderneming van eiseres verrichten. Voorts valt niet in te zien hoe de verworven kennis bij deze studies productief gemaakt kan worden binnen de ondersteunende werkzaamheden van de dochter en de zoon in de onderneming van eiseres. De rechtbank is dan ook van oordeel dat verweerder de studiekosten terecht niet in aftrek heeft toegelaten.

26. Overeenkomstig hetgeen opgenomen onder 22, is het aan eiseres feiten en omstandigheden te stellen en aannemelijk te maken dat de in geschil zijnde fitnesskosten (€ 540) van de dochter zijn ingegeven door zakelijke motieven.

27. De enkele stelling van eiseres dat zij de fitnesskosten in aftrek kan brengen omdat sporten de gezondheid van werknemers (de dochter) bevordert, acht de rechtbank onvoldoende bewijs dat het sporten voor de werkzaamheid nut heeft en dat het niet gaat om uitgaven die bedoeld zijn om in de behoeften van eiseres en haar dochter te voorzien. Het lag op de weg van eiseres om met bewijzen haar stellingname te onderbouwen en het zakelijke verband aannemelijk te maken.

28. Overeenkomstig hetgeen opgenomen onder 22, is het aan eiseres feiten en omstandigheden te stellen en aannemelijk te maken dat de in geschil zijnde overige kosten (€ 4.172,72) zijn ingegeven door zakelijke motieven.

29. Op de zitting heeft eiseres desgevraagd verklaard niet te weten waar deze kosten op zien. Zonder enige onderbouwing van eiseres is de rechtbank van oordeel dat verweerder terecht de kosten voor een bedrag van € 4.172,72 niet in aftrek heeft toegelaten.

30. Nu alsnog een bedrag van € 2.137 aan treinkosten ten laste van de winst mag worden gebracht (zie 17), zal de rechtbank het beroep gegrond verklaren en het belastbaar inkomen uit werk en woning verminderen tot een berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 52.363 (= € 54.201 vastgesteld belastbaar inkomen uit werk en woning -/- (€ 2.137 (treinkosten) * 0,86 (MKB-winstvrijstelling)).

31. De in rekening gebrachte belastingrente wordt verminderd overeenkomstig de vermindering van de aanslag.

32. Eiseres heeft geen gemachtigde en heeft geen blijk gegeven van andere gemaakte kosten. Dit betekent dat geen proceskosten zijn gemaakt die voor vergoeding in aanmerking komen.

33. Nu het beroep gegrond wordt verklaard, dient het door eiseres betaalde griffierecht door verweerder te worden vergoed.