Rechtbank Noord-Nederland, 22-12-2017, ECLI:NL:RBNNE:2017:4990, AWB - 16 _ 3413

1.1.

Eiser is inwoner van Nederland en heeft vanuit Nederland via de website pokerstars.eu deelgenomen aan internetpokerspelen. Eiser heeft hiermee in februari 2013 een positief resultaat van € 12.886 behaald en in oktober 2013 een positief resultaat van € 2.058.

1.2.

Pokerstars wordt geëxploiteerd binnen de Rational Group. De Rational Group bestaat uit meerdere (dochter)vennootschappen op meerdere vestigingsplaatsen, zoals Rational Social Projects Limited (RSPL), gevestigd op Isle of Man, Rational Services Limited (RSL), eveneens gevestigd op Isle of Man, Rational Gaming Europe Limited (RGEL) gevestigd op Malta en Rational Networks Limited (RNL), eveneens gevestigd op Malta. Het hoofdkantoor van de Rational Group bevindt zich op Isle of Man.

1.3.

RGEL staat geregistreerd in het handelsregister van Malta. RNL is domeinnaamhouder van de website pokerstars.eu. RNL staat eveneens geregistreerd in het handelsregister van Malta.

1.4.

Tot de gedingstukken behoort een uitdraai van een ‘end user license agreement’ die door eiser is aanvaard. Hierin is, voor zover hier van belang, het volgende opgenomen:

1.5.

RGEL heeft een op grond van de Maltese Remote Gaming Regulations door de Maltese kansspelautoriteit afgegeven vergunning (nr. LGA/CL3/795/2011; een ‘Class 3’-vergunning), welke vergunning samen met de aan RNL verleende vergunning (nr. LGA/CL4/795/2011; een ‘Class 4’-vergunning) dient te worden gebruikt. Dit wordt ook aangeduid als een zogenoemde ‘Class 3 on 4’-vergunning.

2. In geschil of de onderhavige heffing van KSB in strijd is met het Unierecht, in het bijzonder met het recht op vrij verkeer van diensten (artikel 56 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (hierna: VWEU)). Het geschil spitst zich toe op de vraag of de diensten (gelegenheid bieden tot het spelen van internetpoker) worden aangeboden door een onderneming die binnen de Europese Unie is gevestigd.

3. Het bij 2 geformuleerde geschil is reeds aan de orde geweest in diverse (hoger) beroepszaken, waaronder de zaak waarin het Hof Arnhem-Leeuwarden op 25 april 2017 uitspraak heeft gedaan (zaaknummer 16/00094, ECLI:NL:GHARL:2017:3534) en de zaak waarin het Hof Amsterdam op 23 mei 2017 uitspraak heeft gedaan (zaaknummer 16/0019, ECLI:NL:GHAMS:2017:1895). Naar partijen ter zitting hebben bevestigd, komen de relevante feiten in die zaken overeen met die in deze zaak. De rechtbank sluit zich voor wat betreft deze zaak aan bij de door het Hof Arnhem-Leeuwarden en Hof Amsterdam gegeven oordelen. Al hetgeen verweerder in deze zaak heeft aangevoerd leidt de rechtbank niet tot een ander oordeel. De rechtbank komt aldus tot de conclusie dat eiser de diensten bij Pokerstars.eu heeft afgenomen van een aanbieder die is gevestigd binnen de EU. Dit betekent dat heffing van KSB over behaalde positieve resultaten over de tijdvakken februari 20013 en oktober 2013 achterwege dient te blijven wegens strijd met artikel 56 VWEU.

4. De beroepen zijn gegrond en de rechtbank vernietigt de uitspraken op bezwaar. De rechtbank draagt verweerder op om aan eiser een teruggaaf te verlenen ten bedrage van de door hem op aangifte voldane KSB.

5. Eiser heeft verzocht om immateriële schadevergoeding wegens overschrijding van de redelijke termijn. De rechtbank constateert dat in beide zaken de redelijke termijn is overschreden. Deze zaken hebben in hoofdzaak betrekking op hetzelfde onderwerp, zodat zij samenhangen. Dit brengt mee dat ter bepaling van de mate van overschrijding van de redelijke termijn dient te worden gerekend vanaf het tijdstip van indiening van het eerst aangewende rechtsmiddel. Het eerst aangewende rechtsmiddel is het op 2 april 2013 door verweerder ontvangen bezwaarschrift in de zaak 16/3413. Het tijdsverloop tussen de aanwending van dit rechtsmiddel en deze uitspraak van de rechtbank bedraagt vier jaar en ruim zeven maanden. Uitgaande van dit tijdsverloop, is de standaard redelijke termijn voor geschilbeslechting van twee jaar dus met twee jaar en ruim zeven maanden overschreden. Ter zitting hebben partijen gezamenlijk verklaard dat in de bezwaarfase de periode waarin de uitspraken op bezwaar zijn aangehouden in afwachting van de arresten van de Hoge Raad van 27 februari 2015 buiten beschouwing dient te worden gelaten bij de bepaling van de mate van de overschrijding van de redelijke termijn. Deze periode bedraagt een jaar en tien maanden. Aldus is de redelijke termijn overschreden met afgerond 9 maanden. Naar het oordeel van de rechtbank dient deze overschrijding geheel aan verweerder te worden toegerekend. De bezwaarfase heeft immers, gerekend vanaf 27 februari 2015 tot en met 19 juli 2016, een jaar en vijf maanden in beslag genomen, dus elf maanden langer dan de daarvoor redelijk te achten termijn van een half jaar (zie r.o. 3.11.1 van het arrest van de Hoge Raad van 19 februari 2016, ECLI:NL:HR:2016:252). Aldus ziet de rechtbank aanleiding verweerder te veroordelen tot vergoeding van de immateriële schade tot een bedrag van € 1.000. Deze veroordeling zal de rechtbank uitspraken in de zaak 16/3413.

6. Omdat de rechtbank de beroepen gegrond verklaart, bepaalt de rechtbank dat verweerder aan eiser het door hem betaalde griffierecht vergoedt.

7.1

De rechtbank veroordeelt verweerder in de door eiser gemaakte proceskosten. Naar het oordeel van de rechtbank zijn deze twee zaken alsmede de zaken met de zaaknummers 16/2937, 16/2939, 16/3721, 16/3722, 17/136 en 17/137 voor wat betreft de beroepsfase samenhangende zaken in de zin van artikel 3 van het Besluit proceskosten bestuursrecht (Bpb). Deze acht zaken zijn in de beroepsfase (nagenoeg) gelijktijdig behandeld. In deze zaken is steeds rechtsbijstand verleend door [gemachtigde 1] . De werkzaamheden die hij voor de gemeenschappelijke geschilpunten heeft verricht, konden in elk van de zaken nagenoeg identiek zijn. Dat in één of meer van deze zaken een aanvullend geschilpunt aan de orde is, doet niet af aan het oordeel dat sprake is van samenhangende zaken (zie het arrest van de Hoge Raad van 17 maart 2017, ECLI:NL:HR:2017:439). Op dezelfde gronden merkt de rechtbank voor wat betreft de bezwaarfase deze zaken alsmede de zaken met de zaaknummers 16/3413, 16/3414, 16/3721 en 16/3722 als samenhangende zaken aan. De zaken 17/136 en 17/137 vallen daar buiten, nu deze in de bezwaarfase niet nagenoeg gelijktijdig met de andere zaken zijn behandeld.

7.2

De rechtbank stelt de voor vergoeding in aanmerking komende kosten op grond van het Bpb voor de bezwaarfase vast op in totaal € 738 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift, 1 punt voor het verschijnen ter hoorzitting met een waarde per punt van € 246; een wegingsfactor 1 wegens het gewicht van de zaken en een factor 1,5 wegens de samenhang). Dit komt uit op € 123 per samenhangende zaak. De voor vergoeding in aanmerking komende kosten voor de beroepsfase stelt de rechtbank op grond van het Bpb vast op in totaal € 1.485 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 495; een wegingsfactor 1 wegens het gewicht van de zaken en een factor 1,5 wegens de samenhang). Dit komt uit op € 185,63 per samenhangende zaak.

7.3

Uit het voorgaande volgt dat verweerder voor de bezwaar- en de beroepsfase aan eiser per zaak een bedrag van € 308,63 dient te vergoeden voor de door hem gemaakte proceskosten.