Rechtbank Noord-Nederland, 20-02-2018, ECLI:NL:RBNNE:2018:552, AWB - 15 _ 4848-15/4855

1.1.

Alle aandelen van [eiseres X] ( [eiseres X] ) worden gehouden door [eiseres Y] ( [eiseres Y] ), terwijl [Z] Management B.V. enig bestuurder is van [eiseres X] . Alle aandelen van [eiseres Y] worden gehouden door [Z] Management B.V. [bestuurder] is enig bestuurder van [eiseres Y] en is daarnaast enig aandeelhouder en bestuurder van [Z] Management B.V.

1.2.

[bestuurder] is enig werknemer van [eiseres Y] .

1.3.

De activiteiten van [eiseres X] bestaan uit schilderen, wandafwerking, beglazing, reiniging en bouwkundig onderhoud.

1.4.

[eiseres X] is door de kenniscentra ECABO en Savantis erkend als leerbedrijf in het kader van de Wet Educatie en Beroepsonderwijs (WEB). [eiseres Y] is niet erkend als leerbedrijf.

1.5.

[eiseres X] heeft in de hierna te melden perioden in haar loonaangiften de afdrachtvermindering onderwijs toegepast ter zake van het volgen door 52 van haar werknemers van de beroepspraktijkvorming (bpv) behorende bij een aantal deelkwalificaties die deel uitmaken van de volgende opleidingen van de beroepsbegeleidende leerweg (BBL), aangeboden door de volgende, niet bekostigde, Regionale Opleidingscentra (ROC):

1.6.

[eiseres Y] heeft in de hierna te melden periode in haar loonaangiften de afdrachtvermindering onderwijs toegepast ter zake van het volgen van haar enige werknemer van de bpv behorende bij een aantal deelkwalificaties die deel uitmaken van de volgende opleiding van de BBL, aangeboden bij het volgende, niet bekostigde ROC:

1.7.

Eiseressen hebben ten behoeve van de bij 1.5 en 1.6 bedoelde opleidingstrajecten de [eiseres X] Academy opgericht. Daarbij zijn zij ondersteund door de bedrijven [R] ( [R] ) en [S] ( [S] ). De gegevens betreffende de opleidingen werden opgeslagen in een digitaal dossier, waarbij gebruik werd gemaakt van de software van [T] BV.

1.8.

Voor alle bij 1.5 en 1.6 bedoelde deelnemers (de deelnemers) zijn praktijkovereenkomsten (POK’s) opgemaakt. Deze POK’s vermelden alleen de Crebocode van de volledige beroepsopleiding.

1.9.

De POK’s betreffende de opleidingen van de [onderwijsinstelling Q] zijn, behoudens in een drietal gevallen, door alle betrokken partijen ondertekend, laatstelijk op 5 oktober 2010 door het kenniscentrum Savantis en op 2 november 2010 door het kenniscentrum Ecabo. De [onderwijsinstelling Q] heeft deze POK’s op 4 mei 2010 getekend. In één geval (betreffende werkneemster [werkneemster G] ) ontbreken op de POK de handtekeningen van [eiseres X] en het kenniscentrum. In tweede geval (betreffende werknemer [werknemer H] ) mist op de POK de handtekening van het kenniscentrum. In een derde geval (betreffende werknemer [werknemer I] ) ontbreekt de datum van ondertekening door het kenniscentrum.

1.10.

Tot de gedingstukken behoort een op 28 april 2010 ondertekende “Verklaring inzake de inwerkingtreding van de beroepsbegeleidende leerweg (BBL)” van de directeur van de [onderwijsinstelling Q] . Hierin verklaart deze directeur dat de deelnemers, die afzonderlijk zijn vermeld op een bij de verklaring gevoegd en door hem ondertekend overzicht, zijn gestart met een in het Crebo geregistreerde BBL-opleiding.

1.11.

Het kenniscentrum heeft de POK’s betreffende de opleidingen van de [onderwijsinstelling P] op 17 juni 2013, na afloop van de opleiding, getekend.

1.12.

Eiseressen hebben 24 certificaten in het geding gebracht (bijlage L bij de gronden van het beroep). Deze certificaten zijn uitgereikt aan 24 deelnemers, waaronder [bestuurder] . Volgens deze certificaten heeft de desbetreffende kandidaat het examen met betrekking tot de op het certificaat vermelde deelkwalificaties behorende bij de opleidingen met de Crebocodes 10036, 10805, 10175 of 10044 met goed gevolg afgelegd. Alle certificaten zijn gedateerd 27 november 2013 en zijn ondertekend door de voorzitter van de examencommissie van de [onderwijsinstelling Q] . Op de overgelegde certificaten ontbreekt de handtekening van de kandidaat.

1.13.

1.14.

1.15.

1.16.

Verweerder heeft op 15 januari 2014 een boekenonderzoek ingesteld bij eiseressen. Van dit onderzoek is op 1 december 2014 een rapport opgemaakt. Dit rapport bevat een oordeel over de aanvaardbaarheid van de aangiften loonheffingen van eiseres over de zesde vierwekelijkse aangifteperiode van het jaar 2010 tot en met de vijfde vierwekelijkse aangifteperiode van het jaar 2013. Het onderzoek heeft zich alleen gericht op de juistheid van de op grond van de Wet vermindering afdracht loonbelasting en premie voor de volksverzekering (WVA) geclaimde afdrachtvermindering onderwijs. In dit rapport is geconcludeerd dat over het gehele controletijdvak geen recht op afdrachtvermindering onderwijs bestaat. Hierbij is primair het standpunt ingenomen dat geen afdrachtvermindering onderwijs kan worden toegepast, omdat slechts deelkwalificaties zijn gevolgd. Subsidiair is het standpunt ingenomen dat niet aannemelijk is dat daadwerkelijk sprake is geweest van beroepspraktijkvorming en dat daarnaast ook formele gebreken en onjuistheden in de weg staan aan de toepassing van de afdrachtvermindering onderwijs.

1.17.

1.18.

Naar aanleiding van het boekenonderzoek heeft verweerder de onderhavige naheffingsaanslagen, beschikkingen heffings- c.q. belastingrente en boetebeschikkingen aan eiseressen opgelegd. Eiseressen hebben hiertegen met dagtekening 23 december 2014, ontvangen door verweerder op 24 december 2014, bezwaarschriften ingediend. Bij de bestreden uitspraken op bezwaar heeft verweerder de naheffingsaanslagen en beschikkingen gehandhaafd.

2. In geschil is het antwoord op de vraag of, en zo ja in hoeverre, verweerder de door eiseressen in hun aangiften loonheffingen voor de jaren 2010 tot en met 2013 toegepaste afdrachtvermindering onderwijs terecht heeft nageheven. Tevens is in geschil of verweerder aan eiseressen terecht, en zo ja tot het juiste bedrag, vergrijpboeten heeft opgelegd.

3. De gemachtigde van eiseressen heeft in zijn brief van 13 juli 2017 aangegeven dat zij ermee akkoord gaan dat verweerder de door [eiseres Y] toepaste afdrachtvermindering over de eerste vierwekelijkse aangifteperiode van 2012 tot en met de vijfde vierwekelijkse aangifteperiode van 2013 heeft nageheven, omdat [eiseres Y] zelf geen leerbedrijf is en er geen sprake is van een overeenkomst van opdracht tussen [eiseres Y] en [eiseres X] , als bedoeld in artikel 14, tweede lid, van de WVA (tekst vanaf 2012). De omvang van de correctie is € 2.756 (2012) respectievelijk € 901 (2013).

4. Ter zitting heeft verweerders gemachtigde haar stelling dat in de bij 1.9 bedoelde drie gevallen waarin handtekeningen en/of dagtekeningen ontbreken op de POK’s, geen recht bestaat op de afdrachtvermindering onderwijs, laten varen.

5. Het geschil inzake de naheffingsaanslagen spitst zich toe op de volgende vragen:

a. Is voor het recht op de afdrachtvermindering onderwijs vereist dat de volledige bpv van de gehele opleiding wordt gevolgd?

b. Is daadwerkelijk sprake geweest van het volgen van bpv?

c. Staat de omstandigheid dat in de POK’s alleen de Crebocode van de volledige opleiding staat vermeld, aan de toepassing van de afdrachtvermindering in de weg?

d. Heeft de [onderwijsinstelling Q] de POK’s betreffende de opleidingen met de Crebocodes 10178, 10175, 10807 en 10805 rechtsgeldig ondertekend?

e. Staat de omstandigheid dat het kenniscentrum de POK’s betreffende de opleidingen met de Crebocodes 10178, 10175, 10807 en 10805 pas op 5 oktober 2010 heeft getekend, aan de toepassing van de afdrachtvermindering in de weg?

f. Staat de omstandigheid dat het kenniscentrum de POK’s betreffende de opleiding van de [onderwijsinstelling P] na afloop van die opleiding heeft getekend, aan de toepassing van de afdrachtvermindering in de weg?

g. Staat de omstandigheid dat [eiseres Y] geen leerbedrijf (zie 3.) is aan de toepassing van afdrachtvermindering in de weg (voor de jaren 2010 en 2011)?

h. Is ten aanzien van de opleidingen met de Crebocodes 10178, 10175, 10807 en 10805 sprake van bpv behorend tot een in het Crebo opgenomen beroepsopleiding?

6. De Hoge Raad heeft in zijn arrest van 20 oktober 2017, zaaknummer 17/00516, ECLI:NL:HR:2017:2658, het oordeel van rechtbank Den Haag onderschreven dat voor de toepassing van de afdrachtvermindering onderwijs niet meer is vereist dan dat werknemers ter zake van deelkwalificaties van een beroepsopleiding bpv hebben gevolgd die deel uitmaakt van de beroepsbegeleidende leerweg. De bij 5a vermelde vraag dient dus, overeenkomstig de door eiseressen aangevoerde beroepsgrond, ontkennend te worden beantwoord.

7.1

Eiseressen stellen dat verweerder niet betwist heeft dat aan alle deelnemers diploma’s of certificaten zijn uitgereikt. Gelet hierop stellen eiseressen, onder verwijzing naar de arresten van de Hoge Raad van 22 september 2017, dat zij hebben voldaan aan de op hun rustende bewijslast dat de deelnemers de bpv die behoort bij de op die certificaten vermelde deelkwalificaties hebben gevolgd. Daarnaast wijzen eiseressen onder meer op de door hen ingebrachte kwartaalbeoordelingen, ingevulde praktijkopdrachten en/of werkboeken, verklaringen van praktijkbegeleiders en deelnemers en de bevestiging van de onderwijsinstellingen en betrokken organisaties/deskundigen dat de bpv is aangeboden. Het verweer van verweerder ziet volgens eiseressen in essentie op inhoudelijke toetsing van de beroepsopleiding, de bpv, de begeleiding en de vastlegging daarvan, terwijl deze toets niet aan verweerder is.

7.2

Verweerder stelt dat eiseressen slechts een selectie van 24 certificaten heeft overgelegd. Deze zijn alleen getekend door de voorzitter van de examencommissie van [onderwijsinstelling Q] en niet door de deelnemer. De certificaten kunnen volgens verweerder daarom niet dienen als bewijs voor de stelling dat alle 53 deelnemers daadwerkelijk bpv hebben gevolgd. Indien deze certificaten wel als bewijs kunnen dienen, dan geldt dit slechts voor de desbetreffende 24 deelnemers. Voor dat geval stelt verweerder dat hij voldoende tegenbewijs heeft geleverd. Uit een combinatie van de volgende, bij wijze van tegenbewijs - kort weergegeven - constateringen, zoals verweerder die op pagina 3 van zijn brief van 30 oktober 2017 heeft beschreven, volgt volgens verweerder dat niet aannemelijk is dat deze 24 deelnemers bpv hebben gevolgd:

- niet alle certificaten zijn overgelegd;

- de POK beschrijft slechts volledige Crebo-opleidingen en de daarbij behorende praktijkuren;

- de aansluiting tussen bpv bij deze volledige Crebo-opleidingen en die behorende bij het certificaat is niet te maken;

- er is geen aansluiting uren [T] en bpv conform de POK te maken;

- de cursussen die gevolgd zijn in de eerste twee jaar door de werknemers waren gelijk en staan derhalve los van de verschillende kwalificaties die behoren bij de verschillende opleidingen die de werknemers volgens de POK’s zouden gaan volgen;

- de te leren vaardigheden waren al reguliere dagelijkse werkzaamheden;

- er is vervolgens alleen met indirect bewijs getracht dat wat op voorhand niet aannemelijk is, alsnog aannemelijk te maken;

- er is geen daadwerkelijke bpv geconstateerd in de zin van begeleiding en beoordeling van de competenties en vaardigheden door (gekwalificeerde) praktijkbegeleiders;

- niet gebleken is dat de omzet van eiseressen alleen als gevolg van de scholing is gedaald dan wel dat er inlening van arbeidskrachten heeft plaatsgevonden om de gemiste productiviteit in het kader van de scholing van alle werknemers op te vangen;

- datgene wat de werknemers aan bpv deden, werd enorm in de tijd gespreid om het gewone werk maar zoveel mogelijk doorgang te laten vinden, alleen dat verklaart een tot drie jaar verlengde bpv voor onderdelen van een volledige opleiding.

7.3

7.4

De rechtbank overweegt dat eiseressen 24 certificaten hebben overgelegd, die zijn uitgereikt aan 24 van de 53 deelnemers (zie bij 1.12). Gelet hierop acht de rechtbank aannemelijk dat, hoewel eiseressen deze niet in het geding heeft gebracht, ook aan de overige 29 deelnemers certificaten zijn uitgereikt. Bij dit oordeel betrekt de rechtbank dat eiseressen in deze zaken steeds van het begin af aan hebben gesteld dat aan alle 53 deelnemers diploma’s of certificaten zijn uitgereikt, terwijl verweerder daartegen pas in zijn brief van 30 oktober 2017 een blote betwisting heeft ingebracht. De rechtbank heeft ook geen aanwijzingen aangetroffen die op het tegendeel wijzen. De rechtbank wijst er verder op dat bij de ingebrachte certificaten een aan [bestuurder] uitgereikt certificaat behoort. Nu hij de enige werknemer is van [eiseres Y] , kan in de zaken van [eiseres Y] niet worden gezegd dat niet alle uitgereikte certificaten zijn overgelegd. In zoverre mist verweerders stelling dus feitelijke grondslag. Anders dan verweerder meent, doet de omstandigheid dat de 24 overgelegde certificaten alleen door de voorzitter van de examencommissie van [onderwijsinstelling Q] zijn ondertekend en niet door de desbetreffende deelnemer, naar het oordeel van de rechtbank niet af aan de bewijskracht van die certificaten. Het gaat erom dat de certificaten door de examencommissie zijn uitgereikt (zie de artikelen 7.2.3 en 7.4.6 van de WEB). De geldigheid hangt in dit verband niet af van de vraag of de deelnemers ook een handtekening hebben gezet.

7.5

Uit hetgeen bij 7.4 is overwogen volgt dat eiseressen in beginsel hebben voldaan aan de op hen rustende last te bewijzen dat alle deelnemers de bpv daadwerkelijk hebben gevolgd. Verweerder is vervolgens aan zet om het tegendeel te bewijzen. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder niet aan deze bewijslast voldaan. Hierbij wijst de rechtbank verweerder erop dat de door hem op pagina 3 van zijn brief van 30 oktober 2017 beschreven constateringen voornamelijk zien op de onderwijskundige aspecten van de beroepspraktijkvorming, terwijl die aspecten in deze belastingzaken niet ter beoordeling van verweerder en de rechtbank staan. De examencommissie van de [onderwijsinstelling Q] heeft immers door het uitreiken van certificaten of diploma’s geoordeeld dat daadwerkelijk en in voldoende mate bpv behorende bij de deelkwalificaties waarop die certificaten of diploma’s betrekking hebben, heeft plaatsgevonden (vgl. ook artikel 7.2.8, derde lid, van de WEB). Het tegenbewijs dat verweerder (wel) mag leveren, moet in wezen strekken tot de conclusie dat de uitgereikte certificaten louter een papieren werkelijkheid laten zien. De overige door verweerder beschreven constateringen vormen naar het oordeel van de rechtbank, op zich zelf dan wel in onderling verband bezien, onvoldoende bewijs om die vergaande gevolgtrekking (dat de deelnemers feitelijk in het geheel geen bpv hebben gevolgd) te rechtvaardigen. Het dossier bevat bovendien diverse stukken die met die gevolgtrekking in strijd zijn. Naast de stukken vermeld bij 7.1 wijst de rechtbank op paragraaf 3.15 van het rapport van het boekenonderzoek, waarin staat dat voor de certificaten praktijkexamens zijn afgelegd.

7.6

Uit het voorgaande volgt dat eiseressen hebben bewezen dat de deelnemers de bpv die behoort bij de deelkwalificaties waarop de certificaten betrekking hebben, daadwerkelijk hebben gevolgd. De bij 5b vermelde vraag dient dus bevestigend te worden beantwoord.

8.1

Eiseressen stellen dat in de POK’s weliswaar de Crebocode van de volledige opleiding staat vermeld, maar dat de POK’s een onlosmakelijk geheel vormen met de onderwijsovereenkomst (OOK) en de onderwijs- en examenregeling (OER) alsmede de daarop van toepassing verklaarde algemene voorwaarden. De POK’s moeten dus in samenhang met de desbetreffende OOK en OER worden gelezen. In de OER staat volgens eiseressen exact vermeld voor welke deelkwalificaties de deelnemer staat ingeschreven.

8.2

Verweerder stelt dat de POK’s niet kwalificeren in de zin van artikel 7.2.8, tweede lid, onderdeel c, van de WEB, nu daarop de Crebocode van de volledige opleiding staat vermeld, terwijl de deelnemers slechts zijn ingeschreven voor onderdelen van de desbetreffende volledige opleidingen. Volgens verweerder vormen de POK’s geen onlosmakelijk geheel met de OOK en OER. Bovendien kwalificeert de door eiseressen overgelegde studiehandleiding niet als een OER, aldus verweerder.

8.3

Ingevolge artikel 14, eerste lid, onderdeel a, van de WVA is de afdrachtvermindering onderwijs van toepassing met betrekking tot de werknemer die de bpv volgt van de beroepsbegeleidende leerweg van een in artikel 7.2.2, eerste lid, onderdelen a tot en met e, van de WEB bedoelde beroepsopleiding, op de grondslag van een in artikel 7.2.8 van die wet bedoelde overeenkomst, gesloten door de in artikel 7.2.9 van die wet genoemde partijen en mede ondertekend door het bestuur van het desbetreffende kenniscentrum beroepsonderwijs bedrijfsleven.

8.4

De rechtbank overweegt dat uit artikel 14, eerste lid, onderdeel a, van de WVA volgt dat de bpv wordt gevolgd op de grondslag van een in artikel 7.2.8 van de WEB bedoelde overeenkomst, in deze uitspraak aangeduid als POK. Uit de hiervoor weergegeven oordelen van de rechtbank volgt, dat aan deze wettelijke vereisten uit de WVA is voldaan. In artikel 7.2.8 van de WEB staat waarover in de POK ten minste bepalingen dienen te zijn opgenomen. De beoordeling van de juistheid van de handelwijze van eiseressen in het licht van de inhoud van de in de POK opgenomen bepalingen, valt naar het oordeel van de rechtbank echter buiten het fiscale beoordelingskader (vgl. hetgeen over de onderwijskundige aspecten is overwogen in 7.5). Vaststaat dat deze POK’s alleen de Crebocode van de volledige beroepsopleiding vermelden. Daarmee dekt naar het oordeel van de rechtbank de vlag de lading. De bpv betreffende de deelkwalificaties waarop de certificaten betrekking hebben, valt immers onder de op de desbetreffende POK vermelde volledige beroepsopleiding. De bpv is vanuit de WVA bezien dus gevolgd op de grondslag van een POK. De bij 5c vermelde vraag dient dus ontkennend te worden beantwoord.

9.1

[eiseres X] stelt dat de POK’s betreffende de opleidingen met de Crebocodes 10178, 10175, 10807 en 10805 rechtsgeldig zijn ondertekend door de [onderwijsinstelling Q] . In voorgaande jaren was de [onderwijsinstelling Q] reeds voor meerdere opleidingen in het Crebo geregistreerd, zodat sprake was van een erkende onderwijsinstelling. De aanmelding voor registratie van de naam van de instelling bij de opleiding in het Crebo is volgens eiseressen slechts een formaliteit en staat los van de erkenning van de [onderwijsinstelling Q] als onderwijsinstelling.

9.2

Verweerder stelt dat de [onderwijsinstelling Q] pas, gelet op de bij 1.14 bedoelde brief van de DUO, vanaf 1 augustus 2010 diploma-erkend was voor de opleidingen met de Crebocodes 10178, 10175, 10807 en 10805. Nu ten tijde van de ondertekening van de POK’s op 4 mei 2010 sprake was van een instelling die de betreffende Crebo-opleiding niet mocht verzorgen, zijn de POK’s volgens verweerder niet door een in artikel 7.2.9 van de WEB bedoelde instelling ondertekend. De POK’s zijn dus niet door alle vereiste partijen getekend. Verweerder is daarom van mening dat geen recht bestaat op afdrachtvermindering onderwijs ter zake van de zojuist bedoelde vier opleidingen.

9.3

9.4

In artikel 1.1.1, aanhef en onderdeel b, ten eerste, van de WEB is bepaald dat in de WEB en de daarop rustende bepalingen wordt verstaan onder instelling: een regionaal opleidingscentrum als bedoeld in artikel 1.3.1 van de WEB.

9.5

Aan regionale opleidingencentra worden opleidingen beroepsonderwijs verzorgd en worden tot op een bij algemene maatregel van bestuur te bepalen tijdstip opleidingen educatie verzorgd, aldus het eerste lid van artikel 1.3.1 van de WEB (tekst 2010).

9.6

Vaststaat dat de [onderwijsinstelling Q] een ROC is en ten tijde van het verzoek om diploma-erkenning voor de opleidingen met de Crebocodes 10178, 10175, 10807 en 10805 reeds als zodanig voor meerdere beroepsopleidingen in het Crebo stond geregistreerd. Hieruit volgt dat de POK’s zijn ondertekend door een instelling als bedoeld in artikel 7.2.9, eerste lid, van de WEB in verbinding met artikel 1.1.1, aanhef en onderdeel b, ten eerste, van de WEB. Voor deze beoordeling is niet relevant om welke beroepsopleidingen het gaat, maar alleen of er wel of niet sprake is van een erkende onderwijsinstelling. De bij 5d vermelde vraag dient dus bevestigend te worden beantwoord.

10.1

[eiseres X] stelt dat zij, gelet op de bij 1.10 bedoelde verklaring van 28 april 2010 van de [onderwijsinstelling Q] , op grond van artikel 11d van de Uitvoeringsregeling afdrachtvermindering (UR) de afdrachtvermindering onderwijs vanaf 1 mei 2010 mocht toepassen, ondanks dat het kenniscentrum de POK’s betreffende de opleidingen met de Crebocodes 10178, 10175, 10807 en 10805 pas op 5 oktober 2010 heeft getekend.

10.2

Verweerder stelt dat de verklaring van 28 april 2010 niet rechtsgeldig is, omdat de [onderwijsinstelling Q] de opleidingen met de Crebocodes 10178, 10175, 10807 en 10805 niet kon en mocht verzorgen nu de [onderwijsinstelling Q] hiervoor pas vanaf 1 augustus 2010 diploma-erkend was (zie ook onder 9. hiervoor).

10.3

Voor het geval de inhoudingsplichtige nog niet beschikt over een door alle betrokken partijen getekende overeenkomst als bedoeld in artikel 14, eerste lid, onderdeel a, van de WVA bepaalt artikel 11d van de UR dat de inhoudingsplichtige, in afwijking van artikel 14, zesde en achtste lid, van de WVA bij de loonadministratie een verklaring van het ROC bewaart waaruit blijkt dat de desbetreffende leerling (bijvoorbeeld) de beroepsbegeleidende leerweg volgt.

10.4

Tussen partijen is niet in geschil dat de bij 1.10 bedoelde verklaring van 28 april 2010 inhoudelijk gezien een verklaring in de zin van artikel 11d van de UR is. De rechtbank ziet geen aanleiding om van dit gezamenlijke standpunt af te wijken. De rechtbank overweegt dat artikel 11d van de UR niet meer vereist dan dat de verklaring is afgegeven door het ROC. Nu niet in geschil is dat de [onderwijsinstelling Q] op 28 april 2010 een ROC was, is reeds aan dit vereiste voldaan (zie hetgeen bij 9.6 is overwogen). Nu voorts gesteld noch aannemelijk is geworden dat [eiseres X] de verklaring van 28 april 2010 niet bij haar loonadministratie heeft bewaard, volgt de rechtbank het standpunt van [eiseres X] dat zij op grond van artikel 11d van de UR de afdrachtvermindering onderwijs vanaf 1 mei 2010 mocht toepassen, ondanks dat het kenniscentrum de POK’s betreffende de opleidingen met de Crebocodes 10178, 10175, 10807 en 10805 pas op 5 oktober 2010 heeft getekend. De bij 5e vermelde vraag dient dus ontkennend te worden beantwoord.

11.1

[eiseres X] stelt dat zij, gelet op de bij 1.15 bedoelde inschrijfverklaring van de [onderwijsinstelling P] , op grond van artikel 11d van de UR de afdrachtvermindering onderwijs vanaf 1 mei 2012 mocht toepassen, ondanks dat het kenniscentrum de POK’s betreffende de opleiding van de [onderwijsinstelling P] na afloop van de opleiding heeft getekend.

11.2

Verweerder stelt dat de bij 1.15 bedoelde inschrijfverklaring geen verklaring is in de zin van artikel 11d van de UR. Bovendien is deze verklaring pas op 17 april 2014 opgemaakt, zodat deze tijdens de duur van de opleiding van 1 mei 2012 tot 1 mei 2013 niet in de administratie aanwezig kon zijn.

11.3

Naar het oordeel van de rechtbank is de bij 1.15 bedoelde inschrijfverklaring geen verklaring in de zin van artikel 11d van de UR. Gelet op de inhoud en de dagtekening daarvan betreft dit immers geen verklaring waaruit destijds bleek dat de desbetreffende leerlingen op dat moment de beroepsbegeleidende leerweg van de betreffende opleiding volgden. De inschrijfverklaring bevestigt slechts dat er op enig moment POK's en OOK's zijn opgemaakt. Nu vast staat dat het kenniscentrum de POK’s betreffende de opleiding van de [onderwijsinstelling P] na afloop van die opleiding heeft getekend en ook overigens niet aannemelijk is gemaakt dat [eiseres X] tijdig beschikte over een verklaring in de zin van artikel 11d van de UR, kan [eiseres X] in zoverre geen aanspraak maken op de afdrachtvermindering onderwijs. Verweerder heeft de door [eiseres X] ter zake van de opleiding bij de [onderwijsinstelling P] toegepaste afdrachtvermindering onderwijs daarom terecht gecorrigeerd, zodat de rechtbank de bij 11.1 vermelde beroepsgrond van [eiseres X] verwerpt. De bij 5f vermelde vraag dient dus bevestigend te worden beantwoord. Niet in geschil is dat deze correctie € 29.673 voor het jaar 2012 bedraagt en € 9.352 voor het jaar 2013.

12.1

12.2

Verweerder stelt dat vanaf 1 januari 2012 op grond van artikel 14, tweede lid, van de WVA de mogelijkheid werd gecreëerd dat een niet als leerbedrijf erkende dan wel functionerende intermediaire werkgever via een overeenkomst van opdracht ook gebruik kon maken van de afdrachtvermindering onderwijs. Tot die periode was het volgens verweerder überhaupt niet mogelijk dat een niet als leerbedrijf erkende dan een niet als leerbedrijf functionerende inhoudingsplichtige van de afdrachtvermindering onderwijs gebruik kon maken.

12.3

12.4

Naar het oordeel van de rechtbank volgt uit de hiervoor bij 12.3 geciteerde gedeelten van de parlementaire geschiedenis dat het voor de toepassing van de afdrachtvermindering onderwijs vóór 1 januari 2012 niet uitmaakt dat de inhoudingsplichtige zelf geen erkend leerbedrijf is. Bovendien was tot die datum geen overeenkomst van opdracht noodzakelijk om de afdrachtvermindering te gelde te maken. De bij 12.1 vermelde beroepsgrond van [eiseres Y] treft dus doel. Voor wat betreft de jaren 2010 en 2011 staat de omstandigheid dat [eiseres Y] geen leerbedrijf is, dus niet aan de toepassing van afdrachtvermindering in de weg.

13.1

[eiseres X] stelt dat de opleidingen met de Crebocodes 10175, 10178, 10805 en 10807 ten tijde van de aanvang van de opleiding in het Crebo stonden geregistreerd, zodat de bij 5g vermelde vraag bevestigend dient te worden beantwoord.

13.2

Verweerder stelt dat door het (ten tijde van de aanvang van de opleiding) ontbreken van diploma-erkenning van de [onderwijsinstelling Q] voor de opleidingen met de Crebocodes 10175, 10178, 10805 en 10807 geen sprake is van bpv behorend tot een in het Crebo opgenomen beroepsopleiding (zie 9.2).

13.3

In zijn arrest van 22 september, 2017, zaaknummer 16/03857, ECLI:NL:HR:2017:2436, heeft de Hoge Raad onder meer geoordeeld:

13.4

Uit de bij 13.3 geciteerde overwegingen van de Hoge Raad volgt naar het oordeel van de rechtbank dat het voor de toepassing van de afdrachtvermindering doorslaggevend is dat de beroepsopleiding ter zake waarvan bpv wordt gevolgd, als zodanig in het Crebo staat vermeld. Anders dan verweerder kennelijk meent, is niet vereist dat de naam van de instelling ten tijde van de toepassing van de afdrachtvermindering c.q. de aanvang van de opleiding bij de desbetreffende opleidingen in het Crebo als diploma-erkend staat geregistreerd. De bij 5h vermelde vraag dient dus bevestigend te worden beantwoord. De bij 13.1 vermelde beroepsgrond van [eiseres X] slaagt.

14.1

Uit het voorgaande volgt dat de rechtbank de aan [eiseres X] opgelegde naheffingsaanslagen voor de jaren 2010 en 2011 zal vernietigen. De aan [eiseres X] opgelegde naheffingsaanslagen voor de jaren 2012 en 2013 zal de rechtbank verminderen tot een bedrag van € 29.673 respectievelijk € 9.352 (zie bij 11.3). De beroepen van [eiseres X] gericht tegen de naheffingsaanslagen zijn dus gegrond.

14.2

De rechtbank zal de aan [eiseres Y] opgelegde naheffingsaanslagen voor de jaren 2010 en 2011 vernietigen. De aan [eiseres Y] opgelegde naheffingsaanslagen voor de jaren 2012 en 2013 blijven in stand (zie bij 3). De beroepen van [eiseres Y] gericht tegen de naheffingsaanslagen voor de jaren 2010 en 2011 zijn dus gegrond en de beroepen van [eiseres Y] gericht tegen de naheffingsaanslagen voor de jaren 2012 en 2013 zijn dus ongegrond.

15.1

Eiseressen stellen dat er geen aanleiding bestaat voor het opleggen van boeten. Eiseressen wijzen erop dat sprake is van complexe wet- en regelgeving. Eiseressen hebben bij het verkrijgen van inzicht in die complexe wet- en regelgeving gebruik gemaakt van deskundige, gerenommeerde en gespecialiseerde instellingen en ondernemingen, zoals bijvoorbeeld de onderwijsinstelling alsmede een externe adviseur (Deloitte). Van grove schuld is volgens eiseressen daarom geen sprake.

15.2

15.3

De rechtbank constateert dat de grondslagen voor de oplegde boeten zijn vervallen, behoudens voor wat betreft de bij 3 en 11.3 bedoelde correcties. De vraag is dus of verweerder over de met betrekking tot deze correcties nageheven belasting terecht vergrijpboeten heeft opgelegd. Deze vraag moet naar het oordeel van de rechtbank ontkennend worden beantwoord. Met hetgeen verweerder heeft aangevoerd, heeft hij naar het oordeel van de rechtbank namelijk niet aannemelijk gemaakt dat het aan in laakbaarheid aan opzet grenzende onachtzaamheid van eiseressen zelf is te wijten dat zij te weinig loonheffingen op aangifte hebben voldaan. Hierbij wijst de rechtbank verweerder erop dat het ontbreken van een pleitbaar standpunt aan de zijde van eiseressen nog geen grove schuld oplevert. Ook is van belang dat de gegeven boetemotivering (zie 1.17) voornamelijk ziet op correcties die in beroep geen stand houden. Ten aanzien van de bij 3 en 11.3 bedoelde correcties kan niet worden gezegd dat eiseressen, door zich niet zelf in de precieze formele vereisten te verdiepen, dermate onachtzaam zijn geweest dat sprake is van grove schuld.

15.4

Het voorgaande leidt tot de conclusie dat de rechtbank de boeteschikkingen zal vernietigen. De beroepen van eiseressen gericht tegen de boetebeschikkingen zijn dus gegrond.

16. Het beroep wordt geacht mede betrekking te hebben op de heffings- c.q. belastingrente. Eiseressen hebben geen zelfstandige gronden tegen de in rekening gebrachte heffings- c.q. belastingrente aangevoerd. Nu de naheffingsaanslagen voor de jaren 2010 en 2011 zullen worden vernietigd, zal de rechtbank de hiermee samenhangende heffingsrentebeschikkingen ook vernietigen. Nu de met de beschikkingen belastingrente samenhangende aan [eiseres X] opgelegde naheffingsaanslagen voor de jaren 2012 en 2013 zullen worden verminderd, verstaat de rechtbank dat verweerder het bedrag van de belastingrente dienovereenkomstig zal verminderen.

17. Eiseressen hebben verzocht om immateriële schadevergoeding wegens overschrijding van de redelijke termijn. De rechtbank constateert dat in deze zaken de redelijke termijn is overschreden. In alle zaken is het bezwaarschrift op 24 december 2014 door verweerder ontvangen. Het tijdsverloop tussen de aanwending van dit rechtsmiddel en deze uitspraak van de rechtbank bedraagt drie jaar en (afgerond) twee maanden. Uitgaande van dit tijdsverloop, is de standaard redelijke termijn voor geschilbeslechting van twee jaar dus met een jaar en twee maanden overschreden. Van bijzondere omstandigheden die de redelijke termijn in dit geval zouden verlengen of verkorten, is de rechtbank niet gebleken. De bezwaarfase heeft gelet op de dagtekening van de uitspraken op bezwaar (9 november 2015) in alle zaken tien en een halve maand in beslag genomen, dus vier en een halve maand langer dan de daarvoor redelijk te achten termijn van een half jaar. De overschrijding is dus voor vier en een halve maand aan verweerder toe te rekenen. Voor negen en een halve maand is de overschrijding aan de rechtbank toe te rekenen. Aldus berekent de rechtbank de door verweerder te vergoeden immateriële schade op een bedrag van € 482 (4,5/14 * € 1.500) en de door Minister de vergoeden immateriële schade op een bedrag van € 1.018 (9,5/14 * € 1.500). Naar het oordeel van de rechtbank hebben alle onderhavige, steeds gezamenlijk behandelde zaken, in hoofdzaak betrekking op hetzelfde onderwerp. De rechtbank ziet hierin aanleiding om voor deze zaken de zojuist berekende vergoeding slechts eenmaal toe te kennen en deze, mede gelet op de vennootschappelijke relatie tussen eiseressen, te matigen tot de helft van deze berekende vergoeding per eiseres. De rechtbank zal verweerder dus veroordelen tot vergoeding van immateriële schade tot een bedrag van € 241 aan zowel [eiseres X] als aan [eiseres Y] en de Minister tot een bedrag van € 509 aan zowel [eiseres X] als aan [eiseres Y] . De rechtbank zal deze veroordelingen uitspreken in de zaken met de zaaknummers 15/4848 en 15/4852. Omdat het bedrag van de schadevergoeding minder dan € 5.000 beloopt, behoeft de Minister, gelet op de beleidsregel van 8 juli 2014, nr. 436935, Stcrt. 2014, nr. 20210, alsmede de regeling van 27 oktober 2017, Stcrt. 2017, nr. 62751, niet in de gelegenheid te worden gesteld hierop schriftelijk of mondeling verweer te voeren. De rechtbank wijst erop dat, zoals ter zitting is besproken, de schadevergoeding kan worden overgemaakt naar de bankrekening van de gemachtigde van eiseressen.

18. Omdat de rechtbank alle beroepen van [eiseres X] gegrond verklaart en de beroepen van [eiseres Y] gericht tegen de naheffingsaanslagen en de daarmee samenhangende beschikkingen heffingsrente voor de jaren 2010 en 2011 alsmede de beroepen van [eiseres Y] gericht tegen de boetebeschikkingen gegrond verklaart, bepaalt de rechtbank dat verweerder aan eiseressen het door hen betaalde griffierecht vergoedt. Vanwege de samenhang, is alleen in de zaken 15/4848 en 15/4852 griffierecht geheven.

19. De rechtbank veroordeelt verweerder in de door eiseressen gemaakte proceskosten. Zoals ter zitting met partijen is besproken, stelt de rechtbank deze kosten op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 2.625,75 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift en 1 punt voor het verschijnen ter hoorzitting met een waarde per punt van € 249; 1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 0,5 punt voor het indienen van een conclusie van repliek, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 501; een wegingsfactor 1 en een factor 1,5 wegens de samenhang). Dit komt uit op (afgerond) € 328,25 per zaak.