Rechtbank Oost-Brabant, 12-07-2018, ECLI:NL:RBOBR:2018:3407, 17_617

1. In geschil is de waarde van het kinderdagverblijf op de waardepeildatum 1 januari 2015. Eiseres bepleit een waarde van € 400.000 en verwijst naar het taxatierapport van taxateur J.B. Verschuren van 22 januari 2016, waarin als waarde per waardepeildatum 1 januari 2014 is opgenomen € 331.000. Ter zitting heeft de gemachtigde van eiseres gesteld dat deze waarde aangepast naar de onderhavige waardepeildatum, inclusief BTW voor zover het niet de grond betreft, uitkomt op de door eiseres nu voorgestane waarde van € 400.000. Verweerder verwijst ter onderbouwing van de vastgestelde waarde (€ 634.000) naar de getaxeerde waarde (€ 649.826), zoals opgenomen in de taxatiekaart van 1 februari 2018, opgesteld door taxateur N.L. van Domselaar.

2. Eiseres betwist op zichzelf niet de in de taxatiekaart opgenomen berekeningen van de taxateur waar het gaat om de waarde van de grond, de vervangingswaarde van de opstallen en de toegepaste afschrijvingen uitgaande van de technische veroudering, maar stelt zich op het standpunt dat verweerder ten onrechte geen rekening heeft gehouden met een aftrek in verband met functionele veroudering, gelet op de slechte marktsituatie in de kinderopvang. Verweerder stelt dat een aftrek wegens functionele veroudering niet aan de orde is.

3. De rechtbank overweegt dat de bewijslast dat de aan de onroerende zaak toegekende waarde niet te hoog is in beginsel rust op verweerder. Het is echter aan eiseres om, indien zij een beroep doet op de toepasselijkheid van een correctie voor functionele veroudering die correctie te onderbouwen. De rechtbank verwijst in dit verband naar de uitspraken van de Hoge Raad van 10 juli 2015 (ECLI:NL:HR:2015:1818) en van het gerechtshof Amsterdam van 21 november 2017 (ECLI:NL:GHAMS:2017:4755).

4. Eiseres heeft ter onderbouwing van haar standpunt verwezen naar de uitspraak van het gerechtshof ’s-Hertogenbosch van 22 februari 2018 (ECLI:NL:GHSHE:2018:747) terzake van de WOZ-waarde van het kinderdagverblijf over het belastingjaar 2015. Deze is volgens haar zonder meer van toepassing.

Verweerder heeft voor het standpunt dat geen correctie nodig is verwezen naar de toelichting in de Taxatiewijzer Onderwijs 2015, pagina 17, waarin bij economische veroudering is vermeld dat structurele leegstand van gebouwen of gedeeltes van gebouwen, waarbij rekening moet worden gehouden met een redelijke mate van overcapaciteit, de meest voorkomende reden is voor afschrijving wegens economische veroudering. Verweerder bestrijdt dat hier sprake is van structurele leegstand. Ter zitting is toegelicht dat het kinderdagverblijf destijds is opgericht omdat dit wettelijk vereist is. Als het huidige kinderdagverblijf zou stoppen is de gemeente ook verplicht er opnieuw een kinderdagverblijf te vestigen. Daarnaast is uit navraag bij de afdeling Onderwijs van verweerders gemeente gebleken dat er geen enkele aanwijzing is dat de aantallen van schoolgaande jeugd de laatste jaren verminderd zijn. Er is ook een groei in kinderopvang. Geschetst is verder dat de bezettingsgraad van het kinderdagverblijf weliswaar wisselt – er zijn drukbezette dagen en minder druk bezette dagen –, maar dat dit niet betekent dat er een structurele (cursivering van de rechtbank) overcapaciteit, en dus structurele leegstand, is.

5. De rechtbank acht met de door verweerder gegeven toelichting voldoende onderbouwd dat in dit geval geen sprake is van een structurele overcapaciteit waarvoor een aftrek zou moeten worden toegepast. De rechtbank beziet dit ook in het licht van het feit dat eiseres het door verweerder gestelde niet (voldoende) heeft weersproken en dat het aan eiseres is om de noodzaak van een correctie te onderbouwen. Zij is niet tot een onderbouwing gekomen, anders dan de enkele verwijzing naar de uitspraak van het gerechtshof ’s-Hertogenbosch in de eerdere procedure over een eerder belastingjaar.

6. Gelet op het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat verweerder in zijn bewijslast is geslaagd.

7. Eiseres heeft de door haar voorgestane waarde van € 400.000 niet aannemelijk gemaakt, nu het door haar voorgestane correctie-percentage niet is onderbouwd met stukken. De verwijzing naar het door eiseres overgelegde, niet nader toegelichte, overzicht dat verwijst naar een bezettingsgraad van (afgerond) 61% is daarvoor ontoereikend.

8. Gelet op het voorgaande is het beroep ongegrond. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.