Rechtbank 's-Gravenhage, 17-02-2010, BL9900, AWB 08/5971 LB

RECHTBANK 'S-GRAVENHAGE

Sector bestuursrecht

Afdeling 4, meervoudige kamer

Procedurenummer: AWB 08/5971 LB

Uitspraakdatum: 17 februari 2010

Uitspraak ingevolge artikel 8:77 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb)

In het geding tussen

[X], wonende te [Z], eiser,

en

de inspecteur van de Belastingdienst/[te P], verweerder.

I PROCESVERLOOP

1.1. Eisers voormalige werkgever heeft op de in de maand april 2008 aan eiser uitgekeerde vergoeding een bedrag van € 168.790 aan loonheffing ingehouden. Eiser heeft tegen deze inhouding bezwaar gemaakt.

1.2. Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 16 juli 2008 het bezwaar afgewezen.

1.3. Eiser heeft daartegen bij brief van 8 augustus 2008, ontvangen bij de rechtbank op 11 augustus 2008, beroep ingesteld. De gronden zijn daarna aangevuld bij brief van 3 september 2008, ingekomen bij de rechtbank op 4 september 2008.

1.4. Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

1.5. Eiser heeft, na daartoe door de rechtbank in de gelegenheid te zijn gesteld, schriftelijk gerepliceerd.

Feiten

Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat het volgende vast:

2.1. Eiser, geboren in 1952, is op 1 november 2005 in dienst getreden bij de vennootschap (hierna: de werkgever), waarna hij per 1 december 2005 is benoemd tot algemeen directeur en statutair bestuurder. In de arbeidsovereenkomst is onder meer - voor zover van belang - het volgende opgenomen:

2.2. Op verzoek van eiser en de werkgever is aan eiser bij beschikking van 13 december 2005 de zogenoemde 30%-regeling toegekend voor de periode 1 november 2005 tot en met 31 maart 2010.

2.3. In maart 2008 is het dienstverband tussen eiser en de werkgever beëindigd. In de maand april 2008 heeft de werkgever aan eiser op grond van het bepaalde in artikel 4 van de arbeidsovereenkomst een bruto vergoeding van € 325.000 (hierna: de vergoeding) uitgekeerd. De werkgever heeft bij de inhouding van de loonheffing geen rekening gehouden met de 30%-regeling.

Geschil

3.1. In geschil is of eiser recht heeft op toepassing van de 30%-regeling over de vergoeding, in dier voege dat 30% daarvan als vrije vergoeding in de zin van artikel 15a, eerste lid, onderdeel j, van de Wet op de loonbelasting 1964 moet worden beschouwd. Meer specifiek in geschil is of de vergoeding als loon uit tegenwoordige dienstbetrekking is aan te merken, hetgeen eiser stelt, maar verweerder bestrijdt.

3.2. Eiser concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vermindering van het bedrag aan ingehouden loonheffing met € 50.490. Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

3.3. Voor de standpunten van partijen verwijst de rechtbank naar de gedingstukken.

II OVERWEGINGEN

4.2. Voor het onderscheid tussen loon uit tegenwoordige dienstbetrekking en loon uit vroegere dienstbetrekking is volgens vaste jurisprudentie van de Hoge Raad bepalend of de vergoeding ten nauwste verband houdt met bepaalde verrichte arbeid of met in een bepaald tijdvak verrichte arbeid waarvoor het de rechtstreekse beloning vormt, dan wel of die vergoeding meer algemeen haar oorzaak vindt in het voorheen verricht hebben van arbeid.

4.3. Uit artikel 4.1 van de arbeidsovereenkomst valt op te maken dat eiser de vergoeding heeft ontvangen als gevolg van een onvrijwillige beëindiging van de arbeidsovereenkomst. De vergoeding heeft dan ook naar het oordeel van de rechtbank het karakter van een ontslaguitkering die uitsluitend strekt tot compensatie van te derven inkomsten in de toekomst. Ook de bepaling in genoemd artikel dat de vergoeding nooit meer zal bedragen dan het salaris dat eiser zou hebben genoten vanaf het tijdstip van eindigen van de arbeidsovereenkomst tot de pensioengerechtigde leeftijd, wijst erop dat sprake is van een ontslaguitkering. Eiser, op wie te dezen de bewijslast rust, heeft niet aannemelijk gemaakt dat de vergoeding ten nauwste verband hield met de door hem bij de werkgever verrichte arbeid. Van loon uit tegenwoordige dienstbetrekking is dan ook geen sprake. Dat eiser, naar hij heeft gesteld, een hoger salaris had kunnen bedingen indien de vergoeding niet in de arbeidsovereenkomst zou zijn opgenomen, maakt dit niet anders. Ook de omstandigheid dat de vergoeding in de arbeidsovereenkomst is opgenomen, brengt niet mee dat hier sprake is van een verlate uitbetaling van regulier loon uit tegenwoordige dienstbetrekking. Hetgeen eiser overigens heeft aangevoerd, kan evenmin aan voormeld oordeel afdoen.

4.4. Nu de vergoeding geen loon uit tegenwoordige dienstbetrekking vormt, heeft eiser geen recht op toepassing van de 30%-regeling over de vergoeding.

4.5. Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep ongegrond te worden verklaard.

Proceskosten

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

III BESLISSING

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Aldus vastgesteld door mr. T. van Rij, mr. I. Obbink-Reijngoud en mr. S.K.A. Efstratiades, in tegenwoordigheid van de griffier mr. U.A. Salomons.

Uitgesproken in het openbaar op 17 februari 2010.